1 homo natus de muliere brevi vivens tempore
repletus multis miseriis
2 quasi flos egreditur et conteritur
et fugit velut umbra
et numquam in eodem statu permanet
3 et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos
et adducere eum tecum in iudicium
4 quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine
nonne tu qui solus es
5 breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est
constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt
6 recede paululum ab eo ut quiescat
donec optata veniat sicut mercennarii dies eius
7 lignum habet spem si praecisum fuerit
rursum virescit et rami eius pullulant
8 si senuerit in terra radix eius
et in pulvere emortuus fuerit truncus
illius
9 ad odorem aquae germinabit
et faciet comam quasi cum primum plantatum est
10 homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus
ubi quaeso est
11 quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat
12 sic homo cum dormierit non resurget
donec adteratur caelum non evigilabit
nec consurget de somno suo
13 quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me
ut abscondas me donec pertranseat furor tuus
et constituas mihi tempus in quo recorderis mei
14 putasne mortuus homo rursum vivet
cunctis diebus quibus nunc milito expecto
donec veniat inmutatio mea
15 vocabis et ego respondebo tibi
operi manuum tuarum porriges dexteram
16 tu quidem gressus meos dinumerasti
sed parces peccatis meis
17 signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam
18 mons cadens defluet
et saxum transfertur de loco suo
19 lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur
et homines ergo similiter perdes
20 roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret
inmutabis faciem eius et emittes eum
21 sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget
22 attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit
Jobi flet për mjerimin e njeriut
1 «Njeriu i lindur prej gruas
e ka jetën të shkurtër e plot trazime.
2 Çel si lulja e vyshket,
ikën si hija e nuk zë vend.
3 A i hedh ti sytë kah një i tillë?
E mua më thërret në gjyq?
4 Kush mund të nxjerrë dëlirësi nga ndotja?
Askush!
5 Nëse ditët e njeriut janë të numëruara
e ti e di numrin e muajve të tij,
nëse ia ke vënë cakun e ai s'e kalon dot,
6 hiqi sytë prej tij e lëre të qetë
ta sosë i gëzuar ditën si mëditës.
7 Se edhe pema e ka një shpresë,
nëse e presin, do të bulojë sërish
e filizat e saj nuk do të thahen.
8 Edhe pse rrënjët i plaken nën dhe
e trungu i kalbet në pluhur,
9 ndien ujin e bulon,
nxjerr filiza si fidan.
10 Por njeriu vdes e bie përdhe,
jep shpirt njerëzia e ku është pastaj?
11 Uji i detit avullon
e lumi mund të thahet.
12 Njeriu që dergjet nuk ringrihet më,
pa kaluar qiejt më nuk do të zgjohet,
as do t'i dalë më gjumi.
13 Ah, sikur të më fshihje në skëterrë,
sikur të më ndryje derisa të të ikë zemërimi
e të më caktoje kohën për të më kujtuar!
14 Nëse njeriu vdes, a mund të jetojë?
Do të prisja sado të zgjasë mundimi im,
derisa të vijë lirimi.
15 Ti do të më thërrisje e unë do të të përgjigjesha,
do të kishe mall për veprën e duarve të tua.
16 Ndonëse tani i numëron hapat e mi,
nuk do t'i vëreje mëkatet e mia.
17 Mosbindja ime do të ndryhej në thes
e ti do ta mbuloje fajin tim.
18 Por, ja, mali shembet e shkërmoqet
e shkëmbi luan vendit,
19 uji i rrëmben gurët,
vërshimi e gërryen dheun
e ti i shuan shpresën njeriut.
20 Ti e godet e ai ikën përgjithmonë,
e shpërfytyron dhe tej e dëbon.
21 Bijtë e tij nderohen, por ai s'e di,
përçmohen, por atij s'ia merr mendja.
22 Ai veç vuan në trupin e vet
e rënkon për veten e vet».