1 quis est iste qui venit de Edom tinctis vestibus de Bosra
iste formonsus in stola sua gradiens in multitudine fortitudinis suae
ego qui loquor iustitiam et propugnator sum ad salvandum
2 quare ergo rubrum est indumentum tuum
et vestimenta tua sicut calcantium in torculari
3 torcular calcavi solus et de gentibus non est vir mecum
calcavi eos in furore meo et conculcavi eos in ira mea
et aspersus est sanguis eorum super vestimenta mea
et omnia indumenta mea inquinavi
4 dies enim ultionis in corde meo
annus redemptionis meae venit
5 circumspexi et non erat auxiliator
quaesivi et non fuit qui adiuvaret
et salvavit mihi brachium meum
et indignatio mea ipsa auxiliata est mihi
6 et conculcavi populos in furore meo
et inebriavi eos in indignatione mea
et detraxi in terra virtutem eorum
7 miserationum Domini recordabor
laudem Domini super omnibus quae reddidit nobis Dominus
et super multitudinem bonorum domui Israhel
quae largitus est eis
secundum indulgentiam suam
et secundum multitudinem misericordiarum suarum
8 et dixit verumtamen populus meus est filii non negantes
et factus est eis salvator
9 in omni tribulatione eorum non est tribulatus
et angelus faciei eius salvavit eos
in dilectione sua et in indulgentia sua ipse redemit eos
et portavit eos et levavit eos cunctis diebus saeculi
10 ipsi autem ad iracundiam provocaverunt
et adflixerunt spiritum Sancti eius
et conversus est eis in inimicum et ipse debellavit eos
11 et recordatus est dierum saeculi Mosi populi sui
ubi est qui eduxit eos de mari cum pastoribus gregis sui
ubi est qui posuit in medio eius spiritum Sancti sui
12 qui eduxit ad dexteram Mosen brachio maiestatis suae
qui scidit aquas ante eos ut faceret sibi nomen sempiternum
13 qui duxit eos per abyssos
quasi equum in deserto non inpingentem
14 quasi animal in campo descendens spiritus Domini ductor eius fuit
sic adduxisti populum tuum ut faceres tibi nomen gloriae
15 adtende de caelo
et vide de habitaculo sancto tuo et gloriae tuae
ubi est zelus tuus et fortitudo tua
multitudo viscerum tuorum et miserationum tuarum
super me continuerunt se
16 tu enim pater noster et Abraham nescivit nos
et Israhel ignoravit nos
tu Domine pater noster redemptor noster a saeculo nomen tuum
17 quare errare nos fecisti Domine de viis tuis
indurasti cor nostrum ne timeremus te
convertere propter servos tuos tribus hereditatis tuae
18 quasi nihilum possederunt populum sanctum tuum hostes nostri
conculcaverunt sanctificationem tuam
19 facti sumus quasi in principio cum non dominareris nostri
neque invocaretur nomen tuum super nos
Dita e hakmarrjes
1 Kush është ky që vjen nga Edomi,
nga Bocrahu me petka të kuqe?
Ky, që është veshur me kaq madhështi,
që po afrohet me kaq forcë?
Jam unë që flas me drejtësi,
që kam fuqi të shpëtoj.
2 Përse, pra, je veshur me të kuqe
dhe petkat i ke si ai që shtrydh rrushin?
3 I vetëm e shtrydha rrushin
e nga popujt askush s'qe me mua.
I shtypa me këmbë nga zemërimi,
i shtrydha nga mëria ime.
Gjaku i tyre m'i stërpiku petkat,
gjithë rrobat m'i njollosi.
4 Ja, ditën e hakmarrjes e kisha në zemër,
viti i shpengimit tim mbërriti!
5 Pashë e s'kishte kush të ndihmonte!
U shtanga e askush nuk më përkrahte!
Atëherë ngadhënjeu krahu im
e më përkrahu furia ime.
6 Me zemërim i shtypa popujt,
i deha me mërinë time,
gjakun e tyre përtokë e derdha.
7 Mirësinë e Zotit do ta kujtoj,
lavdërimin e Zotit
dhe gjithçka Zoti bëri për ne,
mirësinë e madhe, ndaj shtëpisë së Izraelit,
që i dhuroi nga dhembshuria
dhe nga mirësia e tij e pamasë.
8 Se tha: «Vërtet janë populli im,
bij që nuk merren me mashtrime»
dhe u bë shpëtimtari i tyre
9 në çdo fatkeqësi që kishin.
Nuk i shpëtoi as ndonjë njeri
e as ndonjë engjëll,
por i shpëtoi vetë ai
dhe nga dashuria e mëshira i shpengoi.
Ai vetë i ngriti e i mbajti
gjatë gjithë ditëve të moçme.
10 Por ata ngritën krye
dhe e hidhëruan shpirtin e tij të shenjtë.
Prandaj u bë armiku i tyre,
vetë ai luftoi kundër tyre.
11 Atëherë popullit iu kujtuan ditët e lashta,
Moisiu me mbarë popullin.
«Ku është ai që i nxori ata prej ujit», thanë,
«Bashkë me barinjtë e tufës së tij?
Ku është ai që mes tyre vuri
shpirtin e tij të shenjtë?
12 Ai që, përmes krahut të djathtë të Moisiut,
i drejtoi me krahun e tij të madhërishëm?
Ai që i ndau ujërat para tyre,
për të fituar një emër të amshuar?
13 Ai që i kaloi nëpër fundin e humnerës,
siç kalon kali nëpër shkretëtirë, pa u penguar?
14 Ashtu si zbresin bagëtitë në luginë,
ashtu i çonte drejt prehjes Shpirti i Zotit.
Kështu i prive popullit tënd,
për të bërë një emër të madh».
15 Vështro prej qiellit e shiko
prej banesës sate të shenjtë e të madhërishme!
Ku është zelli e fuqia jote?
Dëshira jote e zjarrtë dhe mëshira jote
larg prej nesh qëndrojnë.
16 Sepse ti je ati ynë!
Abrahami nuk na njeh
dhe Izraelit s'i kujtohemi,
por ti, o Zot, je ati ynë,
«Shpenguesi ynë» është emri yt
që prej amshimit.
17 Përse na bën të endemi, o Zot,
larg prej udhëve të tua?
Përse i ngurtëson zemrat tona,
që ty mos të të druajmë?
Kthehu për hir të shërbëtorëve të tu,
për hir të fiseve të trashëgimit tënd.
18 Vetëm për pak kohë populli yt i shenjtë e trashëgoi tokën,
erdhën armiqtë dhe e shkelën shenjtëroren tënde.
19 Prej kohësh jemi bërë një popull
mbi të cilin ti nuk sundon më
e nuk thirret me emrin tënd.
Ah, sikur t'i shqyeje qiejt e të zbrisje,
para teje malet do të dridheshin!