1 in die illa cantabitur canticum istud in terra Iuda
urbs fortitudinis nostrae salvator
ponetur in ea murus et antemurale
2 aperite portas et ingrediatur gens iusta custodiens veritatem
3 vetus error abiit servabis pacem pacem quia in te speravimus
4 sperastis in Domino in saeculis aeternis
in Domino Deo forti in perpetuum
5 quia incurvabit habitantes in excelso civitatem sublimem
humiliabit humiliabit eam usque ad terram
detrahet eam usque ad pulverem
6 conculcabit eam pes pedes pauperis gressus
egenorum
7 semita iusti recta est rectus callis iusti ad ambulandum
8 et in semita iudiciorum tuorum Domine sustinuimus te
nomen tuum et memoriale tuum in desiderio animae
9 anima mea desideravit te in nocte
sed et spiritu meo in praecordiis meis de mane vigilabo
ad te
cum feceris iudicia tua in terra iustitiam discent habitatores orbis
10 misereamur impio et non discet iustitiam
in terra sanctorum inique gessit
et non videbit gloriam Domini
11 Domine exaltetur manus tua et non videant
videant et confundantur zelantes populi
et ignis hostes tuos devoret
12 Domine dabis pacem nobis
omnia enim opera nostra operatus es nobis
13 Domine Deus noster possederunt nos domini absque te
tantum in te recordemur nominis tui
14 morientes non vivant gigantes non resurgant
propterea visitasti et contrivisti eos
et perdidisti omnem memoriam eorum
15 indulsisti genti Domine indulsisti genti
numquid glorificatus es elongasti omnes terminos terrae
16 Domine in angustia requisierunt te
in tribulatione murmuris doctrina tua eis
17 sicut quae concipit cum adpropinquaverit ad partum
dolens clamat in doloribus suis
sic facti sumus a facie tua Domine
18 concepimus et quasi parturivimus et peperimus spiritum
salutes non fecimus in terra
ideo non ceciderunt habitatores terrae
19 vivent mortui tui interfecti mei resurgent
expergiscimini et laudate qui habitatis in pulvere
quia ros lucis ros tuus
et terram gigantum detrahes in ruinam
20 vade populus meus intra in cubicula tua claude ostia tua super te
abscondere modicum ad momentum donec pertranseat indignatio
21 ecce enim Dominus egreditur de loco suo
ut visitet iniquitatem habitatoris terrae contra eum
et revelabit terra sanguinem suum
et non operiet ultra interfectos suos
Kënga e të çliruarve
1 Atë ditë në tokën e Judës
kjo këngë do të këndohet:
qytetin e kemi të fortë,
të ndërtuar për shpëtimin tonë,
me mure e me bedena.
2 Hapini dyert,
që të hyjë kombi i drejtë,
kombi që qëndron besnik.
3 Synimet e tij nuk luhaten
dhe ti e mban në paqe,
e mban në paqe,
se ka shpresuar te ti.
4 Kini përherë shpresë te Zoti,
se Zoti, Zoti
është shkëmbi i amshuar.
5 Ai i përuli ata që rrinin lart,
qytezën që ndodhej në lartësi e rrëzoi,
e plandosi përtokë, në pluhur e hodhi.
6 E shkelin me këmbë,
e shkelmojnë këmbët e skamnorëve,
e shtypin hapat e të varfërve.
7 Udha e të drejtit është e sheshtë;
ti ia sheshon udhën të drejtit, o i drejtë!
8 Kemi pritur udhën e gjykimeve të tua, o Zot,
shpirti ynë ka dëshiruar emrin e kujtimin tënd!
9 Të dëshiron shpirti im natën,
fryma ime përbrenda të kërkon.
Kur të zbatohen gjykimet e tua në tokë,
banorët e botës do të mësojnë drejtësinë.
10 Po t'i jepet mëshirë të paudhit,
drejtësinë s'ka për ta mësuar,
në një vend të ndershëm
të keqen do të bëjë,
madhështinë e Zotit
s'ka për ta parë.
11 Dora jote është ngritur, o Zot,
por ata s'e shohin.
Do të shohin zellin tënd për popullit tënd
e do të turpërohen,
zjarri i armiqve të tu
ka për t'i përpirë.
12 O Zot, ti do të na japësh paqen,
se çdo vepër tonën, ti e ke kryer.
13 O Zot, Perëndia ynë,
të tjerë sundues, e jo ti, na kanë sunduar,
por ne kujtojmë vetëm emrin tënd.
14 Të vdekurit nuk do të jetojnë më,
hijet më nuk do të ngrihen,
prandaj ti i ndëshkove e i zhbive,
kujtimin e tyre e shkatërrove.
15 E ke shtuar kombin, o Zot,
kombin e ke shtuar;
u bëre i lavdishëm,
tërë kufijtë e vendit i zgjerove.
16 Ty, o Zot, të kërkuan në fatkeqësi,
ty t'u përgjëruan, kur i ndëshkoje.
17 Si shtatzëna, kur i vjen koha për të lindur,
kur përpëlitet e bërtet nga dhimbjet,
ashtu kemi qenë para teje, o Zot.
18 Ishim ngjizur, kishim dhimbje,
si të ishim gati për të lindur,
por pollëm erë, tokës shpëtim s'i sollëm
e as banorë të tjerë botës nuk i lindëm.
19 Por të vdekurit e tu do të jetojnë sërish,
kufomat do të ringjallen.
Ngrihuni e brohoritni,
o ju që dergjeni në pluhur!
Se vesa jote është vesë drite
dhe tokën e hijeve ti e sjell në jetë.
20 Përpara, o populli im,
hyr në dhomat e tua!
Mbylle derën pas teje
e fshihu për pak kohë,
sa të kalojë zemërimi.
21 Se, ja, Zoti po del prej banesës,
për të ndëshkuar paudhësinë
që bënë kundër tij banorët e tokës.
Do ta nxjerrë në shesh toka gjakun e derdhur
e më s'do t'i fshehë të vrarët e saj.