1 melior est pauper qui ambulat in simplicitate sua
quam torquens labia insipiens
2 ubi non est scientia animae non est bonum
et qui festinus est pedibus offendit
3 stultitia hominis subplantat gressus eius
et contra Deum fervet animo suo
4 divitiae addunt amicos plurimos
a paupere autem et hii quos habuit separantur
5 testis falsus non erit inpunitus
et qui mendacia loquitur non effugiet
6 multi colunt personam potentis
et amici sunt dona tribuenti
7 fratres hominis pauperis oderunt eum
insuper et amici procul recesserunt ab eo
qui tantum verba sectatur nihil habebit
8 qui autem possessor est mentis diligit animam suam
et custos prudentiae inveniet bona
9 testis falsus non erit inpunitus
et qui loquitur mendacia peribit
10 non decent stultum deliciae nec servum dominari principibus
11 doctrina viri per patientiam noscitur
et gloria eius est iniqua praetergredi
12 sicut fremitus leonis ita et regis ira
et sicut ros super herbam ita hilaritas eius
13 dolor patris filius stultus
et tecta iugiter perstillantia litigiosa mulier
14 domus et divitiae dantur a patribus
a Domino autem proprie uxor prudens
15 pigredo inmittit soporem et anima dissoluta esuriet
16 qui custodit mandatum custodit animam suam
qui autem neglegit vias suas mortificabitur
17 feneratur Domino qui miseretur pauperis
et vicissitudinem suam reddet ei
18 erudi filium tuum ne desperes
ad interfectionem autem eius ne ponas animam tuam
19 qui inpatiens est sustinebit damnum et cum rapuerit aliud adponet
20 audi consilium et suscipe disciplinam
ut sis sapiens in novissimis tuis
21 multae cogitationes in corde viri
voluntas autem Domini permanebit
22 homo indigens misericors est
et melior pauper quam vir mendax
23 timor Domini ad vitam
et in plenitudine commorabitur absque visitatione pessimi
24 abscondit piger manum suam sub ascella
nec ad os suum adplicat eam
25 pestilente flagellato stultus sapientior erit
sin autem corripueris sapientem intelleget
disciplinam
26 qui adfligit patrem et fugat matrem ignominiosus est et infelix
27 non cesses fili audire doctrinam nec ignores sermones scientiae
28 testis iniquus deridet iudicium et os impiorum devorat iniquitatem
29 parata sunt derisoribus iudicia et mallei percutientes stultorum corporibus
1 Më mirë i varfri i ndershëm,
se gojëpërdali i marrë.
2 Zelli pa dije s'është gjë e mirë;
kush shpejton hapin, humb shtegun.
3 Njeriun e rrënon marrëzia e vet,
por zemra e tij tërbohet kundër Zotit.
4 Kamja i shton e i shumon miqtë,
ndërsa skamnori ngel pa miq.
5 Dëshmitari i rremë s'mbetet pa ndëshkuar,
kush përhap gënjeshtra, nuk ka shpëtim.
6 Dorëdhënët kanë shumë lajkatarë,
të gjithë bëhen miq me kë jep dhurata.
7 Të varfrin e urrejnë të gjithë vëllezërit.
Për më tepër e braktisin edhe miqtë.
Ai i thërret, por s'i gjenden.
8 Kush zë mend, e do veten,
kush ruan mençurinë, gjen të mirën.
9 Dëshmitari i rremë s'mbetet pa ndëshkuar,
kush përhap gënjeshtra, do të rrënohet.
10 Të marrit nuk i shkon mirëqenia,
aq më pak skllavit të sundojë mbi princa.
11 Mirëkuptimi ia zbut zemërimin njeriut,
të mos merret me fyerjen është nder për të.
12 Zemërimi i mbretit është si ulërima e luanit,
por përkrahja e tij është si vesa mbi bar.
13 Djali i marrë është fatkeqësi për të atin,
zënkat e gruas si pikim që s'mbaron.
14 Trashëgimi nga etërit: shtëpi e katandi,
por nga Zoti: një grua plot urti.
15 Përtacia vë në gjumë,
njeriu i plogësht do të uritet.
16 Kush mban urdhërimet, ruan veten,
kush sillet shkujdesur, do të vdesë.
17 Kush përkrah të varfrin, i jep hua Zotit.
Zoti do ta shpërblejë.
18 Sa të ketë shpresë, qortoje birin tënd,
por mos u mbush me duf për ta vrarë.
19 Kush është shumë zemërak duhet ndëshkuar,
se po ta falësh, prapë e përsërit.
20 Dëgjoje këshillën e pranoje rregullin,
që, në fund, të jesh i urtë.
21 Ka shumë shestime në mendjen e njeriut,
por veç plani i Zotit do të qëndrojë.
22 Mirësia e bën të këndshëm njeriun;
është më i mirë i varfri sesa gënjeshtari.
23 Droja e Zotit është jetë,
kush e ka fle i kënaqur, e s'e zë e keqja.
24 Përtaci e zhyt dorën në pjatë,
por nuk e çon dot te goja.
25 Godite përqeshësin e do të zërë mend thjeshtaku,
qortoje të mençurin e do ta kuptojë dijen.
26 Biri i pafytyrë e turpërues
nëpërkëmb të atin e dëbon të ëmën.
27 Biri im, po të mos dëgjosh më qortimin,
shkëputesh nga fjalët e dijes.
28 Dëshmitari i keq e fyen drejtësinë,
goja e të paudhëve e gëlltit mbrapshtinë.
29 Përqeshësit i pret gjykimi,
të marrët druri kurrizit.