1 respondens autem Iob dixit
2 audite quaeso sermones meos
et agetis paenitentiam
3 sustinete me ut et ego loquar
et post mea si videbitur verba ridete
4 numquid contra hominem disputatio mea est
ut merito non debeam contristari
5 adtendite me et obstupescite et superponite digitum ori vestro
6 et ego quando recordatus fuero pertimesco
et concutit carnem meam tremor
7 quare ergo impii vivunt sublevati sunt confortatique divitiis
8 semen eorum permanet coram eis
propinquorum turba et nepotum in conspectu eorum
9 domus eorum securae sunt et pacatae
et non est virga Dei super illos
10 bos eorum concepit et non abortit
vacca peperit et non est privata fetu suo
11 egrediuntur quasi greges parvuli eorum
et infantes eorum exultant lusibus
12 tenent tympanum et citharam
et gaudent ad sonitum organi
13 ducunt in bonis dies suos et in puncto ad inferna descendunt
14 qui dixerunt Deo recede a nobis
et scientiam viarum tuarum nolumus
15 quid est Omnipotens ut serviamus ei
et quid nobis prodest si oraverimus illum
16 verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua
consilium impiorum longe sit a me
17 quotiens lucerna impiorum extinguetur
et superveniet eis inundatio et dolores dividet furoris sui
18 erunt sicut paleae ante faciem venti
et sicut favilla quam turbo dispergit
19 Deus servabit filiis illius dolorem patris
et cum reddiderit tunc sciet
20 videbunt oculi eius interfectionem suam
et de furore Omnipotentis bibet
21 quid enim ad eum pertinet de domo sua post se
et si numerus mensuum eius dimidietur
22 numquid Deum quispiam docebit scientiam
qui excelsos iudicat
23 iste moritur robustus et sanus dives et felix
24 viscera eius plena sunt adipe et medullis ossa illius inrigantur
25 alius vero moritur in amaritudine animae absque ullis
opibus
26 et tamen simul in pulverem dormient
et vermes operient eos
27 certe novi cogitationes vestras et sententias contra me iniquas
28 dicitis enim ubi est domus principis et ubi tabernacula impiorum
29 interrogate quemlibet de viatoribus
et haec eadem eum intellegere cognoscetis
30 quia in diem perditionis servabitur malus
et ad diem furoris ducitur
31 quis arguet coram eo viam eius
et quae fecit quis reddet illi
32 ipse ad sepulchra ducetur
et in congerie mortuorum vigilabit
33 dulcis fuit glareis Cocyti
et post se omnem hominem trahet et ante se innumerabiles
34 quomodo igitur consolamini me frustra
cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati
Të paudhët i shpëtojnë ndëshkimit
1 Jobi u përgjigj e tha:
2 «Dëgjoni me vëmendje fjalët e mia
e ky do të jetë ngushëllim për mua.
3 Duromëni e unë do të flas
dhe, si të kem folur, përqeshmëni.
4 Vallë kundër një njeriu po ankohem?
Pse të mos e humb duresën?
5 Kthehuni kah unë e shtanguni,
Mbajeni gojën me dorë.
6 Tronditem kur kujtohem
e mishi më rrëqethet.
7 Pse vallë rrojnë të paudhët,
madje moshohen e forcohen më shumë?
8 Bijtë pranë tyre zënë vend
me pinjojtë e tyre para syve.
9 Të qeta i kanë shtëpitë e s'tremben,
nuk i godet shkopi i Perëndisë.
10 Mëzati i tyre ndërzen e s'i del huq,
lopa e tyre nuk e dështon viçin.
11 Djemtë e tyre porsi grigja dalin
e valle fëmijët e tyre hedhin.
12 I bien dajres e lirës,
me tinguj fyelli ata kënaqen.
13 I ngrysin ditët në begati
e të qetë zbresin në skëterrë.
14 Perëndisë i kanë thënë: “Larg nesh!
S'duam t'i njohim udhët e tua.
15 Çfarë është i gjithëpushtetshmi, që t'i shërbejmë?
E çfarë fitojmë, po t'i përgjërohemi?”.
16 Ata e kanë vetë në dorë begatinë,
por, larg meje këshilli i të paudhëve!
17 Sa herë u shuhet kandili të paudhëve?
Sa herë i zë zezona?
Sa herë Perëndia i brengos i zemëruar?
18 Mos janë si kashta që e merr era
apo si byku që e përlan furtuna?
19 Thuhet se Perëndia e ruan ndëshkimin për bijtë e të ligut.
Le t'i ndëshkojë, pra, ata, që të marrin vesh!
20 Me sytë e vet ta shohin rrënimin
e zemërimin e të gjithëpushtetshmit të pinë.
21 Për kë lënë pas nuk mërziten,
kur muajt e jetës krejt t'u kenë mbaruar.
22 A i mësohet dija Perëndisë,
atij që gjykon ata që janë lart?
23 Dikush vdes në begati,
fare i qetë e fare i kënaqur,
24 me ijët plot qumësht
e me palcën njomur.
25 Dikush vdes me shpirt të hidhëruar,
të mirën kurrë pa e shijuar.
26 Në pluhur njësoj prehen
e krimbat i mbulojnë.
27 Ah, sa mirë i njoh mendimet tuaja,
shestimet tuaja, për të më mujshuar.
28 Se më thoni: “Ku është shtëpia e fisnikut?
Ku është tenda e banimit të të paudhëve?”.
29 Pse nuk pyetët udhës kalimtarët
e nuk pranoni provat e tyre,
30 se në ditën e mynxyrës shpëton i paudhi,
në ditën e furisë ai e gjen rrugëdaljen.
31 Kush i qorton ndër sy për sjelljen e tyre
e kush ua kthen për çfarë kanë bërë?
32 Pasi ta kenë çuar në varrezë të ligun,
mbi varrin e tij do të vënë rojë
33 e lehtë plisat e dheut mbi të do të prehen.
Pas tij do të shkojë gjithë njerëzia,
e panumërt do të ecë para tij.
34 Si doni të më ngushëlloni me kotësira?
Përgjigjet tuaja janë veç dredhi?».