1 venite laudemus Dominum iubilemus petrae Iesu nostro
2 praeoccupemus vultum eius in actione gratiarum
in canticis iubilemus ei
3 quoniam fortis et magnus Dominus
et rex magnus super omnes deos
4 in cuius manu fundamenta terrae et excelsa montium ipsius sunt
5 cuius est mare ipse enim fecit illud
et siccam manus eius plasmaverunt
6 venite adoremus et curvemur
flectamus genua ante faciem Domini factoris nostri
7 quia ipse est Deus noster
et nos populus pascuae eius et grex manus eius
8 hodie si vocem eius audieritis
nolite indurare corda vestra
9 sicut in
contradictione
sicut in die temptationis in deserto
ubi temptaverunt me patres vestri
probaverunt me et viderunt opus meum
10 quadraginta annis displicuit mihi generatio illa
et dixi populus errans corde est
11 et non cognoscens vias meas
et iuravi in furore meo ut non introirent in requiem meam
1 O Zot, Perëndi shpagues,
o Perëndi shpagues, shkëlqe!
2 Ngrihu, o gjykatës i tokës,
jepu shpagimin krenarëve.
3 Deri kur të paudhët, o Zot,
deri kur do të ngadhënjejnë të paudhët?
4 Shpotitin e flasin me përbuzje,
mburren tërë ata që bëjnë paudhësi.
5 Popullin tënd po e shtypin, o Zot,
trashëgiminë tënde po e mundojnë.
6 Vrasin vejushën e të ardhurin,
jetimit i marrin jetën.
7 E thonë: «Nuk sheh Zoti,
Perëndia i Jakobit nuk kupton».
8 Merrni vesh, o tutkunët e popullit.
Ju, o të pamend, kur do të kuptoni?
9 Ai që përftoi veshin nuk dëgjuaka?
Ai që krijoi syrin nuk shikuaka?
10 Ai që qorton popujt nuk ndëshkuaka,
ai që dijen i mëson njeriut?
11 Zoti i njeh mendimet e njeriut,
të kota janë ato.
12 Lum njeriu që e qorton ti, o Zot,
e me ligjin tënd e mëson,
13 për t'i dhënë prehje në ditë fatkeqësie,
derisa të paudhit t'i jetë hapur gropa.
14 Se Zoti nuk e braktis popullin e vet,
trashëgiminë e vet nuk e hedh poshtë,
15 derisa gjykimi të shpallet sërish me drejtësi,
dhe tërë zemërdrejtët ta ndjekin.
16 Kush do të ngrihet për mua kundër të këqijve?
Kush do të dalë për mua kundër të paudhëve?
17 Po të mos më kishte ndihmuar Zoti,
për pak do të banoja në vendin e heshtjes.
18 Kur thashë: «Po më rrëshqet këmba!»,
më mbajti mirësia jote, o Zot.
19 Kur përbrenda më mbytin shqetësimet,
ma gëzojnë shpirtin ngushëllimet e tua.
20 A ka lidhje me ty froni i paudhësisë,
i cili sajon rregulla të marra me mashtrim?
21 Vërsulen kundër jetës së të drejtit
dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.
22 Por Zoti u bë streha ime,
Perëndia im, shkëmbi ku gjej strehim.
23 Ai do t'i shpaguajë sipas paudhësisë së tyre,
me vetë të keqen e tyre do t'i shfarosë,
Zoti, Perëndia ynë, do t'i shkatërrojë.