1 memento creatoris tui in diebus iuventutis tuae
antequam veniat tempus adflictionis
et adpropinquent anni de quibus dicas non mihi placent
2 antequam tenebrescat sol et lumen et luna et stellae
et revertantur nubes post pluviam
3 quando commovebuntur custodes domus
et nutabuntur viri fortissimi
et otiosae erunt molentes inminuto numero
et tenebrescent videntes per foramina
4 et claudent ostia in platea in humilitate vocis molentis
et consurgent ad vocem volucris
et obsurdescent omnes filiae carminis
5 excelsa quoque timebunt et formidabunt in via
florebit amigdalum inpinguabitur lucusta
et dissipabitur capparis
quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae
et circumibunt in platea plangentes
6 antequam rumpatur funis argenteus
et recurrat vitta aurea
et conteratur hydria super fontem
et confringatur rota super cisternam
7 et revertatur pulvis in terram suam unde erat
et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum
8 vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes
omnia vanitas
9 cumque esset sapientissimus Ecclesiastes docuit populum
et enarravit quae fecerit
et investigans conposuit parabolas multas
10 quaesivit verba utilia
et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos
11 verba sapientium sicut stimuli et quasi clavi in altum defixi
quae per magistrorum concilium data sunt a pastore uno
12 his amplius fili mi ne requiras
faciendi plures libros nullus est finis
frequensque meditatio carnis adflictio est
13 finem loquendi omnes pariter audiamus
Deum time et mandata eius observa
hoc est enim omnis homo
14 et cuncta quae fiunt adducet Deus in iudicium
pro omni errato
sive bonum sive malum sit
EXPLICIT LIBER ECCLESIASTES1 Kujtohu për krijuesin tënd
në ditët e rinisë sate,
ende pa ardhur ditët e liga,
vitet për të cilat do të thuash:
«Nuk më japin asnjë kënaqësi!»,
2 pa u errur dielli, drita, hëna e yjet,
pa u kthyer retë pas shiut,
3 kur të dridhen rojat e shtëpisë,
kur të përkulen trimat e të ndalen bluajtësit,
ngaqë janë pakësuar,
kur të ngrysen ata që vështrojnë nga dritaret,
4 kur të mbyllen dyert në rrugë,
pasi të shuhet zhurma e bluarjes,
zogjtë e ulin zërin
dhe këngëtaret tulaten.
5 Edhe nga lartësitë do të kenë frikë
e tmerr nëpër rrugë.
Do të lulëzojë bajamja,
do të zvarritet karkaleci,
do të dështojë kopri,
se njeriu do të shkojë në banesën e amshuar,
ndërsa vajtuesit enden nëpër rrugë,
6 para se të këputet litari i argjendtë
e të thërrmohet kupa e artë,
para se të thyhet shtamba te burimi
e të copëtohet çikriku në sternë,
7 para se të kthehet pluhuri në tokë, siç kishte qenë,
e shpirti të kthehet te Perëndia që e kishte dhuruar.
8 Tymnajë e kaluar tymnajës, thotë kuvendari,
gjithçka është tymnajë.
9 Përveçse qe i urtë, kuvendari i mësoi popullit dijen. Ai dëgjoi, shqyrtoi e renditi shumë fjalë të urta.
10 Kuvendari u përpoq të gjente fjalë të hijshme e shkroi drejt fjalë të vërteta.
11 Fjalët e të urtëve janë si thumbues. Si gozhdë të ngulura mirë janë përmbledhjet e thënieve. Janë dhënë nga një bari i vetëm. 12 Përtej këtyre, biri im, ki kujdes. Nuk ka fund përgatitja e librave të shumtë. Hulumtimi i shumtë e mundon trupin.
13 Si përfundim, pasi u dëgjuan të gjitha, druaje Perëndinë e zbato urdhërimet e tij, se kjo është gjithçka për njeriun. 14 Se Perëndia do të gjykojë çdo vepër e çdo të fshehtë, të mirë apo të keqe.