1 profectique inde venimus in solitudinem quae ducit ad mare Rubrum
sicut mihi dixerat Dominus
et circumivimus montem Seir longo tempore
2 dixitque Dominus ad me
3 sufficit vobis circumire montem istum
ite contra aquilonem
4 et populo praecipe dicens
transibitis per terminos fratrum vestrorum filiorum Esau
qui habitant in Seir et timebunt vos
5 videte ergo diligenter ne moveamini contra eos
neque enim dabo vobis de terra eorum
quantum potest unius pedis calcare vestigium
quia in possessionem Esau dedi montem Seir
6 cibos emetis ab eis pecunia et comedetis
aquam emptam haurietis et bibetis
7 Dominus Deus tuus benedixit tibi in omni opere manuum tuarum
novit iter tuum quomodo transieris solitudinem hanc magnam per
quadraginta annos
habitans tecum Dominus Deus tuus et nihil tibi defuit
8 cumque transissemus fratres nostros filios Esau
qui habitabant in Seir
per viam campestrem de Helath et de Asiongaber
venimus ad iter quod ducit in desertum Moab
9 dixitque Dominus ad me
non pugnes contra Moabitas nec ineas adversum eos proelium
non enim dabo tibi quicquam de terra eorum
quia filiis Loth tradidi Ar in possessionem
10 Emim primi fuerunt habitatores eius
populus magnus et validus
et tam excelsus ut de Enacim stirpe
11 quasi gigantes crederentur
et essent similes filiorum Enacim
denique Moabitae appellant eos Emim
12 in Seir autem prius habitaverunt Horim
quibus expulsis atque deletis habitaverunt filii Esau
sicut fecit Israhel in terra possessionis suae
quam dedit ei Dominus
13 surgentes ergo ut transiremus torrentem Zared venimus ad eum
14 tempus autem quo ambulavimus de Cadesbarne usque ad transitum torrentis
Zared
triginta octo annorum fuit
donec consumeretur omnis generatio hominum bellatorum de castris
sicut iuraverat Dominus
15 cuius manus fuit adversum eos
ut interirent de castrorum medio
16 postquam autem universi ceciderunt pugnatores
17 locutus est Dominus ad me dicens
18 tu transibis hodie terminos Moab urbem nomine Ar
19 et accedens in vicina filiorum Ammon
cave ne pugnes contra eos nec movearis ad proelium
non enim dabo tibi de terra filiorum Ammon
quia filiis Loth dedi eam in possessionem
20 terra gigantum reputata est
et in ipsa olim habitaverunt gigantes
quos Ammanitae vocant Zomzommim
21 populus magnus et multus et procerae longitudinis
sicut Enacim quos delevit Dominus a facie eorum
et fecit illos habitare pro eis
22 sicut fecerat filiis Esau qui habitant in Seir
delens Horreos et terram eorum illis tradens
quam possident usque in praesens
23 Eveos quoque qui habitabant in Aserim usque Gazam
Cappadoces expulerunt
qui egressi de Cappadocia deleverunt eos
et habitaverunt pro illis
24 surgite et transite torrentem Arnon
ecce tradidi in manu tua Seon regem Esebon Amorreum
et terram eius
incipe possidere et committe adversum eum proelium
25 hodie incipiam mittere terrorem atque formidinem tuam
in populos qui habitant sub omni caelo
ut audito nomine tuo paveant
et in morem parturientium contremescant et dolore teneantur
26 misi ergo nuntios de solitudine Cademoth
ad Seon regem Esebon
verbis pacificis dicens
27 transibimus per terram tuam publica gradiemur via
non declinabimus neque ad dextram neque ad sinistram
28 alimenta pretio vende nobis ut vescamur
aquam pecunia tribue et sic bibemus
tantum est ut nobis concedas transitum
29 sicut fecerunt filii Esau qui habitant in Seir
et Moabitae qui morantur in Ar
donec veniamus ad Iordanem et transeamus in terram
quam Dominus Deus noster daturus est nobis
30 noluitque Seon rex Esebon dare nobis transitum
quia induraverat Dominus Deus tuus spiritum eius
et obfirmaverat cor illius
ut traderetur in manus tuas sicut nunc vides
31 dixitque Dominus ad me
ecce coepi tradere tibi Seon et terram eius
incipe possidere eam
32 egressusque est Seon obviam nobis
cum omni populo suo ad proelium in Iesa
33 et tradidit eum Dominus Deus noster nobis
percussimusque eum cum filiis et omni populo suo
34 cunctasque urbes in tempore illo cepimus
interfectis habitatoribus earum viris ac mulieribus et parvulis
non reliquimus in eis quicquam
35 absque iumentis quae in partem venere praedantium
et spoliis urbium quas cepimus
36 ab Aroer quae est super ripam torrentis Arnon
oppido quod in valle situm est usque Galaad
non fuit vicus et civitas quae nostras effugeret manus
omnes tradidit Dominus Deus noster nobis
37 absque terra filiorum Ammon ad quam non accessimus
et cunctis quae adiacent torrenti Ieboc
et urbibus montanis universisque locis
a quibus nos prohibuit Dominus Deus noster
1 Atëherë u kthyem, e bëm udhë ndë shkretëtirët ndëpër udhët të Detit Kuq, sikundrë më foli Zoti; edhe silleshim përqark malit Seir shumë dit. 2 Edhe Zoti më foli, e më tha: 3 U sualltë mjaft përqark këtij mali, kthehi nga an’ e borësë, edhe urdhëro gjëndëjenë e i thuaj: 4 Do të shkoni ndëpër sinoret të vëllezëret tuaj të bijet Isafit, që rrinë ndë Seir: edhe do t’u kenë frikë; 5 edhe mbani vesh mirë: mos luftoni bashkë me ata: sepse s’u kam për të dhënë juve nga dheu i atyre as sa shkel sholla e këmbësë, sepse ja kam dhënë Isafit malin’ e Seirit për trashëgim. 6 Do të blini të ngrëna nga ata me argjënt, që të hani, po edhe ujë do të blini nga ata me argjënt, që të pini, 7 sepse Zoti Perëndia yt bekoi gjithë punët’ e duaret tua, njeh udhënë tënde ndëpër këtë shkretëtirë të madhe; këta dyzet viet Zoti Perëndia yt ish bashkë me ty, nukë t’u shter gjë.
8 Edhe si shkuam ndëpër vëllezërit t’anë ndër të bijt’ e Isafit, që rrininë ndë Seir, ndëpër udhët të fushësë nga Ellathi, e nga Ezion-gaberi, u kthyem, e shkuam ndëpër udhët të shkretëtirësë Moabit. 9 Edhe Zoti më tha: Mos nga Moabitëtë, as mos bën luftë bashkë me ata, sepse s’të kam për të dhënë nga dheu i atyre për trashëgim, sepse ja kam dhënë Arinë të bijet Llotit për trashëgim; 10 (edhe më përpara rrininë nd’ atë Emimëtë, gjëndëje e madhe edhe e shumë, edhe e gjatë ndë shtat posi Anaqimëtë, 11 që njiheshin’ edhe ata gjigantë, posi Anaqimëtë, po Moabitët’ i kluanin’ Emimë. 12 Edhe ndë Seir rrininë Horimëtë më përpara, po të bijt’ e Isafit i trashëguan’ ata, edhe i shuanë përpara sysh atyre, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre, sikundrë bëri Israili ndë dhet të trashëgimit tij që ua dha Zoti). 13 U ngrittë pra, edhe kapërcyetë përruan’ e Zeredit. Edhe kapërcyem përruan’ e Zeredit.
14 Edhe dit, që bëm udhë nga Kadesh-barni, gjersa kapërcyem përruan’ e Zeredit, ishinë tri-dhiet’ e tetë viet, gjersa u shua gjithë brezi i burravet luftëtarë nga mezi i ushtërisë, sikundrë u përbetua atyre Zoti. 15 Po dor’ e Zotit ish mbi ata, për të prishur’ ata nga mezi i ushtërisë, gjersa s’mbetnë më.
16 Edhe passi s’mbetnë më gjithë burratë luftëtarë, tuke vdekurë nga mezi i gjëndëjesë, 17 Zoti më foli, e më tha: 18 Ti do të kapëtonjç sot Arinë, sinorin’ e Moabit, edhe do t’afronesh kundrej të bijet Ammonit; 19 mos i nga ata, as mos lëftonjç bashkë me ata, sepse s’të kam për të dhënë nga dheu i të bijet Ammonit për trashëgim, se ua dhash’ atë të bijet Llotit për trashëgim, 20 (po ay vënt njihej i Gjigantëvet, Gjigantë rrinin’ atie përpara, edhe Ammonitët’ i kluanin’ ata Zammzumimë: 21 gjëndëj’ e madhe, edhe e shumë, edhe e gjatë (ndë shtat), posi Anaqimëtë; po Zoti i prishi ata përpara sysh atyre, edhe ata i trashëguanë, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre; 22 sikundrë ua bëri të bijet Isafit që (rrininë) ndë Seir, kur prishi Horimëtë përpara sysh atyre, edhe i trashëguan’ ata, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre gjer mbë këtë ditë. 23 Edhe Avimëtë që rrininë ndër fshatra gjer ndë Gazë, Kaftorimëtë, që duallë nga Kaftori; i prishnë ata, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre.)
24 Ngrihi, e ikni, e kapërceni lumin’ e Arnonit; na tek ta dhashë ndë dorë Sihon Amoritnë, mbëretin’ e Heshbonit, edhe dhen’ e atij; zërë ta pushtonjç, edhe lëfto bashkë me atë. 25 Sot do të zë t’u shtie dridhëjenë tënde e frikënë tënde kombavet që janë ndënë gjithë qiellnë, të cilëtë kur të dëgjonjën’ emërinë tënt, do të dridhenë, e do të bienë ndë shtrëngatë për punët tënde.
26 Edhe dërgova të lajmë nga shkretëtira e Qedemothit te Sihoni, mbëreti i Heshbonit, me fialë të paqshime, tuke thënë: 27 Le të shkonj ndëpër dhet t’at, kam për të shkuarë dërejt’ udhësë, nukë do të prirem mbë të diathtë a mbë të mëngjërë; 28 ke për të më shiturë të ngrëna për të ngrënë me argjënt, edhe ke për të më dhënë ujë për të pirë me argjënt; vetëmë kam për të shkuarë me këmbët’ e mia, 29 (sikundrë ma bënë të bijt’ e Isafit që rrinë ndë Seir, edhe Moabitëtë që rrinë ndë Ar,) gjersa të kapërcenj Jordhaninë, nd’ atë dhe që na ep Zoti Perëndia ynë.
30 Edhe Sihoni mbëreti i Heshbonit nukë desh të shkonim ndëpër dhet t’atij, sepse Zoti Perëndia yt i ashpëroi frymënë, edhe i nguroi zemërënë, që ta epte ndë duart të tua, posi këtë ditë.
31 Edhe Zoti më tha: Na tek zura të ap ndë dorë Sihonë edhe dhen’ e atij përpara teje, zërë të pushtojsh, që të trashëgojsh dhen’ e atij.
32 Atëherë na duall përpara Sihoni, ay edhe gjithë gjëndëj’ e atij, për të lëftuarë ndë Jahas. 33 Edhe Zoti Perëndia ynë na e dha ndë dorë atë përpara nesh, edhe vram atë edhe të bijt’ e atij, edhe gjithë gjëndëjen’ e atij.
34 Edhe pushtuam gjithë qytetet’ e atij atë kohë, edhe prishëm ç’do qytet, burrat’ e grat’ e djemtë, nukë lëm të mbesë asgjë. 35 Vetëmë bagëtitë plaçkitëm për vetëhenë t’onë, edhe plaçkat’ e qytetevet që pushtuam. 36 Që nga Aroeri, ndaj buzën’ e lumit Arnonit, edhe që nga qyteti ndaj luminë, edhe gjer ndë Gilead, nukë qe i zoti ndonjë qytet të na qëndronte: Zoti Perëndia ynë na i dha ndë dorë ato të gjitha përpara nesh. 37 Vetëmë ndë dhet të bijet Ammonit nuk’ u afrove, as ndëpër vëndet të lumit Javokut, as (ndëpër) qytetet të malësisë, as (mbë) ndonjë tietërë vënt, që nukë na la Zoti Perëndia ynë.