1 dixerunt autem filii prophetarum ad Heliseum
ecce locus in quo habitamus coram te angustus est nobis
2 eamus usque ad Iordanem
et tollant singuli de silva materias singulas
ut aedificemus nobis ibi locum ad
habitandum
qui dixit ite
3 et ait unus ex illis veni ergo et tu cum servis tuis
respondit ego veniam
4 et abiit cum eis
cumque venissent ad Iordanem caedebant ligna
5 accidit autem ut cum unus materiem
succidisset
caderet ferrum securis in aquam
exclamavitque ille et ait
eheu eheu eheu domine mi
et hoc ipsum mutuo acceperam
6 dixit autem homo Dei ubi cecidit
at ille monstravit ei locum
praecidit ergo lignum et misit illuc
natavitque ferrum
7 et ait tolle
qui extendit manum et tulit illud
8 rex autem Syriae pugnabat contra Israhel
consiliumque iniit cum servis suis dicens
in loco illo et illo ponamus insidias
9 misit itaque vir Dei ad regem Israhel dicens
cave ne transeas in loco illo quia ibi Syri in insidiis
sunt
10 misit rex Israhel ad locum quem dixerat ei vir
Dei
et praeoccupavit eum
et observavit se ibi non semel neque bis
11 conturbatumque est cor regis Syriae pro hac re
et convocatis servis suis ait quare non indicastis mihi
quis proditor mei sit apud regem Israhel
12 dixitque unus servorum eius nequaquam domine mi rex
sed Heliseus propheta qui est in Israhel
indicat regi Israhel omnia verba
quaecumque locutus fueris in conclavi tuo
13 dixit eis ite et videte ubi sit ut mittam et capiam eum
adnuntiaveruntque ei dicentes ecce in Dothan
14 misit ergo illuc equos et currus et robur exercitus
qui cum venissent nocte circumdederunt civitatem
15 consurgens autem diluculo minister viri Dei egressus est
viditque exercitum in circuitu civitatis et equos et currus
nuntiavitque ei dicens
eheu eheu domine mi quid
faciemus
16 at ille respondit noli timere
plures enim nobiscum sunt quam cum illis
17 cumque orasset Heliseus ait Domine aperi oculos huius ut videat
et aperuit Dominus oculos pueri et vidit
et ecce mons plenus equorum et curruum igneorum in circuitu Helisei
18 hostes vero descenderunt ad eum
porro Heliseus oravit Dominum dicens
percute obsecro gentem hanc caecitate
percussitque eos Dominus ne viderent iuxta verbum Helisei
19 dixit autem ad eos Heliseus
non est haec via nec ista est civitas
sequimini me et ostendam vobis virum quem quaeritis
duxit ergo eos in Samariam
20 cumque ingressi fuissent in Samaria dixit
Heliseus
Domine aperi oculos istorum ut videant
aperuitque Dominus oculos eorum
et viderunt esse se in medio Samariae
21 dixitque rex Israhel ad Heliseum cum vidisset eos
numquid percutiam eos pater mi
22 at ille ait non percuties
neque enim cepisti eos gladio et arcu tuo ut percutias
pone panem et aquam coram eis
ut comedant et bibant et vadant ad dominum suum
23 adpositaque est eis ciborum magna praeparatio
et comederunt et biberunt et dimisit eos
abieruntque ad dominum suum
et ultra non venerunt latrones Syriae in terram Israhel
24 factum est autem post haec
congregavit Benadad rex Syriae universum exercitum suum
et ascendit et obsidebat Samariam
25 factaque est fames magna in Samaria et tamdiu obsessa est
donec venundaretur caput asini octoginta argenteis
et quarta pars cabi stercoris columbarum quinque
argenteis
26 cumque rex Israhel transiret per murum
mulier exclamavit ad eum dicens salva me domine mi
rex
27 qui ait non te salvet Dominus
unde salvare te possum
de area an de torculari
dixitque ad eam rex quid tibi vis
quae respondit
28 mulier ista dixit mihi da filium tuum ut comedamus eum hodie
et filium meum comedemus cras
29 coximus ergo filium meum et comedimus
dixique ei die altera da filium tuum ut comedamus eum
quae abscondit filium suum
30 quod cum audisset rex scidit vestimenta sua
et transiebat super murum
viditque omnis populus cilicium
quo vestitus erat ad carnem intrinsecus
31 et ait haec mihi faciat Deus et haec addat
si steterit caput Helisei filii Saphat super eum hodie
32 Heliseus autem sedebat in domo sua et senes sedebant cum eo
praemisit itaque virum
et antequam veniret nuntius ille dixit ad senes
numquid scitis quod miserit filius homicidae hic
ut praecidatur caput meum
videte ergo cum venerit nuntius cludite ostium
et non sinatis eum introire
ecce enim sonitus pedum domini eius post eum est
33 et adhuc illo loquente eis apparuit nuntius qui veniebat
ad eum
et ait ecce tantum malum a Domino est
quid amplius expectabo a Domino
Sëpata e gjetur sërish
1 Bijtë e profetëve i thanë Eliseut: «Vendi ku banojmë, këtu pranë teje, është tepër i ngushtë për ne. 2 Na lejo të shkojmë deri në Jordan e të marrim secili nga një tra për të ndërtuar atje një shtëpi të re». Ai u tha: «Shkoni!». 3 Njëri nga bijtë e profetëve i tha Eliseut: «Eja edhe ti me shërbëtorët e tu». Eliseu i tha: «Po vij». 4 Eliseu shkoi me ta. Kur mbërritën në Jordan, ata filluan të presin pemë. 5 Ndërsa njëri prej tyre po priste një pemë, hekuri i sëpatës i ra në ujë. Atëherë ai bërtiti: «Sa keq, imzot! Këtë sëpatë e kisha marrë hua». 6 Njeriu i Perëndisë e pyeti: «Ku ra?». Ai i tregoi vendin. Eliseu këputi një copë dru, e hodhi në atë vend dhe, ja, hekuri i sëpatës doli mbi ujë. 7 Pastaj Eliseu i tha: «Kape!». Ai shtriu dorën dhe e mori.
Eliseu dhe ushtarët e Aramit
8 Mbreti i Aramit i shpalli luftë Izraelit. Ai u këshillua me shërbëtorët e tij dhe vendosi: «Ushtria ime do të fushojë në atë vend». 9 Njeriu i Perëndisë i dërgoi lajm mbretit të Izraelit e i tha: «Bëj kujdes se mos kalon nëpër atë vend, sepse atje kanë zënë pritë luftëtarët e Aramit». 10 Atëherë mbreti i Izraelit dërgoi luftëtarë te vendi që i tregoi njeriu i Perëndisë. Kjo u përsërit më shumë se dy herë. Eliseu e paralajmëronte mbretin dhe mbreti bënte kujdes për t'u mbrojtur.
11 Shumë i tronditur në zemër nga kjo ngjarje, mbreti i Aramit thirri shërbëtorët e tij e u tha: «A mund të më thoni kush nga ju mban anën e mbretit të Izraelit?». 12 Një nga shërbëtorët iu përgjigj: «Askush, imzot mbret, por profeti Elise që është në Izrael ia tregon mbretit të Izraelit të gjitha fjalët që ti thua në dhomën e gjumit». 13 Mbreti tha: «Shkoni e shihni ku gjendet, që të dërgoj njerëz për ta kapur». E lajmëruan e i thanë se Eliseu gjendej në Dotan. 14 Atëherë mbreti i Aramit dërgoi kalorës, karroca lufte dhe shumë luftëtarë, që mbërritën natën dhe rrethuan qytetin.
15 Të nesërmen, shërbëtori i njeriut të Perëndisë u ngrit herët dhe, kur doli jashtë, pa një ushtri me kuaj e karroca lufte, që kishte rrethuar qytetin. Shërbëtori i tha Eliseut: «Ah, imzot, çfarë do të bëjmë?». 16 Eliseu iu përgjigj: «Mos ki frikë, sepse ata që janë me ne, janë më të shumtë se ata që janë me ta». 17 Pastaj Eliseu u lut e tha: «O Zot, të lutem, hapi sytë e shërbëtorit tim, që të shikojë!». Atëherë Zoti ia hapi sytë shërbëtorit të Eliseut dhe, ja, përreth Eliseut pa malin të mbushur me kuaj e me karroca të zjarrta. 18 Kur armiqtë u hodhën në sulm kundër Eliseut, ai iu lut Zotit e tha: «Të lutem, verboi të gjithë këta njerëz!». Atëherë Zoti i verboi, që të mos shihnin më, sipas kërkesës së Eliseut. 19 Atëherë Eliseu u tha: «Nuk është kjo udha e as ky qyteti. Ejani pas meje e do t'ju shpie te njeriu që kërkoni». Kështu, Eliseu i çoi në Samari.
20 Kur mbërritën në Samari, Eliseu tha: «O Zot, hapua sytë këtyre njerëzve, që të shohin». Atëherë Zoti ua hapi sytë e ja, ata ndodheshin në mes të Samarisë. 21 Mbreti i Izraelit, sapo i pa, i tha Eliseut: «A t'i vras, ati im? A t'i vras?». 22 Eliseu iu përgjigj: «Mos i vrit! A vriten me shpatë ata që zihen robër? Vëru përpara bukë e ujë, që të hanë e të pinë, e pastaj nisi te zotëria i tyre». 23 Atëherë mbreti shtroi një darkë të madhe për ta e ata hëngrën e pinë. Pastaj mbreti i nisi e ata u kthyen te zotëria i tyre. Çetat e Aramit nuk erdhën më për të plaçkitur tokat e Izraelit.
24 Pas këtyre ngjarjeve, Ben Hadadi, mbreti i Aramit, mblodhi gjithë ushtrinë e tij dhe shkoi e rrethoi Samarinë. 25 Për shkak të rrethimit, Samarinë e pllakosi një zi buke aq e madhe, saqë një kokë gomari kushtonte tetëdhjetë sikla argjendi dhe gjysmë kilogram glasë pëllumbash pesë sikla argjendi. 26 Një ditë, kur mbreti i Izraelit po kalonte nëpër muret e qytetit, një grua i thirri: «Ndihmë, o imzot, mbret!». 27 Mbreti iu përgjigj: «Po nuk të shpëtoi Zoti, si do të të shpëtoj unë? Me grurë nga lëmi apo me verë nga torku?». 28 Pastaj e pyeti: «Çfarë të ka ndodhur?». Ajo iu përgjigj: «Kjo grua më tha: “Sille djalin tënd që ta hamë sot, ndërsa nesër hamë djalin tim”. 29 Kështu, e gatuam djalin tim dhe e hëngrëm, por kur i kërkova të nesërmen të sillte djalin e saj për ta ngrënë, ajo e kishte fshehur». 30 Kur dëgjoi fjalët e gruas, mbreti shqeu rrobat. Teksa ecte mbi muret e qytetit, populli pa se kishte veshur një grathore drejt e në mish. 31 Atëherë mbreti tha: «Keq e më keq ma bëftë Perëndia, po nuk ia preva sot kokën Eliseut, birit të Shafatit».
32 Ndërkohë Eliseu po rrinte në shtëpi dhe me të ishte ulur edhe pleqësia. Mbreti i dërgoi një lajmëtar para se të shkonte vetë. Pa arritur lajmëtari, Eliseu i tha pleqësisë: «Ja, biri i vrasësit ka dërguar njerëz të më presin kokën. Bëni kujdes! Kur të mbërrijë lajmëtari, mbylleni derën e mos e lini të hyjë. Ja tek dëgjohen prapa hapat e zotërisë së tij». 33 Eliseu po fliste ende me pleqësinë, kur ia behu mbreti që i tha: «E gjithë kjo fatkeqësi vjen prej Zotit! Çfarë të pres më nga Zoti?».