1 Verbum Domini quod factum est ad Micham
Morasthiten
in diebus Ioatham Ahaz Ezechiae
regum Iuda
quod vidit super Samariam et Hierusalem
2 audite populi omnes et adtendat terra et plenitudo eius
et sit Dominus Deus vobis in testem
Dominus de templo sancto suo
3 quia ecce Dominus egreditur de loco suo
et descendet et calcabit super excelsa terrae
4 et consumentur montes subtus eum et valles scindentur
sicut cera a facie ignis sicut aquae quae decurrunt in
praeceps
5 in scelere Iacob omne istud
et in peccatis domus Israhel
quod scelus Iacob nonne Samaria
et quae excelsa Iudae nonne Hierusalem
6 et ponam Samariam quasi acervum lapidum in agro
cum plantatur vinea
et detraham in vallem lapides eius et fundamenta eius revelabo
7 et omnia sculptilia eius concidentur
et omnes mercedes eius conburentur igni
et omnia idola eius ponam in perditionem
quia de mercedibus meretricis congregata sunt
et usque ad mercedem meretricis revertentur
8 super hoc plangam et ululabo
vadam spoliatus et nudus
faciam planctum velut draconum
et luctum quasi strutionum
9 quia desperata est plaga eius quia venit usque ad Iudam
tetigit portam populi mei usque ad Hierusalem
10 in Geth nolite adnuntiare lacrimis ne ploretis
in domo Pulveris pulvere vos conspergite
11 et transite vobis habitatio Pulchra confusa ignominia
non est egressa quae habitat in Exitu
planctum domus Vicinae accipiet ex vobis quae stetit sibimet
12 quia infirmata est in bonum quae habitat in Amaritudinibus
quia descendit malum a Domino in portam Hierusalem
13 tumultus quadrigae stuporis habitanti Lachis
principium peccati est filiae Sion
quia in te inventa sunt scelera Israhel
14 propterea dabit emissarios super hereditatem Geth
domus Mendacii in deceptionem regibus Israhel
15 adhuc heredem adducam tibi quae habitas in Maresa
usque Adollam veniet gloria Israhel
16 decalvare et tondere super filios deliciarum tuarum
dilata calvitium tuum sicut aquila
quoniam captivi ducti sunt ex te
1 Fjala e Zotit drejtuar Mikesë nga Morashtiu në ditët e Jotamit, Ahazit dhe Ezekisë, mbretërve të Judës; vegimi që pati për Samarinë e Jerusalemin.
Vaj për Samarinë dhe Jerusalemin
2 «Dëgjoni, o mbarë popuj,
mba vesh, o tokë, e tërë ju që jeni mbi të,
se Zoti, Zoti im, do të dëshmojë kundër jush,
Zoti im, prej tempullit të tij të shenjtë!
3 Ja, po del Zoti nga vendi i tij,
do të zbresë e do të shkelë mbi kreshtat e tokës.
4 Malet do të shkrihen nën të,
luginat do të ndahen më dysh,
porsi dylli para zjarrit,
porsi uji që derdhet rrëpirës,
5 krejt për faj të shkeljeve të Jakobit
e mëkateve të shtëpisë së Jerusalemit.
A nuk është Samaria shkelja e Jakobit?
A nuk janë vendet e larta të Judës Jerusalemi?
6 Gërmadhë do ta bëj Samarinë,
vend ku mbillen vreshta.
Do t'ia rrokullis gurët nëpër lugina,
themelet do t'ia nxjerr!
7 Do t'i rrënohen tërë shëmbëlltyrat që ka,
shpërblimi do t'i digjet në zjarr.
Do t'ia shkatërroj të gjitha idhujt,
se prej pagës së lavires i mblodhi
e për pagë lavireje do të shkojnë.
8 Për këtë do të vajtoj e do të vë kujë,
do të eci këmbëzbathur e lakuriq,
do të ulërij porsi çakalli,
do të klith porsi struci,
9 se plaga e saj është e pashërueshme,
mbërriti deri në Judë,
i kaploi portat e popullit tim,
deri në Jerusalem.
10 Mos tregoni gjë në Gat, as mos vajtoni,
në Betleafrah zvarrituni në pluhur.
11 O banorë të Safirit,
ikni të turpëruar e lakuriq.
Banorët e Cananit nuk dolën.
Vajton Betezeli,
nuk do ta keni më për ndihmë.
12 Banorët e Marotit presin me ngashërim,
se mbi portat e Jerusalemit Zoti dërgoi fatkeqësi.
13 Mbrehini kuajt në karroca,
o banorë të Lakishit!
Shkak mëkati ishe për bijën e Sionit,
te ti u gjend shkelja e Izraelit.
14 Ndaj dërgoji Moreshgatit
dhuratë lamtumire.
Do të zhgënjehen mbretërit e Izraelit
me shtëpitë e Akzibit.
15 Do të sjell sërish një pushtues
te ju, o banorë të Mareshahut.
Në Adulam do të shkojë
nderi i Jerusalemit.
16 Qethe e rruaje kokën
për fëmijët e tu të dashur.
Bëje kokën shogë porsi shqiponja,
se në mërgim do të të ikin».