1 Moses autem pascebat oves Iethro cognati sui sacerdotis
Madian
cumque minasset gregem ad interiora deserti
venit ad montem Dei Horeb
2 apparuitque ei Dominus in flamma ignis de medio rubi
et videbat quod rubus arderet et non conbureretur
3 dixit ergo Moses vadam et videbo visionem hanc magnam
quare non conburatur rubus
4 cernens autem Dominus quod pergeret ad videndum
vocavit eum de medio rubi et ait Moses Moses
qui respondit adsum
5 at ille ne adpropies inquit huc
solve calciamentum de pedibus tuis
locus enim in quo stas terra sancta est
6 et ait ego sum Deus patris tui
Deus Abraham Deus Isaac Deus Iacob
abscondit Moses faciem suam
non enim audebat aspicere contra Deum
7 cui ait Dominus vidi adflictionem populi mei in Aegypto
et clamorem eius audivi
propter duritiam eorum qui praesunt operibus
8 et sciens dolorem eius descendi
ut liberarem eum de manibus Aegyptiorum
et educerem de terra illa in terram bonam et spatiosam
in terram quae fluit lacte et melle
ad loca Chananei et Hetthei et Amorrei
Ferezei et Evei et Iebusei
9 clamor ergo filiorum Israhel venit ad me
vidique adflictionem eorum qua ab Aegyptiis opprimuntur
10 sed veni mittam te ad Pharaonem
ut educas populum meum filios Israhel de Aegypto
11 dixit Moses ad Deum
quis ego sum ut vadam ad Pharaonem
et educam filios Israhel de Aegypto
12 qui dixit ei ero tecum
et hoc habebis signum quod miserim te
cum eduxeris populum de Aegypto
immolabis Deo super montem istum
13 ait Moses ad Deum ecce ego vadam ad filios Israhel et dicam eis
Deus patrum vestrorum misit me ad vos
si dixerint mihi quod est nomen eius quid dicam eis
14 dixit Deus ad Mosen ego sum qui sum
ait sic dices filiis Israhel qui est misit me ad vos
15 dixitque iterum Deus ad Mosen haec dices filiis Israhel
Dominus Deus patrum vestrorum
Deus Abraham Deus Isaac et Deus Iacob misit me
ad vos
hoc nomen mihi est in aeternum
et hoc memoriale meum in generationem et generatione
16 vade congrega seniores Israhel et dices ad eos
Dominus Deus patrum vestrorum apparuit mihi
Deus Abraham et Deus Isaac et Deus Iacob dicens
visitans visitavi vos
et omnia quae acciderunt vobis in Aegypto
17 et dixi ut educam vos de adflictione Aegypti
in terram Chananei et Hetthei et Amorrei
Ferezei et Evei et Iebusei
ad terram fluentem lacte et melle
18 et audient vocem tuam
ingredierisque tu et seniores Israhel ad regem Aegypti
et dices ad eum Dominus Deus Hebraeorum vocavit nos
ibimus viam trium dierum per solitudinem
ut immolemus Domino Deo nostro
19 sed ego scio quod non dimittet vos rex Aegypti ut eatis
nisi per manum validam
20 extendam enim manum meam et percutiam Aegyptum
in cunctis mirabilibus meis quae facturus sum in medio eorum
post haec dimittet vos
21 daboque gratiam populo huic coram Aegyptiis
et cum egrediemini non exibitis vacui
22 sed postulabit mulier a vicina sua et ab hospita
vasa argentea et aurea ac vestes
ponetisque eas super filios et filias vestras et spoliabitis Aegyptum
Moisiu dhe shkurrja që nuk digjej
1 Moisiu po kulloste dhentë e të vjehrrit, Jetrit, priftit të Midianit, dhe i çoi dhentë përtej shkretëtirës. Ai mbërriti në Horeb, në malin e Perëndisë. 2 Engjëlli i Zotit iu shfaq në flakën e zjarrit, në mes të shkurres. Moisiu vështroi dhe, ja, shkurrja kishte marrë flakë, por nuk po digjej. 3 Atëherë Moisiu tha: «Po kthehem që të shoh këtë pamje të çuditshme. Përse nuk digjet shkurrja?!». 4 Kur pa se Moisiu u kthye për të parë, Zoti e thirri nga mesi i shkurres e i tha: «Moisi, Moisi!». Ai u përgjigj: «Ja ku jam!». 5 Zoti tha: «Mos u afro këtu! Zbathi sandalet nga këmbët, sepse vendi ku po qëndron është tokë e shenjtë». 6 Dhe shtoi: «Unë jam Perëndia i atit tënd, Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut e Perëndia i Jakobit». Atëherë Moisiu mbuloi fytyrën, sepse kishte frikë të shikonte Perëndinë.
7 Pastaj Zoti i tha: «E kam parë mirë mjerimin e popullit tim në Egjipt dhe i kam dëgjuar klithmat e tyre për shkak të mbikëqyrësve. Ua njoh vuajtjet, 8 prandaj dhe kam zbritur për t'i çliruar nga dora e Egjiptit dhe për t'i nxjerrë nga ky vend në një vend të mirë e të hapur, në një vend ku rrjedh qumësht e mjaltë. Ky është vendi i kananitëve, i hititëve, i amoritëve, i perizitëve, i hivitëve dhe i jebusitëve. 9 Kështu, klithma e izraelitëve mbërriti tek unë, madje edhe unë e kam parë sesi shtypen nga egjiptianët. 10 Tani, eja të të dërgoj te faraoni që të nxjerrësh Izraelin, popullin tim, nga Egjipti». 11 Moisiu i tha: «Kush jam unë që të shkoj te faraoni e të nxjerr izraelitët nga Egjipti?!». 12 Por Perëndia i tha: «Unë jam me ty. Ja shenja se jam unë ai që të ka dërguar: kur ta kesh nxjerrë popullin nga Egjipti, do t'i shërbeni Perëndisë në këtë mal».
13 Atëherë Moisiu i tha Perëndisë: «Nëse shkoj te izraelitët e u them: “Perëndia i etërve tuaj më ka dërguar te ju” e ata më thonë: “Si e ka emrin?”, çfarë t'u them?». 14 Perëndia i tha Moisiut: «Unë jam ai që unë jam!». Dhe shtoi: «Kështu thuaju izraelitëve: “Unë Jam më ka dërguar te ju”». 15 Perëndia i tha përsëri Moisiut: «Kështu thuaju izraelitëve: “Zoti, Perëndia i etërve tuaj, Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut, Perëndia i Jakobit më ka dërguar te ju”. Ky është emri im përjetë dhe kështu do të kujtohem brez pas brezi.
16 Shko, mblidh pleqtë e Izraelit e thuaju: “Zoti, Perëndia i etërve tuaj, Perëndia i Abrahamit, i Isakut e i Jakobit m'u shfaq. Ai më tha: e kam parë mirë çfarë po ju ndodh në Egjipt 17 dhe vendosa t'ju nxjerr nga mjerimi i Egjiptit e do t'ju çoj në tokën e kananitëve, e hititëve, e amoritëve, e perizitëve, e hivitëve, e jebusitëve, në tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë”. 18 Ata do ta dëgjojnë fjalën tënde dhe ti bashkë me pleqtë e Izraelit do të shkoni te mbreti i Egjiptit e do t'i thoni: “Zoti, Perëndia i hebrenjve, na u dëftua. Tani, na lër të shkojmë e të bëjmë tri ditë rrugë në shkretëtirë, që t'i kushtojmë fli Zotit, Perëndisë tonë”. 19 Por unë e di se mbreti i Egjiptit nuk do t'ju lejojë të shkoni nëse nuk detyrohet nga një dorë e fuqishme. 20 Prandaj do ta shtrij dorën e do ta godas Egjiptin me gjithë mrekullitë që do të bëj atje. Atëherë faraoni do t'ju lërë të shkoni. 21 Do t'i bëj egjiptianët t'ju shohin me sy të mirë që kur të shkoni, të mos shkoni duarbosh. 22 Çdo grua do t'i kërkojë fqinjës, dhe asaj që banon në një shtëpi me të, rroba e sende argjendi e ari. Do t'ua ngarkoni bijve e bijave tuaja e kështu do të plaçkitni Egjiptin».