1 vae Arihel Arihel civitas quam circumdedit David
additus est annus ad annum sollemnitates evolutae sunt
2 et circumvallabo Arihel et erit tristis et maerens
et erit mihi quasi Arihel
3 et circumdabo quasi spheram in circuitu tuo
et iaciam contra te aggerem
et munimenta ponam in obsidionem tuam
4 humiliaberis de terra loqueris et de humo audietur eloquium tuum
et erit quasi pythonis de terra vox tua
et de humo eloquium tuum mussitabit
5 et erit sicut pulvis tenuis multitudo ventilantium te
et sicut favilla pertransiens
multitudo eorum qui contra te praevaluerunt
6 eritque repente confestim
a Domino exercituum visitabitur in tonitru et
commotione terrae
et voce magna turbinis et tempestatis et flammae ignis devorantis
7 et erit sicut somnium visionis nocturnae
multitudo omnium gentium quae dimicaverunt contra Arihel
et omnes qui militaverunt et obsederunt
et praevaluerunt adversus eam
8 et sicuti somniat esuriens et comedit
cum autem fuerit expertus vacua
est anima eius
et sicut somniat sitiens et bibit
et postquam fuerit expergefactus lassus adhuc sitit
et anima eius vacua est
sic erit multitudo omnium gentium
quae dimicaverunt contra montem Sion
9 obstupescite et admiramini fluctuate et vacillate
inebriamini et non a vino
movemini et non ebrietate
10 quoniam miscuit vobis Dominus spiritum soporis
claudet oculos vestros prophetas
et principes vestros qui vident visiones operiet
11 et erit vobis visio omnium sicut verba libri signati
quem cum dederint scienti litteras dicent lege istum
et respondebit non possum signatus est enim
12 et dabitur liber nescienti litteras diceturque ei lege
et respondebit nescio litteras
13 et dixit Dominus
eo quod adpropinquat populus iste ore suo
et labiis suis glorificat me
cor autem eius longe est a me
et timuerunt me mandato hominum et doctrinis
14 ideo ecce ego addam
ut admirationem faciam populo huic miraculo grandi et stupendo
peribit enim sapientia a sapientibus eius
et intellectus prudentium eius abscondetur
15 vae qui profundi estis corde ut a Domino abscondatis consilium
quorum sunt in tenebris opera
et dicunt quis videt nos et quis novit nos
16 perversa est haec vestra cogitatio
quasi lutum contra figulum cogitet
et dicat opus factori suo non fecisti me
et figmentum dicat fictori suo non intellegis
17 nonne adhuc in modico et in brevi
convertetur Libanus in Chermel
et Chermel in saltum reputabitur
18 et audient in die illa surdi verba libri
et de tenebris et caligine oculi caecorum videbunt
19 et addent mites in Domino laetitiam
et pauperes homines in Sancto Israhel exultabunt
20 quoniam defecit qui praevalebat consummatus est inlusor
et succisi sunt omnes qui vigilabant super iniquitatem
21 qui peccare faciebant homines in verbo
et arguentem in porta subplantabant
et declinaverunt frustra a iusto
22 propter hoc haec dicit Dominus ad domum Iacob
qui redemit Abraham
non modo confundetur Iacob nec modo vultus eius erubescet
23 sed cum viderit filios suos opera manuum mearum in medio sui
sanctificantes nomen meum
et sanctificabunt Sanctum Iacob et Deum Israhel praedicabunt
24 et scient errantes spiritu intellectum et mussitatores discent legem
Paralajmërim Arielit
1 Mjerë Arieli!
Arieli, qyteti ku fushoi Davidi.
Le të shtohen vitet njëri pas tjetrit,
le të kremtohen festat sipas radhës së tyre.
2 Kam për të sjellë fatkeqësi mbi Arielin,
do të ketë gjëmë e vajtim,
e do të jetë për mua vërtet si një «ariel» .
3 Do të ngre fushimin përreth teje,
me ledh do të të rrethoj,
penda do të ngre kundër teje.
4 Do të biesh shumë poshtë,
prej dheut do të flasësh,
nga pluhuri e mbytur do të dalë fjala jote,
zëri yt do të tingëllojë si i dalë prej varrit,
e folura jote do të pëshpëritë prej baltës.
5 Të huajt e shumtë, që do të jenë te ti,
pluhurit të imët do t'i ngjajnë,
gjakatarët e tu si byku që e merr era,
e kjo do të ndodhë befas në një çast.
6 Do të vijë te ti Zoti i ushtrive,
me gjëmim, me tërmet
e me zhurmë të madhe,
me shakullinë, me stuhi,
me flakë zjarri që përvëlon.
7 Si një ëndërr do të jetë, si vegimi i natës,
turma e kombeve që do të luftojë kundër Arielit,
tërë ata që do ta sulmojnë me gjithë fortesat e tij,
do ta rrethojnë nga të gjitha anët.
8 Do të jetë si i urituri që ëndërron, se ha,
por, kur zgjohet, barkun zbrazët e ka,
apo si i eturi që ëndërron, se pi,
por, kur zgjohet, është i këputur
e fytin thatë e ka.
Kështu do të jetë turma e gjithë kombeve
që malin e Sionit do të sulmojnë.
9 Silluni si të marrë e marrosuni,
silluni si të verbër e verbohuni!
Të dehur, por jo prej verës,
ju merren këmbët, por jo nga pija.
10 Ja, Zoti dërgoi mbi ju një shpirt topitjeje,
që i mbylli sytë tuaj, profetët,
që i mbuloi kokat tuaja, vegimtarët.
11 Kështu, të gjitha vegimet u bënë për ju si fjalët e një libri të vulosur, të cilin, nëse ia japin atij që di të lexojë e i thonë: «Lexoje këtë!», do të thotë: «Nuk mundem, se është i vulosur», 12 apo nëse ia japin atij, që s'di të lexojë, e i thonë: «Lexoje!», do të thotë: «Nuk di të lexoj».
13 Ky popull më afrohet veç me gojë, thotë Zoti,
e më nderon veç me buzë,
por zemra e tij është larg meje.
Droja, që për mua kanë,
s'është veçse urdhërim
i mësuar prej njerëzve.
14 Prandaj do ta çudis edhe më këtë popull,
do ta çudis e do ta mahnis.
Urtia e të urtëve të tij do të marrë fund,
mençuria e të mençurve të tij do të errësohet.
15 Mjerë ata që prej Zotit
thellë i fshehin sendërgjimet e tyre,
ata që veprat e tyre në terr i bëjnë e thonë:
«Kush na sheh e kush na njeh?».
16 Sa e pështirë!
A çmohet poçari njëlloj si balta?
A i thotë vepra krijuesit të vet
«Nuk më ke bërë ti?».
A i thotë ena poçarit që e bëri
«Qenke krejt i pamend?».
17 Edhe pak kohë, edhe shumë pak,
e Libani do të kthehet në pemishte
e pemishtja do të kthehet në pyll.
18 Atë ditë të shurdhrit
do të dëgjojnë fjalët e librit;
të çliruar nga errësira e terri,
sytë e të verbërve do të shohin.
19 Të varfrit do të gëzojnë
edhe më shumë në Zotin,
skamnorët e njerëzimit
do të ngazëllejnë për të shenjtin e Izraelit.
20 Sepse njeriu i dhunshëm do të marrë fund
e përqeshësi do të zhduket,
gjithë ata që sendërgjojnë paudhësi
do të shfarosen,
21 ata që fajësojnë të tjerët me fjalë,
që i ngrenë kurth gjykatësit te porta,
që për asgjë e hedhin poshtë të drejtin.
22 Prandaj kështu i thotë Zoti shtëpisë së Jakobit,
ai që shpengoi Abrahamin:
që tani e tutje Jakobi nuk do të turpërohet më,
që tani e tutje fytyra më s'do t'i skuqet.
23 Kur të shohin bijtë e tij
veprat që do të bëj mes tyre,
do ta shenjtërojnë emrin tim.
Të shenjtin e Jakobit do ta shenjtërojnë,
Perëndinë e Izraelit do ta kenë frikë.
24 Shpirtrat e mashtruar do të arrijnë të kuptojnë
dhe ata që murmurijnë do të pranojnë t'i mësojnë.