1 David
benedic anima mea Domino
et omnia viscera mea nomini sancto eius
2 benedic anima mea Domino
et noli oblivisci omnium retributionum eius
3 qui propitiatur cunctis iniquitatibus tuis
et sanat omnes infirmitates tuas
4 qui redimit de corruptione vitam tuam
et coronat te misericordia et miserationibus
5 qui replet bonis ornamentum tuum
innovabitur sicut aquilae iuventus tua
6 faciens iustitias Dominus
et iudicia cunctis qui calumniam sustinent
7 notas fecit vias suas Mosi filiis Israhel cogitationes suas
8 misericors et clemens Dominus patiens et multae miserationis
9 non in sempiternum iudicabit
neque in aeternum irascetur
10 non secundum peccata nostra fecit nobis
neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis
11 quantum enim excelsius est caelum terra
tantum confortata est misericordia eius super
timentes eum
12 quantum longe est oriens ab occidente
tantum longe fecit a nobis scelera nostra
13 sicut miseretur pater filiorum misertus est Dominus timentibus se
14 ipse enim novit plasmationem nostram
recordatus est quia pulvis sumus
15 homo quasi herba dies eius sicut flos agri sic florebit
16 quia spiritus pertransiit eum et non subsistet
et non cognoscet eum ultra locus eius
17 misericordia autem Domini ab aeterno
et usque in aeternum super timentes eum
et iustitia eius in filios filiorum
18 his qui custodiunt pactum eius
et recordantur praeceptorum eius ad facienda ea
19 Dominus in caelo stabilivit thronum suum
et regnum illius omnium dominatur
20 benedicite Domino angeli eius fortes robore facientes verbum eius
oboedientes voci sermonis eius
21 benedicite Domino omnes exercitus eius
ministri eius qui facitis placitum illius
22 benedicite Domino universa opera eius
in omnibus locis potestatis eius
benedic anima mea Domino
1 Lutje e të mjerit, kur është i hidhëruar dhe brengën e tij e nxjerr para Zotit.
2 O Zot, dëgjoje lutjen time
e klithma ime ardhtë te ti.
3 Mos e fshih fytyrën tënde prej meje
ditën e fatkeqësisë sime,
prire veshin tënd drejt meje
ditën që të thërras
e dëgjomë sa më shpejt.
4 Se ditët e mia po zhduken si tymi,
eshtrat po më bëhen shkrumb si prushi.
5 Zemra po më vyshket si bari e po thahet,
kam harruar të ha edhe bukën time.
6 Prej ofshamës së rënkimit tim
jam bërë kockë e lëkurë.
7 Jam bërë si pelikani në shkretëtirë,
i ngjaj kukuvajkës ndër rrënoja.
8 Gjumi nuk më merr,
jam si trumcaku i vetmuar mbi çati.
9 Armiqtë më përqeshin tërë ditën,
edhe ata që më thurin lavde
nëmin në emrin tim.
10 Po ha hi si bukë,
pijen e përziej me lot.
11 Për shkak të zemërimit e furisë sate,
lart më ngrite, por mandej më plandose.
12 Ditët e mia janë si hija e muzgut
e unë po thahem si bari.
13 Por ti, o Zot, mbetesh në amshim,
kujtimi yt brez pas brezi.
14 Do të ngrihesh e do të kesh dhembshuri për Sionin,
se erdhi koha të tregohesh i mëshirshëm me të;
po, erdhi koha e caktuar!
15 Shërbëtorët e tu i duan gurët e tij,
u dhimbset edhe pluhuri i tij.
16 Atëherë kombet do ta druajnë emrin e Zotit
e gjithë mbretërit e tokës lavdinë e tij,
17 kur Zoti ta ndërtojë Sionin
e në lavdinë e tij të shfaqet.
18 Përgjërimin e të mjerëve e vuri re
dhe lutjen e tyre nuk e shpërfilli.
19 Le të shkruhet kjo për brezninë e ardhshme
dhe populli, që do të krijohet, le të lavdërojë Zotin.
20 Se Zoti pa nga shenjtërorja e tij e lartë,
prej qiellit hodhi vështrimin e tij mbi tokë,
21 për të dëgjuar rënkimin e të robëruarve,
për të shpëtuar të dënuarit me vdekje,
22 që emri i Zotit të shpallet në Sion
dhe lavdërimi i tij në Jerusalem,
23 kur popujt të mblidhen tok,
kur mbretëritë t'i shërbejnë Zotit.
24 Udhës ai m'i pakësoi fuqitë
e ditët m'i shkurtoi.
25 E thashë: «O Perëndia im,
vitet e tua mbeten brez pas brezi;
mos më merr në mes të ditëve të mia!
26 Së lashti ti themelove tokën,
qiejt janë vepra e duarve të tua.
27 Do të marrin fund,
por ti do të mbetesh;
të gjitha do të vjetrohen si rrobë,
do t'i ndërrosh si petk e do të brehen.
28 Ti do të mbetesh po ai
dhe vitet e tua nuk do të kenë fund.
29 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim,
pasardhësit e tyre do të jenë të fortë para teje».