1 haec dicit Dominus
ecce ego suscitabo super Babylonem et super habitatores eius
qui cor suum levaverunt contra me quasi ventum pestilentem
2 et mittam in Babylonem ventilatores et ventilabunt eam
et demolientur terram eius
quoniam venerunt super eam undique in die adflictionis eius
3 non tendat qui tendit arcum suum et non ascendat loricatus
nolite parcere iuvenibus eius interficite omnem militiam
eius
4 et cadent interfecti in terra Chaldeorum
et vulnerati in regionibus eius
5 quoniam non fuit viduatus Israhel et Iuda
a Deo suo Domino exercituum
terra autem eorum repleta est delicto a Sancto Israhel
6 fugite de medio Babylonis et salvet unusquisque animam suam
nolite tacere super iniquitatem eius
quoniam tempus ultionis est Domino
vicissitudinem ipse retribuet ei
7 calix aureus Babylon in manu Domini inebrians omnem terram
de vino eius biberunt gentes
et ideo commotae sunt
8 subito cecidit Babylon et contrita est
ululate super eam tollite resinam ad dolorem eius si forte sanetur
9 curavimus Babylonem et non est sanata
derelinquamus eam et eamus unusquisque in terram suam
quoniam pervenit usque ad caelos iudicium eius
et elevatum est usque ad nubes
10 protulit Dominus iustitias nostras
venite et narremus in Sion opus Domini Dei nostri
11 acuite sagittas implete faretras
suscitavit Dominus spiritum regum Medorum
et contra Babylonem mens eius ut perdat eam
quoniam ultio Domini est ultio templi sui
12 super muros Babylonis levate signum augete custodiam
levate custodes praeparate insidias
quia cogitavit Dominus et fecit
quaecumque locutus est contra habitatores Babylonis
13 quae habitas super aquas multas
locuples in thesauris
venit finis tuus pedalis praecisionis tuae
14 iuravit Dominus exercituum per animam suam
quoniam replebo te hominibus quasi brucho
et super te celeuma cantabitur
15 qui fecit terram in fortitudine sua
praeparavit orbem in sapientia sua et prudentia sua extendit caelos
16 dante eo vocem multiplicantur aquae in caelo
qui levat nubes ab extremo terrae fulgura in pluviam fecit
et produxit ventum de thesauris suis
17 stultus factus est omnis homo ab scientia
confusus est omnis conflator in sculptili
quia mendax conflatio eius nec est spiritus in
eis
18 vana sunt opera et risu digna
in tempore visitationis suae peribunt
19 non sicut haec pars Iacob
quia qui fecit omnia ipse est et Israhel sceptrum hereditatis eius
Dominus exercituum nomen eius
20 conlidis tu mihi vasa belli et ego conlidam in te gentes
et disperdam in te regna
21 et conlidam in te equum et equitem eius
et conlidam in te currum et ascensorem eius
22 et conlidam in te virum et mulierem
et conlidam in te senem et puerum
et conlidam in te iuvenem et virginem
23 et conlidam in te pastorem et gregem eius
et conlidam in te agricolam et iugales eius
et conlidam in te duces et magistratus
24 et reddam Babyloni et cunctis habitatoribus Chaldeae
omne malum suum quod fecerunt in Sion in oculis vestris ait Dominus
25 ecce ego ad te mons pestifer ait Dominus
qui corrumpis universam terram
et extendam manum meam super te
et evolvam te de petris
et dabo te in montem conbustionis
26 et non tollent de te lapidem in angulum et lapidem in fundamenta
sed perditus in aeternum eris ait Dominus
27 levate signum in terra clangite bucina in gentibus
sanctificate super eam gentes
adnuntiate contra illam regibus
Ararat Menni et Aschenez
numerate contra eam Thapsar
adducite equum quasi bruchum aculeatum
28 sanctificate contra eam gentes reges Mediae
duces eius et universos magistratus eius
cunctamque terram potestatis eius
29 et commovebitur terra et turbabitur
quia evigilavit contra Babylonem cogitatio Domini
ut ponat terram Babylonis desertam et inhabitabilem
30 cessaverunt fortes Babylonis a proelio habitaverunt in praesidiis
devoratum est robur eorum et facti sunt quasi
mulieres
incensa sunt tabernacula eius contriti sunt vectes eius
31 currens obviam currenti veniet et nuntius obvius nuntianti
ut adnuntiet regi Babylonis
quia capta est civitas eius a summo usque ad summum
32 et vada praeoccupata sunt et paludes incensae sunt igni
et viri bellatores conturbati sunt
33 quia haec dicit Dominus exercituum Deus Israhel
filia Babylon quasi area tempus triturae eius
adhuc modicum et veniet tempus messionis eius
34 comedit me devoravit me Nabuchodonosor rex Babylonis
reddidit me quasi vas inane absorbuit me sicut draco
replevit ventrem suum teneritudine mea et eiecit me
35 iniquitas adversum me et caro mea super Babylonem
dicit habitatio Sion
et sanguis meus super habitatores Chaldeae dicit Hierusalem
36 propterea haec dicit Dominus
ecce ego iudicabo causam tuam et ulciscar ultionem tuam
et desertum faciam mare eius et siccabo venam eius
37 et erit Babylon in tumulos habitatio draconum
stupor et sibilus eo quod non sit habitator
38 simul ut leones rugient
excutient comas velut catuli leonum
39 in calore eorum ponam potus eorum
et inebriabo eos ut sopiantur et dormiant somnum
sempiternum
et non consurgant dicit Dominus
40 deducam eos quasi agnos ad victimam
quasi arietes cum hedis
41 quomodo capta est Sesach
et conprehensa est inclita universae terrae
quomodo facta est in stuporem Babylon inter gentes
42 ascendit super Babylonem mare
multitudine fluctuum eius operta est
43 factae sunt civitates eius in stuporem terra inhabitabilis et deserta
terra in qua nullus habitet nec transeat per eam filius hominis
44 et visitabo super Bel in Babylone
et eiciam quod absorbuerat de ore eius
et non confluent ad eum ultra gentes
siquidem et murus Babylonis corruit
45 egredimini de medio eius populus meus
ut salvet unusquisque animam suam ab ira furoris Domini
46 et ne forte mollescat cor vestrum
et timeatis auditum qui audietur in terra
et veniet in anno auditio et post hunc annum auditio
et iniquitas in terra et dominator super dominatorem
47 propterea ecce dies veniunt
et visitabo super sculptilia Babylonis
et omnis terra eius confundetur
et universi interfecti eius cadent in medio eius
48 et laudabunt super Babylonem caeli et terra
et omnia quae in eis sunt
quia ab aquilone venient ei praedones ait Dominus
49 et quomodo fecit Babylon ut caderent occisi in Israhel
sic de Babylone cadent occisi in universa terra
50 qui fugistis gladium venite nolite stare
recordamini procul Domini
et Hierusalem ascendat super cor vestrum
51 confusi sumus quoniam audivimus obprobrium
operuit ignominia facies nostras
quia venerunt alieni super sanctificationem domus Domini
52 propterea ecce dies veniunt ait Dominus
et visitabo super sculptilia eius
et in omni terra eius mugiet vulneratus
53 si ascenderit Babylon in caelum
et firmaverit in excelso robur suum
a me venient vastatores eius ait Dominus
54 vox clamoris de Babylone
et contritio magna de terra Chaldeorum
55 quoniam vastavit Dominus Babylonem
et perdidit ex ea vocem magnam
et sonabunt fluctus eorum quasi aquae multae
dedit sonitum vox eorum
56 quia venit super eam id est super Babylonem praedo
et adprehensi sunt fortes eius et emarcuit arcus eorum
quia fortis ultor Dominus reddens retribuet
57 et inebriabo principes eius et sapientes eius
duces eius et magistratus eius et fortes eius
et dormient somnum sempiternum et non
expergiscentur
ait Rex Dominus exercituum nomen eius
58 haec dicit Dominus exercituum
murus Babylonis ille latissimus suffossione suffodietur
et portae eius excelsae igni conburentur
et labores populorum ad nihilum et gentium in igne erunt
et disperibunt
59 verbum quod praecepit Hieremias prophetes
Saraiae filio Neriae filii Maasiae
cum pergeret cum Sedecia rege in Babylonem
in anno quarto regni eius
Saraias autem erat princeps prophetiae
60 et scripsit Hieremias omne malum quod venturum erat super Babylonem in
libro uno
omnia verba haec quae scripta sunt contra Babylonem
61 et dixit Hieremias ad Saraiam
cum veneris Babylonem
et videris et legeris omnia verba haec
62 dices Domine tu locutus es contra locum istum ut disperderes eum
ne sit qui in eo habitet ab homine usque ad pecus
et ut sit perpetua solitudo
63 cumque conpleveris legere librum istum
ligabis ad eum lapidem
et proicies illum in medio Eufraten
64 et dices
sic submergetur Babylon et non consurget
a facie adflictionis quam ego adduco super eam
et dissolventur
hucusque verba Hieremiae
1 Kështu thotë Zoti:
«Ja, do të ngre kundër Babilonisë
e kundër banorëve të Kaldesë
një erë shkatërrimtare.
2 Do të çoj në Babiloni shoshitës,
që ta shoshitin
e do ta zbrazin tokën e saj,
se nga të gjitha anët
do t'i sulen
në ditën e zezonës.
3 Harkëtari të mos e ndehë harkun
e të mos krekoset me mburojë.
Mos i kurseni të rinjtë e saj,
shfaroseni tërë ushtrinë e saj».
4 Do të bien të therur në tokën e kaldenjve,
të shpuar nëpër rrugët e saj,
5 se nuk është harruar Izraeli, as Juda,
nga Perëndia i tyre, Zoti i ushtrive,
por toka e kaldenjve është plot fajësi
kundrejt të shenjtit të Izraelit.
6 Ikni nga mesi i Babilonisë,
secili të shpëtojë veten,
mos u rrënoni për faj të saj,
se kjo është koha e hakmarrjes së Zotit,
plotësimi i shpërblimit të saj.
7 Babilonia ishte gotë e artë në dorën e Zotit,
që dehte tokën mbarë,
prej verës së saj pinë kombet,
prandaj kombet u dalldisën.
8 Papritur, Babilonia ra e u thye,
vajtoni për të,
merrni balsam për dhimbjen e saj,
ndoshta mund të shërohet.
9 E kemi mjekuar Babiloninë,
por nuk u shërua.
Braktiseni e le të shkojmë
secili në dheun e vet,
se gjykimi i saj mbërriti në qiell,
u ngrit gjer në re.
10 Zoti na e nxori të drejtën,
ejani, le ta tregojmë në Sion
veprën e Zotit,
Perëndisë tonë.
11 Mprihni shigjetat,
vishni parzmoret.
Zoti ua ka trazuar shpirtin mbretërve të Medës, se qëllimi i tij kundrejt Babilonisë është ta shkatërrojë, se kjo është hakmarrja e Zotit, hakmarrja për tempullin e tij.
12 Ngrini një flamur drejt mureve të Babilonisë,
përforcojeni rojën,
caktoni rojtarë,
përgatitni pritat,
se Zoti e mendoi dhe e zbatoi çfarë pati thënë
për banorët e Babilonisë.
13 O ti që banon ndanë ujërave të shumtë,
me thesare të begata,
të erdhi fundi,
po të këputet filli.
14 Zoti i ushtrive u betua për veten e vet:
do të të mbush me njerëz si me karkaleca
e ata do të këndojnë mbi ty këngën e fitores.
15 Ai e bëri tokën me fuqinë e vet,
e themeloi botën me urtinë e vet,
i shtriu qiejt me mençurinë e vet.
16 Kur e nxjerr zërin, trazohen ujërat në qiell
dhe i ngre avujt nga skajet e dheut.
Ai i bën vetëtimat e shiut
dhe e nxjerr erën nga qilarët e vet.
17 Marroset çdo njeri, pa marrë vesh,
turpërohet çdo farkëtar për shkak të idhujve,
se është e gënjeshtërt shkrirja e tij
e nuk ka frymë në të.
18 Janë kotësi, vepra qesharake.
Në kohën e ndëshkimit të tyre, do të shkatërrohen.
19 Nuk është kështu ai që i ka rënë për pjesë Jakobit,
se ai i dha trajtë gjithçkaje,
Izraeli është fisi i trashëgimisë së tij,
Zot i ushtrive është emri i tij.
Vajtimi mbi Babiloninë
20 Çekan je ti për mua, mjet lufte,
me ty i thërrmoja kombet,
me ty i shkatërroja mbretëritë.
21 Me ty thërrmoja kalë e kalorës,
me ty thërrmoja karrocë e kalorës,
22 me ty thërrmoja burrë e grua,
me ty thërrmoja plak e të ri,
me ty thërrmoja djalosh e vashëz,
23 me ty thërrmoja bari e grigjë,
me ty thërrmoja bujkun bashkë me qetë,
me ty thërrmoja prijës e qeveritarë.
24 Por do t'ia kthej, para syve tuaj, Babilonisë dhe të gjithë banorëve të Kaldesë, të gjithë ligësinë që bënë në Sion, kumton Zoti.
25 Ja ku më ke, o mali i rrënimit, kumton Zoti,
ti që e rrënon mbarë tokën.
Do ta shtrij dorën kundër teje,
do të të rrokullis nga thepat
e do të të bëj mal të shkrumbuar.
26 Asnjë gur nuk do të nxirret prej teje për qoshe,
asnjë gur për themele,
por do të jesh shkretim i përhershëm,
kumton Zoti.
27 Ngrini një flamur në vend,
bini bririt mes kombeve,
përgatituni për luftë kundër saj,
thirrni kundër saj mbretëritë,
Araratin, Miniun e Ashkenazin,
caktoni kundër saj një udhëheqës,
sillni kuajt si luzmë karkalecash.
28 Përgatitni kombet kundër saj,
mbretërit e Medës me prijësit e mbarë qeveritarët,
mbarë vendet e mbretërisë së tij.
29 Dridhet toka e gulçon,
se u plotësuan kundër Babilonisë shestimet e Zotit,
për ta kthyer tokën e Babilonisë në shkretim,
në vend të pabanuar.
30 Luftëtarët e Babilonisë kanë reshtur së luftuari,
rrinë në fortesat e veta,
i ka lënë fuqia,
janë bërë si gra,
janë djegur banesat e tyre,
janë thyer shulat e tyre.
31 Lajmëtari has në lajmëtar,
njoftuesi has në njoftues,
për ta njoftuar mbretin e Babilonisë
se ky qytet u mor nga çdo anë.
32 I janë zënë vatë,
i janë djegur kallamishtet me zjarr,
luftëtarët janë tmerruar.
33 Se kështu thotë Zoti i ushtrive, Perëndia i Izraelit:
bija e Babilonisë është porsi lëma
në kohën e shirjes,
edhe pak e do t'i vijë koha e korrjes.
34 Na përpiu e na trullosi Nabukodonosori,
mbreti i Babilonisë, më rrëzoi.
Më bëri enë të zbrazur,
më gëlltiti si përbindësh,
e mbushi barkun
e më dëboi nga kënaqësitë e mia.
35 Dhuna e dobësia ime i rëntë Babilonisë,
thonë banorët e Sionit,
e gjaku im mbi banorët e Kaldesë,
thotë Jerusalemi.
36 Prandaj, kështu thotë Zoti:
ja, do të rragatem për çështjen tënde,
do ta marr unë harkun tënd.
Do t'ia thaj detin,
do t'ia ter gurrën.
37 Babilonia do të bëhet pirg rrënojash,
strofull çakejsh,
tmerr e fishkëllimë,
pa banorë fare.
38 Do të ulërijnë së bashku si luanët,
do të hingëllijnë si këlyshët e luaneshës.
39 Kur t'i kapë zjarrmia, do t'ua bëj unë festën,
do t'u jap të pinë, që të dëfrehen
e të flenë gjumin e përhershëm pa zgjim,
kumton Zoti.
40 Do t'i zbres si qengjat në thertore,
si deshtë dhe cjeptë.
41 Si u mor Sheshaku,
krenaria e mbarë dheut?
Si u bë Babilonia
tmerr ndër kombe?
42 Hyri deti në Babiloni,
u mbulua me dallgët e tij të rrëmbyeshme.
43 U bënë shkretim qytetet e saj,
tokë e thatë e stepë,
tokë ku nuk banon askush,
ku nuk kalon asnjeri.
44 Do ta ndëshkoj Belin në Babiloni,
do t'ia nxjerr nga goja ç'ka gëlltitur.
Kombet nuk do të rrjedhin më drejt saj,
edhe muret e Babilonisë do të rrafshohen.
45 Dilni prej saj, populli im,
secili të shpëtojë veten
nga zemërimi i flaktë i Zotit.
46 Mos t'ju lëshojë zemra e mos kini frikë
nga njoftimi i shpallur në vend,
kur të vijë një vit një njoftim
e një vit tjetër një njoftim tjetër
e kur të ketë dhunë në vend
e sundimtar kundër sundimtari.
47 Prandaj, ja, po vijnë ditët,
kur do t'i ndëshkoj shëmbëlltyrat e Babilonisë.
Mbarë toka e saj do të turpërohet
e tërë të therurit do të rrëzohen në mes të saj.
48 Do të gëzohen për Babiloninë qielli e toka
me gjithë ç'kanë,
se shkatërrimtarët do të sulen kundër saj nga veriu,
kumton Zoti.
49 Edhe Babilonia do të bjerë prej të vrarëve të Izraelit,
siç u vra bota mbarë për Babiloninë.
50 Ju, që i keni shpëtuar shpatës,
mos u ndalni!
Kujtojeni prej larg Zotin
e t'ju bjerë ndër mend Jerusalemi.
51 Jemi turpëruar, se kemi dëgjuar tallje,
turpi na e ka mbuluar fytyrën,
se kanë hyrë të huajt
në tempullin e Zotit.
52 Prandaj, ja, po vijnë ditët, kumton Zoti,
kur unë do t'ia ndëshkoj shëmbëlltyrat
e në mbarë tokën e saj
do të rënkojnë të plagosurit.
53 Edhe po të ngrihej Babilonia deri në qiell,
edhe po ta përforconte majën e saj të fortë,
prej meje do të vijnë shkatërrimtarë kundër saj,
kumton Zoti.
54 Një zë! Britmë nga Babilonia!
Rrënim i madh nga dheu i kaldenjve!
55 Se Zoti po e shkatërron Babiloninë,
po e shuan bujën e saj të madhe.
Oshtijnë dallgët e saj si ujërat e rrëmbyeshëm,
i del kumbimi zërit të tij,
56 se erdhi kundër saj, kundër Babilonisë,
një shkatërrimtar,
u kapën luftëtarët e saj,
u copëtuan harqet e tyre,
se Perëndia i hakmarrjes është Zoti,
ai e jep shpërblimin e plotë.
57 Do t'i deh prijësit e saj e të urtët,
udhëheqësit, qeveritarët e luftëtarët,
do të flenë gjumin e përhershëm pa zgjim,
kumton mbreti, Zot i ushtrive është emri i tij.
58 Kështu thotë Zoti i ushtrive:
muret e gjera të Babilonisë
do të shemben fare
e portat e saj të larta
do të digjen me zjarr.
Popujt mundohen më kot
dhe kombet lodhen vetëm për zjarr.
Fundi i Babilonisë
59 Urdhri që profeti Jeremi i dha Serajahut, birit të Neriahut, të birit të Mahsejahut, kur shkoi në Babiloni me Sedekinë, mbretin e Judës, në vitin e katërt të mbretërimit të tij. Serajahu ishte përgjegjësi i banesës. 60 Jeremia i shkroi në një libër të gjitha zezonat që duhej të binin mbi Babiloninë. Të gjitha këto fjalë janë shkruar kundër Babilonisë. 61 Pastaj Jeremia i tha Serajahut: «Kur të mbërrish në Babiloni, bëj kujdes e lexoji të gjitha këto fjalë 62 e thuaj: o Zot, ti the për këtë vend se do ta zhbish, që të mos ketë banorë në të, as njerëz, as kafshë, por të jetë i rrënuar përgjithmonë.
63 Pasi ta kesh përfunduar së lexuari këtë libër, lidhe me gur, hidhe në mes të Eufratit 64 e thuaj: kështu do të mbytet Babilonia e nuk do të ngrihet më, për shkak të zezonës që unë po çoj kundër saj. E ata do të marrin fund».
Deri këtu fjalët e Jeremisë.