1 post haec ingressi sunt Moses et Aaron et dixerunt Pharaoni
haec dicit Dominus Deus Israhel
dimitte populum meum ut sacrificet mihi in deserto
2 at ille respondit
quis est Dominus ut audiam vocem eius et dimittam Israhel
nescio Dominum et Israhel non dimittam
3 dixerunt Deus Hebraeorum vocavit nos
ut eamus viam trium dierum in solitudinem
et sacrificemus Domino Deo nostro
ne forte accidat nobis pestis aut gladius
4 ait ad eos rex Aegypti
quare Moses et Aaron sollicitatis populum ab operibus suis
ite ad onera vestra
5 dixitque Pharao multus est populus terrae
videtis quod turba succreverit
quanto magis si dederitis eis requiem ab operibus
6 praecepit ergo in die illo praefectis operum et exactoribus populi
dicens
7 nequaquam ultra dabitis paleas populo
ad conficiendos lateres sicut prius
sed ipsi vadant et colligant stipulam
8 et mensuram laterum quos prius faciebant
inponetis super eos
nec minuetis quicquam
vacant enim et idcirco vociferantur dicentes
eamus et sacrificemus Deo nostro
9 opprimantur operibus et expleant ea
ut non adquiescant verbis mendacibus
10 igitur egressi praefecti operum et exactores ad populum dixerunt
sic dicit Pharao non do vobis paleas
11 ite et colligite sicubi invenire potueritis
nec minuetur quicquam de opere vestro
12 dispersusque est populus per omnem terram Aegypti
ad colligendas paleas
13 praefecti quoque operum instabant dicentes
conplete opus vestrum cotidie
ut prius facere solebatis quando dabantur vobis paleae
14 flagellatique sunt qui praeerant operibus filiorum Israhel
ab exactoribus Pharaonis dicentibus
quare non impletis mensuram laterum sicut prius
nec heri nec hodie
15 veneruntque praepositi filiorum Israhel
et vociferati sunt ad Pharaonem dicentes
cur ita agis contra servos tuos
16 paleae non dantur nobis et lateres similiter imperantur
en famuli tui flagellis caedimur
et iniuste agitur contra populum tuum
17 qui ait vacatis otio et idcirco dicitis eamus et sacrificemus Domino
18 ite ergo et operamini
paleae non dabuntur vobis
et reddetis consuetum numerum laterum
19 videbantque se praepositi filiorum Israhel in malo
eo quod diceretur eis
non minuetur quicquam de lateribus per singulos dies
20 occurreruntque Mosi et Aaron qui stabant ex adverso
egredientes a Pharaone
21 et dixerunt ad eos videat Dominus et iudicet
quoniam fetere fecistis odorem nostrum coram Pharao et servis eius
et praebuistis ei gladium ut occideret nos
22 reversusque Moses ad Dominum ait
Domine cur adflixisti populum istum quare misisti me
23 ex eo enim quo ingressus sum ad Pharaonem
ut loquerer nomine tuo
adflixit populum tuum et non liberasti eos
Moisiu e Aroni para faraonit
1 Pastaj Moisiu e Aroni shkuan e i thanë faraonit: «Kështu thotë Zoti, Perëndia i Izraelit: “Lëre popullin tim të shkojë që të më kremtojë një festë në shkretëtirë”». 2 Por faraoni u tha: «Kush është Zoti që t'ia dëgjoj fjalën dhe ta lë Izraelin të shkojë. As Zotin nuk e njoh, as Izraelin nuk do ta lë të shkojë!». 3 Ata i thanë: «Perëndia i hebrenjve na u dëftua. Na lër të shkojmë për tri ditë në shkretëtirë, që t'i kushtojmë fli Zotit, Perëndisë tonë, e ai të mos na godasë me murtajë e shpatë». 4 Atëherë mbreti i Egjiptit u tha: «Moisi, Aron, përse po e nxisni popullin t'i shmanget punës? Kthehuni në punë!». 5 Faraoni shtoi: «Tani që populli i vendit është shtuar shumë, ju prapë doni që të ndërpresë punën?». 6 Po atë ditë faraoni u dha këtë urdhër mbikëqyrësve dhe kryepunëtorëve të popullit: 7 «Mos i jepni më popullit kashtë sikurse bëhej më parë. Ta mbledhin vetë kashtën, 8 por numri i tullave që do t'u kërkoni të jetë si më parë. Mos ua pakësoni numrin, sepse janë përtacë dhe prandaj thërrasin: “Na lër të shkojmë e t'i kushtojmë fli Perëndisë tonë”. 9 T'u vështirësohet puna që të punojnë e të mos merren me fjalë të kota!».
10 Mbikëqyrësit dhe kryepunëtorët dolën e i thanë popullit: «Kështu thotë faraoni: “Nuk do t'ju jap më kashtë! 11 Kashtën do ta mblidhni vetë kudo që të jetë dhe puna nuk do t'ju ulet aspak”». 12 Populli u shpërnda në gjithë tokën e Egjiptit për të mbledhur byk për kashtë. 13 Mbikëqyrësit i detyronin të bënin përditë po aq punë sa bënin kur kishin kashtë. 14 Kryepunëtorët izraelitë që ishin caktuar nga mbikëqyrësit e faraonit u rrahën. Atyre u thuhej: «Përse nuk keni plotësuar as dje e as sot të njëjtin numër tullash që bënit më parë?».
15 Atëherë kryepunëtorët izraelitë shkuan te faraoni dhe iu ankuan: «Përse po sillesh kështu me shërbëtorët e tu? 16 Shërbëtorëve të tu nuk u është dhënë kashtë dhe prapë na thuhet të bëjmë tulla. Shërbëtorët e tu i rrahin, por fajin e kanë njerëzit e tu». 17 Faraoni u tha: «Jeni përtacë, shumë përtacë, prandaj dhe thoni: “Na lër të shkojmë e t'i kushtojmë fli Zotit”. 18 Tani ikni e punoni se kashtë nuk do t'ju jepet, por do të bëni të njëjtin numër tullash». 19 Kryepunëtorët izraelitë panë se e kishin punën keq kur dëgjuan se nuk do të ulej numri i tullave që bënin përditë. 20 Kur dolën nga faraoni takuan Moisiun e Aronin që po i prisnin. 21 Atëherë kryepunëtorët u thanë: «Zoti ju paftë e gjykoftë, se na fëlliqët para faraonit e shërbëtorëve të tij dhe u dhatë shkas që të na vrasin».
22 Moisiu iu drejtua Zotit e i tha: «Imzot, përse e mundon këtë popull? Për këtë më dërgove? 23 Që kur erdha për t'i folur faraonit në emrin tënd, ai e ka munduar popullin tënd dhe ti nuk e ke shpëtuar!».