1 profectique inde venimus in solitudinem quae ducit ad mare Rubrum
sicut mihi dixerat Dominus
et circumivimus montem Seir longo tempore
2 dixitque Dominus ad me
3 sufficit vobis circumire montem istum
ite contra aquilonem
4 et populo praecipe dicens
transibitis per terminos fratrum vestrorum filiorum Esau
qui habitant in Seir et timebunt vos
5 videte ergo diligenter ne moveamini contra eos
neque enim dabo vobis de terra eorum
quantum potest unius pedis calcare vestigium
quia in possessionem Esau dedi montem Seir
6 cibos emetis ab eis pecunia et comedetis
aquam emptam haurietis et bibetis
7 Dominus Deus tuus benedixit tibi in omni opere manuum tuarum
novit iter tuum quomodo transieris solitudinem hanc magnam per
quadraginta annos
habitans tecum Dominus Deus tuus et nihil tibi defuit
8 cumque transissemus fratres nostros filios Esau
qui habitabant in Seir
per viam campestrem de Helath et de Asiongaber
venimus ad iter quod ducit in desertum Moab
9 dixitque Dominus ad me
non pugnes contra Moabitas nec ineas adversum eos proelium
non enim dabo tibi quicquam de terra eorum
quia filiis Loth tradidi Ar in possessionem
10 Emim primi fuerunt habitatores eius
populus magnus et validus
et tam excelsus ut de Enacim stirpe
11 quasi gigantes crederentur
et essent similes filiorum Enacim
denique Moabitae appellant eos Emim
12 in Seir autem prius habitaverunt Horim
quibus expulsis atque deletis habitaverunt filii Esau
sicut fecit Israhel in terra possessionis suae
quam dedit ei Dominus
13 surgentes ergo ut transiremus torrentem Zared venimus ad eum
14 tempus autem quo ambulavimus de Cadesbarne usque ad transitum torrentis
Zared
triginta octo annorum fuit
donec consumeretur omnis generatio hominum bellatorum de castris
sicut iuraverat Dominus
15 cuius manus fuit adversum eos
ut interirent de castrorum medio
16 postquam autem universi ceciderunt pugnatores
17 locutus est Dominus ad me dicens
18 tu transibis hodie terminos Moab urbem nomine Ar
19 et accedens in vicina filiorum Ammon
cave ne pugnes contra eos nec movearis ad proelium
non enim dabo tibi de terra filiorum Ammon
quia filiis Loth dedi eam in possessionem
20 terra gigantum reputata est
et in ipsa olim habitaverunt gigantes
quos Ammanitae vocant Zomzommim
21 populus magnus et multus et procerae longitudinis
sicut Enacim quos delevit Dominus a facie eorum
et fecit illos habitare pro eis
22 sicut fecerat filiis Esau qui habitant in Seir
delens Horreos et terram eorum illis tradens
quam possident usque in praesens
23 Eveos quoque qui habitabant in Aserim usque Gazam
Cappadoces expulerunt
qui egressi de Cappadocia deleverunt eos
et habitaverunt pro illis
24 surgite et transite torrentem Arnon
ecce tradidi in manu tua Seon regem Esebon Amorreum
et terram eius
incipe possidere et committe adversum eum proelium
25 hodie incipiam mittere terrorem atque formidinem tuam
in populos qui habitant sub omni caelo
ut audito nomine tuo paveant
et in morem parturientium contremescant et dolore teneantur
26 misi ergo nuntios de solitudine Cademoth
ad Seon regem Esebon
verbis pacificis dicens
27 transibimus per terram tuam publica gradiemur via
non declinabimus neque ad dextram neque ad sinistram
28 alimenta pretio vende nobis ut vescamur
aquam pecunia tribue et sic bibemus
tantum est ut nobis concedas transitum
29 sicut fecerunt filii Esau qui habitant in Seir
et Moabitae qui morantur in Ar
donec veniamus ad Iordanem et transeamus in terram
quam Dominus Deus noster daturus est nobis
30 noluitque Seon rex Esebon dare nobis transitum
quia induraverat Dominus Deus tuus spiritum eius
et obfirmaverat cor illius
ut traderetur in manus tuas sicut nunc vides
31 dixitque Dominus ad me
ecce coepi tradere tibi Seon et terram eius
incipe possidere eam
32 egressusque est Seon obviam nobis
cum omni populo suo ad proelium in Iesa
33 et tradidit eum Dominus Deus noster nobis
percussimusque eum cum filiis et omni populo suo
34 cunctasque urbes in tempore illo cepimus
interfectis habitatoribus earum viris ac mulieribus et parvulis
non reliquimus in eis quicquam
35 absque iumentis quae in partem venere praedantium
et spoliis urbium quas cepimus
36 ab Aroer quae est super ripam torrentis Arnon
oppido quod in valle situm est usque Galaad
non fuit vicus et civitas quae nostras effugeret manus
omnes tradidit Dominus Deus noster nobis
37 absque terra filiorum Ammon ad quam non accessimus
et cunctis quae adiacent torrenti Ieboc
et urbibus montanis universisque locis
a quibus nos prohibuit Dominus Deus noster
Udhëtimi në shkretëtirë
1 «Atëherë u kthyem, u nisëm drejt shkretëtirës, udhës së detit të Kuq, siç më tha Zoti, dhe u sollëm për një kohë të gjatë përreth malit Seir. 2 Pastaj Zoti më tha: 3 “Mjaft u sollët përreth këtij mali. Kthehuni në drejtim të veriut 4 e urdhëroje popullin të kalojë nëpër tokën e pasardhësve të Esaut, vëllezërve tuaj, që banojnë në Seir. Ata do t'ju kenë frikë, por kini shumë kujdes. 5 Mos i ngucni, sepse nuk do t'ju jap asnjë pëllëmbë tokë nga vendi i tyre. Malin e Seirit ia kam dhënë për pronë Esaut. 6 Blijeni prej tyre bukën që hani e ujin që pini. 7 Zoti, Perëndia yt, ka bekuar çdo vepër të duarve të tua. Ai të ka përcjellë në çdo udhëtim nëpër këtë shkretëtirë të madhe. Gjatë këtyre dyzet vjetëve, Zoti, Perëndia yt, ka qenë me ty dhe asgjë nuk të ka munguar”.
8 Kështu i kaluam pasardhësit e Esaut, vëllezërit tanë, që banonin në Seir, duke lënë pas udhën e Arabahut, Ejlatin dhe Ecjon Geberin. Pastaj u kthyem në drejtim të shkretëtirës së Moabit. 9 Atëherë Zoti më tha: “Mos iu kanos Moabit e mos e nguc me luftë, se nuk do të të jap asgjë prej tokës së tyre. Arin ua kam dhënë për pronë pasardhësve të Lotit”.
10 Më parë aty jetonin emitët, një popull i fuqishëm, i madh e shtatlartë si anakitët. 11 Edhe refaitët njiheshin si anakitë, por moabitët i quanin emitë. 12 Në Seir banonin më parë horitët, por pasardhësit e Esaut i dëbuan e i zhbinë dhe tani banojnë në vend të tyre, ashtu siç bëri Izraeli me tokën që Zoti i dha për pronë.
13 Zoti vijoi: “Tani, ngrihuni e kalojeni luginën e Zeredit”. Dhe ne kështu vepruam. 14 Udhëtimi nga Kadesh Barnea derisa kaluam luginën e Zeredit zgjati tridhjetë e tetë vjet, aq sa u zhduk nga fushimi tërë breznia e luftëtarëve, ashtu siç Zoti u ishte betuar. 15 Vërtet, Zoti ngriti dorë kundër tyre për t'i shfarosur nga fushimi derisa morën fund.
16 Si u zhdukën tërë luftëtarët prej mesit të popullit, 17 Zoti më tha: 18 “Sot do të kalosh përmes Arit, përtej kufijve të Moabit. 19 Do t'u afrohesh amonitëve e do t'u dalësh përballë. Mos iu kanos e mos i nguc, se nuk do të ta jap për pronë tokën e amonitëve. Këtë vend ua kam dhënë për pronë pasardhësve të Lotit”.
20 I njëjti vend njihej si toka e refaitëve, të cilët banonin më parë aty. Amonitët i quanin ata zamzumitë. 21 Ishin një popull i fuqishëm, i madh e shtatlartë si anakitët. Zoti i zhbiu, që amonitët t'i dëbonin dhe të banonin në vend të tyre, 22 ashtu siç bëri për pasardhësit e Esaut që banojnë në Seir. Ai i zhbiu horitët, që pasardhësit e Esaut t'i dëbonin e të banonin në vend të tyre gjer më sot. 23 Edhe avitët, banorët e rrethinave pranë Gazës, u zhbinë prej kaftoritëve nga Kaftori, të cilët tani banojnë në vend të tyre.
24 Zoti vijoi: “Ngrihuni, nisuni e kalojeni luginën e Arnonit. Ja, ta kam dorëzuar Sihonin, mbretin amorit të Heshbonit dhe vendin e tij. Fillo ta pushtosh e nguce me luftë. 25 Sot, do të bëj të kenë frikë e tmerr prej teje tërë popujt nën qiell. Kushdo që dëgjon për ty do të dridhet e tmerrohet prej teje”.
Mbreti i Sihonit
26 Atëherë dërgova te Sihoni, mbreti i Heshbonit, disa lajmëtarë nga shkretëtira e Kedmotit e me fjalë paqeje i thashë: 27 “Më lër të kaloj përmes tokës sate. Do të eci rrugës kryesore e nuk do të shmangem as djathtas, as majtas. 28 Ma shit bukën që ha e ujin që pi, vetëm më lër të kaloj, 29 siç më lanë pasardhësit e Esaut, banorët e Seirit, dhe mobaitët, banorët e Arit, që të mbërrij në tokën përtej Jordanit, të cilën po na e jep Zoti, Perëndia ynë”. 30 Por, Sihoni, mbreti i Heshbonit, nuk deshi të na linte të kalonim, se Zoti, Perëndia yt, ia ngurtësoi shpirtin e zemrën, për të ta dorëzuar, siç është gjer më sot.
31 Zoti më tha: “Ja, fillova të ta dorëzoj Sihonin e tokën e tij. Fillo ta pushtosh e ta zaptosh tokën e tij!”. 32 Atëherë Sihoni, bashkë me gjithë popullin, na doli përpara në Jahac, që të ndeshej me ne. 33 Zoti, Perëndia ynë, na e dorëzoi dhe ne i ramë atij, bijve të tij dhe tërë popullit të tij. 34 Asokohe i zumë të gjitha qytetet e tij dhe i shfarosëm të gjithë, me burra, gra e fëmijë. Nuk lamë gjallë askënd, 35 përveç kafshëve që zumë dhe presë që plaçkitëm prej qyteteve. 36 Që nga Aroeri, që është buzë luginës së Arnonit, përfshirë edhe luginën vetë, deri në Gilead, nuk pati asnjë qytet që të ishte tepër i fortë për ne. Zoti, Perëndia ynë, na i dorëzoi të gjitha. 37 Por, ti nuk e preke tokën e amonitëve, krahinën përgjatë luginës së Jabokut, qytetet e malësisë dhe asnjë qytet tjetër që na e ndaloi Zoti, Perëndia ynë».