1 Verba Neemiae filii Echliae
et factum est in mense casleu anno vicesimo
et ego eram in Susis castro
2 et venit Anani unus de fratribus meis ipse et viri ex Iuda
et interrogavi eos de Iudaeis
qui remanserant et supererant de captivitate
et de Hierusalem
3 et dixerunt mihi
qui remanserunt et derelicti
sunt
de captivitate ibi in provincia
in adflictione magna sunt et in obprobrio
et murus Hierusalem dissipatus est
et portae eius conbustae sunt igni
4 cumque audissem verba huiuscemodi
sedi et flevi et luxi diebus
et ieiunabam et orabam ante faciem Dei caeli
5 et dixi
quaeso Domine Deus caeli fortis magne atque terribilis
qui custodis pactum et misericordiam
cum his qui te diligunt et custodiunt mandata tua
6 fiat auris tua auscultans
et oculi tui aperti
ut audias orationem servi tui
quam ego oro coram te hodie
nocte et die pro filiis Israhel servis tuis
et confiteor pro peccatis filiorum Israhel quibus peccaverunt tibi
et ego et domus patris mei peccavimus
7 vanitate seducti sumus et non custodivimus mandatum
et caerimonias et iudicia quae praecepisti Mosi servo tuo
8 memento verbi quod mandasti Mosi famulo tuo dicens
cum transgressi fueritis ego dispergam vos in populos
9 et si revertamini ad me
et custodiatis mandata mea et faciatis ea
etiam si abducti fueritis ad extrema caeli
inde congregabo vos
et inducam in locum
quem elegi ut habitaret nomen meum ibi
10 et ipsi servi tui et populus tuus quos redemisti
in fortitudine tua magna et in manu tua valida
11 obsecro Domine sit auris tua adtendens ad orationem servi tui
et ad orationem servorum tuorum qui volunt timere nomen tuum
et dirige servum tuum hodie
et da ei misericordiam ante virum hunc
ego enim eram pincerna regis
Nehemia lutet për popullin
1 Fjalët e Nehemisë, birit të Hakaliahut.
Në muajin Kislev, kur isha njëzet vjeç e gjendesha në fortesën e Shushanit, 2 erdhi tek unë Hananiu, njëri prej vëllezërve të mi, me disa njerëz nga Juda. Unë i pyeta për judenjtë, që kishin ikur e kishin shpëtuar nga skllavëria, si edhe për Jerusalemin. 3 Ata më thanë: «Të mbijetuarit, që i shpëtuan skllavërisë, gjenden atje, në krahinë, dhe janë në ngushticë të madhe e në fatkeqësi, sepse muret e Jerusalemit janë shembur e portave u ka rënë zjarri».
4 Kur i dëgjova këto fjalë, u ula, derdha lot e vajtova për disa ditë. Agjërova, iu luta Perëndisë së qiellit 5 e thashë: «Po të lutem, o Zot, Perëndi i qiellit, Perëndi i madh e i tmerrshëm, që e mban besëlidhjen e mirësinë për ata që të duan e i zbatojnë urdhërimet e tua, 6 vëri vesh lutjes së shërbëtorit tënd e hapi sytë, se unë po të lutem ditë e natë për bijtë e Izraelit, shërbëtorët e tu, e po i rrëfej mëkatet e bijve të Izraelit, se mëkatuam kundër teje. Edhe unë e shtëpia e tim eti mëkatuam. 7 U sollëm keq me ty e nuk i mbajtëm as urdhërimet, as rregullat, as vendimet që i urdhërove Moisiut, shërbëtorit tënd. 8 Kujto, pra, fjalët me të cilat e urdhërove shërbëtorin tënd, Moisiun: “Nëse nuk do të jeni besnikë, do t'ju shpërndaj mes popujve, 9 por nëse ktheheni tek unë dhe i mbani e i zbatoni urdhërimet e mia, edhe sikur të dëbuarit të gjenden në skajet e botës, do t'i mbledh që andej e do t'i çoj në vendin ku kam vendosur të banojë emri im”. 10 Ata janë shërbëtorët e tu e populli yt që ti i shpëtove me pushtetin tënd të madh e me fuqinë e krahut tënd. 11 Po të përgjërohem, o Zot, vëri vesh lutjes së shërbëtorit tënd e lutjes së shërbëtorëve të tu që me dëshirë i druhen emrit tënd: prija mbarë sot shërbëtorit tënd e jepi hir para këtij njeriu».
Në atë kohë unë isha kupëmbajtësi i mbretit.