1 aleph Quomodo obscuratum est aurum mutatus est color optimus
dispersi sunt lapides sanctuarii in capite omnium platearum
2 beth filii Sion incliti et amicti auro primo
quomodo reputati sunt in vasa testea opus manuum figuli
3 gimel sed et lamiae nudaverunt mammam
lactaverunt catulos suos
filia populi mei crudelis quasi strutio in deserto
4 deleth adhesit lingua lactantis ad palatum
eius in siti
parvuli petierunt panem et non erat qui frangeret eis
5 he qui vescebantur voluptuose interierunt in viis
qui nutriebantur in croceis amplexati sunt stercora
6 vav et maior effecta est iniquitas filiae populi mei peccato Sodomorum
quae subversa est in momento
et non ceperunt in ea manus
7 zai candidiores nazarei eius nive nitidiores lacte
rubicundiores ebore antiquo sapphyro pulchriores
8 heth denigrata est super carbones facies eorum
et non sunt cogniti in plateis
adhesit cutis eorum ossibus
aruit et facta est quasi lignum
9 teth melius fuit occisis gladio quam interfectis fame
quoniam isti extabuerunt consumpti ab sterilitate terrae
10 ioth manus mulierum misericordium coxerunt filios suos
facti sunt cibus earum in contritione filiae populi mei
11 caph conplevit Dominus furorem suum
effudit iram indignationis suae
et succendit ignem in Sion et devoravit fundamenta eius
12 lamed non crediderunt reges terrae et universi habitatores orbis
quoniam ingrederetur hostis et inimicus per portas Hierusalem
13 mem propter peccata prophetarum eius
iniquitates sacerdotum eius
qui effuderunt in medio eius sanguinem iustorum
14 nun erraverunt caeci in plateis polluti sunt sanguine
cumque non possent tenuerunt lacinias suas
15 samech recedite polluti clamaverunt eis
recedite abite nolite tangere
iurgati quippe sunt et commoti
dixerunt inter gentes non addet ultra ut habitet in eis
16 fe facies Domini divisit eos non addet ut
respiciat eos
facies sacerdotum non erubuerunt neque senum miserti sunt
17 ain cum adhuc subsisteremus
defecerunt oculi nostri ad auxilium nostrum vanum
cum respiceremus adtenti ad gentem quae salvare non poterat
18 sade lubricaverunt vestigia nostra in itinere platearum nostrarum
adpropinquavit finis noster conpleti sunt dies nostri
quia venit finis noster
19 coph velociores fuerunt persecutores nostri aquilis caeli
super montes persecuti sunt nos
in deserto insidiati sunt nobis
20 res spiritus oris nostri christus dominus captus est in peccatis nostris
cui diximus in umbra tua vivemus in gentibus
21 sen gaude et laetare filia Edom quae habitas in terra Hus
ad te quoque perveniet calix inebriaberis atque nudaberis
22 thav conpleta est iniquitas tua filia Sion
non addet ultra ut transmigret te
visitavit iniquitatem tuam filia Edom discoperuit peccata
tua
Ndëshkimi i Sionit
Alef
1 Ari u zymtua,
u tjetërsua ari i pastër.
U përhapën gurët e shenjtë
në krye të çdo rruge.
Bet
2 Bijtë e çmuar të Sionit,
që peshohen me ar,
seç i panë si enë balte,
vepër e duarve të poçarit!
Gimel
3 Gati janë edhe çakejtë t'u japin gji
e t'i mëkojnë të vegjlit e vet,
por bija e popullit tim u egërsua
si struci në shkretëtirë.
Dalet
4 Deri edhe foshnjës prej etjes
i ngjitet gjuha pas qiellze.
Fëmijët lypin bukë,
por s'ka kush t'ua japë.
He
5 Humbin udhës
ata që hanin mirë.
Ata që visheshin me purpur
rrëmojnë në mbeturina.
Vau
6 Vërtet u shtua faji i bijës së popullit tim,
më shumë se mëkati i Sodomës,
që u përmbys njëherësh
pa i vënë dorë askush.
Zain
7 Zotërinjtë e saj shkëlqenin më shumë se bora,
ishin më të bardhë se qumështi,
e kishin trupin më të kuq se koralet,
pamjen si të safirit.
Het
8 Hijen e kanë më të zezë se thëngjillin,
nuk njihen rrugës.
U është ngjitur lëkura në eshtra,
u është tharë si druri.
Tet
9 Të therurit prej shpatës janë më mirë
se të vdekurit nga uria
që fishken se u mungojnë
prodhimet e tokës.
Jod
10 Janë bërë ushqim për ta,
kur u rrënua bija e popullit tim,
fëmijët që gratë e dhimbshme
me duart e veta i gatuan.
Kaf
11 Krejt zemërimin e vet e zbrazi Zoti,
e derdhi furinë e vet.
I vuri zjarrin Sionit,
e përpiu me themel.
Lamed
12 Lehtë nuk e besojnë mbretërit e tokës
as banorët e botës,
se ngucësi e armiku
i kapërcyen portat e Jerusalemit,
Mem
13 me mëkatet e profetëve
e me ligësitë e priftërinjve
që derdhën mes tij gjak të pafajshëm.
Nun
14 Ngarendnin udhëve verbërisht,
fëlliqur me gjak,
aq sa as petkat nuk ua preknin dot.
Samek
15 «Sprapsuni! Ndyrësi!», u bërtitnin.
«Sprapsuni! Sprapsuni! Mos prekni!».
Prandaj, ikën e u endën, aq sa ndër kombe thanë:
«Nuk duhet të qëndrojnë më gjatë!».
Fe
16 Fytyra e Zotit i përzuri,
ai nuk ua hedh më sytë,
priftërinjtë nuk u nderuan,
pleqtë nuk u përfillën.
Ain
17 Amullia i zuri sytë tanë,
duke këqyrur më kot për ndihmë.
Këqyrnim për ndonjë komb
që s'na shpëtonte dot.
Cade
18 Cytnin hapat tanë,
që të mos ecnim shesheve tona.
Na u afrua fundi! Na u sosën ditët,
se na erdhi fundi.
Kof
19 Këmbëshpejtë ishin përndjekësit tanë,
më të shpejtë se shqiponjat në qiell.
Nëpër male na ndoqën,
pritë na vunë në shkretëtirë.
Resh
20 Ra në gropat e tyre i vajosuri i Zotit,
ai që na mbushte me frymë,
ai për të cilin thoshim:
«Nën hijen e tij do të jetojmë ndër kombe».
Sin
21 Sa jetojnë në tokën e Ucit,
të gëzojnë e të ngazëllejnë me bijën e Edomit,
por kupa do të kalojë edhe nga ti,
do të dehesh e do të dalësh cullak.
Tau
22 T'u shlye dënimi, bija e Sionit,
ai nuk do ta zgjasë mërgimin tënd,
por do ta ndëshkojë fajësinë tënde,
o bijë e Edomit,
do t'i zbulojë mëkatet e tua.