1 cum introduxerit te Dominus Deus tuus in terram
quam possessurus ingredieris
et deleverit gentes multas coram te
Hettheum et Gergeseum et Amorreum
Chananeum et Ferezeum et Eveum et Iebuseum
septem gentes multo maioris numeri quam tu es
et robustiores te
2 tradideritque eas Dominus Deus tuus tibi
percuties eas usque ad internicionem
non inibis cum eis foedus nec misereberis earum
3 neque sociabis cum eis coniugia
filiam tuam non dabis filio eius nec filiam illius accipies filio tuo
4 quia seducet filium tuum ne sequatur me
et ut magis serviat diis alienis
irasceturque furor Domini et delebit te cito
5 quin potius haec facietis eis aras eorum subvertite
confringite statuas lucosque succidite
et sculptilia conburite
6 quia populus sanctus es Domino Deo tuo
te elegit Dominus Deus tuus
ut sis ei populus peculiaris de cunctis populis qui sunt super terram
7 non quia cunctas gentes numero vincebatis
vobis iunctus est Dominus et elegit vos
cum omnibus sitis populis pauciores
8 sed quia dilexit vos Dominus
et custodivit iuramentum quod iuravit patribus vestris
eduxitque vos in manu forti et redemit de domo servitutis
de manu Pharaonis regis Aegypti
9 et scies quia Dominus Deus tuus ipse est Deus fortis et fidelis
custodiens pactum et misericordiam diligentibus se
et his qui custodiunt praecepta eius in mille generationes
10 et reddens odientibus se statim ita ut disperdat eos et ultra non
differat
protinus eis restituens quod merentur
11 custodi ergo praecepta et caerimonias atque iudicia
quae ego mando tibi hodie ut facias
12 si postquam audieris haec iudicia custodieris ea et feceris
custodiet et Dominus Deus tuus tibi pactum
et misericordiam quam iuravit patribus tuis
13 et diliget te ac multiplicabit
benedicetque fructui ventris tui et fructui terrae
tuae
frumento tuo atque vindemiae
oleo et armentis gregibus ovium tuarum super terram
pro qua iuravit patribus tuis ut daret eam tibi
14 benedictus eris inter omnes populos
non erit apud te sterilis utriusque sexus
tam in hominibus quam in gregibus tuis
15 auferet Dominus a te omnem languorem
et infirmitates Aegypti pessimas quas novisti
non inferet tibi sed cunctis hostibus tuis
16 devorabis omnes populos quos Dominus Deus tuus daturus est tibi
non parcet eis oculus tuus
nec servies diis eorum ne sint in ruinam tui
17 si dixeris in corde tuo plures sunt gentes istae quam ego
quomodo potero delere eas
18 noli metuere sed recordare quae fecerit Dominus Deus tuus Pharaoni et
cunctis Aegyptiis
19 plagas maximas quas viderunt oculi tui
et signa atque portenta manumque robustam et extentum brachium
ut educeret te Dominus Deus tuus
sic faciet cunctis populis quos metuis
20 insuper et crabrones mittet Dominus Deus tuus in eos
donec deleat omnes atque disperdat
qui te fugerint et latere potuerint
21 non timebis eos quia Dominus Deus tuus in medio tui est
Deus magnus et terribilis
22 ipse consumet nationes has in conspectu tuo
paulatim atque per partes
non poteris delere eas pariter
ne forte multiplicentur contra te bestiae terrae
23 dabitque eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo
et interficiet illos donec penitus deleantur
24 tradet reges eorum in manus tuas
et disperdes nomina eorum sub caelo
nullus poterit resistere tibi donec conteras eos
25 sculptilia eorum igne conbures
non concupisces argentum et aurum de quibus facta sunt
neque adsumes ex eis tibi quicquam ne offendas propter ea
quia abominatio est Domini Dei tui
26 nec inferes quippiam ex idolo in domum tuam
ne fias anathema sicut et illud est
quasi spurcitiam detestaberis
et velut inquinamentum ac sordes abominationi habebis
quia anathema est
1 Kur të të bierë Zoti Perëndia yt nd’ atë dhe që vete për të trashëguar’ atë, edhe të dëbonjë shumë komba përpara teje, Hititëtë, e Gjirgashitëtë, e Amorejtë, e Hanaanitëtë, e Perizitëtë, e Hivitëtë, e Jebusitëtë, shtatë komba më të mëdhenj e më të fortë se ti, 2 edhe Zoti Perëndia yt kur t’i apë ndë dorë ata përpara teje, do t’i vraç ata, do t’i shuajsh ata fare; s’ke për të lidhë fialë me ata, as s’ke për t’u dëftyerë përdëllim atyre, 3 as s’ke për të bërë krushqi bashkë me ata; t’ët-bilë s’ja ke për të dhënë të birit atij, as të bilën’ e atij s’e ke për të marrë për t’ët-bir, 4 sepse do të kobonjënë t’ët-bij prej meje, edhe do të lutnjënë të tierë perëndira, edhe do dhizetë zëmërimi i Zotit kundrë jush, edhe sa-kaqë-herë do të të shuanjë. 5 Po kështu t’ua bëni atyre: të rrëzoni tempujt’ e atyre, edhe të thyeni idhullat’ e atyreve, edhe të pritni pyejet e atyreve, edhe të diqni ndë zjarr idhullat’ e atyre të gëdhënduratë, 6 sepse ti je gjëndëje e shënjtëruarë te Zoti Perëndia yt, Zoti Perëndia yt të sgjodhi që të jesh tek ay gjëndëje e sgjedhurë, se gjithë gjëndëjetë mbi faqet të dheut.
7 Zoti nuk’ u pëlqeu juve, as nuk’ u sgjodhi juve, sepse jeni më të shumë se gjithë kombatë, sepse ju jeni më të pakë se gjithë kombatë, 8 po sepse u deshi Zoti, edhe që të ruanjë benë që u përbetua atëret tuaj, Zoti u nxori juve me dorë të fortë, edhe u shpërbleu juve nga shtëpia e shërbesësë, nga dora e Faraonit, mbëretit Egjyftërisë.
9 Ta dish pra, se Zoti Perëndia yt, ay (është) Perëndi, Perëndia besëtari, që u ruan dhiatënë edhe përdëllimnë atyreve që e duanë edhe ruanjënë porosit’ e atij, për një milë breza, 10 edhe ua shpaguan ndër sy atyre që e mërzitnjënë, që t’i shuanjë ata, nukë do t’ja mënonjë ati që e mërzit atë, do t’ja shpaguanjë atij ndër sy.
11 Ruaj pra porositë, e urdhërimetë, e gjyqetë, që po të urdhëronj unë sot të bënjç ato. 12 Edhe ndë dëgjofshi këta gjyqe, e t’i ruani, e t’i bëni, Zoti Perëndia yt do të ruanjë për ty dhiatën’ edhe përdëllimnë që u përbetua atëret tu; 13 edhe do të të dojë, e do të të bekonjë, e do të të shumonjë, e do të bekonjë pemën’ e barkut tënt, edhe pemën’ e dheut tënt, grurëtë t’at, e verënë tënde, e valtë t’at, tufat’ e lopëvet tua, e tufat’ e dhenet tua, nd’ atë dhe që u përbetua atëret tu për të dhënë ty. 14 Do të jesh i bekuarë përmbi gjithë kombat, nukë do të jetë mashkull’ e femërë që s’piell te ti, a te bagëtit’ e tua. 15 Edhe Zoti do të heqë prej teje ç’do sëmundëje, edhe nukë do të lëshonjë mbi ty asndonjë nga sëmundëjet’ e këqia të Egjyftërisë që di ti, po do t’i lëshonjë ato mbi gjith’ ata që të mërzitnjënë ty.
16 Edhe do të shuajsh gjith’ ata komba që do të t’ap ndë dorë Zoti Perëndia yt; syri yt nukë do të dhëmbetë për ata, as s’ke për të luturë perëndirat’ e atyreve, sepse këjo (do të jetë) dhokan për ty.
17 Ndë thënç ndë zëmërët tënde: Këta komba janë më shumë se unë, qysh munt t’i dëbonj ata? 18 Mos u kesh frikë atyre, kujtonu mirë ç’i bëri Faraonit edhe gjith’ Egjyftërisë Zoti Perëndia yt: 19 ato të ngarat’ e mëdha që panë syt’ e tu, e shenjetë, e çuditë, e dorën’ e fortë, e krahun’ e ndejturë, me të cilatë të nxori Zoti Perëndia yt, kështu do t’ua bënjë Zoti Perëndia yt gjith’ atyre kombavet që u ke frikë atyre ti. 20 Po Zoti Perëndia yt do t’u lëshonjë atyre edhe grerëzatë, gjersa të shuhenë sa kanë mbeturë edhe janë fshehurë nga syt’ e tu.
21 Të mos trembesh nga syt’ e atyreve, sepse Zoti Perëndia, yt (është) ndë mest teje, Perëndi i math edhe i frikëshim. 22 Edhe Zoti Perëndia yt do të shkulë ata komba përpara teje dalë nga dalë; s’ munt t’i shkulç ata sa-kaqë-herash, që të mos shumonenë mbi ty egërsirat’ e fushësë. 23 Edhe Zoti Perëndia yt do t’i apë ndë dorë përpara sysh tu, edhe do t’i prishnjë ata me prishnje të madhe, gjersa të shuhenë. 24 Edhe do të t’apë ndë dorë mbëretërit’ e atyreve, edhe do të shuajsh emërin’ e atyreve përposhtë qiellit, asndonjë s’do të muntnjë të qëndronjë përpara teje, gjersa t’i shuajsh ata.
25 Të dieksh ndë zjarr të gëdhëndurat’ e perëndivet atyre; mos dëshërojsh argjëndinë a arinë që është mbi ato, as mos e març për vetëhenë tënde që të mos zihesh ndë dhokan, sepse Zoti Perëndia yt e ka të ndohëtë. 26 Edhe të mos biesh gjë të ndyrë ndë shtëpit tënde, që të mos bënesh kafsh’ e mallëkuarë posi ajo; ta mërzitç atë fare, edhe ta kesh të ndyrë atë fare, sepse është kafsh’ e mallëkuarë.