1 quando inventum fuerit in terra
quam Dominus Deus tuus daturus est tibi
hominis cadaver occisi et ignoratur caedis reus
2 egredientur maiores natu et iudices tui
et metientur a loco cadaveris
singularum per circuitum spatia civitatum
3 et quam viciniorem ceteris esse perspexerint
seniores civitatis eius tollent vitulam de armento
quae non traxit iugum nec terram scidit vomere
4 et ducent eam ad vallem asperam atque saxosam
quae numquam arata est nec sementem recepit
et caedent in ea cervices vitulae
5 accedentque sacerdotes filii Levi
quos elegerit Dominus Deus tuus ut ministrent ei
et benedicant in nomine eius
et ad verbum eorum omne negotium
et quicquid mundum vel inmundum est iudicetur
6 et maiores natu civitatis illius ad
interfectum
lavabuntque manus suas super vitulam quae in valle percussa
est
7 et dicent manus nostrae non effuderunt hunc sanguinem
nec oculi viderunt
8 propitius esto populo tuo Israhel quem redemisti Domine
et non reputes sanguinem innocentem in medio populi tui Israhel
et auferetur ab eis reatus sanguinis
9 tu autem alienus eris ab innocentis cruore qui fusus est
cum feceris quod praecepit Dominus
10 si egressus fueris ad pugnam contra inimicos tuos
et tradiderit eos Dominus Deus tuus in manu tua captivosque duxeris
11 et videris in numero captivorum mulierem pulchram
et adamaveris eam voluerisque habere uxorem
12 introduces in domum tuam
quae radet caesariem et circumcidet ungues
13 et deponet vestem in qua capta est
sedensque in domo tua flebit patrem et matrem suam uno mense
et postea intrabis ad eam dormiesque cum illa et erit uxor tua
14 sin autem postea non sederit animo tuo dimittes eam liberam
nec vendere poteris pecunia
nec opprimere per potentiam quia humiliasti eam
15 si habuerit homo uxores duas unam dilectam et alteram odiosam
genuerintque ex eo liberos et fuerit filius odiosae primogenitus
16 volueritque substantiam inter filios suos dividere
non poterit filium dilectae facere primogenitum
et praeferre filio odiosae
17 sed filium odiosae agnoscet primogenitum
dabitque ei de his quae habuerit cuncta duplicia
iste est enim principium liberorum eius
et huic debentur primogenita
18 si genuerit homo filium contumacem et protervum
qui non audiat patris aut matris imperium
et coercitus oboedire contempserit
19 adprehendent eum et ducent ad seniores
civitatis illius et ad portam iudicii
20 dicentque ad eos filius noster iste protervus et contumax est
monita nostra audire contemnit
comesationibus vacat et luxuriae atque conviviis
21 lapidibus eum obruet populus civitatis et morietur
ut auferatis malum de medio vestri
et universus Israhel audiens pertimescat
22 quando peccaverit homo quod morte plectendum est
et adiudicatus morti adpensus fuerit in patibulo
23 non permanebit cadaver eius in ligno sed in eadem die sepelietur
quia maledictus a Deo est qui pendet in ligno
et nequaquam contaminabis terram tuam
quam Dominus Deus tuus dederit tibi in possessionem
1 Ndë u gjëntë (ndonjë) i vrarë nd’ atë dhe që t’ep Zoti Perëndia yt për të trashëguar’ atë, rënë fushësë, (edhe) të mos dihetë se cili e ka vrarë, 2 atëherë të dalënë pleqt’ e tu, e gjukatësit’ e tu, e të masënë qytetetë rreth e rrotullë të vrarit, 3 edhe nga ay qytet që të jetë më afërë të vrarit, pleqt’ e atij qyteti të marrënë një mushqerë, që të mos jetë vënë ndë punë, as të mos ketë hequrë sgjedhë, 4 edhe pleqt’ e atij qyteti të sbresënë mushqerrënë ndë një të çarë guri të ashpërë, që as nukë laronetë, as nukë mbilletë, edhe atie ndë të çarët të gurit t’i presënë qafënë mushqerrësë.
5 Edhe të afronenë priftëritë, të bijt’ e Leviut (sepse ata sgjodhi Zoti Perëndia yt t’i shërbenjën’ atij, edhe të bekonjënë mb’ emërit të Zotit, edhe ç’do të ndarë e ç’do plagë të gjukonetë pas fialës’ atyre);
6 edhe pleqt’ e atij qyteti që është më afërë të vrarit, të lanjënë duartë mbi mushqerrën’ e therë ndë të çarët të gurit, 7 edhe të përgjegjen’ e të thonë: Duartë t’ona s’e kanë derdhë këtë gjak, as sytë t’anë s’e kanë parë; 8 bënu i përdëllyershim, o Zot, te Israili që shpërbleve, edhe mos hith gjak të pafal mbi gjëndëjene tënde Israilnë. 9 Edhe do t’u falet’ atyre gjaku. Kështu të heqsh nga mezi yt gjakun’ e pafal, kur të bëjsh atë që ësht’ e pëlqyerë ndër sy të Zotit.
10 Kur të dalç të lëftojsh me arëmiqt’ e tu, edhe Zoti Perëndia yt t’i apë ata ndër duart të tua, e të marrç robëra nga ata, 11 e të shohç ndër robërat ndonjë grua të bukurë, e të dëshërojsh për të marrë atë për grua, 12 t’e biesh atë ndë shtëpit tënde, e t’i rruajsh kryetë, e t’i preç thonjtë, 13 e t’i sveç rrobat’ e robërisë që ka mbi atë, e të rrijë ndë shtëpit tënde, e të klanjë t’anë e t’ëmënë një muaj të tërë, pastaj të hyjsh te ajo, e të jesh burri i asaj, edhe ajo të jetë gruaja jote. 14 Edhe ndë kodittë të mos të pëlqenjë, atëherë ta lirojsh atë të shkonjë, edhe të mos e sheç atë me argjënt, të mos e tregëtojsh atë, sepse e përunje.
15 Ndë pastë ndonjë dy gra, njërënë të dashurë e tietrënë të mërziturë, edhe e dashura edhe e mërzitura t’i kenë piellë atij djem, edhe diali i parë të jetë i së mërziturësë, 16 atëherë, atë ditë kur t’u ndanjë gjënë të bijet, s’munt të bënjë për dialë të parë të birrë e të së dashurësë, e të mos e vështronjë me sy të birrë e të së mërziturësë, që është dial’ i parë; 17 po ta dijë të birrë e të së mërziturësë për dialë të parë, edhe t’i apë atij dy piesa nga gjithë ç’i gjëndetë, sepse është kryet’ e fuqis’ atij, paralindëjetë janë të këtij.
18 Ndë pastë ndonjë (njeri) bir krye-trashë e të pabindudrë, që s’i dëgjon zërit t’et, a zërit s’ëmësë, edhe si ta mundojën’ atë, të mos u dëgjonjë atyre, 19 atëherë i ati e e ëma ta zënë, e ta nxierrënë te pleqt’ e qytetit atij, edhe ndë portët të vëndit atij, 20 e t’u thonë pleqet qytetit atij: Ky biri ynë është krye-trashë e i pabindurë, s’na dëgjon zënë: është hamës, e pianec, 21 edhe të gjithë njerëzit’ e qytetit ati t’i siellënë me gurë, e të vritetë. Edhe të heqsh të keqenë nga mezi yt, edhe gjith’ Israili do të dëgjonjë e do të frikësonetë.
22 Edhe ndë pastë bërë ndonjë njeri fal për të vrarë, edhe të dënohetë për vdekëje, e ta varç atë ndë drut, 23 të mos mbesë kurmi i atij gjithë natënë mbi drut, po ta këllaç atë ndë varr atë ditë, (sepse i vierri është mallëkuarë nga Perëndia), që të mos pëganjë dhenë tënt, që t’ep Zoti Perëndia yt për trashëgim.