1 cantabo dilecto meo canticum patruelis mei vineae suae
vinea facta est dilecto meo in cornu filio olei
2 et sepivit eam et lapides elegit ex illa et plantavit
eam electam
et aedificavit turrem in medio eius et torcular extruxit in ea
et expectavit ut faceret uvas et fecit labruscas
3 nunc ergo habitator Hierusalem et vir Iuda
iudicate inter me et inter vineam meam
4 quid est quod debui ultra facere vineae meae et non feci ei
an quod expectavi ut faceret uvas et fecit labruscas
5 et nunc ostendam vobis quid ego faciam vineae meae
auferam sepem eius et erit in direptionem
diruam maceriam eius et erit in conculcationem
6 et ponam eam desertam
non putabitur et non fodietur
et ascendent vepres et spinae
et nubibus mandabo ne pluant super eam imbrem
7 vinea enim Domini exercituum domus Israhel
et vir Iuda germen delectabile eius
et expectavi ut faceret iudicium et ecce iniquitas
et iustitiam et ecce clamor
8 vae qui coniungitis domum ad domum
et agrum agro copulatis usque ad terminum loci
numquid habitabitis soli vos in medio terrae
9 in auribus meis sunt haec Domini
exercituum
nisi domus multae desertae fuerint
grandes et pulchrae absque habitatore
10 decem enim iuga vinearum facient lagunculam unam
et triginta modii sementis facient modios tres
11 vae qui consurgitis mane ad ebrietatem sectandam
et potandum usque ad vesperam ut vino aestuetis
12 cithara et lyra et tympanum et tibia et vinum in conviviis
vestris
et opus Domini non respicitis nec opera manuum eius consideratis
13 propterea captivus ductus est populus meus
quia non habuit scientiam
et nobiles eius interierunt fame et multitudo eius siti exaruit
14 propterea dilatavit infernus animam suam
et aperuit os suum absque ullo termino
et descendent fortes eius et populus eius
et sublimes gloriosique eius ad eum
15 et incurvabitur homo et humiliabitur vir
et oculi sublimium deprimentur
16 et exaltabitur Dominus exercituum in iudicio
et Deus sanctus sanctificabitur in iustitia
17 et pascentur agni iuxta ordinem suum
et deserta in ubertatem versa advenae comedent
18 vae qui trahitis iniquitatem in funiculis vanitatis
et quasi vinculum plaustri peccatum
19 qui dicitis festinet et cito veniat opus eius ut videamus
et adpropiet et veniat consilium Sancti Israhel et sciemus illud
20 vae qui dicitis malum bonum et bonum malum
ponentes tenebras lucem et lucem tenebras
ponentes amarum in dulce et dulce in amarum
21 vae qui sapientes estis in oculis vestris
et coram vobismet ipsis prudentes
22 vae qui potentes estis ad bibendum vinum
et viri fortes ad miscendam ebrietatem
23 qui iustificatis impium pro muneribus
et iustitiam iusti aufertis ab eo
24 propter hoc sicut devorat stipulam lingua ignis
et calor flammae exurit
sic radix eorum quasi favilla erit
et germen eorum ut pulvis ascendet
abiecerunt enim legem Domini exercituum
et eloquium Sancti Israhel blasphemaverunt
25 ideo iratus est furor Domini in populo suo
et extendit manum suam super eum
et percussit eum et conturbati sunt montes
et facta sunt morticina eorum quasi stercus in medio platearum
in omnibus his non est aversus furor eius
sed adhuc manus eius extenta
26 et levabit signum nationibus procul
et sibilabit ad eum de finibus terrae
et ecce festinus velociter veniet
27 non est deficiens neque laborans in eo
non dormitabit neque dormiet
neque solvetur cingulum renum eius
nec rumpetur corrigia calciamenti eius
28 sagittae eius acutae et omnes arcus eius extenti
ungulae equorum eius ut silex
et rotae eius quasi impetus tempestatis
29 rugitus eius ut leonis rugiet ut catuli leonum
et frendet et tenebit praedam et amplexabitur et non erit qui eruat
30 et sonabit super eum in die illa sicut sonitus maris
aspiciemus in terram et ecce tenebrae tribulationis
et lux obtenebrata est in caligine eius
Vreshti i Zotit
1 Do t'i këndoj të dashurit tim një këngë,
këngën e të dashurit tim për vreshtin e tij,
vreshtin, që i dashuri im
mbi një kodër pjellore e kishte.
2 E thuri, e pastroi nga gurët,
me hardhi të zgjedhura e mbolli,
në mes të tij një kullë ndërtoi,
torkun brenda tij gërmoi.
Priste t'i bënte rrush,
por i dha veç larushk.
3 E ju, o banorë të Jerusalemit,
e ju, o burra të Judës,
mes meje e vreshtit tim gjykoni!
4 Ç'të bëj më për vreshtin tim,
që ende s'e paskam bërë?
Tek prisja të më bënte rrush,
përse dha vetëm larushk?
5 E tani më lejoni t'ju dëftej
se ç'do t'i bëj vreshtit tim:
do t'ia shthur gardhin,
që të bëhet djerr,
do t'ia rrëzoj ledhet,
që ta shkelin me këmbë.
6 Do ta lë të mbesë i shkretë,
pa krasitje e pa prashitje,
që të mbijnë ferra e gjemba.
Reve do t'u urdhëroj,
të mos ia lëshojnë shiun.
7 Vreshti i Zotit të ushtrive është shtëpia e Izraelit,
filizat e tij të zgjedhur janë banorët e Judës.
Priti të vepronin drejt
e ja, veç gjakderdhje,
priti të bënin drejtësi
e ja, veç gulçime.
8 Mjerë kush shtëpisë i shton shtëpi,
mjerë kush arës i shton arë!
Në fund s'do të ketë më vend,
vetmitarë do të jeni në mes të tokës.
9 Në veshët e mi Zoti i ushtrive u betua:
vërtet shumë shtëpi do të mbesin të shkreta,
të mëdha e aq të bukura, por pa banorë.
10 Tre hektarë vreshta veç një vozë verë,
dhjetë thasë farë veç një thes fare.
11 Mjerë ata që rendin qëmenatë pas pijeve dehëse
e rrinë deri natën vonë duke u dendur me verë.
12 Në festat e tyre ka harpa e qeste,
dajre, fyej e verë,
por as që duan t'ia dinë për veprën e Zotit,
bëmat e duarve të tij as që i vënë re.
13 Ndaj populli im do të degdiset nga padija,
prej urisë do të vuajnë fisnikët e tij,
turmat do t'i përvëlojë etja.
14 Skëterra e ka hapur mirë grykën,
gojën e ka shqyer gjerë e gjatë.
Në të do të bien fisnikët e turmat,
ajo shamatë e tërë ajo festë.
15 Njeriu do të poshtërohet,
shumë poshtë do të bjerë,
vështrimi i krenarëve do të përulet.
16 Do të lartësohet Zoti i ushtrive,
kur të shpallë gjykim,
Perëndia i shenjtë do ta dëftejë shenjtërinë,
kur të bëjë drejtësi.
17 Do të kullotin atje qengjat si në livadhin e tyre,
të huajt do të ushqehen në rrënojat e pasanikëve.
18 Mjerë ata që, me litarët e mashtrimit,
tërheqin pas vetes paudhësinë,
dhe mëkatin me litarët e qerres.
19 E thonë: «Të nxitojë e ta bëjë shpejt veprën e tij,
që ta shohim,
të përmbushen sa më shpejt shestimet e të shenjtit të Izraelit,
që ta njohim».
20 Mjerë ata që të keqen e quajnë të mirë
e të mirën të keqe,
që terrin e mbajnë për dritë
e dritën për errësirë,
që hidhësinë e mbajnë për të ëmbël
e të ëmblën për të hidhur.
21 Mjerë ata që mbahen për të urtë,
që kujtojnë se janë të mençur.
22 Mjerë ata që janë trima për të pirë verë
e mjeshtra për të përzier pijet dehëse,
23 që e shfajësojnë të paudhin për të marrë mitë
e të drejtit ia mohojnë drejtësinë.
24 Ndaj, sikur gjuha e zjarrit djeg kashtën
e flaka përpin bykun,
ashtu do t'u kalbet rrënja
e lulja e tyre do të fluturojë si pluhuri,
se e hodhën poshtë ligjin e Zotit të ushtrive,
e përçmuan fjalën e të shenjtit të Izraelit.
25 Prandaj u ndez zemërimi i Zotit kundër popullit,
prandaj e shtriu dorën për t'i goditur.
Malet fort u trandën
e kufomat e tyre si plehu mbuluan rrugët,
por zemërimi i tij nuk u fashit
e dora e tij është ende e shtrirë.
26 Flamurin do të ngrejë për kombet e largëta,
do t'u fërshëllejë deri në skajet e tokës
e, ja, kur t'ia behin shpejt e vetëtimthi.
27 Asnjë s'është i lodhur apo i këputur,
asnjë nuk dremit e nuk përgjumet,
Brezi nga ijët nuk u zgjidhet,
rripat e sandaleve nuk u këputen.
28 Shigjetat e tyre janë të mprehta, harqet të ndehura,
thundrat e kuajve të forta si gur stralli,
rrotat e qerreve të luftës si vorbulla e erës.
29 Ulërima e tyre si ulërimë luani,
ulërijnë si këlyshë luani.
Hungërojnë, zënë prenë,
në vend të sigurt e shpien
e askush nuk ua rrëmben.
30 Do të ulërijnë atë ditë mbi të, siç ulërin deti,
Do të hedhin sytë mbi vendin,
do të shohin errësirë e fatkeqësi,
dritën të errësuar prej reve.