1 et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum
2 et exeunti ei de navi
statim occurrit ei de monumentis homo in spiritu inmundo
3 qui domicilium habebat in monumentis
et neque catenis iam quisquam eum poterat ligare
4 quoniam saepe conpedibus et catenis vinctus
disrupisset catenas et conpedes comminuisset
et nemo poterat eum domare
5 et semper nocte ac die in monumentis et in montibus
erat
clamans et concidens se lapidibus
6 videns autem Iesum a longe cucurrit et adoravit eum
7 et clamans voce magna dicit
quid mihi et tibi Iesu Fili Dei summi
adiuro te per Deum ne me torqueas
8 dicebat enim illi exi spiritus inmunde ab homine
9 et interrogabat eum quod tibi nomen est
et dicit ei Legio nomen mihi est quia multi sumus
10 et deprecabatur eum multum
ne se expelleret extra regionem
11 erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus pascens
12 et deprecabantur eum spiritus dicentes
mitte nos in porcos ut in eos introeamus
13 et concessit eis statim Iesus
et exeuntes spiritus inmundi introierunt in porcos
et magno impetu grex praecipitatus est in mare ad duo
milia
et suffocati sunt in mare
14 qui autem pascebant eos fugerunt
et nuntiaverunt in civitatem et in agros
et egressi sunt videre quid esset facti
15 et veniunt ad Iesum
et vident illum qui a daemonio vexabatur sedentem vestitum et sanae
mentis
et timuerunt
16 et narraverunt illis qui viderant
qualiter factum esset ei qui daemonium habuerat et de porcis
17 et rogare eum coeperunt ut discederet de
finibus eorum
18 Cumque ascenderet navem
coepit illum deprecari qui daemonio vexatus
fuerat
ut esset cum illo
19 et non admisit eum
sed ait illi vade in domum tuam ad tuos
et adnuntia illis quanta tibi Dominus fecerit
et misertus sit tui
20 et abiit et coepit praedicare in Decapoli quanta sibi fecisset Iesus
et omnes mirabantur
21 Et cum transcendisset Iesus in navi
rursus trans fretum convenit turba multa ad illum
et erat circa mare
22 et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus
et videns eum procidit ad pedes eius
23 et deprecabatur eum multum dicens
quoniam filia mea in extremis est
veni inpone manus super eam ut salva sit et vivat
24 et abiit cum illo
et sequebatur eum turba multa et conprimebant illum
25 et mulier quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim
26 et fuerat multa perpessa a conpluribus medicis
et erogaverat omnia sua
nec quicquam profecerat sed magis deterius habebat
27 cum audisset de Iesu venit in turba retro
et tetigit vestimentum eius
28 dicebat enim quia si vel vestimentum eius tetigero salva ero
29 et confestim siccatus est fons sanguinis eius
et sensit corpore quod sanata esset a plaga
30 et statim Iesus cognoscens in semet ipso
virtutem quae exierat de eo
conversus ad turbam aiebat quis tetigit vestimenta mea
31 et dicebant ei discipuli sui
vides turbam conprimentem te et dicis quis me tetigit
32 et circumspiciebat videre eam quae hoc fecerat
33 mulier autem timens et tremens
sciens quod factum esset in se
venit et procidit ante eum et dixit ei omnem veritatem
34 ille autem dixit ei
filia fides tua te salvam fecit vade in pace et esto sana a plaga tua
35 adhuc eo loquente veniunt ab archisynagogo dicentes
quia filia tua mortua est quid ultra vexas magistrum
36 Iesus autem verbo quod dicebatur audito
ait archisynagogo noli timere tantummodo crede
37 et non admisit quemquam sequi se
nisi Petrum et Iacobum et Iohannem fratrem Iacobi
38 et veniunt in domum archisynagogi
et videt tumultum et flentes et heiulantes multum
39 et ingressus ait eis quid turbamini et ploratis
puella non est mortua sed dormit
40 et inridebant eum
ipse vero eiectis omnibus
adsumit patrem et matrem puellae et qui secum erant
et ingreditur ubi erat puella iacens
41 et tenens manum puellae ait illi
talitha cumi quod est interpretatum puella tibi dico surge
42 et confestim surrexit puella et ambulabat
erat autem annorum duodecim
et obstipuerunt stupore maximo
43 et praecepit illis vehementer ut nemo id sciret
et dixit dari illi manducare
Shërimi i të pushtuarit nga djalli
(Mt 8.28-34Lk 8.26-39)1 Arritën në bregun tjetër të liqenit, në vendin e gerasenëve 2 dhe menjëherë, sapo doli Jezui nga varka, erdhi nga varrezat tek ai një njeri i pushtuar nga një shpirt i ndyrë. 3 Ai banonte në varreza dhe askush nuk mund ta lidhte më as me zinxhirë, 4 sepse disa herë e kishin lidhur me pranga e zinxhirë, por ai i kishte këputur zinxhirët e i kishte thyer prangat dhe askush nuk mund ta zbuste dot. 5 Natë e ditë rrinte nëpër varre e nëpër male, duke bërtitur e duke e prerë veten me gurë. 6 Kur e pa Jezuin nga larg, ai vrapoi, ra në gjunjë para tij 7 dhe thirri me zë të lartë: «Çfarë ke me mua, o Jezu, Biri i Perëndisë së tejlartë? Të përbej për Perëndinë, mos më mundo!». 8 Jezui i tha: «Shpirt i ndyrë, dil nga ky njeri!». 9 Dhe e pyeti: «Si e ke emrin?». Ai iu përgjigj: «Emri im është Legjion, se jemi shumë». 10 Dhe djalli i lutej shumë Jezuit që të mos e dëbonte jashtë atij vendi.
11 Aty pranë malit gjendej një tufë e madhe derrash që po kullotnin. 12 Shpirtrat e ndyrë iu lutën Jezuit e i thanë: «Na dërgo të hyjmë te derrat!». 13 Dhe ai i lejoi. Atëherë shpirtrat e ndyrë, me të dalë prej tij, u futën te derrat dhe tufa që gati arrinte numrin dy mijë, u hodh nga humnera në liqen e u mbyt. 14 Rojtarët e derrave ua mbathën këmbëve dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur. 15 Ata erdhën pranë Jezuit dhe kur panë të pushtuarin nga djalli, atë që kishte pasur Legjionin, që rrinte ulur dhe ishte i veshur e me mendje në rregull, i zuri frika.
16 Ata që e kishin parë ngjarjen treguan çfarë kishte ndodhur me të pushtuarin nga djalli e me derrat. 17 Atëherë ata iu lutën Jezuit që të largohej nga krahina e tyre. 18 Ndërsa Jezui po hipte në varkë, njeriu që kishte qenë i pushtuar nga djalli i lutej të rrinte me të. 19 Jezui nuk e lejoi, por i tha: «Shko në shtëpi te njerëzit e tu dhe tregoju çfarë ka bërë Zoti e sesi tregoi mëshirë për ty». 20 Atëherë ai u largua dhe nëpër mbarë Dekapojën shpallte atë që kishte bërë Jezui për të dhe të gjithë mahniteshin.
Prekja shëruese
(Mt 9.18-26Lk 8.40-56)21 Jezui kaloi përsëri me varkë në bregun tjetër dhe një turmë e madhe u mblodh rreth tij. Kur ishte në breg të liqenit, 22 erdhi njëri prej kryetarëve të sinagogës me emrin Jair dhe sapo e pa Jezuin, i ra ndër këmbë 23 e iu lut shumë, duke i thënë: «Vajza ime e vogël është në grahmat e fundit, prandaj eja, vëri duart mbi të, që të shpëtojë e të jetojë!». 24 Jezui shkoi me të dhe një turmë e madhe, që shtyhej nga të gjitha anët, i shkoi pas.
25 Një grua kishte dymbëdhjetë vjet që vuante nga hemorragjia. 26 Ajo kishte hequr shumë nga mjekë të ndryshëm dhe kishte shpenzuar gjithçka që kishte, pa kurrfarë dobie, e sa vinte e përkeqësohej. 27 Me të dëgjuar për Jezuin, ajo hyri mes turmës dhe i preku nga pas gunën. 28 Ajo thoshte me vete: «Sikur t'ia prek vetëm rrobat, do të shpëtoj». 29 Rrjedhja e gjakut iu ndërpre në çast e ajo ndjeu në trupin e saj se u shërua nga sëmundja. 30 Jezui e ndjeu menjëherë forcën që doli prej tij dhe, si iu drejtua turmës, tha: «Kush m'i preku rrobat?». 31 Dishepujt i thanë: «Ti e sheh turmën që të shtyn nga të gjitha anët e thua kush më preku?». 32 Por ai shikonte rreth e rrotull për të parë atë që e kishte prekur. 33 Atëherë gruaja, e frikësuar e duke u dridhur, ngaqë e dinte atë që i kishte ndodhur, erdhi, i ra ndër këmbë e i tha gjithë të vërtetën. 34 Jezui i tha: «Bijë, besimi yt të shpëtoi. Shko në paqe e qofsh e shëruar nga sëmundja jote».
35 Ndërsa po fliste, erdhën disa prej njerëzve të kryetarit të sinagogës e i thanë: «Jot bijë vdiq. Përse e shqetëson ende mësuesin?». 36 Por Jezui, kur i dëgjoi këto fjalë, i tha kryetarit të sinagogës: «Mos ki frikë, vetëm beso!». 37 Dhe nuk lejoi askënd që ta shoqëronte përveç Pjetrit, Jakobit e Gjonit, vëllait të Jakobit. 38 Si arritën në shtëpinë e kryetarit të sinagogës, Jezui pa rrëmujë e njerëz që qanin e vajtonin me zë të lartë. 39 Kur hyri, u tha: «Përse bërtisni e qani? Fëmija nuk ka vdekur, por po fle». 40 Ata e përqeshën. Por ai i nxori të gjithë përjashta, mori me vete të atin e të ëmën e fëmijës dhe ata që e shoqëronin dhe hynë atje ku ishte fëmija. 41 Ai e kapi fëmijën për dore e i tha: «Talitha kum» që përkthehet: «Vashëz, unë po të them: ngrihu!». 42 Vajza e vogël u ngrit menjëherë e filloi të ecte. Ajo ishte dymbëdhjetë vjeç.
Atëherë u habitën pa masë. 43 Jezui i urdhëroi rreptësisht që askush të mos e merrte vesh këtë gjë e u tha t'i jepnin të hante.