1 audi igitur Iob eloquia mea et omnes sermones meos ausculta
2 ecce aperui os meum loquatur lingua mea in faucibus meis
3 simplici corde meo sermones mei
et sententiam labia mea puram loquentur
4 spiritus Dei fecit me et spiraculum Omnipotentis vivificavit me
5 si potes responde mihi et adversus faciem meam consiste
6 ecce et me sicut et te fecit Deus
et de eodem luto ego quoque formatus sum
7 verumtamen miraculum meum non te terreat
et eloquentia mea non sit tibi gravis
8 dixisti ergo in auribus meis et vocem verborum
audivi
9 mundus sum ego absque delicto
inmaculatus et non est iniquitas in me
10 quia querellas in me repperit
ideo arbitratus est me inimicum sibi
11 posuit in nervo pedes meos custodivit omnes semitas meas
12 hoc est ergo in quo non es iustificatus
respondebo tibi quia maior sit Deus homine
13 adversum eum contendis
quod non ad omnia verba responderit tibi
14 semel loquitur Deus
et secundo id ipsum non repetit
15 per somnium in visione nocturna
quando inruit sopor super homines et dormiunt in lectulo
16 tunc aperit aures virorum
et erudiens eos instruit disciplinam
17 ut avertat hominem ab his quae facit et liberet eum de superbia
18 eruens animam eius a corruptione
et vitam illius ut non transeat in gladium
19 increpat quoque per dolorem in lectulo
et omnia ossa eius marcescere facit
20 abominabilis ei fit in vita sua panis
et animae illius cibus ante desiderabilis
21 tabescet caro eius et ossa quae tecta fuerant nudabuntur
22 adpropinquabit corruptioni anima eius
et vita illius mortiferis
23 si fuerit pro eo angelus loquens unum de milibus
ut adnuntiet hominis aequitatem
24 miserebitur eius et dicet
libera eum et non descendat in corruptionem
inveni in quo ei propitier
25 consumpta est caro eius a suppliciis
revertatur ad dies adulescentiae suae
26 deprecabitur Deum et placabilis ei erit
et videbit faciem eius in iubilo et reddet homini iustitiam suam
27 respiciet homines et dicet peccavi et vere deliqui
et ut eram dignus non recepi
28 liberavit animam suam ne pergeret in interitum
sed vivens lucem videret
29 ecce haec omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos
30 ut revocet animas eorum a corruptione
et inluminet luce viventium
31 adtende Iob et audi me et tace dum ego loquar
32 si autem habes quod loquaris responde mihi loquere
volo enim te apparere iustum
33 quod si non habes audi me tace et docebo te sapientiam
Elihui qorton krenarinë e Jobit
1 «Tani, o Job, dëgjo çfarë do të them
e tërë fjalëve të mia vëru vesh!
2 Ja, unë hap gojën
e gjuha nën qiellzë flet.
3 Nga zemra e sinqertë fjalët mua më rrjedhin
e buzët e mia e dinë se flasin me pastri.
4 Shpirti i Perëndisë mua më bëri,
fryma e të gjithëpushtetshmit jetën mua ma dha.
5 Gjegjmu, po qe i zoti,
gatitu para meje e zër vend.
6 Ja, te Perëndia njësoj si ti unë jam,
nga balta edhe unë u nxora.
7 Mos ki, pra, frikë prej meje
e trysnia ime mos të të rëndojë.
8 Ti fole, po, e zërin e fjalëve të tua
me veshët e mi e dëgjova:
9 “Jam i pastër, s'kam bërë shkelje,
nuk kam faj e s'kam ligësi.
10 Ja, Perëndia gjen shkas
për të më bërë armik.
11 Këmbët në pranga m'i vë,
i mbikëqyr tërë shtigjet e mia”.
12 E unë të them: këtu nuk ke të drejtë.
Më i madh se çdo njeri është Perëndia.
13 Pse matesh me të
e thua s'të kthen çdo fjalë?
14 Një herë flet Perëndia
e të dytën herë nuk rroket.
15 Në ëndërr, natën në vegim,
kur mbi njerëzinë kllapia bie,
e ndër shtroja ata dremisin,
16 njerëzve ai veshët ua hap
e ua mbush me udhëzime,
17 për ta kthyer njerëzinë nga zararet
e për ta zhveshur nga krenia,
18 për t'ia shpëtuar shpirtin nga gropa
e jetën nga ushta vringëlluese.
19 Ai e qorton me dhimbje në shtrojë
e me dridhje kockash pa pushim,
20 aq sa në jetë edhe buka i neveritet
e në shpirt edhe gjella më e këndshme.
21 Mishi i tij fishket e s'shihet më
e i dalin kockat që nuk i shiheshin.
22 Gropës shpirti i tij iu qas
e vdekjeprurësve jeta e tij.
23 Ah, sikur të vijë pranë një engjëll,
një ndër një mijë ndërmjetësues,
për t'i treguar njerëzisë të drejtën,
24 për t'i dhënë hir e për të thënë:
“Shpëtoje, o Perëndi, nga gropa ku po bie!
E gjeta unë shpagimin”.
25 Më shumë se në rini do të zhdërvillet mishi i tij
e në ditët e djalërisë prapë do të kthehet.
26 Perëndisë do t'i lutet e ai do ta pranojë,
me galdim fytyrën do t'ia shohë
e njeriut drejtësinë prapë do t'ia kthejë.
27 Do të hasë në njerëz e do t'u thotë:
“Mëkatova, por prapësia që bëra nuk m'u kthye.
28 Ai ma shpëtoi shpirtin nga groposja
e tani, i gjallë, mund të kundroj dritën”.
29 Ja, të gjitha këto i bën Perëndia,
dy-tri herë, për njeriun,
30 për t'ia rinxjerrë nga gropa shpirtin,
jetën me dritë për t'ia shndritur.
31 Ki mendjen, Job, e më dëgjo,
ti hesht e unë do të flas.
32 Nëse ke diçka për të thënë, përgjigjmu,
fol, se të drejtë dua të të jap.
33 Nëse s'ke asgjë, ti më dëgjo,
hesht e unë do të ta mësoj urtinë».