1 audite me qui sequimini quod iustum est et quaeritis Dominum
adtendite ad petram unde excisi estis
et ad cavernam laci de qua praecisi estis
2 adtendite ad Abraham patrem vestrum
et ad Sarram quae peperit vos
quia unum vocavi eum et benedixi ei et multiplicavi eum
3 consolabitur ergo Dominus et Sion
consolabitur omnes ruinas eius
et ponet desertum eius quasi delicias
et solitudinem eius quasi hortum Domini
gaudium et laetitia invenietur in ea gratiarum actio et vox laudis
4 adtendite ad me populus meus
et tribus mea me audite
quia lex a me exiet
et iudicium meum in lucem populorum requiescet
5 prope est iustus meus egressus est salvator meus
et brachia mea populos iudicabunt
me insulae expectabunt et brachium meum sustinebunt
6 levate in caelum oculos vestros et videte sub terra deorsum
quia caeli sicut fumus liquescent
et terra sicut vestimentum adteretur
et habitatores eius sicut haec interibunt
salus autem mea in sempiternum erit
et iustitia mea non deficiet
7 audite me qui scitis iustum populus lex mea
in corde eorum
nolite timere obprobrium hominum
et blasphemias eorum ne metuatis
8 sicut enim vestimentum sic comedet eos vermis
et sicut lanam sic devorabit eos tinea
salus autem mea in sempiternum erit
et iustitia mea in generationes generationum
9 consurge consurge induere fortitudinem brachium Domini
consurge sicut in diebus antiquis in generationibus saeculorum
numquid non tu percussisti superbum vulnerasti draconem
10 numquid non tu siccasti mare aquam abyssi vehementis
qui posuisti profundum maris viam ut transirent liberati
11 et nunc qui redempti sunt a Domino revertentur
et venient in Sion laudantes
et laetitia sempiterna super capita eorum
gaudium et laetitiam tenebunt fugiet dolor et gemitus
12 ego ego ipse consolabor vos
quis tu ut timeres ab homine mortali et a filio hominis
qui quasi faenum ita arescet
13 et oblitus es Domini factoris tui
qui tetendit caelos et fundavit terram
et formidasti iugiter tota die
a facie furoris eius qui te tribulabat et
paraverat ad perdendum
ubi nunc est furor tribulantis
14 cito veniet gradiens ad aperiendum
et non interficiet usque ad internicionem nec deficiet panis eius
15 ego autem sum Dominus Deus tuus
qui conturbo mare et intumescunt fluctus eius
Dominus exercituum nomen meum
16 posui verba mea in ore tuo et in umbra manus meae protexi te
ut plantes caelos et fundes terram
et dicas ad Sion populus meus es tu
17 elevare elevare consurge Hierusalem
quae bibisti de manu Domini calicem irae eius
usque ad fundum calicis soporis bibisti
et epotasti usque ad feces
18 non est qui sustentet eam ex omnibus filiis quos genuit
et non est qui adprehendat manum eius ex omnibus filiis quos enutrivit
19 duo sunt quae occurrerunt tibi quis contristabitur super te
vastitas et contritio et fames et gladius quis consolabitur te
20 filii tui proiecti sunt
dormierunt in capite omnium viarum sicut bestia inlaqueata
pleni indignatione Domini increpatione Dei tui
21 idcirco audi hoc paupercula et ebria non a vino
22 haec dicit Dominator tuus Dominus et Deus tuus
qui pugnavit pro populo suo
ecce tuli de manu tua calicem soporis
fundum calicis indignationis meae
non adicies ut bibas illud ultra
23 et ponam illud in manu eorum qui te humiliaverunt
et dixerunt animae tuae incurvare ut transeamus
et posuisti ut terram corpus tuum et quasi viam transeuntibus
Ngushëllim për Sionin
1 Më dëgjoni, ju që ndiqni pas drejtësinë,
ju që kërkoni Zotin,
shikoni shkëmbin, prej të cilit u pretë,
gropën e gurores, prej së cilës dolët.
2 Shikoni Abrahamin, atin tuaj,
dhe Sarën që ju lindi!
I vetëm ishte kur e thirra,
por e bekova dhe e shtova.
3 Kështu Zoti do ta ngushëllojë Sionin,
do të ngushëllojë të gjitha rrënojat e tij.
Shkretëtirën e tij do ta bëjë si Edenin,
djerrinën e tij porsi kopshtin e Zotit.
Në të do të dëgjohen gëzim e hare,
falënderime e tinguj këngësh.
4 Dëgjomë me kujdes, o populli im,
vëmë vesh, o kombi im!
Se prej meje do të dalë ligji,
drejtësinë time do ta bëj dritë për popujt.
5 Afër është drejtësia ime,
mbërriti shpëtimi im!
Krahu im do të gjykojë popujt,
ujdhesat tek unë do të shpresojnë,
në krahun tim do të shpresojnë.
6 Ngrijini sytë lart në qiell,
vështroni tokën poshtë.
Qiejt do të davariten si tymi,
toka do të vjetrohet si rroba,
banorët e saj si vemja do të vdesin.
Por shpëtimi im do të mbetet përjetë,
drejtësia ime nuk do të thyhet kurrë.
7 Dëgjomëni, pra, ju që e njihni drejtësinë,
ti, o popull, që ligjin tim e ke në zemër!
Mos kini frikë nga fyerjet e njerëzve,
mos u trembni nga sharjet e tyre.
8 Sepse tenja do t'i brejë si rrobën,
mola do t'i hajë si leshin.
Por drejtësia ime do të mbetet përjetë,
shpëtimi im, brez pas brezi.
9 Zgjohu, zgjohu, ngjishu me fuqi
ti, o krahu i Zotit!
Zgjohu si në ditët e moçme,
si në breznitë e kahershme!
A nuk ishe ti që e copëtove Rahabën,
që tejpërtej e shpove përbindëshin?
10 A nuk ishe ti që e thave detin,
ujërat e humnerës së thellë,
që fundin e detit e bëre udhë,
për të kaluar ata që shpengove?
11 Të shpërblyerit e Zotit do të kthehen,
do të vijnë në Sion duke brohoritur,
gëzimi do të jetë përherë mbi kokat e tyre,
do t'i pushtojë gëzimi e hareja,
dhimbja e rënkimi do të marrin fund.
12 Unë, unë jam ai që të ngushëllon,
kush je ti që trembesh nga njeriu i vdekshëm,
nga biri i njeriut që është si bari?
13 E ke harruar Zotin, që të krijoi,
që shtriu qiejt e themeloi tokën.
Gjithë ditën je përherë i frikësuar
prej furisë së shtypësit,
që është bërë gati të të shkatërrojë.
Po përse është zemëruar vallë shtypësi?
14 I robëruari i kërrusur shpejt do të çlirohet,
në gropë nuk do të vdesë
e buka s'do t'i mungojë.
15 Unë jam Zoti, Perëndia yt,
që e trand detin e i buçasin valët,
Zot i ushtrive është emri i tij.
16 Fjalët e mia i vura në gojën tënde,
me hijen e dorës sime të mbulova.
Unë, që mbolla qiejt e tokën themelova,
unë i them Sionit: «Ti je populli im».
17 Zgjohu, zgjohu, ngrihu, o Jerusalem,
ti që prej dorës së Zotit
kupën e zemërimit të tij pive,
që pive kupën e trullosjes,
e pive sa e kullove krejt.
18 Nuk ka kush të të udhëheqë
ndër bijtë që ke lindur,
s'ka kush të të marrë për dore
ndër bijtë që ke rritur.
19 Dy të këqija të kanë gjetur,
kujt do t'i vijë keq për ty?
Rrënim e shkatërrim, uri e shpatë,
kush do të të ngushëllojë?
20 Bijtë e tu janë tretur e po dergjen
në krye të çdo rruge, si antilopa e zënë në lak,
mbushur plot me zemërimin e Zotit,
plot me kërcënimin e Perëndisë tënd.
21 Prandaj, dëgjoje këtë, o e mjerë,
o e dehur, por jo me verë.
22 Kështu thotë Zoti, Zoti e Perëndia yt,
ai që mbron çështjen e popullit tënd:
Ja, po ta heq nga dora kupën e trullosjes,
llumin e kupës së zemërimit tim.
Më prej saj nuk do të pish.
23 Do t'ua vë në dorë atyre që të kanë pikëlluar,
atyre që ty të thoshin:
«Shtrihu përtokë që të kalojmë mbi ty».
E ti urë e bëje shpinën tënde,
porsi udhë për kalimtarët.