1 Osculetur me osculo oris sui
quia meliora sunt ubera tua vino
2 fraglantia
unguentis optimis
oleum effusum nomen tuum ideo adulescentulae dilexerunt te
3 trahe me post te curremus
introduxit me rex in cellaria sua
exultabimus et laetabimur in te
memores uberum tuorum super vinum recti diligunt te
4 nigra sum sed formonsa filiae Hierusalem
sicut tabernacula Cedar sicut pelles Salomonis
5 nolite me considerare quod fusca sim
quia decoloravit me sol
filii matris meae pugnaverunt contra me
posuerunt me custodem in vineis vineam meam non custodivi
6 indica mihi quem diligit anima mea ubi pascas ubi cubes in meridie
ne vagari incipiam per greges sodalium tuorum
7 si ignoras te o pulchra inter mulieres
egredere et abi post vestigia gregum
et pasce hedos tuos iuxta tabernacula pastorum
8 equitatui meo in curribus Pharaonis adsimilavi te amica mea
9 pulchrae sunt genae tuae sicut turturis collum tuum sicut monilia
10 murenulas aureas faciemus tibi vermiculatas argento
11 dum esset rex in accubitu suo nardus mea dedit odorem suum
12 fasciculus murrae dilectus meus mihi inter ubera mea commorabitur
13 botrus cypri dilectus meus mihi in vineis Engaddi
14 ecce tu pulchra es amica mea ecce tu pulchra
oculi tui columbarum
15 ecce tu pulcher es dilecte mi et decorus
lectulus noster floridus
16 tigna domorum nostrarum cedrina laquearia nostra cypressina
Titulli
1 Kënga e këngëve, që është e Solomonit.
Ajo
2 Ah, sikur të më puthë ai!
Sikur të më puthë me gojën e vet!
Se dashuria jote është më e mirë se vera,
3 erëmirë është vaji yt i këndshëm,
e emri yt, si vaj i zbrazur,
prandaj edhe vashëzat të duan.
4 Rrëmbemë e le të rendim!
Të më shtjerë mbreti në kthinat e veta,
që të ngazëllejmë e të gëzojmë falë teje,
të kremtojmë me dashurinë tënde
më shumë se me verë.
Me të drejtë me ty dashurohen.
Poema e parë
5 Zeshkane jam, por e pëlqyeshme,
o bijat e Jerusalemit,
porsi tendat e Kedarit,
porsi pëlhurat e Solomonit.
6 Mos shihni se jam e zeshkët,
se dielli mua më zuri.
U zemëruan me mua bijtë e nënës sime
e rojtare vreshtash mua më bënë,
por vreshtin tim s'e ruajta.
7 Tregomë, o ti, që dua me gjithë shpirt,
nga e kullot ti grigjën tënde,
ku mrizon kur bie zhegu?
Pse të sillem si endacake unë
pas tufave të shokëve të tu?
Miqtë
8 Nëse ti s'e di, o e bukura ndër gra,
ec gjurmëve të grigjës
e ndanë staneve të barinjve
edhat e tu kulloti.
Ai
9 Si pelë në koçinë e faraonit,
ashtu më ngjan ti, o mikja ime.
10 Joshëse mes vathësh janë faqet e tua
e gusha jote me rruaza mbështjellë.
11 Do të bëjmë për ty stoli prej ari
me rruzuj të argjendtë.
Ajo
12 Për sa kohë rri shtruar mbreti,
livanda ime amësim shpërndan.
13 Tufëz mirre i shtrenjti im për mua,
mes gjinjve të mi pushuar.
14 Me boçën e selvisë në vreshtat e En Gedit,
ngjan i shtrenjti im për mua.
Ai
15 Ah, sa e bukur je, ti mikja ime, sa e bukur je!
Si pëllumba janë sytë e tu.
Ajo
16 Ah, sa i bukur je, i shtrenjti im, sa i hijshëm je!
Lulet e harlisura janë shtrati ynë,
17 cedrat janë trarët e shtëpive tona
e qiparisat kemi për binarë.