1 audi Israhel tu transgredieris hodie Iordanem
ut possideas nationes maximas et fortiores te
civitates ingentes et ad caelum usque muratas
2 populum magnum atque sublimem
filios Enacim quos ipse vidisti et audisti
quibus nullus potest ex adverso resistere
3 scies ergo hodie quod Dominus Deus tuus ipse transibit ante te
ignis devorans atque consumens
qui conterat eos et deleat atque disperdat ante faciem tuam velociter
sicut locutus est tibi
4 ne dicas in corde tuo
cum deleverit eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo
propter iustitiam meam introduxit me Dominus
ut terram hanc possiderem
cum propter impietates suas istae deletae sint nationes
5 neque enim propter iustitias tuas et aequitatem cordis tui ingredieris
ut possideas terras eorum
sed quia illae egerunt impie te introeunte deletae sunt
et ut conpleret verbum suum Dominus
quod sub iuramento pollicitus est patribus tuis Abraham Isaac et Iacob
6 scito igitur quod non propter iustitias tuas
Dominus Deus tuus dederit tibi terram hanc optimam in possessionem
cum durissimae cervicis sis populus
7 memento et ne obliviscaris
quomodo ad iracundiam provocaveris Dominum Deum tuum in solitudine
ex eo die quo es egressus ex Aegypto
usque ad locum istum semper adversum Dominum contendisti
8 nam et in Horeb provocasti eum et iratus delere te voluit
9 quando ascendi in montem ut acciperem tabulas lapideas
tabulas pacti quod pepigit vobiscum Dominus
et perseveravi in monte quadraginta diebus ac noctibus
panem non comedens et aquam non bibens
10 deditque mihi Dominus duas tabulas lapideas scriptas digito Dei
et continentes omnia verba quae vobis in monte locutus est de medio ignis
quando contio populi congregata est
11 cumque transissent quadraginta dies et totidem noctes
dedit mihi Dominus duas tabulas lapideas tabulas foederis
12 dixitque mihi surge et descende hinc cito
quia populus tuus quos eduxisti de Aegypto
deseruerunt velociter viam quam demonstrasti eis
feceruntque sibi conflatile
13 rursumque ait Dominus ad me
cerno quod populus iste durae cervicis sit
14 dimitte me ut conteram eum et deleam nomen eius sub caelo
et constituam te super gentem quae hac maior et fortior sit
15 cumque de monte ardente descenderem
et duas tabulas foederis utraque tenerem manu
16 vidissemque vos peccasse Domino Deo vestro
et fecisse vobis vitulum conflatilem
ac deseruisse velociter viam eius quam vobis ostenderat
17 proieci tabulas de manibus meis
confregique eas in conspectu vestro
18 et procidi ante Dominum sicut prius quadraginta diebus et
noctibus
panem non comedens et aquam non bibens
propter omnia peccata vestra quae gessistis contra Dominum
et eum ad iracundiam provocastis
19 timui enim indignationem et iram illius
qua adversum vos concitatus delere vos voluit
et exaudivit me Dominus etiam hac vice
20 adversum Aaron quoque vehementer iratus
voluit eum conterere
et pro illo similiter deprecatus sum
21 peccatum autem vestrum quod feceratis id est vitulum arripiens igne
conbusi
et in frusta comminuens omninoque in pulverem redigens
proieci in torrentem qui de monte descendit
22 in Incendio quoque et in Temptatione
et in sepulchris Concupiscentiae provocastis Dominum
23 et quando misit vos de Cadesbarne dicens
ascendite et possidete terram quam dedi vobis
et contempsistis imperium Domini Dei vestri
et non credidistis ei neque vocem eius audire
voluistis
24 sed semper fuistis rebelles a die qua nosse vos coepi
25 et iacui coram Domino quadraginta diebus ac noctibus
quibus eum suppliciter deprecabar
ne deleret vos ut fuerat comminatus
26 et orans dixi Domine Deus ne disperdas populum tuum
et hereditatem tuam quam redemisti in magnitudine tua
quos eduxisti de Aegypto in manu forti
27 recordare servorum tuorum Abraham Isaac et Iacob
ne aspicias duritiam populi huius et impietatem atque peccatum
28 ne forte dicant habitatores terrae de qua eduxisti nos
non poterat Dominus introducere eos in terram quam pollicitus est eis
et oderat illos idcirco eduxit ut interficeret eos in solitudine
29 qui sunt populus tuus et hereditas tua
quos eduxisti in fortitudine tua magna et in brachio tuo extento
1 Pa dëgjo, o Israil: Ti po kapërcen Jordhaninë sot, që të hynjç të trashëgojsh komba më të mëdhenj e më të fortë se ti, qytete të mëdhenj, e të thurë me mur gjer ndë qiell, 2 gjëndëje të madhe e të gjatë (ndë shtat), të bijt’ e Anakimëvet, që i njeh, e i ke dëgjuarë. Cili munt të qëndronjë përpara të bijet Anakut? 3 Ta dish pra sot, se Zoti Perëndia yt ësht’ ay që shkon përpara teje; (është) zjarr që përvëlon, ay do të shuanjë ata, edhe do të prishnjë ata përpara teje, edhe do të dëbonjç ata, edhe shpejt do të prishç ata, sikundrë të tha Zoti.
4 Zoti Perëndia yt si të dëbonjë ata përpara teje, mos thuash ndë zëmërët tënde: Për dëreitërinë t’ime më shtiu Zoti të trashëgonj këtë dhé, po për pabesërin’ e këtyre kombave Zoti Perëndia yt i dëbon ata përpara teje. 5 Jo për dëreitërinë tënde, as për të dëreitën’ e zëmrësë s’ate, hyn të trashëgojsh dhen’ e atyreve, po për pabesërin’ e këtyre kombave po i dëbon ata përpara sysh tu, Zoti Perëndia yt, edhe që të forconjë atë fialënë që u u përbetua Zoti atëret tu, Avraamit, e Isaakut, e Jakovit. 6 Ta dish pra se Zoti Perëndia yt nukë po të ep këtë dhe të mirë ta trashëgojsh, për dëreitërinë tënde, sepse je gjëndëje krye-trashë.
7 Kujtonu, mos harrojsh, sa e zëmërove Zonë Perëndinë tënt ndë shkretëtirët, që atë ditë që dualltë nga dhe i Egjyftërisë, gjersa harritë ndë këtë vënt, ngritët krye kundrë Zotit. 8 Edhe ndë Horeb zëmëruatë Zonë, edhe Zoti u zëmërua kundrë jush që t’u shuante, 9 kur u ngjita ndë malt të mirnjam rrasat’ e gurta, rrasat’ e dhiatësë që bëri Zoti me ju. Atëherë mbeç ndë malt dyzet dit e dyzet net, nukë hëngra bukë, as nukë piva ujë; 10 edhe Zoti më dha të dy rrasat’ e gurta, shkruarë me gjishtin’ e Perëndisë, edhe mbi ato ishinë shkruarë gjith’ ato fialëtë që u foli Zoti juve ndë malt nga mezi i zjarrit ndë ditët të përmbëledhëjesë. 11 Edhe ndë funt të dyzet ditvet e të dyzet netvet, Zoti më dha të dy rrasat’ e gurta, rrasat’ e dhiatësë. 12 Edhe Zoti më tha: Ngreu, e sbrit shpejt së këtejmi, sepse gjëndëja jote që nxore nga Egjyftëria fëleu, u prornë shpejt nga udha që i urdhërova ata, bënë për vetëhen’ e tyre idhullë të derdhurë. 13 Edhe Zoti më foli e më tha: Pashë këtë gjëndëje edhe na tek është gjëndëje krye-trashë; 14 lërë-më t’i humbas ata, edhe të shuanj emërin’ e atyreve përposhtë qiellit, edhe të kam për të bërë komp më të fortë e më të math se këta.
15 Edhe u kthyesh’ e sbrita nga mali, (edhe mali po digjej prej zjarrit,) edhe kishjem të dy rrasat’ e dhiatësë ndër të dy duart’ e mia, 16 edhe pashë, edhe na tek kishitë fëlyerë kundrë Zotit Perëndisë tuaj, e kishitë bërë për vetëhenë tuaj viç të derdhurë, ishitë pierrë shpejt nga udha që u urdhëroi juve Zoti; 17 edhe rroka të dy rrasatë, e i hodha nga të dy duart’ e mia, edhe i theva përpara syvet tuaj.
18 Edhe rrashë përpara Zotit, posi përpara, dyzet dit e dyzet net, nukë hëngra bukë, as nukë piva ujë, nga puna e gjithë falevet tuaj që fëlyetë, e bëtë keq përpara Zotit, kaqë sa ta zëmëroni, 19 sepse u frikësuashë nga mëria e nga zëmërimi që ish zëmëruarë Zoti kundrë jush për të shuarë juve. Po Zoti më dëgjoi edhe këtë herë. 20 Edhe Zoti ish zëmëruarë fort kundrë Aaronit për të shuar’ atë, edhe i u luç edhe për Aaronë nd’ atë kohë.
21 Edhe mora falinë tuaj, viçinë që bëtë, edhe e dogja ndë zjarr, edhe e theva e e hollova gjersa u bë posi pluhur’ i hollë, edhe hodha pluhurin’ e këtij ndë purruat që sbret nga mali.
22 Edhe ndë Taberah, e ndë Massah, e ndë Qibroth-hattaavah zemëruatë Zonë. 23 Edhe Zoti kur u shpuri juve nga Kadesh-barnia, u tha: Ngjiti, e trashëgoni dhenë që u dhashë juve, atë herë ju ngrittë krye kundrë Zotit Perëndisë tuaj, edhe nuk’ i besuat’ atij, as nuk’ i dëgjuatë zënë. 24 Ngrittë krye kundrë Zotit, që atë ditë që u njoha.
25 Edhe rrashë përpara Zotit dyzet dit e dyzet net, sikundrë pata rënë përpara (herën’ e parë), sepse Zoti tha t’u shuante. 26 Edhe i u luç Zotit, e i thashë: O Zot Perëndi, mos shuaj gjëndëjenë tënde, edhe trashëgimnë tënt, që shpërbleve me anë të madhërisë s’ate, (edhe) e nxore nga Egjyftëria me dorë të fortë, 27 kujto shërbëtorët’ e tu, Avraamnë, e Isaaknë, e Iakovinë, mos vështro ashpërimin’ e kësaj gjëndëje, as pabesërit’ e atyreve, as fialët’ e atyreve, 28 mos thonë njerëzit’ e këtij dheu, që na nxore, sepse Zoti s’munt t’i këlliste ata nd’ atë dhe që u u zotua atyre, edhe i mërzitte ata, i nxori ata që t’i vriste ndë shkretëtirët; 29 po këta janë gjëndëja jote, edhe trashëgimi yt, të cilët’ i nxore me fuqinë tënde të madhenë, edhe me krahunë tënt të ndejturinë.