1 haec sunt verba foederis quod praecepit Dominus Mosi
ut feriret cum filiis Israhel in terra Moab
praeter illud foedus quod cum eis pepigit in Horeb
2 vocavitque Moses omnem Israhelem et dixit ad eos
vos vidistis universa quae fecit Dominus coram vobis in terra Aegypti
Pharaoni et omnibus servis eius universaeque terrae illius
3 temptationes magnas quas viderunt oculi tui
signa illa portentaque ingentia
4 et non dedit Dominus vobis cor intellegens
et oculos videntes et aures quae possint audire
usque in praesentem diem
5 adduxi vos quadraginta annis per desertum
non sunt adtrita vestimenta vestra
nec calciamenta pedum tuorum vetustate consumpta
sunt
6 panem non comedistis vinum et siceram non bibistis
ut sciretis quia ego sum Dominus Deus vester
7 et venistis ad locum hunc
egressusque est Seon rex Esebon et Og rex Basan
occurrens nobis ad pugnam
et percussimus eos
8 et tulimus terram eorum
ac tradidimus possidendam Ruben et Gad et dimidiae tribui Manasse
9 custodite ergo verba pacti huius et implete ea
ut intellegatis universa quae facitis
10 vos statis hodie cuncti coram Domino Deo vestro
principes vestri ac tribus
et maiores natu atque doctores omnis
populus Israhel
11 liberi et uxores vestrae et advena qui tecum moratur in castris
exceptis lignorum caesoribus et his qui conportant aquas
12 ut transeas in foedere Domini Dei tui et in iureiurando
quod hodie Dominus Deus tuus percutit tecum
13 ut suscitet te sibi in populum et ipse sit Deus tuus
sicut locutus est tibi
et sicut iuravit patribus tuis Abraham Isaac et Iacob
14 nec vobis solis ego hoc foedus ferio et haec iuramenta confirmo
15 sed cunctis praesentibus et absentibus
16 vos enim nostis ut habitaverimus
in terra Aegypti
et quomodo transierimus per medium nationum
quas transeuntes
17 vidistis abominationes et sordes id est idola eorum
lignum et lapidem argentum et aurum quae colebant
18 ne forte sit inter vos vir aut mulier familia aut tribus
cuius cor aversum est hodie a Domino Deo vestro
ut vadat et serviat diis illarum gentium
et sit inter vos radix germinans fel et amaritudinem
19 cumque audierit verba iuramenti huius
benedicat sibi in corde suo dicens
pax erit mihi et ambulabo in pravitate cordis mei
et adsumat ebria sitientem
20 et Dominus non ignoscat ei
sed tunc quam maxime furor eius fumet
et zelus contra hominem illum
et sedeant super eo omnia maledicta
quae scripta sunt in hoc volumine
et deleat nomen eius sub caelo
21 et consumat eum in perditionem ex omnibus tribubus Israhel
iuxta maledictiones quae in libro legis huius ac foederis
continentur
22 dicetque sequens generatio et filii qui nascentur deinceps
et peregrini qui de longe venerint
videntes plagas terrae illius et infirmitates
quibus eam adflixerit Dominus
23 sulphure et salis ardore conburens
ita ut ultra non seratur nec virens quippiam germinet
in exemplum subversionis Sodomae et Gomorrae Adamae et Seboim
quas subvertit Dominus in ira et furore suo
24 et dicent omnes gentes quare sic fecit Dominus terrae huic
quae est haec ira furoris eius inmensa
25 et respondebunt quia dereliquerunt pactum Domini
quod pepigit cum patribus eorum quando eduxit eos de terra Aegypti
26 et servierunt diis alienis
et adoraverunt eos quos nesciebant et quibus non fuerant adtributi
27 idcirco iratus est furor Domini contra terram istam
ut induceret super eam omnia maledicta
quae in hoc volumine scripta sunt
28 et eiecit eos de terra sua
in ira et furore et indignatione maxima
proiecitque in terram alienam sicut hodie conprobatur
29 abscondita Domino Deo nostro
quae manifesta sunt nobis et filiis nostris usque in aeternum
ut faciamus universa legis huius
1 Këto (janë) fjalët’ e dhiatësë, që urdhëroi Zoti Moisinë të bënjë me të bijt e Israilit ndë dhet të Moabit, përveç asaj dhiatësë që bëri me ata ndë Horeb. 2 Edhe Moisiu thirri gjith’ Israilinë, e u tha atyre: Ju patë gjithë sa i bëri Zoti përpara sysh tuaj ndë dhet të Egjyftërisë,
3 Faraonit, edhe gjithë shërbëtorëvet atij, edhe gjithë dheut atij, ato ngasëjet’ e mëdha që panë syt’ e tu, ato shenjetë, edhe çudit’ e mëdha; 4 po Zoti nuk’ u dha juve zëmërë që të kupëtoni, edhe sy që të shihni, edhe veshë që të dëgjoni, gjer mbë këtë ditë. 5 Edhe u solla rrotullë juve dyzet viet ndë shkretëtirët: rrobatë tuaja nuk’ u vietëruanë sipërë jush, edhe këpuca jote nuk’ u vietërua ndë këmbët tënde. 6 Nukë hëngrëtë bukë, e nukë pitë verë e të pira të forta, që ta dini se unë jam Zoti Perëndia juaj.
7 Edhe kur erthtë ndë këtë vënt, Sihoni mbëreti i Heshbonit, edhe Ogu mbëreti i Bashanit, na duallnë përpara për luftë, edhe neve u ram atyre;
8 edhe pushtuam dhen’ e atyreve, edhe ua dham për trashëgim Reubenitëvet, e Gaditëvet, e gjymësësë farësë Manassehut. 9 Ruani pra fjalët’ e kësaj dhiate, edhe i bëni, që të shkoni dit të mira mbë ç’do punë që të bëni. 10 Ju të gjithë po qëndroni sot përpara Zotit Perëndisë tuaj, krerët’ e faravet tuaja, e të parëtë tuaj, 11 gjithë burrat’ e Israilit, djemtë tuaj, gratë tuaja, e i huaji yt që është ndë mest të ushtërisë s’ate, që prej druvarit tënt, gjer mbë ujë-barësinë tënt, 12 që të hynjç ndë dhiatët të Zotit Perëndisë tënt, edhe ndë mallëkimet t’atij që po bën Zoti Perëndia yt sot me ty, 13 që të të bënjë sot gjëndëje për vetëhen’ e tij, edhe ay të jetë te ti Perëndi, sikundrë të tha ty, edhe sikundrë u u përbetua atëret tu, Avraamit, e Isaakut, e Jakovit.
14 Edhe unë nukë po bënj vetëmë me ju këtë dhiatë, e këta mallëkime, 15 po (edhe) me ata që qëndronjënë këtu bashkë me ju sot përpara Zotit Perëndisë t’anë, edhe me ata që nukë qëndronjënë këtu bashkë me ju sot,
16 (sepse ju e dini se qysh ndenjëm ndë dhet të Egjyftërisë, edhe se qysh shkuam ndëpër mest t’ atyre kombavet, kur erthtë, 17 edhe patë të ndyrët’ e atyreve, e idhullat’ e atyreve, dru e gurë, argjënt e ar, që kishinë ndë mest t’atyreve); 18 që të mos jetë ndër ju burr, a grua, a fis, a farë, që t’u priretë zëmëra sot nga Zoti Perëndia ynë, që të vejë e të lutnjë perëndirat’ e atyre kombavet: që të mos jetë ndër ju rrënjë që nxier t’ëmblëth e hidhësirë; 19 edhe kur të dëgjonjë fjalët’ e këtij mallëkimi, të lumëronjë vetëhen’ e tij ndë zëmërët të tij, tuke thënë: Unë do të kem paqëtim, ndonëse jam tuke ecurë ndë gënjim të zëmrësë s’ime, tuke shtuarë të dejturitë ndë vënt të etëjesë;
20 nukë do t’i dhëmbetë Zotit për atë, po atëherë zëmërimi i Zotit, edhe ndezëj’ e atij, do të ndizenë kundrë atij njeriu, edhe gjithë mallëkimetë që janë shkruarë ndë këtë vivli do të bienë mbi atë, edhe Zoti do të shuanjë emërin’ e atij përposhtë qiellit. 21 Edhe Zoti do ta ndanjë atë nga të gjitha farat’ e Israilit për të prishurë, pas gjithë mallëkimevet dhiatësë që janë shkruarë ndë këtë vivli të nomit;
22 edhe brezi i bijvet tuaj që vien, të cilëtë do të ngjallenë pas jush, edhe i huaji që të vinjë nga dheu i largë, do të thonë, kur të shohënë plagët’ e atij dheu, edhe ato sëmundëjetë që solli Zoti mbi atë,
23 gjithë vëndi i atij dheu (është) diegurë me squfur’ e me kripë, as mbillet’ as mbin, as bar rritetë mb’ atë, pas prishëjesë Sodhomavet e Gomoravet, Admahësë e Seboimevet, të cilat’ i prishi Zoti ndë zëmërim të tij, e ndë mëri të tij, 24 edhe gjithë kombatë do të thonë: Përse ja bëri kështu Zoti këtij dheu? Përse ky zëmërim i kësaj mërie të madheje? 25 Atëherë do të thonë: Sepse hoqnë dorë nga dhiata e Zotit Perëndis’ atëret tyre, që pat bërë me ata, kur i nxori nga dheu i Egjyftërisë, 26 edhe vanë e lutnë perëndira të tierë, edhe u falnë atyre perëndirave që nuk’ i patnë diturë, as nuk’ ua pat dhënë atyre,
27 përandaj u dhes zëmërimi i Zotit kundrë atij dheu, që të siellë mbi atë gjithë mallëkimetë që janë shkruarë ndë këtë vivli; 28 edhe Zoti i çkuli ata prej dheut tyre me zëmërim, e me mëri, e me zëmëratë të madhe, edhe i hodhi ata mbë një tietërë dhé, sikundrë (është) këtë ditë. 29 Të fshehuratë (janë) të Zotit Perëndisë t’ënë, edhe të sbuluaratë janë për ne edhe për bijt t’anë kurdo, që të bënjëmë gjithë fjalët’ e këtij nomi.