1 onus Babylonis quod vidit Isaias filius Amos
2 super montem caligosum levate signum
exaltate vocem levate manum et ingrediantur portas duces
3 ego mandavi sanctificatis meis
et vocavi fortes meos in ira mea exultantes in gloria mea
4 vox multitudinis in montibus quasi populorum frequentium
vox sonitus regum gentium congregatarum
Dominus exercituum praecepit militiae belli
5 venientibus de terra procul a summitate caeli
Dominus et vasa furoris eius ut disperdat omnem terram
6 ululate quia prope est dies Domini quasi vastitas a Domino veniet
7 propter hoc omnes manus dissolventur
et omne cor hominis tabescet
8 et conteretur
tortiones et dolores tenebunt quasi parturiens dolebunt
unusquisque ad proximum suum stupebit
facies conbustae vultus eorum
9 ecce dies Domini venit crudelis
et indignationis plenus et irae furorisque
ad ponendam terram in solitudine
et peccatores eius conterendos de ea
10 quoniam stellae caeli et splendor earum non expandent lumen suum
obtenebratus est sol in ortu suo
et luna non splendebit in lumine suo
11 et visitabo super orbis mala
et contra impios iniquitatem eorum
et quiescere faciam superbiam infidelium
et arrogantiam fortium humiliabo
12 pretiosior erit vir auro et homo mundo obrizo
13 super hoc caelum turbabo et movebitur terra de loco suo
propter indignationem Domini exercituum
et propter diem irae furoris eius
14 et erit quasi dammula fugiens et quasi ovis
et non erit qui congreget
unusquisque ad populum suum convertetur
et singuli ad terram suam fugient
15 omnis qui inventus fuerit occidetur
et omnis qui supervenerit cadet in gladio
16 infantes eorum adlident in oculis eorum
diripientur domus eorum et uxores eorum violabuntur
17 ecce ego suscitabo super eos Medos
qui argentum non quaerant nec aurum velint
18 sed sagittis parvulos interficiant
et lactantibus uteri non misereantur
et super filios non parcat oculus eorum
19 et erit Babylon illa gloriosa in regnis
inclita in superbia Chaldeorum
sicut subvertit Deus Sodomam et Gomorram
20 non habitabitur usque in finem
et non fundabitur usque ad generationem et generationem
nec ponet ibi tentoria Arabs nec pastores requiescent ibi
21 sed requiescent ibi bestiae
et replebuntur domus eorum draconibus
et habitabunt ibi strutiones et pilosi saltabunt ibi
22 et respondebunt ibi ululae in aedibus eius
et sirenae in delubris voluptatis
Profeci kundër Babilonisë
1 Profecia kundër Babilonisë, që pa Isaia, biri i Amosit.
2 Mbi një mal të zhveshur ngrini flamurin,
lëshojuni kushtrimin e bëjuani me dorë,
që të hyjnë nëpër dyert e fisnikëve.
3 Të shenjtëruarve të mi u kam dhënë urdhër
e trimat i kam thirrur,
që të vënë në jetë zemërimin tim,
ata që krenohen me madhështinë time.
4 Një zë turme nëpër male,
i ngjan një morie të shumtë,
ushtojnë mbretëritë,
kombet e bëra tok;
Zoti i ushtrive po mbledh
ushtrinë për të bërë luftë!
5 Vijnë nga një vend i largët,
nga skajet e qiellit vijnë
Zoti dhe armët e zemërimit të tij,
tokën mbarë për të shkatërruar.
6 Vajtoni, se po afron dita e Zotit,
si shkatërrim prej të gjithëpushtetshmit po vjen!
7 Prandaj të gjitha duart po ngathen,
gjithë njerëzit po i lëshon zemra.
8 Do të tmerrohen, do të dridhen,
dhimbjet do t'i pushtojnë,
do të përpëliten si gruaja që lind,
me tmerr do të shohin njëri-tjetrin,
fytyrat do t'u përflaken.
9 Ja, po vjen dita e Zotit,
mizore dhe e furishme,
plot zemërim përvëlues,
për ta kthyer vendin në shkretëtirë,
mëkatarët për t'ia zhbirë.
10 Yjet e qiellit, bashkë me yjësitë,
më nuk do të ndriçojnë,
sapo të lindë, dielli do të erret
e hëna dritë më s'do të bëjë.
11 Do ta ndëshkoj botën për ligësinë e saj
e të paudhët për fajet e tyre,
do t'i jap fund mburrjes së kryelartëve,
do ta hedh poshtë kryeneçësinë e gjakatarëve.
12 Njeriu do të jetë më i rrallë se ari i kulluar,
njerëzia më e rrallë se ari i Ofirit.
13 Do ta bëj qiellin të trandet
e toka do të tundet nga vendi,
prej zemërimit të Zotit të ushtrive
ditën e shpërthimit të furisë së tij.
14 Do të ndodhë si me sutën që e ndjekin pas,
si me delet që kanë mbetur pa bari.
Gjithkush do të kthehet te populli i vet,
gjithkush do t'ia mbathë drejt vendit të vet.
15 Kush kapet, do të tejshpohet,
kush zihet, do të bjerë nga shpata.
16 Fëmijët do t'ua copëtojnë para syve,
shtëpitë do t'ua plaçkitin,
gratë do t'ua dhunojnë.
17 Ja, kundër tyre do të ngre medët,
të cilët argjendin nuk e çmojnë
e arin nuk e dëshirojnë.
18 Me hark do t'ua vrasin të rinjtë,
për foshnjat në bark s'do të kenë mëshirë,
as për fëmijët s'do të duan t'ia dinë.
19 Babilonia, më e bukura ndër mbretëritë,
lavdia e krenarisë së kaldenjve,
si Sodoma e Gomorra do të bëhet,
kur ta përmbysë Perëndia.
20 Në të nuk do të rrijë më kush,
e pabanuar do të jetë brez pas brezi,
atje arabët nuk do të ngrenë më tenda
e barinjtë s'do të ndalen me bagëtitë.
21 Veç egërsirat e shkretëtirës do të rrinë atje,
shtëpitë e tyre do të mbushen me huta,
zogjtë e strucit do të gjejnë atje strehë,
dhitë e egra do të hedhin valle.
22 Në banesat e saj do të hingëllijnë hienat,
çakejtë në pallatet e saj të shtrenjta.
Koha e saj s'do të vonojë të vijë,
ditët e saj nuk kanë për të zgjatur.