1 sin autem audieris vocem Domini Dei tui
ut facias atque custodias omnia mandata eius
quae ego praecipio tibi hodie
faciet te Dominus Deus tuus excelsiorem cunctis gentibus quae versantur
in terra
2 venientque super te universae benedictiones istae et adprehendent te
si tamen praecepta eius audieris
3 benedictus tu in civitate et benedictus in agro
4 benedictus fructus ventris tui
et fructus terrae tuae fructusque iumentorum tuorum
greges armentorum et caulae ovium tuarum
5 benedicta horrea tua et benedictae reliquiae tuae
6 benedictus eris et ingrediens et egrediens
7 dabit Dominus inimicos tuos qui consurgunt adversum te
corruentes in conspectu tuo
per unam viam venient contra te et per septem fugient a facie tua
8 emittet Dominus benedictionem super cellaria tua
et super omnia opera manuum tuarum
benedicetque tibi in terra quam acceperis
9 suscitabit te Dominus sibi in populum sanctum
sicut iuravit tibi
si custodieris mandata Domini Dei tui et ambulaveris in viis eius
10 videbuntque omnes terrarum populi
quod nomen Domini invocatum sit super te
et timebunt te
11 abundare te faciet Dominus omnibus bonis
fructu uteri tui et fructu iumentorum tuorum
fructu terrae tuae quam iuravit Dominus patribus tuis ut daret tibi
12 aperiet Dominus thesaurum suum optimum caelum
ut tribuat pluviam terrae tuae in tempore
suo
benedicet cunctis operibus manuum tuarum
et fenerabis gentibus multis et ipse a nullo fenus accipies
13 constituet te Dominus in caput et non in caudam
et eris semper supra et non subter
si audieris mandata Domini Dei tui
quae ego praecipio tibi hodie
et custodieris et feceris
14 ac non declinaveris ab eis nec ad dextram nec ad sinistram
nec secutus fueris deos alienos neque colueris eos
15 quod si audire nolueris vocem Domini Dei tui
ut custodias et facias omnia mandata eius
et caerimonias quas ego praecipio tibi hodie
venient super te omnes maledictiones istae et adprehendent te
16 maledictus eris in civitate maledictus in agro
17 maledictum horreum tuum et maledictae reliquiae tuae
18 maledictus fructus ventris tui et fructus terrae tuae
armenta boum tuorum et greges ovium tuarum
19 maledictus eris ingrediens et maledictus egrediens
20 mittet Dominus super te famem et esuriem et increpationem
in omnia opera tua quae facies
donec conterat te et perdat velociter
propter adinventiones tuas pessimas in quibus reliquisti me
21 adiungat Dominus tibi pestilentiam
donec consumat te de terra ad quam ingredieris possidendam
22 percutiat te Dominus egestate febri et frigore
ardore et aestu et aere corrupto ac robigine
et persequatur donec pereas
23 sit caelum quod supra te est aeneum
et terra quam calcas ferrea
24 det Dominus imbrem terrae tuae pulverem
et de caelo descendat super te cinis donec conteraris
25 tradat te Dominus corruentem ante hostes tuos
per unam viam egrediaris contra eos et per septem fugias
et dispergaris per omnia regna terrae
26 sitque cadaver tuum in escam cunctis volatilibus caeli et bestiis
terrae
et non sit qui abigat
27 percutiat te Dominus ulcere Aegypti
et parte corporis per quam stercora digeruntur
scabie quoque et prurigine ita ut curari nequeas
28 percutiat te Dominus amentia et caecitate ac furore mentis
29 et palpes in meridie sicut palpare solet caecus in tenebris
et non dirigas vias tuas
omnique tempore calumniam sustineas
et opprimaris violentia nec habeas qui liberet te
30 uxorem accipias et alius dormiat cum ea
domum aedifices et non habites in ea
plantes vineam et non vindemies eam
31 bos tuus immoletur coram te et non comedas ex eo
asinus tuus rapiatur in conspectu tuo et non reddatur tibi
oves tuae dentur inimicis tuis et non sit qui te adiuvet
32 filii tui et filiae tuae tradantur alteri populo
videntibus oculis tuis et deficientibus ad conspectum eorum tota die
et non sit fortitudo in manu tua
33 fructus terrae tuae et omnes labores tuos comedat populus quem ignoras
et sis semper calumniam sustinens et oppressus cunctis diebus
34 et stupens ad terrorem eorum quae videbunt oculi tui
35 percutiat te Dominus ulcere pessimo in genibus et in suris
sanarique non possis a planta pedis usque ad verticem tuum
36 ducet Dominus te et regem tuum quem constitueris
super te
in gentem quam ignoras tu et patres tui
et servies ibi diis alienis ligno et lapidi
37 et eris perditus in proverbium ac fabulam omnibus populis
ad quos te introduxerit Dominus
38 sementem multam iacies in terram et modicum congregabis
quia lucustae omnia devorabunt
39 vineam plantabis et fodies
et vinum non bibes nec colliges ex ea quippiam
quoniam vastabitur vermibus
40 olivas habebis in omnibus terminis tuis
et non ungueris oleo quia defluent et peribunt
41 filios generabis et filias et non frueris eis
quoniam ducentur in captivitatem
42 omnes arbores tuas et fruges terrae tuae robigo consumet
43 advena qui tecum versatur in terra
ascendet super te eritque sublimior
tu autem descendes et eris inferior
44 ipse fenerabit tibi et tu non fenerabis ei
ipse erit in caput et tu eris in caudam
45 et venient super te omnes maledictiones istae
et persequentes adprehendent te donec intereas
quia non audisti vocem Domini Dei tui
nec servasti mandata eius et caerimonias quas praecepit tibi
46 et erunt in te signa atque prodigia
et in semine tuo usque in sempiternum
47 eo quod non servieris Domino Deo tuo in gaudio cordisque laetitia
propter rerum omnium abundantiam
48 servies inimico tuo quem inmittet Dominus tibi
in fame et siti et nuditate et omnium penuria
et ponet iugum ferreum super cervicem tuam donec te conterat
49 adducet Dominus super te gentem de longinquo et de extremis finibus
terrae
in similitudinem aquilae volantis cum impetu
cuius linguam intellegere non possis
50 gentem procacissimam
quae non deferat seni nec misereatur parvulo
51 et devoret fructum iumentorum tuorum ac fruges terrae tuae donec
intereas
et non relinquat tibi triticum vinum et oleum
armenta boum et greges ovium
donec te disperdat
52 et conterat in cunctis urbibus tuis
et destruantur muri tui firmi atque sublimes
in quibus habebas fiduciam in omni terra tua
obsideberis intra portas tuas
in omni terra quam dabit tibi Dominus Deus tuus
53 et comedes fructum uteri tui
et carnes filiorum et filiarum tuarum
quas dedit tibi Dominus Deus tuus
in angustia et vastitate qua opprimet te hostis tuus
54 homo delicatus in te et luxuriosus valde
invidebit fratri suo et uxori quae cubat in sinu suo
55 ne det eis de carnibus filiorum suorum quas comedet
eo quod nihil habeat aliud in obsidione et penuria
qua vastaverint te inimici tui intra omnes portas tuas
56 tenera mulier et delicata quae super terram ingredi non valebat
nec pedis vestigium figere propter mollitiem et teneritudinem nimiam
invidebit viro suo qui cubat in sinu eius super filii et filiae carnibus
57 et inluvie secundarum quae egrediuntur de medio feminum eius
et super liberis qui eadem hora nati sunt
comedent enim eos clam propter rerum omnium penuriam
in obsidione et vastitate
qua opprimet te inimicus tuus intra portas tuas
58 nisi custodieris et feceris omnia verba legis huius
quae scripta sunt in hoc volumine
et timueris nomen eius gloriosum et terribile hoc est Dominum Deum tuum
59 augebit Dominus plagas tuas et plagas seminis tui
plagas magnas et perseverantes infirmitates pessimas et perpetuas
60 et convertet in te omnes adflictiones Aegypti quas timuisti
et adherebunt tibi
61 insuper et universos languores et plagas
quae non sunt scriptae in volumine legis huius
inducet Dominus super te donec te conterat
62 et remanebitis pauci numero
qui prius eratis sicut astra caeli prae multitudine
quoniam non audisti vocem Domini Dei tui
63 et sicut ante laetatus est Dominus super vos
bene vobis faciens vosque multiplicans
sic laetabitur disperdens vos atque subvertens
ut auferamini de terra ad quam ingredieris possidendam
64 disperget te Dominus in omnes populos
a summitate terrae usque ad terminos eius
et servies ibi diis alienis
quos et tu ignoras et patres tui lignis et lapidibus
65 in gentibus quoque illis non quiesces
neque erit requies vestigio pedis tui
dabit enim tibi Dominus ibi cor pavidum et deficientes oculos
et animam maerore consumptam
66 et erit vita tua quasi pendens ante te
timebis nocte et die et non credes vitae tuae
67 mane dices quis mihi det vesperum et vespere quis mihi det mane
propter cordis tui formidinem qua terreberis
et propter ea quae tuis videbis oculis
68 reducet te Dominus classibus in Aegyptum
per viam de qua dixi tibi ut eam amplius non videres
ibi venderis inimicis tuis in servos et ancillas et non erit qui emat
1 Edhe ndë dëgjofsh me kujdes zën’ e Zotit Perëndisë tënt, që të mbash vesh të bëjsh gjithë porosit’ e atij, që po të urdhëronj unë sot, Zoti Perëndia yt të ka për të lartuarë përmbi gjithë kombat e dheut; 2 edhe do të vinjënë mbi ty gjithë këta bekime, edhe do të gjenjënë, ndë i dëgjofsh zënë Zotit Perëndisë tënt; 3 do të jesh i bekuarë ndë qytet, edhe do të jesh i bekuarë nd’ arët. 4 Do të jet’ e bekuarë pem’ e barkut tënt, edhe pem’ e dheut tënt, edhe pem’ e bagëtivet tua, tufat’ e lopëvet tua, edhe tufat’ e dhënet tua. 5 Do të jet’ e bekuarë shporta jote, edhe govata jote. 6 Do të jesh i bekuarë kur të hynjç, edhe do të jesh i bekuarë kur të dalç. 7 Arëmiqt’ e tu, që ngrihenë mbi ty, Zoti i ka për të bërë të thyhenë përpara teje; prej një udhe do të dalënë kundrë teje, edhe prej shtat’ udhësh do t’ikënjënë nga faqeja jote. 8 Zoti të ka për të dërguarë bekimnë mbë magazit të tua, edhe mbë gjithë sa të vësh dorënë tënde; edhe Zoti Perëndia yt do të të bekonjë mb’ atë dhé që po t’ep. 9 Zoti do të të bënjë për vetëhen’ e tij gjëndëje të shënjtëruarë, sikundrë t’u përbetua, ndë ruajç porosit’ e Zotit Perëndisë tënt, edhe ndë ecç mb’ udhët t’atij. 10 Edhe gjithë gjëndëjet’ e dheut do të shohënë, se emëri i Zotit është kluajturë mbi ty, edhe do të tristonjënë prej teje. 11 Edhe Zoti do të të shumonjë të miratë, pemën’ e barkut tënt, e pemën’ e bagëtivet tua, e drithin’ e dheut tënt, mb’ atë dhe që u u përbetua Zoti atëret tu ta apë ty. 12 Zoti do të të hapë thesarin’ e tij të mirinë, qiellinë, që të bierë shi mbë dhet tënt ndë kohët që duhetë, edhe të bekonjë gjithë punët’ e duaret tua; edhe do t’u huajsh shumë kombave, po ti nukë do të huahesh. 13 Edhe Zoti do të të bënjë krye, e jo bisht; edhe do të jesh vetëmë përsipërë, edhe nukë do të jesh përposhtë, ndë dëgjofsh porosit’ e Zotit Perëndisë tënt, që po të urdhëronj unë sot, t’i ruajsh e t’i bëjsh; 14 edhe të mos priresh nga gjith’ ato fialëtë që po u urdhëronj unë juve sot, mbë të diathtët a mbë të mëngjërët, që të veç prapa perëndive të tierë për të lutur’ ata. 15 Po ndë mos i dëgjofsh zënë Zotit Perëndisë tënt, që të mbash vesh të bëjsh gjithë porosit’ e atij, e urdhërimet’ e atij që po të urdhëronj unë sot, gjithë këta mallëkime do të vinjënë mbi ty, edhe do të të gjenjënë. 16 Do të jesh i mallëkuarë ndë qytet, e do të jesh i mallëkuarë ndë arët. 17 Do të jet’ e mallëkuarë shporta jote, edhe govata jote. 18 Do të jet’ e mallëkuarë pem’ e barkut tënt, edhe drithi i dheut tënt, tufat’ e lopëvet tua, edhe tufat’ e dhënet tua. 19 Do të jesh i mallëkuarë kur të hynjç, e do të jesh i mallëkuarë kur të dalç. 20 Zoti do të dërgonjë mallëkimnë, e shtrëngatënë, e prishëjenë, mbë gjithë sa të vësh dorënë tënde për të bërë, gjersa të shuhesh, e gjersa të humpsh shpejt, prej së keqejesë punëvet tua, sepse hoqe dorë prej meje. 21 Zoti do të të ngjitnjë murtajë, gjersa të të shuanjë prej dheut që po vete ta trashëgonjç. 22 Zoti të ka për të rënë me të fyshkurë, e me ethe, e me mardhë, e me të nxetë, e me thikë, e me prishëje ere, e me krymp, edhe do të të ndiekënë, gjersa të shuhesh. 23 Edhe qielli yt që ke përsipërë kresë do të jet’ i ramtë, edhe dheu përposhtë teje i hekurtë. 24 Zoti do të bënjë shin’ e dheut tënt pluhur’ e baltë; do të sbresë nga qielli mbi ty, gjersa të shuhesh. 25 Zoti do të të bënjë të thyhesh përpara arëmiqet tu: prej një udhe do të dalç mbi ata, e prej shtat’ udhësh do të ikënjç prej sysh atyreve; edhe do të përndahesh ndëpër gjithë mbëretërit’ e dheut. 26 Edhe kërminë tënt do t’e hanë gjithë shpezët’ e egra të qiellit, edhe bishat’ e dheut, edhe nukë do të ketë njeri t’i dëbonjë. 27 Zoti të ka për të rënë me plagën’ e Egjyftërisë, e me rriedhë gjaku, e me krromë, e me të kruajturë, kaqë sa të mos munç të shëronesh. 28 Zoti të ka për të rënë me marrëzi, e me verbësirë, e me të habiturë zëmëre; 29 edhe do të kërkojsh me dorë ndë mest të ditësë, posi i verburi që kërkon me dorë nd’ errësirët, edhe nukë do të veç mbarë mb’ udhët të tua; edhe do të jesh vetëm’ i shtrënguarë e i rrëmbyerë gjithë dit, edhe nukë do të ketë kush të shpëtonjë. 30 Do të vëlonesh me grua, e tietërë njeri do të bierë bashkë me atë; do të ndërtojsh shtëpi, e nukë do të rrish nd’ atë; do të vësh vështë, e nukë do ta vielsh. 31 Kau yt do të theretë ndër syt të tu, edhe nukë do të hash nga ay; gomari yt do të rrëmbehetë përpara teje, edhe nukë do të të kthehetë prap; dhënt’ e tua do të bienë ndë dorë të arëmiqet tu, edhe nukë do të ketë se kush të të shpëtonjë. 32 T’ët-bij e t’ët-bila do të bienë ndë dorë të një tietërë gjëndëje, edhe syt’ e tu do të shohënë e do të fyshkenë për ata gjithë ditënë; edhe nukë do të kesh fuqi ndë dorët tënde. 33 Pemën’ e dheut tënt, edhe gjithë mundimet’ e tu do t’i hajë një komp që nuk’ e njeh; edhe do të jesh vetëm’ i shtrënguar’ e i shkelurë (me këmbë) gjithë dit. 34 Edhe do të shkallojsh mënç nga të parat’e syvet tu, që do të shohç. 35 Zoti do t’u bierë gjunjvet e shalëvet tua me plagë të keqe, kaqë sa të mos munç të shëronesh që nga sholla e këmbëvet, gjer ndë majët të kresë. 36 Zoti do të siellë ty, edhe atë mbëretinë tënt, që të vërë mbi ty, mbë një komp që nuk’ e ke njohurë ti, as atërit’ e tu, edhe atie do të luç perëndira të tierë, dru e gurë. 37 Edhe do të jesh për të maniturë, e për fjalë udhësh, e për të treguarë ndë mest të gjithë kombavet, kudo që të të siellë Zoti. 38 Do të biesh shumë farë nd’ arët, e do të mbëlethç pak, sepse do të ta hajë karkaleci. 39 Do të vësh vëreshtë, e do t’e punojsh, po nukë do të pish verë, as nukë do të vielç, sepse do t’i hajë krymbi. 40 Do të kesh ullinj ndër gjithë sinoret’ e tu, po nukë do të lyhesh me val, sepse ullinjt’ e tu do të lëshonjënë (koqetë). 41 Do të lintnjënë bij e bila, edhe nukë do të jenë të tuatë, sepse do të venë ndë skllavëri. 42 Vrugu do të prishnjë gjithë drunjt’ e tu, edhe pemën’ e dheut tënt. 43 I huaji që është ndë mest tënt, do të hipënjë përsipërë teje lart lart, e ti do të sbreç poshtë poshtë. 44 Ay do të të huajë, e ti nukë do t’i huajsh atij; ay do të jetë krye, e ti do të jesh bisht. 45 Edhe do të vinjënë mbi ty gjithë këta mallëkime, e do të të ndiekënë, e do të të zënë, gjersa të shuhesh, sepse nukë dëgjove zën’ e Zotit Perëndisë tënt, që të ruanje porosit’ e atij, e urdhërimet’ e atij, që të urdhëroi. 46 Edhe këto do të jenë mbë ty, edhe mbë farënë tënde, për shenjë e për çudi kurdo. 47 Sepse nukë lute Zotinë Perëndinë tënt me gëzim, e me zemërë të mirë, për të plotën’ e së gjithave; 48 përandaj do t’u shërbejsh arëmiqet tu, që do të dërgonjë Zoti mbi ty, me uri, e me et, e me të sveshurë, e me të papasurë së gjithash; edhe do të vërë mbi qafët tënde sgjedhë të hekurtë, gjersa të të shuanjë. 49 Zoti do të bierë një komp mbi ty prej së largu, nga an’ e dheut, posi me fërtomë shqiponje; një komp, që nukë do t’i kupëtojsh gluhënë; 50 një komp me faqe t’egrë, që nukë do të druanjë faqen’ e plakut, as nukë do të përdëllenjë të rinë; 51 edhe do të hajë pemën’ e bagëtivet tua, edhe drithin’ e dheut tënt, gjersa të shuhesh; i cili nukë do të lërë grurë, verë a val, tufat’ e lopëvet tua a tufat’ e dhënet tua, gjersa të të shuanjë. 52 Edhe do të të qerthullonjë ndër gjithë qytetet, gjersa të bienë muret’ e tu të lartët’ e të thurëtë, që shpërenje mb’ ata, ndëpër gjithë dhenë tënt; edhe do të të qerthullonjë ndër gjithë qytetet’ e tu, ndëpër gjithë dhenë tënt që të dha Zoti Perëndia yt. 53 Edhe do të hash pemën’ e barkut tënt, misht’ e bijvet tu e të bilavet tua, që të dha Zoti Perëndia yt, ndë të qerthulluarët, e ndë shtrëngatët, me të cilënë do të të shtrëngonjë arëmiku yt; 54 burri i buti ndë mest tënt, edhe fort i kërthinjëti, do të vështronjë me sy të keq të vëllanë, edhe gruan’ e gjirit tij, edhe djemt’ e tij që kanë mbeturë, sa të mbesënë, 55 që të mos i apë asndonjërit nga mishrat’ e djemvet tij, që do të hante, sepse nuk’ i mbeti asgjë ndë të qerthulluarët, e ndë shtrëngatët, me të cilënë do të të shtrëngonjë arëmiku yt ndër gjithë qytetet’ e tu. 56 E buta edhe e kërthinjëta grua ndë mest tënt, së cilësë këmba nukë pat shkelurë mbi dhet, për të kërthinjëtët’ e për të butëtë, do të vështronjë me sy të keq burrin’ e gjirit saj, edhe të birin’ e saj, edhe të bilën’ e saj, edhe foshnjën’ e saj që ka dalë nga mezi i këmbëvet saj, 57 edhe djemtë që ka piellë, sepse do t’i hajë fshehurazi, për të papasurat’ e së gjithave, ndë të qerthulluarët e ndë shtrëngatët, me të cilënë arëmiku yt do të të shtrëngonjë ndër gjithë qytetet’ e tu. 58 Ndë mos mbajç vesh të bëjsh gjithë fjalët’ e këtij nomi, që janë shkruarë ndë këtë vivli, që të kesh frikë këtë emërë të lëvduar e të frikëshim ZOTINË PERËNDINË TËNT, 59 atëherë Zoti do të bënjë plagët’ e tua të frikëshime, edhe plagët’ e farësë s’ate të mëdha e të papushtuara, edhe sëmundeje të këqia e të papushuara. 60 Edhe do të siellë mbi ty gjithë dhëmbëjet’ e Egjyftërisë, që ke tristuarë nga ato, edhe do të të ngjitenë; 61 edhe ç’do sëmundëje, e ç’do plagë që s’është shkruarë ndë vivlit të këtij nomi, këto do të t’i siellë Zoti, gjersa të shuhesh. 62 Edhe do të mbeti të pakë ndë numërit, kur qetë posi yjet’ e qiellit ndë shumicët, sepse nukë dëgjove zën’ e Zotit Perëndisë tënt. 63 Edhe sikundrë u gëzua Zoti për ju, që t’u bënte mirë juve e t’u shumonte juve, kështu do të gëzonetë Zoti për ju, që t’u shuanjë juve, e t’u bënjë juve për mosgjë; edhe do të rrëmbehi nga dheu, që po shkoni të trashëgoni atë. 64 Edhe Zoti do t’u mbiellë ndëpër gjithë kombat, që nga an’ e dheut, gjer mbë tiatër’ anë të dheut; edhe do të lutni atie perëndira të tierë, të cilëtë nuk’ i ke diturë ti, as atërit’ e tu, dru e gurë. 65 Po edhe ndë mest të këtyre kombave nukë do të kesh të prëjturë, as nukë do të ketë të qëndruarë gjurma e këmbësë s’ate, po Zoti do të t’apë atie zëmërë të tristuarë, e sy të fyshkurë, e shpirt të treturë. 66 Edhe jeta jote do të jetë varë përpara sysh tu, edhe do të kesh frikë nat’ e ditë, edhe nukë do t’i besojsh jetësë s’ate. 67 Ndë mëngjes do të thuash: Makar të kish qënë mbrëmëje! Edhe mbrëmanet do të thuash: Makar të kish qënë mëngjes! Nga frika e zëmrësë s’ate, që do të kesh frikë, edhe nga të parat’ e syvet tu, që do të shohç. 68 Edhe Zoti do të të shpierë përsëri ndë Egjyftëri me lundra, nga ajo udha që të thashë. Nukë do ta shohç më atë tietërë herë; edhe do të shiti atie ndër arëmiqt tuaj si shërbëtorë e si shërbëtore, edhe nukë do të ketë se kush t’u shpërblenjë.