1 verbum quod vidit Isaias filius Amos super Iudam et
Hierusalem
2 et erit in novissimis diebus praeparatus mons domus Domini in
vertice montium
et elevabitur super colles et fluent ad eum omnes gentes
3 et ibunt populi multi et dicent
venite et ascendamus ad montem Domini et ad domum Dei Iacob
et docebit nos vias suas et ambulabimus in semitis eius
quia de Sion exibit lex et verbum Domini de Hierusalem
4 et iudicabit gentes et arguet populos multos
et conflabunt gladios suos in vomeres et lanceas suas in falces
non levabit gens contra gentem gladium
nec exercebuntur ultra ad proelium
5 domus Iacob venite et ambulemus in lumine Domini
6 proiecisti enim populum tuum domum Iacob
quia repleti sunt ut olim et augures habuerunt ut Philisthim
et pueris alienis adheserunt
7 repleta est terra argento et auro et non est finis thesaurorum eius
8 et repleta est terra eius equis et innumerabiles quadrigae eius
et repleta est terra eius idolis
opus manuum suarum adoraverunt quod fecerunt digiti eorum
9 et incurvavit se homo et humiliatus est vir
ne ergo dimittas eis
10 ingredere in petram abscondere fossa humo
a facie timoris Domini et a gloria maiestatis eius
11 oculi sublimis hominis humiliati sunt
et incurvabitur altitudo virorum
exaltabitur autem Dominus solus in die illa
12 quia dies Domini exercituum super omnem superbum et excelsum
et super omnem arrogantem et humiliabitur
13 et super omnes cedros Libani sublimes et erectas
et super omnes quercus Basan
14 et super omnes montes excelsos et super omnes colles elevatos
15 et super omnem turrem excelsam et super omnem murum munitum
16 et super omnes naves Tharsis
et super omne quod visu pulchrum est
17 et incurvabitur sublimitas hominum et humiliabitur altitudo virorum
et elevabitur Dominus solus in die illa
18 et idola penitus conterentur
19 et introibunt in speluncas petrarum et in voragines terrae
a facie formidinis Domini et a gloria maiestatis eius
cum surrexerit percutere terram
20 in die illa proiciet homo idola argenti sui et simulacra auri sui
quae fecerat sibi ut adoraret talpas et
vespertiliones
21 et ingredietur fissuras petrarum et cavernas saxorum
a facie formidinis Domini et a gloria maiestatis eius
cum surrexerit percutere terram
22 quiescite ergo ab homine cuius spiritus in naribus eius
quia excelsus reputatus est ipse
Paqja në fund të kohërave
1 Fjala, që Isaia, biri i Amosit, pa në vegim për Judën dhe Jerusalemin.
2 Do të ndodhë në ditët e ardhshme,
që mali i shtëpisë së Zotit
do të hedhë rrënjë mbi majat e maleve,
përmbi kodra do të lartësohet
e kombet mbarë do të vërshojnë drejt tij.
3 Shumë popuj do të vijnë e do të thonë:
«Ejani të ngjitemi në malin e Zotit,
në shtëpinë e Perëndisë së Jakobit,
që udhët e tij të na i mësojë,
që shtigjeve të tij të ecim».
Se prej Sionit do të dalë ligji,
prej Jerusalemit fjala e Zotit.
4 Ai do ta bëjë gjyqin ndërmjet kombeve,
ai do të shpallë vendim për shumë popuj.
Do t'i farkëtojnë shpatat e do t'i bëjnë plugje,
heshtat në drapërinj do t'i kthejnë.
Kombi kundër kombit s'do ta ngrejë shpatën,
për luftë më nuk do të ushtrohet kush.
5 Ejani, o ju të shtëpisë së Jakobit,
le të ecim në dritën e Zotit!
Idhujtaria ndëshkohet
6 Ti e ke braktisur popullin tënd, shtëpinë e Jakobit,
se, ja, plot me doke lindore janë mbushur,
plot me shortarë, njëlloj si filistinët,
krah për krah me bijtë e të huajve janë lidhur.
7 Toka u është mbushur me argjend e ar,
thesaret e tyre nuk kanë të sosur,
vendin e kanë plot me kuaj,
qerret e tyre nuk kanë të numëruar.
8 Plot e kanë tokën edhe me idhuj,
adhurojnë veprën e duarve të veta,
çfarë kanë punuar me gishtat e tyre.
9 Prandaj njeriu është përulur,
çdonjëri është poshtëruar,
por ti mos i fal!
10 Hyr në shkëmb, fshihu në pluhur,
para tmerrit të Zotit,
para shkëlqimit të madhërisë së tij.
11 Vështrimi krenar i njeriut do të përulet,
kryelartësia e njerëzve do të poshtërohet,
atë ditë do të lartësohet vetëm Zoti.
12 Se Zoti i ushtrive e ka caktuar një ditë,
kundër çdo krenari e kryelarti,
kundër kujtdo që mbahet me të madh, për ta poshtëruar,
13 kundër gjithë cedrave të Libanit,
të lartë e madhështorë,
kundër gjithë lisave të Bashanit,
14 kundër gjithë maleve të larta,
kundër gjithë kodrave të ngritura,
15 kundër çdo kulle të lartë,
kundër çdo muri të fortifikuar,
16 kundër gjithë anijeve të Tarshishit,
kundër gjithë lundrave të shtrenjta.
17 Krenaria e njeriut do të përulet,
kryelartësia e njerëzve do të poshtërohet,
atë ditë do të lartësohet vetëm Zoti
18 e idhujt do të zhduken krejt.
19 Do të struken nëpër shpellat e shkëmbinjve
e nëpër guvat e tokës,
para tmerrit të Zotit,
para shkëlqimit të madhështisë së tij,
kur të ngrihet për të trandur tokën.
20 Atë ditë do t'ua hedhin
minjve e lakuriqëve të natës
idhujt prej argjendi e prej ari
që i kishin bërë vetë për t'i adhuruar.
21 Do të struken nëpër të çarat e shkëmbinjve
e nëpër zgavrat e shkrepave,
para tmerrit të Zotit,
para shkëlqimit të madhërisë të tij,
kur të ngrihet për të trandur tokën.
22 Mjaft shpresuat te njeriu,
në flegrat e tij ka veç frymë.
Ç'vlerë mund të ketë ai?