1 Haec sunt verba quae locutus est Moses ad omnem Israhel
trans Iordanem in solitudine campestri contra mare Rubrum
inter Pharan et Thophel et Laban et Aseroth
ubi auri est plurimum
2 undecim diebus de Horeb per viam montis Seir usque
Cadesbarne
3 quadragesimo anno undecimo mense prima die mensis
locutus est Moses ad filios Israhel
omnia quae praeceperat illi Dominus ut diceret eis
4 postquam percussit Seon regem Amorreorum qui habitavit in
Esebon
et Og regem Basan qui mansit in Aseroth
et in Edrai
5 trans Iordanem in terra Moab
coepitque Moses explanare legem et dicere
6 Dominus Deus noster locutus est ad nos in Horeb dicens
sufficit vobis quod in hoc monte mansistis
7 revertimini et venite ad montem Amorreorum
et ad cetera quae ei proxima sunt
campestria atque montana et humiliora loca
contra meridiem et iuxta litus maris
terram Chananeorum et Libani usque ad flumen magnum Eufraten
8 en inquit tradidi vobis ingredimini et possidete eam
super qua iuravit Dominus patribus vestris
Abraham et Isaac et Iacob
ut daret illam eis et semini eorum post eos
9 dixique vobis illo in
tempore
10 non possum solus sustinere vos
quia Dominus Deus vester multiplicavit vos
et estis hodie sicut stellae caeli plurimae
11 Dominus Deus patrum vestrorum addat ad hunc numerum multa
milia
et benedicat vobis sicut locutus est
12 non valeo solus vestra negotia sustinere et pondus ac
iurgia
13 date e vobis viros sapientes et gnaros
et quorum conversatio sit probata in tribubus vestris
ut ponam eos vobis principes
14 tunc respondistis mihi bona res est quam vis facere
15 tulique de tribubus vestris viros sapientes et nobiles
et constitui eos principes
tribunos et centuriones et quinquagenarios ac decanos
qui docerent vos singula
16 praecepique eis dicens
audite illos et quod iustum est iudicate
sive civis sit ille sive peregrinus
17 nulla erit distantia personarum
ita parvum audietis ut magnum
nec accipietis cuiusquam personam quia Dei iudicium est
quod si difficile vobis aliquid visum fuerit
referte ad me et ego audiam
18 praecepique omnia quae facere deberetis
19 profecti autem de Horeb
transivimus per heremum terribilem et maximam quam vidistis
per viam montis Amorrei
sicut praeceperat Dominus Deus noster nobis
cumque venissemus in Cadesbarne
20 dixi vobis
venistis ad montem Amorrei
quem Dominus Deus noster daturus est nobis
21 vide terram quam Dominus Deus tuus dat tibi
ascende et posside eam
sicut locutus est Dominus Deus patribus tuis
noli metuere nec quicquam paveas
22 et accessistis ad me omnes atque dixistis
mittamus viros qui considerent terram
et renuntient per quod iter debeamus ascendere
et ad quas pergere civitates
23 cumque mihi sermo placuisset
misi e vobis duodecim viros singulos de tribubus suis
24 qui cum perrexissent et ascendissent in montana
venerunt usque ad vallem Botri
et considerata terra
25 sumentes de fructibus eius ut ostenderent ubertatem
adtulerunt ad nos atque dixerunt
bona est terra quam Dominus Deus noster daturus est nobis
26 et noluistis ascendere
sed increduli ad sermonem Domini Dei nostri
27 murmurati estis in tabernaculis vestris atque
dixistis
odit nos Dominus et idcirco eduxit nos de terra Aegypti
ut traderet in manu Amorrei atque deleret
28 quo ascendemus nuntii terruerunt cor nostrum dicentes
maxima multitudo est et nobis in statura procerior
urbes magnae et ad caelum usque munitae
filios Enacim vidimus ibi
29 et dixi vobis nolite metuere nec timeatis eos
30 Dominus Deus qui ductor est vester pro vobis ipse pugnabit
sicut fecit in Aegypto videntibus cunctis
31 et in solitudine ipse vidisti
portavit te Dominus Deus tuus
ut solet homo gestare parvulum filium suum
in omni via per quam ambulasti
donec veniretis ad locum istum
32 et nec sic quidem credidistis Domino Deo vestro
33 qui praecessit vos in via
et metatus est locum in quo tentoria figere deberetis
nocte ostendens vobis iter per ignem et die per columnam nubis
34 cumque audisset Dominus vocem sermonum vestrorum
iratus iuravit et ait
35 non videbit quispiam de hominibus generationis huius pessimae
terram bonam quam sub iuramento pollicitus sum patribus vestris
36 praeter Chaleb filium Iepphonne
ipse enim videbit eam
et ipsi dabo terram quam calcavit et filiis eius
quia secutus est Dominum
37 nec miranda indignatio in populum
cum mihi quoque iratus Dominus propter vos dixerit
nec tu ingredieris illuc
38 sed Iosue filius Nun minister tuus ipse intrabit pro te
hunc exhortare et robora
et ipse terram sorte dividat Israheli
39 parvuli vestri de quibus dixistis quod captivi ducerentur
et filii qui hodie boni ac mali ignorant distantiam
ipsi ingredientur et ipsis dabo terram et possidebunt eam
40 vos autem revertimini et abite in solitudinem per viam maris Rubri
41 et respondistis mihi peccavimus Domino
ascendemus atque pugnabimus
sicut praecepit Dominus Deus noster
cumque instructi armis pergeretis in montem
42 ait mihi Dominus dic ad eos
nolite ascendere neque pugnetis
non enim sum vobiscum ne cadatis coram inimicis vestris
43 locutus sum et non audistis
sed adversantes imperio Domini et tumentes superbia ascendistis in
montem
44 itaque egressus Amorreus qui habitabat in montibus
et obviam veniens persecutus est vos sicut solent apes persequi
et cecidit de Seir usque Horma
45 cumque reversi ploraretis coram Domino
non audivit vos nec voci vestrae voluit adquiescere
46 sedistis ergo in Cadesbarne multo tempore
1 KËTO (janë) fialëtë që i foli Moisiu gjith’ Israilit, mbë-kët’-anë Jordhanit ndë shkretëtirët, ndë fushët kundrej (Detit) Kuq, ndë mest Paranit, e Tofelit, e Llabanit, e Hazerothit, e Dizahabit.
2 Një-mbë-dhietë dit (lark është) nga Horebi, prej udhësë malit Seirit, gjer ndë Kadesh-barni. 3 Edhe të dyzetinë vit, të një-mbë-dhietinë muaj, të parënë (ditë) të mojit, u foli Moisiu të bijet Israilit, për gjithë sa e urdhëroi Zoti për ata; 4 passi vrau Sihonë mbëretin’ e Amorejvet, i cili rrinte ndë Heshbon, edhe Ogunë mbëretin’ e Bashanit, i cili rrij ndë Astaroth ndë Edrei. 5 Mbë-kët-anë Jordhanit, ndë dhe të Moabit, Moisiu zuri të rrëfente këtë nom tuke thënë:
6 Zoti Perëndia ynë na foli ndë Horib, e (na) tha: Kini ndenjurë mjaft ndë këtë mal; 7 kthehi, e mirrni udhënë tuaj, edhe shkoni ndë malt të Amorejvet, edhe ndër gjith’ ata që rrijën’ aty afërë, ndë fushët, ndë malt, e ndë grykët, e nd’ anë të mes-ditësë, e ndë buzët të detit, ndë dhet të Hanaanitëvet, e të Livanit, gjer ndë lum të math, lumin’ e Efratit. 8 Na unë tek u dhashë juve ndë dorë dhenë përpara sysh tuaj: hyni e pushtoni atë dhenë që u përbetua Zoti atëret tuaj, Avraamit, e Isaakut e Jakovit, t’ua apë atyre, edhe farës’ atyre pas atyre,
9 edhe u thashë juve atëherë: Vetëm’ unë nukë munt t’u mbaj juve. 10 Zoti Perëndia juaj u shumoi juve, edhe na sot tek jeni posi yjet’ e qiellit mbë shumicët. 11 Zoti Perëndia i atëret tuaj u bëftë juve një milë herë më tepërë se sa jeni, edhe u bekoftë juve, sikundrë u foli juve! 12 Qysh munt të mbaj unë vetëmë trubullimnë tuaj, e barrënë tuaj, e kundrëfialëtë tuaja? 13 Merrnë njerës t’urtë e të mënçim, e të njohurë ndë mest të faravet tuaja, edhe do t’i vë të parë ata mbi ju. 14 Edhe m’u përgjeqtë, (e më) thatë: E mir’ është fiala që fole, që t’e bëjmë. 15 Atëherë mora krerët’ e faravet tuaja, burra t’ urtë, e të njohurë, edhe i vura të parë mbi ju, krye-milës, e krye-pesëdhietës, e krye-dhietës, e të parë të faravet tuaja. 16 Edhe urdhërova gjukatësitë tuaj atëherë, e u thashë: Dëgjoni ndë mest të vëllezëret tuaj, edhe gjukoni dëreitë ndë mest të njeriut e të vëllait atij e të huajit atij. 17 Kur gjukoni s’kini për të vështruarë ndër sy njeri; do të gjukoni të vogëlinë, posi të madhinë; s’do të druani faqe njeriu, sepse gjyqi ësht’ i Perëndisë: edhe (ç’do) punë që të jetë shum’ e fështirë te ju, të ma thoni mua, edhe unë do ta dëgjonj. 18 Edhe u urdhërova juve atëherë për gjith’ ato që duhej për të bërë.
19 Edhe si u ngritmë nga Horibi, shkuam ndëpër gjith’ atë shkretëtirë të madhe e të frikëshime, që patë, tuke bër’ udhë nga mali i Amorejvet, sikundrë na urdhëroi Zoti Perëndia ynë, edhe erthmë gjer ndë Kadesh-barni. 20 Edhe u thashë juve: Ejani ndë mal të Amorejvet, që po u ep juve Zoti Perëndia juaj. 21 Na Zoti Perëndia yt tek dha ndë dorë dhenë përpara teje: hip, e pushto, sikundrë të foli Zoti Perëndia i atëret tu; mos druaj, as mos u frikëso. 22 Edhe ju të gjithë erthtë tek unë, e më thatë: Le të dërgojmë njerës përpara nesh, edhe le të na përgjonjënë dhenë, edhe le të na tregonjën’ udhënë që duhetë të ngjitemi ndëpër atë, edhe qytetetë që kemi për të vaturë ndër ato. 23 Edhe më pëlqeu fiala, edhe mora prej jush dy-mbë-dhietë burra, një burr për farë. 24 Edhe u kthyenë e u ngjitnë ndë malt, edhe erthnë gjer ndë shpellët të Eshkollit, edhe e përgjuanë. 25 Edhe muarrë ndër duart të tyre prej pemësh dheut, e na i prunë, edhe na dhanë zë tuke thënë: I mir’ është dheu që po na ep Zoti Perëndia ynë.
26 Po ju nukë deshtë të ngjiteshitë, edhe nuk’ i dëgjuat’ urdhërit Zotit Perëndisë tuaj. 27 Edhe murmuruatë ndër tendat tuaja, tuke thënë: Sepse na mërzitte Zoti, (përandaj) na nxori nga Egjyftëria, që të na epte ndë dorë të Amorejvet, që të humbasëmë? 28 Ku po ngjitemi neve? Vëllezëritë t’anë na frikësuanë zemërënë, tuke thënë: Gjëndëja është më e madhe edhe më e lartë se neve; qytetetë janë të mëdhenj, e të thururë me mur gjer ndë qiell, po kemi par’ atie edhe të bijt’ e Anaqimëvet.
29 Edhe un’ u thashë juve: Mos trembi, as mos kini frikë nga ata; 30 Zoti Perëndia juaj, që shkon përpara jush, ay do të lëftonjë për ju, pas të gjithave sa bëri për ju nd’ Egjyftëri përpara sysh tuaj; 31 edhe ndë shkretëtirët, atie tek pe me ç’ mëndyrë të mbajti Zoti Perëndia yt, sikundrë mba njeriu të birrë, ndëpër gjith’ udhënë që ecët, gjersa erthtë ndë këtë vënt. 32 Po ndë këtë (punë) nuk’ i besuatë Zotit Perëndisë tuaj, 33 që shkonte përpara jush nd’ udhët, që t’u gjinte vënt për të ngulur’ ushtërinë, natënë me zjarr, që t’u dëftonte juve atë udhënë që duhej të ecitë, edhe ditënë me renë.
34 Edhe Zoti dëgjoi zën’ e fialëvet tuaja, edhe u zemërua, e bëri be tuke thënë: 35 Asndonjë nga këta njerës të këtij brezi të keq s’ka për të par’ atë dhen’ e mirë që u përbetuashë t’ua ap atëret tuaj, 36 veçe Kalebi i biri i Jefunehut, ky ka për të par’ atë, edhe këtij kam për t’i dhën’ atë dhenë që shkeli, edhe të bijet atij, sepse ky i vate pas Zotit i tërë. 37 Edhe Zoti u zemërua kundrë meje për ju, e më tha: As ti s’ ke për të hyr’ atie; 38 Jisuj i biri i Naviut që rri përpara teje, ky ka për të hyr’ atie; forcoje atë, sepse ay do t’ja ndanjë me shortë Israilit;
39 edhe djemtë tuaj, që thoshitë se i kanë për të bërë plaçkë, edhe bijtë tuaj, që sot nukë njohënë të mirë a të ligë, ata do të hynjën’ atie, edhe atyre do t’ua ap atë, edhe ata do t’e trashëgonjënë. 40 Po ju kthehi e shkoni ndë shkretëtirët, pas udhësë Detit Kuq.
41 Atëherë u përgjeqtë, e më thatë: I fëlyem Zotit; neve do të ngjitemi e do të lëftojmë pas të gjithave sa na urdhëroi Zoti Perëndia ynë, edhe si ngjeshi gjithë-se-cili armët’ e luftësë, ishitë gati për të ngjiturë ndë malt. 42 Edhe Zoti më tha: Thuaju atyre: Mos ngjiti, as mos lëftoni, sepse unë nukë (jam) ndë mest të juve, që të mos thyhi përpara arëmiqet tuaj. 43 Kështu u fola juve, edhe nukë dëgjuatë, po i qëndruatë kundrë urdhërit Zotit, edhe u ngjittë egrëcuarë ndë malt. 44 Edhe duallë Amorejtë, që rrininë nd’ atë mal, që t’u dilinë përpara juve, edhe u ndoqnë juve, si bën bleta, edhe u ranë juve ndë Seir, gjer ndë Hormah.
45 Atëherë u kthyetë e klatë përpara Zotit, po Zoti nuk’ u dëgjoi juve zënë, as nuk’ u mbajti vesh juve. 46 Edhe mbettë ndë Kadesh shumë dit, sa dit që mbettë.