1 ascendit qui dispergat coram te qui custodit obsidionem
contemplare viam conforta lumbos robora virtutem valde
2 quia reddidit Dominus superbiam
Iacob sicut superbiam Israhel
quia vastatores dissipaverunt eos
et propagines eorum corruperunt
3 clypeus fortium eius ignitus viri exercitus in coccineis
igneae habenae currus in die praeparationis eius
et agitatores consopiti sunt
4 in itineribus conturbati sunt
quadrigae conlisae sunt in plateis
aspectus eorum quasi lampades quasi fulgura discurrentia
5 recordabitur fortium suorum ruent in itineribus suis
velociter ascendent muros eius et praeparabitur umbraculum
6 portae fluviorum apertae sunt
et templum ad solum dirutum
7 et miles captivus abductus est
et ancillae eius minabantur gementes
ut columbae murmurantes in cordibus suis
8 et Nineve quasi piscina aquarum aquae eius ipsi vero fugerunt
state state et non est qui revertatur
9 diripite argentum diripite aurum
et non est finis divitiarum ex omnibus vasis desiderabilibus
10 dissipata et scissa et dilacerata
et cor tabescens et dissolutio geniculorum
et defectio in cunctis renibus
et facies omnium sicut nigredo ollae
11 ubi est habitaculum leonum et pascua catulorum leonum
ad quam ivit leo ut ingrederetur illuc catulus leonis
et non est qui exterreat
12 leo cepit sufficienter catulis suis et necavit leaenis suis
et implevit praeda speluncas suas et cubile suum rapina
13 ecce ego ad te dicit Dominus exercituum
et succendam usque ad fumum quadrigas eius
et leunculos tuos comedet gladius
et exterminabo de terra praedam tuam
et non audietur ultra vox nuntiorum tuorum
Shkatërrimi i Ninivës
1 «Ja, mbi male,
këmba e kasnecit,
e atij që paqen shpall.
Kremtoji festat, o Judë,
përmbushi zotimet e tua,
se i poshtri nuk do të të pushtojë më,
ai mori fund krejt.
2 Shpartalluesi po vjen kundër teje.
Ruaji kullat, vrojtoje udhën,
ngjishi ijët e mblidhe tërë fuqinë.
3 Se Zoti ia ktheu lavdinë Jakobit,
ia ktheu lavdinë Izraelit,
ndonëse grabitësit i bastisën
e të mbjellat ua rrënuan.
4 Shqytet e trimave kuqëlojnë,
luftëtarët në kërmëz vezullojnë.
Karrocat flakërojnë,
kur për luftë i rreshton,
heshtat i fërgëllojnë.
5 Të tërbuara, karrocat rrugëve vërshojnë,
lart e poshtë shesheve vrapojnë.
Duken porsi rrufeja,
turren porsi shkreptima.
6 I mbledh prijësit,
por rrugës ata pengohen.
Drejt mureve armiqtë shpejtojnë,
dashi gati u bë.
7 U hapën portat e lumenjve,
pallati mbretëror u drodh.
8 Ninivën e zhveshën, e rrëmbyen,
shërbëtoret e saj vajtojnë,
gugatin porsi pëllumba,
gjoksin rrahin fort.
9 Niniva është si liqeni
uji i të cilit shteron.
“Ndaluni! Ndaluni!”.
Por askush nuk kthehet mbrapsht.
10 Rrëmbeni argjend!
Rrëmbeni ar!
Thesaret nuk kanë fund,
përplot me sende të çmuara.
11 Bastisje, plaçkitje e shkatërrim!
Zemra mpaket, gjunjët dridhen, shtati ngjethet,
fytyrat e të gjithëve zverdhen.
12 Ç'po ndodh me këtë strofull luanësh,
me këtë shpellë këlyshësh luani?
Ku luani, luanesha e pjella e tyre
bridhnin pa u trazuar.
13 Ku luani shqyente mjaftueshëm për këlyshët
e pre për luaneshat sillte.
E mbushte shpellën me pre,
strofullin me mish të shqyer.
14 “Ja, jam kundra teje!”, kumton Zoti.
Do të t'i djeg qerret, tym do të t'i bëj,
shpata do t'i përpijë këlyshët e luanëve të tu.
Do ta zhduk prej faqes së dheut prenë që zure,
kasnecëve të tu kurrë s'do t'u dëgjohet zëri».