1 Et factum est deinceps
et ipse iter faciebat per civitatem et castellum
praedicans et evangelizans regnum Dei
et duodecim cum illo
2 et mulieres aliquae quae erant curatae ab spiritibus malignis et
infirmitatibus
Maria quae vocatur Magdalene de qua daemonia septem
exierant
3 et Iohanna uxor Chuza procuratoris Herodis
et Susanna et aliae multae
quae ministrabant eis de facultatibus suis
4 Cum autem turba plurima conveniret
et de civitatibus properarent ad eum
dixit per similitudinem
5 exiit qui seminat seminare semen suum
et dum seminat aliud cecidit secus viam et conculcatum est
et volucres caeli comederunt illud
6 et aliud cecidit supra petram
et natum aruit quia non habebat humorem
7 et aliud cecidit inter spinas
et simul exortae spinae suffocaverunt illud
8 et aliud cecidit in terram bonam
et ortum fecit fructum centuplum
haec dicens clamabat qui habet aures audiendi audiat
9 interrogabant autem eum discipuli eius
quae esset haec parabola
10 quibus ipse dixit vobis datum est nosse mysterium regni Dei
Ceteris autem in parabolis
ut videntes non videant et audientes non intellegant
11 Est autem haec parabola semen est verbum Dei
12 qui autem secus viam sunt qui
audiunt
deinde venit diabolus et tollit verbum de corde eorum
ne credentes salvi fiant
13 nam qui supra petram
qui cum audierint cum gaudio suscipiunt verbum
et hii radices non habent qui ad tempus credunt
et in tempore temptationis recedunt
14 quod autem in spinis cecidit
hii sunt qui audierunt
et a sollicitudinibus et divitiis et voluptatibus vitae euntes
suffocantur
et non referunt fructum
15 quod autem in bonam terram
hii sunt qui in corde bono et optimo audientes verbum retinent
et fructum adferunt in patientia
16 Nemo autem lucernam accendens operit eam vaso
aut subtus lectum ponit
sed supra candelabrum ponit ut intrantes videant lumen
17 Non enim est occultum quod non manifestetur
nec absconditum quod non cognoscatur et in palam veniat
18 Videte ergo quomodo auditis
qui enim habet dabitur illi
et quicumque non habet
etiam quod putat se habere auferetur ab illo
19 Venerunt autem ad illum mater et fratres eius
et non poterant adire ad eum prae turba
20 et nuntiatum est illi
mater tua et fratres tui stant foris volentes te videre
21 qui respondens dixit ad eos
mater mea et fratres mei hii sunt qui verbum Dei audiunt et faciunt
22 Factum est autem in una dierum
et ipse ascendit in naviculam et discipuli eius
et ait ad illos transfretemus trans stagnum
et ascenderunt
23 navigantibus autem illis obdormiit
et descendit procella venti in stagnum
et conplebantur et periclitabantur
24 accedentes autem suscitaverunt eum dicentes praeceptor perimus
at ille surgens increpavit ventum et tempestatem aquae
et cessavit et facta est tranquillitas
25 dixit autem illis ubi est fides vestra
qui timentes mirati sunt dicentes ad invicem
quis putas hic est
quia et ventis imperat et mari et
oboediunt ei
26 enavigaverunt autem ad regionem
Gerasenorum
quae est contra Galilaeam
27 et cum egressus esset ad terram
occurrit illi vir quidam qui habebat daemonium iam temporibus multis
et vestimento non induebatur
neque in domo manebat sed in monumentis
28 is ut vidit Iesum procidit ante illum
et exclamans voce magna dixit
quid mihi et tibi est Iesu Fili Dei altissimi
obsecro te ne me torqueas
29 praecipiebat enim spiritui inmundo ut exiret ab homine
multis enim temporibus arripiebat illum
et vinciebatur catenis et conpedibus custoditus
et ruptis vinculis agebatur a daemonio in deserta
30 interrogavit autem illum Iesus dicens quod tibi nomen est
at ille dixit Legio
quia intraverunt daemonia multa in eum
31 et rogabant illum ne imperaret illis
ut in abyssum irent
32 erat autem ibi grex porcorum multorum pascentium in monte
et rogabant eum ut permitteret eos in illos ingredi
et permisit illos
33 exierunt ergo daemonia ab homine et intraverunt in porcos
et impetu abiit grex per praeceps in stagnum et suffocatus est
34 quod ut viderunt factum qui pascebant fugerunt
et nuntiaverunt in civitatem et in villas
35 exierunt autem videre quod factum est
et venerunt ad Iesum
et invenerunt hominem sedentem a quo daemonia exierant
vestitum ac sana mente ad pedes eius
et timuerunt
36 nuntiaverunt autem illis et qui viderant
quomodo sanus factus esset a Legione
37 et rogaverunt illum omnis multitudo regionis Gerasenorum
ut discederet ab ipsis
quia timore magno tenebantur
Ipse autem ascendens navem reversus est
38 et rogabat illum vir a quo daemonia exierant ut cum eo esset
dimisit autem eum Iesus dicens
39 redi domum tuam et narra quanta tibi fecit Deus
et abiit per universam civitatem
praedicans quanta illi fecisset Iesus
40 Factum est autem cum redisset Iesus excepit illum turba
erant enim omnes expectantes eum
41 et ecce venit vir cui nomen Iairus et ipse princeps synagogae erat
et cecidit ad pedes Iesu rogans eum ut intraret in domum eius
42 quia filia unica erat illi fere annorum duodecim
et haec moriebatur
et contigit dum iret a turbis conprimebatur
43 et mulier quaedam erat in fluxu sanguinis ab annis duodecim
quae in medicos erogaverat omnem substantiam suam
nec ab ullo potuit curari
44 accessit retro et tetigit fimbriam vestimenti eius
et confestim stetit fluxus sanguinis eius
45 et ait Iesus quis est qui me tetigit
negantibus autem omnibus dixit Petrus et qui cum illo erant
praeceptor turbae te conprimunt et adfligunt
et dicis quis me tetigit
46 et dixit Iesus tetigit me aliquis
nam ego novi virtutem de me exisse
47 videns autem mulier quia non latuit
tremens venit et procidit ante pedes illius
et ob quam causam tetigerit eum indicavit coram omni populo
et quemadmodum confestim sanata sit
48 at ipse dixit illi
filia fides tua te salvam fecit vade in pace
49 adhuc illo loquente
venit a principe synagogae dicens ei
quia mortua est filia tua noli vexare illum
50 Iesus autem audito hoc verbo respondit patri puellae
noli timere crede tantum et salva erit
51 et cum venisset domum
non permisit intrare secum quemquam
nisi Petrum et Iohannem et Iacobum
et patrem et matrem puellae
52 flebant autem omnes et plangebant illam
at ille dixit nolite flere
non est mortua sed
dormit
53 et deridebant eum scientes quia mortua esset
54 ipse autem tenens manum eius clamavit dicens puella surge
55 et reversus est spiritus eius et surrexit continuo
et iussit illi dari manducare
56 et stupuerunt parentes eius
quibus praecepit ne alicui dicerent quod factum erat
Disa gra shoqërojnë Jezuin
1 Pas këtyre gjërave Jezui shkoi nëpër qytete e fshatra duke predikuar e duke shpallur ungjillin e mbretërisë së Perëndisë dhe të dymbëdhjetët ishin me të. 2 Ishin edhe disa gra që Jezui i kishte shëruar nga shpirtrat e këqij e nga sëmundjet: Maria, që quhej Magdalenë, prej së cilës ishin dëbuar shtatë djaj, 3 Joana, gruaja e Kuzait, kujdestarit të pasurisë së Herodit, Suzana dhe shumë të tjera që kishin vënë pasuritë e veta në shërbim të Jezuit e të dishepujve.
Mbjellësi
(Mt 13.1-9Mk 4.1-9)4 Kur u mblodh një turmë e madhe me njerëz që vinin tek ai nga qytete të ndryshme, Jezui foli me shëmbëlltyra: 5 «Një mbjellës doli për të mbjellë farën. Ndërsa po mbillte, disa fara ranë në rrugë dhe njerëzit i shkelën e zogjtë e qiellit i hëngrën. 6 Disa të tjera ranë në gurishtë e sapo mbinë, u thanë se nuk kishin ujë. 7 Disa të tjera ranë ndër ferra. Ferrat u rritën së bashku me to e ua zunë frymën. 8 Por disa të tjera ranë në tokë të mirë dhe, kur u rritën, prodhuan njëqindfish». Pastaj tha: «Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!».
Qëllimi i shëmbëlltyrave
(Mt 13.10-17Mk 4.10-12)9 Pastaj dishepujt e pyetën se çfarë kuptimi kishte kjo shëmbëlltyrë. 10 Jezui u përgjigj: «Juve ju janë bërë të njohura të fshehtat e mbretërisë së Perëndisë, ndërsa të tjerëve u flas me shëmbëlltyra, që
të kenë sy
e të mos shohin
dhe të dëgjojnë
e të mos kuptojnë ».
Shpjegimi i shëmbëlltyrës
(Mt 13.18-23Mk 4.13-20)11 «Shëmbëlltyra është kjo: fara është fjala e Perëndisë. 12 Farat që ranë në rrugë janë ata që e dëgjojnë atë. Pastaj vjen djalli dhe e rrëmben fjalën nga zemrat e tyre, që të mos besojnë e të mos shpëtohen. 13 Farat që ranë në gurishtë janë ata që e dëgjojnë fjalën dhe e pranojnë me gëzim, por nuk e lënë të zërë rrënjë. Ata besojnë vetëm për pak dhe në kohën e sprovës e braktisin besimin. 14 Fara që ra ndër ferra janë ata që e dëgjojnë, por gjatë udhës ua zënë frymën shqetësimet, pasuria e kënaqësitë e jetës dhe frytet e tyre nuk piqen. 15 Fara që bie në tokë të mirë janë ata që e dëgjojnë fjalën dhe e ruajnë në një zemër të ndershme e të mirë. Këta mbesin besnikë e japin fryte».
Drita nën magje
(Mk 4.21-25)16 «Askush nuk e ndez kandilin për ta vënë nën magje apo nën shtrat. Përkundrazi, vihet në mbajtësen e vet, që ta shohin dritën ata që hyjnë brenda. 17 Asgjë e fshehur nuk do të mbetet pa u zbuluar dhe asnjë e fshehtë nuk do të mbetet pa u njohur e pa dalë në dritë. 18 Kini kujdes sesi dëgjoni, se atij që ka do t'i jepet edhe më shumë, por atij që nuk ka do t'i merret edhe ajo pak që mendon se ka».
E ëma dhe vëllezërit
(Mt 12.46-50Mk 3.31-35)19 E ëma dhe vëllezërit e Jezuit shkuan për ta takuar, por nuk mundën të arrinin tek ai për shkak të turmës. 20 Atëherë i thanë Jezuit: «Nëna jote e vëllezërit e tu janë përjashta dhe duan të të shohin». 21 Por ai u tha: «Nëna ime e vëllezërit e mi janë ata që e dëgjojnë dhe e zbatojnë fjalën e Perëndisë».
Fashitja e stuhisë
(Mt 8.23-27Mk 4.35-41)22 Një ditë Jezui hipi në një varkë me dishepujt e u tha: «Le të shkojmë në bregun tjetër të liqenit». Kështu u nisën. 23 Ndërsa po lundronin, Jezuin e zuri gjumi. Papritur filloi një erë e fortë mbi liqen. Varka po mbushej me ujë e ata ishin në rrezik. 24 Dishepujt iu afruan Jezuit, e zgjuan e i thanë: «Mësues, mësues, po mbytemi». Ai u zgjua dhe qortoi erën e dallgët kërcënuese, të cilat pushuan. Pastaj u bë bunacë. 25 Jezui u tha dishepujve: «Ku është besimi juaj?». Ata ishin të trembur e të mahnitur e i thanë njëri-tjetrit: «Vallë, kush është ky që urdhëron edhe erërat, edhe ujin e ata i binden?».
Shërimi i gerasenit
(Mt 8.28-34Mk 5.1-20)26 Pastaj arritën në krahinën e gerasenëve , që është nga ana tjetër e liqenit, përballë Galilesë. 27 Kur zbriti në breg, Jezuit i doli përpara një njeri nga ai qytet. Ai ishte i pushtuar nga djajtë dhe kishte kohë që nuk vishej e nuk banonte në shtëpi, por nëpër varre. 28 Kur pa Jezuin, lëshoi një britmë, ra përmbys para tij e tha me zë të lartë: «Çfarë ke me mua, o Jezu, Biri i Perëndisë së tejlartë? Të lutem, mos më mundo!», 29 sepse Jezui e kishte urdhëruar shpirtin e ndyrë të dilte prej atij njeriu. Shpirti i ndyrë e kishte pushtuar atë disa herë, prandaj e lidhnin me zinxhirë dhe e mbanin në pranga, por ai i thyente prangat dhe djalli e shtynte në shkretëtirë. 30 Atëherë Jezui e pyeti: «Si e ke emrin?». Ai u përgjigj: «Legjion», sepse brenda tij kishin hyrë shumë djaj. 31 Dhe djajtë i luteshin Jezuit që të mos i urdhëronte të shkonin në humnerë. 32 Aty gjendej një tufë e madhe derrash që po kullotnin në mal dhe djajtë iu lutën Jezuit që t'i lejonte të hynin te derrat. Jezui i lejoi. 33 Sapo dolën nga ai njeri, djajtë u futën te derrat. Tufa u turr nga humnera në liqen e u mbyt.
34 Kur panë çfarë ndodhi, rojtarët e derrave ua mbathën këmbëve dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra. 35 Njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur. Kur arritën te Jezui, gjetën njeriun prej të cilit kishin dalë djajtë. Ai ishte ulur te këmbët e Jezuit, ishte i veshur e me mendje në vend. Ata i zuri frika.
36 Ata që e kishin parë ngjarjen treguan sesi ishte shëruar i pushtuari nga djalli. 37 Atëherë tërë populli i krahinës së gerasenëve i kërkoi Jezuit të largohej prej tyre, sepse kishin shumë frikë. Jezui hipi në një varkë e u kthye. 38 Njeriu prej të cilit kishin dalë djajtë i kërkoi të rrinte me të, por Jezui e nisi e i tha: 39 «Kthehu në shtëpinë tënde e trego çfarë ka bërë Perëndia për ty». Ai u largua duke shpallur në mbarë qytetin çfarë kishte bërë për të Jezui.
Prekja shëruese
(Mt 9.18-26Mk 5.21-43)40 Kur po kthehej, Jezuit i doli para turma, sepse të gjithë po e prisnin. 41 Atëherë iu afrua një njeri me emrin Jair që ishte kryetar i sinagogës. Ai i ra ndër këmbë Jezuit e iu lut të shkonte në shtëpinë e tij, 42 se vajza e tij e vetme, që ishte dymbëdhjetë vjeçe, ishte duke vdekur.
Gjatë udhës turmat e shtynin nga të gjitha anët. 43 Në grua që vuante prej dymbëdhjetë vjetësh nga hemorragjia, megjithëse kishte shpenzuar gjithçka kishte pasur e askush nuk kishte mundur ta shëronte 44 iu afrua nga pas, i preku cepin e gunës dhe menjëherë iu ndal hemorragjia. 45 Atëherë Jezui tha: «Kush më preku?». Meqenëse të gjithë e mohuan, Pjetri i tha: «Mësues, turmat po të rrethojnë e po të shtyjnë ». 46 Por Jezui tha: «Dikush më preku, sepse ndjeva fuqinë që doli prej meje». 47 Atëherë gruaja, kur pa se nuk mund të fshihej, erdhi duke u dridhur, i ra ndër këmbë dhe tregoi para gjithë popullit përse e kishte prekur Jezuin e si ishte shëruar menjëherë. 48 Jezui i tha: «Bijë, besimi yt të shpëtoi. Shko në paqe».
49 Ndërsa po fliste, erdhi dikush nga shtëpia e kryetarit të sinagogës e i tha: «Jot bijë vdiq. Mos e shqetëso më mësuesin». 50 Kur e dëgjoi këtë, Jezui i tha: «Mos ki frikë, vetëm beso e ajo do të shpëtojë». 51 Kur arriti te shtëpia, nuk lejoi askënd të hynte me të, përveç Pjetrit, Gjonit, Jakobit, të atit e të ëmës së vajzës. 52 Të gjithë po e qanin dhe e vajtonin, por Jezui tha: «Mos qani! Ajo nuk ka vdekur, por po fle». 53 Por ata e përqeshën, sepse e dinin se kishte vdekur.
54 Atëherë Jezui e mori për dore e thirri: «Vashëz, ngrihu!». 55 Asaj iu kthye shpirti e u ngrit menjëherë. Pastaj Jezui u tha t'i jepnin për të ngrënë. 56 Prindërit e saj u mrekulluan, por ai i urdhëroi të mos i tregonin askujt për çfarë kishte ndodhur.