1 et audivi vocem magnam de templo dicentem septem angelis
ite et effundite septem fialas irae Dei in terram
2 et abiit primus et effudit fialam suam in terram
et factum est vulnus saevum ac pessimum in homines
qui habent caracterem bestiae
et eos qui adoraverunt imaginem eius
3 et secundus effudit fialam suam in mare
et factus est sanguis tamquam mortui
et omnis anima vivens mortua est in mari
4 et tertius effudit fialam suam super flumina et super fontes aquarum
et factus est sanguis
5 et audivi angelum aquarum dicentem
iustus es qui es et qui eras sanctus
quia haec iudicasti
6 quia sanguinem sanctorum et prophetarum fuderunt
et sanguinem eis dedisti bibere digni sunt
7 et audivi altare dicens
etiam Domine Deus omnipotens vera et iusta iudicia tua
8 et quartus effudit fialam suam in solem
et datum est illi aestu adficere homines et igni
9 et aestuaverunt homines aestu magno
et blasphemaverunt nomen Dei
habentis potestatem super has plagas
neque egerunt paenitentiam ut darent illi gloriam
10 et quintus effudit fialam suam super sedem bestiae
et factum est regnum eius tenebrosum
et conmanducaverunt linguas suas prae dolore
11 et blasphemaverunt Deum caeli
prae doloribus et vulneribus suis
et non egerunt paenitentiam ex operibus suis
12 et sextus effudit fialam suam in flumen illud magnum
Eufraten
et siccavit aquam eius
ut praepararetur via regibus ab ortu solis
13 et vidi de ore draconis et de ore bestiae et de ore pseudoprophetae
spiritus tres inmundos in modum ranarum
14 sunt enim spiritus daemoniorum facientes signa
et procedunt ad reges totius terrae
congregare illos in proelium
ad diem magnum Dei omnipotentis
15 ecce venio sicut fur
beatus qui vigilat et custodit vestimenta sua
ne nudus ambulet et videant turpitudinem eius
16 et congregavit illos in locum
qui vocatur hebraice Hermagedon
17 et septimus effudit fialam suam in aerem
et exivit vox magna de templo a throno dicens factum est
18 et facta sunt fulgora et voces et tonitrua
et terraemotus factus est magnus
qualis numquam fuit ex quo homines fuerunt super terram
talis terraemotus sic magnus
19 et facta est civitas magna in tres partes
et civitates gentium ceciderunt
et Babylon magna venit in memoriam ante Deum
dare ei calicem vini indignationis irae eius
20 et omnis insula fugit et montes non sunt inventi
21 et grando magna sicut talentum descendit de caelo in homines
et blasphemaverunt homines Deum propter plagam grandinis
quoniam magna facta est vehementer
Kupat e zemërimit
1 Pastaj nga tempulli dëgjova një zë të lartë që u tha shtatë engjëjve: «Shkoni e derdhni në tokë shtatë kupat e zemërimit të Perëndisë».
2 Engjëlli i parë shkoi dhe derdhi kupën e tij në tokë. Atëherë një plagë e keqe dhe e dhimbshme i zuri njerëzit që kishin damkën e bishës dhe ata që adhuronin shëmbëlltyrën e saj.
3 Engjëlli i dytë e derdhi kupën e tij në det dhe uji i detit u bë gjak si gjaku i të vdekurit dhe të gjitha gjallesat e detit ngordhën.
4 Engjëlli i tretë e derdhi kupën e tij në lumenjtë e në burimet e ujërave dhe ato u bënë gjak. 5 Pastaj dëgjova engjëllin e ujërave që tha:
«I drejtë je ti, o i shenjtë, që je dhe që ishe,
sepse gjykove drejt.
6 Ata derdhën gjak të shenjtësh e profetësh
dhe ti gjak u dhe për të pirë,
se e meritonin».
7 Pastaj dëgjova një zë nga altari që tha:
«Po, o Zot, Perëndi i gjithëpushtetshëm,
të vërteta e të drejta janë gjykimet e tua».
8 Engjëlli i katërt e derdhi kupën e tij mbi diell, të cilit iu dha pushtet të djegë njerëzit me zjarr. 9 Njerëzit u dogjën nga nxehtësia e madhe dhe fyen emrin e Perëndisë që ka pushtetin mbi këto plagë, por nuk u penduan për t'i dhënë lavdi atij.
10 Engjëlli i pestë e derdhi kupën e tij mbi fronin e bishës. Atëherë mbretëria e saj u mbulua nga errësira dhe njerëzit kafshonin gjuhën nga dhimbja. 11 Ata fyen Perëndinë e qiellit për dhimbjet e plagët, por nuk u penduan për veprat e tyre.
12 Engjëlli i gjashtë e derdhi kupën e tij mbi lumin e madh të Eufratit. Ujërat e lumit u thanë për të përgatitur udhën për mbretërit që vijnë nga lindja e diellit. 13 Pastaj nga goja e dragoit, nga goja e bishës dhe nga goja e profetit të rremë pashë të dilnin tre shpirtra të këqij që ngjanin me bretkosa. 14 Ata janë shpirtra djajsh, që bëjnë shenja dhe janë nisur për të mbledhur mbretërit e gjithë botës për betejën e ditës së madhe të Perëndisë së gjithëpushtetshëm.
15 «Ja ku po vij si vjedhës! Lum ai që rri zgjuar e i ruan rrobat, që të mos ecë i zhveshur e të turpërohet në sytë e të gjithëve».
16 Shpirtrat i mblodhën njerëzit në vendin që hebraisht quhet «Armagedon».
17 Engjëlli i shtatë e derdhi kupën e tij në ajër. Nga froni i tempullit doli një zë i lartë që tha: «U krye!». 18 Atëherë shpërthyen vetëtima, zëra, bubullima dhe ra një tërmet i madh. Një tërmet i tillë nuk kishte rënë kurrë mbi tokë që nga krijimi i njeriut. Kaq i fortë qe tërmeti! 19 Qyteti i madh u nda në tri pjesë, ndërsa qytetet e kombeve ranë. Perëndisë iu kujtua Babilonia e madhe dhe i dha asaj kupën e verës së zemërimit të tij të tmerrshëm. 20 Ishujt lëvizën nga vendi, ndërsa malet nuk u panë më. 21 Nga qielli filluan të binin mbi njerëzit kokrra të mëdha breshri të fortë që peshonin secila rreth dyzet kilogramë. Njerëzit fyen Perëndinë për plagën e breshrit, se ajo plagë ishte shumë e rëndë.