1 victori in torcularibus Asaph
2 laudate Deum fortitudinem nostram
iubilate Deo Iacob
3 adsumite carmen et date tympanum citharam decoram cum psalterio
4 clangite in neomenia bucina
et in medio mense die sollemnitatis nostrae
5 quia legitimum Israhel est et iudicium Dei Iacob
6 testimonium in Ioseph posuit
cum egrederetur terra Aegypti
labium quod nesciebam audivi
7 amovi ab onere umerum eius manus eius a cofino recesserunt
8 in tribulatione invocasti et erui te
exaudivi te in abscondito tonitrui
probavi te super aquam Contradictionis semper
9 audi populus meus et contestor te Israhel si audieris me
10 non sit in te deus alienus et non adores deum peregrinum
11 ego sum Dominus Deus tuus qui eduxi te de terra Aegypti
dilata os tuum et implebo illud
12 et non audivit populus meus vocem meam
et Israhel non credidit mihi
13 et dimisi eum in pravitate cordis sui
ambulabunt in consiliis suis
14 utinam populus meus audisset me Israhel in viis meis ambulasset
15 quasi nihilum inimicos eius humiliassem
et super hostes eorum vertissem manum meam
16 qui oderunt Dominum negabunt eum
et erit tempus eorum in saeculo
17 et cibavit eos de adipe frumenti
et de petra mellis saturavit eos
1 Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë «Zambakët». Dëshmi. Psalm i Asafit.
2 Ti, o bari i Izraelit, mba vesh,
ti që si grigjës i prin Jozefit,
ti që ulesh mbi kerubët, shkëlqe.
3 Para Efraimit, Benjaminit e Manaseut
ngrije peshë fuqinë tënde
e eja të na ndihmosh.
4 O Perëndi, na kthe sërish,
bëje fytyrën tënde të shkëlqejë,
që të shpëtojmë.
5 O Zot, Perëndi i ushtrive,
deri kur do të jesh i zemëruar
ndaj lutjes së popullit tënd?
6 I ke ushqyer me bukë lotësh,
u ke dhënë të pinë kaq shumë lot.
7 Na ke bërë të jemi shkak grindjesh për fqinjët,
armiqtë tanë tallen me ne.
8 O Perëndi i ushtrive, na kthe sërish,
bëje fytyrën tënde të shkëlqejë,
që të shpëtojmë.
9 Një hardhi prej Egjiptit shkule,
dëbove kombe dhe e mbolle.
10 Tokën për të gati e bëre,
rrënjë hodhi e dheun mbushi.
11 Hija e saj mbuloi malet,
degët e saj cedrat e Perëndisë.
12 Filizat e saj i shtriu deri në det,
pinjollët e saj deri në lumë.
13 Gardhin përse ia shthure,
që të vjelë prej saj çdo kalimtar?
14 E shkretoi derri i egër,
aty kullotin egërsirat e fushës.
15 Kthehu, o Perëndi i ushtrive,
hidh sytë prej qiellit,
vështroje e kujdesu për këtë hardhi,
16 për atë që mbolli dora jote e djathtë,
për pinjollin, që e rrite të fortë për veten tënde.
17 E kanë djegur me zjarr, e kanë prerë;
marrshin fund prej kërcënimit të fytyrës sate.
18 Dora jote qoftë mbi njeriun e të djathtës sate,
mbi birin e njeriut, që e rrite të fortë për veten.
19 E ne nuk do të largohemi më prej teje,
jepna jetë, që të thërrasim emrin tënd.
20 O Zot, Perëndi i ushtrive, na kthe sërish,
bëje fytyrën tënde të shkëlqejë,
që të shpëtojmë.