1 respondens autem Eliphaz Themanites dixit
2 si coeperimus loqui tibi forsitan moleste accipias
sed conceptum sermonem tenere quis possit
3 ecce docuisti multos et manus lassas roborasti
4 vacillantes confirmaverunt sermones tui
et genua trementia confortasti
5 nunc autem venit super te plaga et defecisti
tetigit te et conturbatus es
6 timor tuus fortitudo tua patientia tua
et perfectio viarum tuarum
7 recordare obsecro te quis umquam innocens perierit
aut quando recti deleti sint
8 quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem
et seminant dolores et metunt eos
9 flante Deo perisse et spiritu irae eius esse consumptos
10 rugitus leonis et vox leaenae
et dentes catulorum leonum contriti sunt
11 tigris periit eo quod non haberet praedam
et catuli leonis dissipati sunt
12 porro ad me dictum est verbum absconditum
et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri
eius
13 in horrore visionis nocturnae quando solet sopor occupare homines
14 pavor tenuit me et tremor et omnia ossa mea perterrita sunt
15 et cum spiritus me praesente transiret
inhorruerunt pili carnis meae
16 stetit quidam cuius non agnoscebam vultum
imago coram oculis meis et vocem quasi aurae lenis audivi
17 numquid homo Dei conparatione iustificabitur
aut factore suo purior erit vir
18 ecce qui serviunt ei non sunt stabiles
et in angelis suis repperit pravitatem
19 quanto magis hii qui habitant domos luteas
qui terrenum habent fundamentum
consumentur velut a tinea
20 de mane usque ad vesperum succidentur
et quia nullus intellegit in aeternum peribunt
21 qui autem reliqui fuerint auferentur ex eis morientur et non in sapientia
Qortimi i Elifazit
1 Atëherë Elifaz Temaniti u përgjigj e tha:
2 «A mund të flitet me ty, apo s'ke durim?
Po kush mund të rrijë pa folur?
3 Ja, shumë veta ke mësuar
e duart e mekura ke përtërirë.
4 Fjalët e tua kanë ringritur të rrëzuarit
e gjunjëprerët ke mëkëmbur.
5 Tani e ke radhën ti e nuk duron,
të ra ty e u trullose.
6 A nuk ke besim te droja e Perëndisë
e shpresë te sjellja e përsosur?
7 Thirri mendjes, cili i pafajshëm u rrënua?
Ku është ai i drejtë që u shkatërrua?
8 Me sa kam parë unë, kush mih ligësi
e mbjell prapësi, ato edhe korr.
9 Ata i rrënon puhiza e Perëndisë,
i fundos fryma e zemërimit të tij.
10 Ulërin luani, bërtet egërsira
e dhëmbët e këlyshit bëhen copë.
11 Luani ngordh se s'ka pre
e shpërndahen këlyshët e tij.
12 Tinëz më erdhi fjala,
pëshpërima e saj më ra në vesh.
13 Në trazimin e vegimeve të natës
kur njerëzinë e zë gjumë i thellë,
14 më zuri tmerri e drithërima,
edhe eshtrat m'u drodhën.
15 Një frymë ma përshkoi fytyrën
e m'u ngritën qimet përpjetë.
16 U ndal, por s'ia njoha pamjen:
një trajtë para syve të mi.
Heshtje. Pastaj një zë dëgjova:
17 “A ka vdekatar të drejtë para Perëndisë?
A ka njeri të pastër para krijuesit të vet?”.
18 As shërbëtorëve s'u zë besë,
edhe engjëjve ua gjen një të metë.
19 Aq më shumë banorëve të qerpiçëve,
që i kanë themelet në pluhur
e shkelen porsi tenja.
20 Shkërmoqen sa gdhin e ngryset.
Papandehur, zhduken përgjithmonë.
21 U këputet filli
e vdesin pa urti».