1 dixit autem Dominus ad Abram
egredere de terra tua et de cognatione tua et de domo patris tui
in terram quam monstrabo tibi
2 faciamque te in gentem magnam
et benedicam tibi et magnificabo nomen tuum erisque benedictus
3 benedicam benedicentibus tibi et maledicam maledicentibus tibi
atque in te benedicentur universae cognationes terrae
4 egressus est itaque Abram sicut praeceperat ei Dominus
et ivit cum eo Loth
septuaginta quinque annorum erat Abram cum egrederetur de Haran
5 tulitque Sarai uxorem suam et Loth filium fratris sui
universamque substantiam quam possederant
et animas quas fecerant in Haran
et egressi sunt ut irent in terram Chanaan
cumque venissent in eam
6 pertransivit Abram terram usque ad locum Sychem
usque ad convallem Inlustrem
Chananeus autem tunc erat in terra
7 apparuitque Dominus Abram et dixit ei
semini tuo dabo terram hanc
qui aedificavit ibi altare Domino qui apparuerat ei
8 et inde transgrediens ad montem qui erat contra orientem
Bethel tetendit ibi tabernaculum suum
ab occidente habens Bethel et ab oriente Ai
aedificavit quoque ibi altare Domino et invocavit nomen eius
9 perrexitque Abram vadens et ultra progrediens ad meridiem
10 facta est autem fames in terra
descenditque Abram in Aegyptum ut peregrinaretur ibi
praevaluerat enim fames in terra
11 cumque prope esset ut ingrederetur Aegyptum
dixit Sarai uxori suae novi quod pulchra sis mulier
12 et quod cum viderint te Aegyptii dicturi sunt uxor ipsius est
et interficient me et te reservabunt
13 dic ergo obsecro te quod soror mea sis
ut bene sit mihi propter te et vivat anima mea ob gratiam tui
14 cum itaque ingressus esset Abram Aegyptum
viderunt Aegyptii mulierem quod esset pulchra nimis
15 et nuntiaverunt principes Pharaoni et laudaverunt eam apud illum
et sublata est mulier in domum Pharaonis
16 Abram vero bene usi sunt propter illam
fueruntque ei oves et boves et asini
et servi et famulae et asinae et
cameli
17 flagellavit autem Dominus Pharaonem plagis maximis et domum eius
propter Sarai uxorem Abram
18 vocavitque Pharao Abram et dixit ei
quidnam est quod fecisti mihi
quare non indicasti quod uxor tua esset
19 quam ob causam dixisti esse sororem tuam
ut tollerem eam mihi in uxorem
nunc igitur ecce coniux tua accipe eam et vade
20 praecepitque Pharao super Abram viris
et deduxerunt eum et uxorem illius et omnia quae habebat
Thirrja e Abramit
1 Zoti i tha Abramit: «Dil nga vendi yt, nga farefisi yt e nga shtëpia e atit tënd dhe shko në vendin që do të të tregoj. 2 Do të të bëj komb të madh e do të të bekoj. Emrin tënd do ta bëj të madh e bekim do të jesh. 3 Do të bekoj këdo që të bekon, por atë që të përçmon do ta mallkoj. Të gjitha fiset e tokës do të bekohen në ty».
4 Atëherë Abrami bëri siç i tha Zoti. Me të shkoi edhe Loti. Abrami ishte shtatëdhjetë e pesë vjeç kur u nis nga Harani. 5 Ai mori me vete Sarajën, të shoqen, nipin e tij, Lotin, dhe tërë pasurinë e njerëzit që kishin mbledhur në Haran e u nisën drejt tokës së Kanaanit. Kur arritën në tokën e Kanaanit, 6 Abrami përshkoi vendin deri te lisi i Morehut në Shekem. Në atë kohë, në atë vend banonin kananitët. 7 Zoti iu shfaq Abramit e tha: «Pasardhësve të tu do t'ua jap këtë vend». Atëherë Abrami i ngriti aty një altar Zotit që i ishte shfaqur. 8 Prej andej u shpërngul drejt malit në lindje të Betelit dhe ngriti tendën mes Betelit në perëndim e Ajit në lindje. Edhe aty i ngriti një altar Zotit e thirri emrin e tij. 9 Pastaj Abrami u ngrit e vijoi udhëtimin drejt Negevit.
Abrami në Egjipt
10 Vendin e pllakosi një zi buke aq e rëndë, saqë Abrami shkoi në Egjipt për të banuar në dhe të huaj. 11 Kur po hynte në Egjipt, Abrami i tha Sarajës, gruas së tij: «E di që je grua e bukur 12 dhe kur të të shohin egjiptianët, do të thonë: “Kjo është gruaja e tij”. Kështu mua do të më vrasin, kurse ty do të të lënë gjallë. 13 Thuaj që je ime motër, që të më trajtojnë mirë për shkakun tënd e jeta të më kursehet falë teje».
14 Kur Abrami hyri në Egjipt, egjiptianët panë se gruaja ishte shumë e bukur. 15 Edhe oborrtarët e faraonit e panë dhe ia lavdëruan faraonit. Atëherë, gruan e morën në shtëpinë e faraonit. 16 Për shkak të saj faraoni e trajtoi mirë Abramin, i cili përfitoi dhen, qe e gomarë, shërbëtorë e shërbëtore, gomarica e deve.
17 Por Zoti e dënoi me plagë të rënda faraonin dhe shtëpinë e tij për shkak të Sarajës, gruas së Abramit. 18 Atëherë faraoni e thirri Abramin e i tha: «Ç'është kjo që më bëre? Përse nuk më tregove që është gruaja jote. 19 Përse the se është jot motër e unë e mora për grua? Dhe tani, ja ku e ke gruan tënde. Merre, pra, e shko!». 20 Faraoni u dha urdhër njerëzve të vet dhe ata e larguan Abramin, bashkë me të shoqen, e gjithçka i përkiste.