1 fili mi custodi sermones meos et praecepta mea reconde tibi
2 serva mandata mea et vives
et legem meam quasi pupillam oculi tui
3 liga eam in digitis tuis scribe illam in tabulis cordis tui
4 dic sapientiae soror mea es et prudentiam voca amicam tuam
5 ut custodiat te a muliere extranea
et ab aliena quae verba sua dulcia facit
6 de fenestra enim domus meae per cancellos prospexi
7 et video parvulos considero vecordem iuvenem
8 qui transit in platea iuxta angulum
et propter viam domus illius graditur
9 in obscuro advesperascente die in noctis tenebris et caligine
10 et ecce mulier occurrit illi
ornatu meretricio praeparata ad capiendas animas
garrula et vaga
11 quietis inpatiens
nec valens in domo consistere pedibus suis
12 nunc foris nunc in plateis nunc iuxta angulos insidians
13 adprehensumque deosculatur iuvenem
et procaci vultu blanditur dicens
14 victimas pro salute debui hodie reddidi vota mea
15 idcirco egressa sum in occursum tuum
desiderans te videre et repperi
16 intexui funibus lectum meum
stravi tapetibus pictis ex Aegypto
17 aspersi cubile meum murra
et aloe et cinnamomo
18 veni inebriemur uberibus
donec inlucescat dies et fruamur cupitis amplexibus
19 non est enim vir in domo sua abiit via longissima
20 sacculum pecuniae secum tulit
in die plenae lunae reversurus est domum suam
21 inretivit eum multis sermonibus
et blanditiis labiorum protraxit illum
22 statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam
et quasi agnus lasciviens
et ignorans quod ad vincula stultus trahatur
23 donec transfigat sagitta iecur eius
velut si avis festinet ad laqueum
et nescit quia de periculo animae illius agitur
24 nunc ergo fili audi me et adtende verba oris mei
25 ne abstrahatur in viis illius mens tua
neque decipiaris semitis eius
26 multos enim vulneratos deiecit
et fortissimi quique interfecti sunt ab ea
27 viae inferi domus eius
penetrantes interiora mortis
1 Biri im, ruaji fjalët e mia
e mbaj me vete urdhërimet e mia.
2 Mbaji urdhërimet e mia e do të jetosh,
mësimi im të jetë si ninëza e syrit tënd.
3 Lidhi në gishtat e tu,
shkruaji mbi rrasën e zemrës sate.
4 Urtisë thuaji: «Ti je motra ime»
e gjykimin quaje sivëlla,
5 që të të ruajë nga gruaja e panjohur,
nga e huaja fjalëpërkëdhelur.
6 Duke parë përmes flegrash,
prej dritares së shtëpisë sime,
7 pashë ndër thjeshtakët,
vërejta mes të rinjve,
një djalosh mendjelehtë.
8 Ai kaloi në një rruginë,
pranë qoshes së një të atille,
e u çapit drejt shtëpisë së saj,
9 në mbrëmje, kur ngryset dita,
në mug, kur bie nata.
10 Ja, takohet me një grua
veshur si lavire, me zemër dredharake;
11 e hedhur, kryeneçe,
që s'i zë këmba shtëpi,
12 që herë në rrugë e herë në sheshe,
në çdo qoshe në pritë rri.
13 Ajo e zuri dhe e puthi,
e i tha me shfytyrësi:
14 «Kam kushtuar fli paqtimi,
sot unë kushtet i kam plotësuar,
15 prandaj të kam dalë para:
të kërkova e të gjeta.
16 Mbi divanin tim kam shtrirë
basma lara-lara, beze nga Egjipti.
17 Mbi shtrat hodha pikla mirre,
aloe e kanellë.
18 Eja ta pimë me fund kupën e dashnorëve,
të dëfrejmë në dashuri deri në agim.
19 Burri nuk është në shtëpi
është nisur për udhë të largët,
20 se ka marrë me vete qesen e parave.
Kthehet në shtëpi me hënën e plotë».
21 E mikloi me lajka shumë,
e trullosi me joshjen e buzëve të saj.
22 Dhe ai befas i shkon pas,
si kau në thertore,
si dreri i zënë në lak ,
23 derisa një shtizë t'ia shpojë mëlçinë;
si një zog që rend në kurth,
por ai nuk e di se luan me jetë.
24 Ndaj, o bijtë e mi, dëgjomëni
e vëruni vesh fjalëve që po them:
25 mos të të zvargë zemra udhëve të saj,
mos u sorollat shtigjeve të saj,
26 se shumë të lënduar ajo ka gremisur
e janë të panumërt theroret e saj.
27 Shtëpia e saj është udhë skëterre,
teposhtë, në qelitë e vdekjes.