1 abiit itaque Moses
et locutus est omnia verba haec ad universum Israhel
2 et dixit ad eos centum viginti annorum sum hodie
non possum ultra egredi et ingredi
praesertim cum et Dominus dixerit mihi
non transibis Iordanem istum
3 Dominus ergo Deus tuus transibit ante te
ipse delebit omnes gentes has in conspectu tuo et possidebis eas
et Iosue iste transibit ante te sicut locutus est Dominus
4 facietque Dominus eis
sicut fecit Seon et Og regibus Amorreorum et terrae eorum
delebitque eos
5 cum ergo et hos tradiderit vobis similiter
facietis eis sicut praecepi vobis
6 viriliter agite et confortamini
nolite timere nec paveatis a conspectu eorum
quia Dominus Deus tuus ipse est ductor tuus
et non dimittet nec derelinquet te
7 vocavitque Moses Iosue et dixit ei coram omni Israhel
confortare et esto robustus
tu enim introduces populum istum in terram
quam daturum se patribus eorum iuravit Dominus
et tu eam sorte divides
8 et Dominus qui ductor vester est ipse erit tecum
non dimittet nec derelinquet te
noli timere nec paveas
9 scripsit itaque Moses legem hanc
et tradidit eam sacerdotibus filiis Levi
qui portabant arcam foederis Domini
et cunctis senioribus Israhelis
10 praecepitque eis dicens
post septem annos anno remissionis
in sollemnitate tabernaculorum
11 convenientibus cunctis ex Israhel
ut appareant in conspectu Domini Dei tui in loco quem elegerit Dominus
leges verba legis huius coram omni Israhel audientibus eis
12 et in unum omni populo congregato tam viris quam mulieribus
parvulis et advenis qui sunt intra portas tuas
ut audientes discant et timeant Dominum Deum vestrum
et custodiant impleantque omnes sermones legis huius
13 filii quoque eorum qui nunc ignorant
audire possint et timeant Dominum Deum suum
cunctis diebus quibus versantur in terra
ad quam vos Iordane transito pergitis obtinendam
14 et ait Dominus ad Mosen ecce prope sunt dies mortis tuae
voca Iosue et state in tabernaculo testimonii ut praecipiam ei
abierunt ergo Moses et Iosue et steterunt in tabernaculo testimonii
15 apparuitque Dominus ibi in columna nubis
quae stetit in introitu tabernaculi
16 dixitque Dominus ad Mosen
ecce tu dormies cum patribus tuis
et populus iste consurgens fornicabitur post deos alienos
in terra ad quam ingredietur et habitabit in ea
ibi derelinquet me et irritum faciet foedus quod pepigi cum eo
17 et irascetur furor meus contra eum in die illo
et derelinquam eum et abscondam faciem meam ab eo
et erit in devorationem
invenient eum omnia mala et adflictiones ita ut dicat in
illo die
vere quia non est Deus mecum
invenerunt me haec mala
18 ego autem abscondam et celabo faciem meam in die illo
propter omnia mala quae fecit quia secutus est deos alienos
19 nunc itaque scribite vobis canticum istud et docete filios Israhel
ut memoriter teneant et ore decantent
et sit mihi carmen istud pro testimonio inter filios Israhel
20 introducam enim eum in terram pro qua iuravi patribus eius
lacte et melle manantem
cumque comederint et saturati crassique fuerint
avertentur ad deos alienos et servient eis
et detrahent mihi et irritum facient pactum meum
21 postquam invenerint eum mala multa et adflictiones
respondebit ei canticum istud pro testimonio
quod nulla delebit oblivio ex ore seminis tui
scio enim cogitationes eius quae facturus sit hodie
antequam introducam eum in terram quam ei pollicitus sum
22 scripsit ergo Moses canticum et docuit filios Israhel
23 praecepitque Iosue filio Nun et ait
confortare et esto robustus
tu enim introduces filios Israhel in terram quam pollicitus sum
et ego ero tecum
24 postquam ergo scripsit Moses verba legis huius in volumine atque
conplevit
25 praecepit Levitis qui portabant arcam foederis Domini dicens
26 tollite librum istum
et ponite eum in latere arcae foederis Domini Dei vestri
ut sit ibi contra te in testimonio
27 ego enim scio contentionem tuam
et cervicem tuam durissimam
adhuc vivente me et ingrediente vobiscum
semper contentiose egistis contra Dominum
quanto magis cum mortuus fuero
28 congregate ad me omnes maiores natu per tribus vestras atque doctores
et loquar audientibus eis sermones istos
et invocabo contra eos caelum et terram
29 novi enim quod post mortem meam inique agetis
et declinabitis cito de via quam praecepi vobis
et occurrent vobis mala in extremo tempore
quando feceritis malum in conspectu Domini
ut inritetis eum per opera manuum vestrarum
30 locutus est ergo Moses audiente universo coetu Israhel verba carminis
huius
et ad finem usque conplevit
1 Edhe Moisiu vate e foli këto fialë gjith’ Israilit, edhe u tha atyre: 2 Një qint e njëzet vieç (jam) unë sot, s’munt të hynj e të dal më. Edhe Zoti më tha: S’e ke për të kapërcyerë këtë Iordhaninë. 3 Zoti Perëndia yt, ay do të shkonjë përpara teje, ay do të prishnjë këta komba përpara teje, edhe ti do të trashëgojsh ata: Jisui, ay do të shkonjë përpara teje, sikundrë foli Zoti. 4 Edhe do t’ua bënjë atyre Zoti, si ja bëri Shihonit e Gogut, mbëretëret Amorejvet, edhe dheut atyre, të cilëtë i shoi. 5 Edhe Zoti do t’i apë ndë dorë ata përpara jush, që t’ua bëni atyre pas gjith’ urdhërimesh që u urdhërova juve. 6 Bëhi burra e mirrni zëmërë, e mos kini frikë, as mos u frikësoni prej sysh atyre, sepse Zoti Perëndia yt, ay është që shkon bashkë me ty; nukë do të të lërë, as nukë do të heqë dorë prej teje. 7 Edhe Moisiu thirri Jisunë, e i tha atij përpara gjith’ Israilit: Bëju burr e merr zëmërë, sepse ti do të fuç këtë gjëndëje nd’ atë dhe, që u u përbetua Zoti atëret atyre t’ua apë, edhe ti do t’ua ndajsh me shortë atë atyre; 8 edhe Zoti, ay (është) që shkon përpara teje; ay do të jetë bashkë me ty, nukë do të lërë, as nukë do të heqë dorë prej teje: mos druaj, as mos u frikëso. 9 Edhe Moisiu shkroi këtë nom, edhe ua dha ndë dorë priftëret të bijet Leviut, që mbanin’ arkën’ e dhiatësë Zotit, edhe gjithë pleqet Israilit. 10 Edhe Moisiu urdhëroi ata, e tha: Ndë funt (ç’do) të shtati vit, ndë kohët të vitit ndëlesësë, të kremten’ e tendë-ngulëjesë, 11 kur të mbëlidhetë gjith’ Israili që të duketë përpara Zotit Perëndisë tënt, nd’ atë vënt që të sgjethnjë, të këndojsh këtë nom përpara gjith’ Israilit për të dëgjuar’ ata. 12 Mbëlith gjëndëjenë, burrat’ e gratë, e djemtë, edhe të huajinë tënt që ke përbrënda dyeret tua, që të gjegjenë, e të xënë, e t’i kenë frikë Zotit Perëndisë tuaj, edhe që të mbanë vesh të bënjënë gjithë fjalët’ e këtij nomi. 13 Edhe që të gjegjenë djemt’ e atyreve që nukë dinë, edhe të xënë t’i kenë frikë Zotit Perëndisë tuaj gjithë dit, sa të rroni mbi atë dhe që po kapërceni Jordhaninë për të trashëguar’ atë. 14 Edhe Zoti i tha Moisiut: Na tek po afronenë dit e vdekëjesë s’ate; thirrë Jisunë, edhe dilni përpara tendësë deshmimit, që ta urdhëronj atë. Edhe vate Moisiu, edhe Jisui, e duallë përpara tendësë deshmimit. 15 Edhe Zoti u duk ndë tendët ndë shtyllë të resë, edhe shtylla e resë qëndroi mbi derët të tendësë. 16 Edhe Zoti i tha Moisiut: Na ti tek do të flësh bashkë me atërit e tu, edhe këjo gjëndëje do të ngrihetë, e do të kurvëronjë prapa perëndirash të huaj t’atij dheut që hyn nd’ atë, edhe do të heqë dorë prej meje, e do të thyenjë dhiatënë t’ime që bëra me ata; 17 atëherë do të dhizetë zëmërimi im kundrë atyre atë ditë, edhe do të heq dorë nga ata, edhe do të fsheh faqenë t’ime nga ata, edhe do të tretenë; edhe do t’i gjenjën’ ata shumë të këqia e shtrëngata, kaqë sa do të thonë atë ditë: A nukë na gjetnë këto të këqia, sepse Perëndia ynë nuk’ (është) ndë mest nesh? 18 Edhe unë me të vërtetë do të fsheh faqenë t’ime nga ata atë ditë, për gjith’ ato të këqia që bënë, sepse u kthyenë ndër perëndira të huajë. 19 Tashi pra shkruani për vetëhenë tuaj këtë kënkë, edhe ua mësoni të bijet Israilit; vineni ndë golët t’atyre, që të jetë tek unë ajo kënkë për deshmim kundrë të bijet Israilit. 20 Sepse si t’i këllas ata nd’ atë dhe që u u përbetuash’ atëret atyre, dhe që rrieth klumësht e mjaltë, edhe ata si të hanë, e të nginjenë, e të mblushenë, atëherë do të kthenenë ndër perëndira të huajë, e do të lutnjën’ ata, edhe do të më zëmëronjënë, e do të thyenjënë dhiatënë t’ime. 21 Edhe si t’i gjenjën’ ata shumë të këqia e shtrëngata, këjo kënkë do të deshmonjë kundrë atyre posi deshmitar, sepse nukë do të harronetë nga gola e farës’ atyre, sepse unë njoh të ligën’ e atyre, që po bënjën’ edhe sot, përpara se t’i këllas ata nd’ atë dhe që u përbetuashë. 22 Edhe Moisiu shkroi këtë kënkë atë ditë, edhe ua mësoi të bijet Israilit. 23 Edhe urdhëroi Jisunë të bir’ e Naviut, e tha: Bëju burr e merr zëmërë, sepse ti do të këllaç të bijt’ e Israilit nd’ atë dhe që u u përbetuash’ atyre, edhe unë do të jem bashkë me ty. 24 Edhe Moisiu si mbaroi së shkruari fjalët’ e këtij nomi ndë vivlit, gjer ndë funt, 25 atëherë Moisiu urdhëroi Levitëtë, që mbanin’ arkën’ e dhiatësë Zotit, edhe tha: 26 Merrni këtë vivlin’ e nomit, edhe vireni mbi ijët të arkësë dhiatësë Zotit Perëndisë tuaj, edhe të jet’ atie për deshmim kundrë teje, 27 sepse un’ e di të pabinduritë t’at, edhe qafënë tënde t’ashpërënë. Na, kur sot që jam gjall bashkë me ju, nuk’ i dëgjuatë Zotit, po sa më tepërë pas vdekëjesë s’ime? 28 Mbëlithmëni gjithë pleqt’ e faravet tuaja, edhe të parëtë tuaj, që të flas këto fjalë për të dëgjuar’ ata, edhe të thërres për deshmitarë qiellin’ edhe dhenë kundrë atyreve, 29 sepse e di se pas vdekëjesë s’ime do të prishi fare, edhe do të priri nga udha që u urdhërova juve; edhe do t’u gjenjënë juve të këqia mbë dit të pastajme, sepse do të bëni keq ndër sy të Zotit, kaqë sa të zëmëroni atë me punët’ e duaret tuaja. 30 Edhe Moisiu foli, për të dëgjuarë gjithë përmbëledhëja e Israilit, fjalët e kësaj kënke gjer ndë funt.