1 tunc Salomon ait Dominus pollicitus est ut habitaret in caligine
2 ego autem aedificavi domum nomini eius
ut habitaret ibi in perpetuum
3 et convertit faciem suam
et benedixit universae multitudini Israhel
nam omnis turba stabat intenta et ait
4 benedictus Dominus Deus Israhel
qui quod locutus est David patri meo opere conplevit
dicens
5 a die qua eduxi populum meum de terra Aegypti
non elegi civitatem de cunctis tribubus Israhel
ut aedificaretur in ea domus nomini meo
neque elegi quemquam alium virum
ut esset dux in populo meo Israhel
6 sed elegi Hierusalem ut sit nomen meum in ea
et elegi David ut constituerem eum super populum meum Israhel
7 cumque fuisset voluntatis David patris mei
ut aedificaret domum nomini Domini Dei Israhel
8 dixit Dominus ad eum
quia haec fuit voluntas tua ut aedificares domum nomini meo
bene quidem fecisti habere huiuscemodi voluntatem
9 sed non tu aedificabis domum
verum filius tuus qui egredietur de lumbis tuis
ipse aedificabit domum nomini meo
10 conplevit ergo Dominus sermonem suum quem locutus fuerat
et ego surrexi pro David patre meo
et sedi super thronum Israhel sicut locutus est Dominus
et aedificavi domum nomini Domini Dei Israhel
11 et posui in ea arcam
in qua est pactum Domini quod pepigit cum filiis Israhel
12 stetit ergo coram altare Domini
ex adverso universae multitudinis Israhel
et extendit manus suas
13 siquidem fecerat Salomon basem aeneam
et posuerat eam in medio basilicae
habentem quinque cubitos longitudinis
et quinque cubitos latitudinis
et tres cubitos in altum
stetitque super eam
et deinceps flexis genibus contra universam multitudinem Israhel
et palmis in caelum levatis
14 ait
Domine Deus Israhel non est similis tui Deus in caelo et in terra
qui custodis pactum et misericordiam cum servis tuis
qui ambulant coram te in toto corde suo
15 qui praestitisti servo tuo David patri meo quaecumque locutus fueras ei
et quae ore promiseras opere conplesti
sicut et praesens tempus probat
16 nunc ergo Domine Deus Israhel
imple servo tuo patri meo David quaecumque locutus es
dicens
non deficiet ex te vir coram me qui sedeat super thronum Israhel
ita tamen si custodierint filii tui vias suas
et ambulaverint in lege mea sicut et tu ambulasti coram me
17 et nunc Domine Deus Israhel
firmetur sermo tuus quem locutus es servo tuo David
18 ergone credibile est ut habitet Deus cum hominibus super
terram
si caelum et caeli caelorum non te capiunt
quanto magis domus ista quam aedificavi
19 sed ad hoc tantum facta est ut respicias orationem servi tui
et obsecrationem eius Domine Deus meus audias
et preces quas fundit famulus tuus coram te
20 ut aperias oculos tuos super domum istam diebus et noctibus
super locum in quo pollicitus es ut invocaretur nomen tuum
21 et exaudires orationem
quam servus tuus orat in eo
exaudi preces famuli tui et populi tui Israhel
quicumque oraverit in loco isto
et exaudi de habitaculo tuo id est de caelis et
propitiare
22 si peccaverit quispiam in proximum suum
et iurare contra eum paratus venerit
seque maledicto constrinxerit coram altari in domo ista
23 tu audies de caelo et facies iudicium servorum tuorum
ita ut reddas iniquo viam suam in caput proprium
et ulciscaris iustum retribuens ei secundum iustitiam suam
24 si superatus fuerit populus tuus Israhel ab inimicis
peccabunt enim tibi
et conversi egerint paenitentiam
et obsecraverint nomen tuum et fuerint deprecati in loco isto
25 tu exaudi de caelo et propitiare peccato populi tui Israhel
et reduc eos in terram quam dedisti eis et patribus eorum
26 si clauso caelo pluvia non fluxerit propter peccata populi
et deprecati te fuerint in loco isto et confessi
nomini tuo
et conversi a peccatis suis cum eos adflixeris
27 exaudi de caelo Domine
et dimitte peccata servis tuis et populi tui Israhel
et doce eos viam bonam per quam ingrediantur
et da pluviam terrae quam dedisti populo tuo ad possidendum
28 fames si orta fuerit in terra et pestilentia
erugo et aurugo et lucusta et brucus
et hostes vastatis regionibus
portas obsederint civitatis
omnisque plaga et infirmitas presserit
29 si quis de populo tuo Israhel fuerit deprecatus
cognoscens plagam et infirmitatem suam
et expanderit manus suas in domo hac
30 tu exaudi de caelo de sublimi scilicet habitaculo tuo
et propitiare
et redde unicuique secundum vias suas
quas nosti eum habere in corde suo
tu enim solus nosti corda filiorum hominum
31 ut timeant te et ambulent in viis tuis
cunctis diebus quibus vivunt super faciem terrae
quam dedisti patribus nostris
32 externum quoque qui non est de populo tuo Israhel
si venerit de terra longinqua
propter nomen tuum magnum
et propter manum tuam robustam et brachium tuum extentum
et adoraverit in loco isto
33 tu exaudies de caelo firmissimo habitaculo tuo
et facies cuncta pro quibus invocaverit te ille peregrinus
ut sciant omnes populi terrae nomen tuum
et timeant te sicut populus tuus Israhel
et cognoscant quia nomen tuum invocatum est super domum hanc
quam aedificavi
34 si egressus fuerit populus tuus ad bellum
contra adversarios suos per viam in qua miseris eos
adorabunt te contra viam in qua civitas haec est quam elegisti
et domus quam aedificavi nomini tuo
35 ut exaudias de caelo preces eorum et
obsecrationem et ulciscaris
36 si autem et peccaverint tibi
neque enim est homo qui non peccet
et iratus fueris eis et tradideris hostibus
et captivos eos duxerint in terram longinquam
vel certe quae iuxta est
37 et conversi corde suo
in terra ad quam captivi ducti fuerant
egerint paenitentiam
et deprecati te fuerint in terra captivitatis suae dicentes
peccavimus inique fecimus iniuste egimus
38 et reversi fuerint ad te in toto corde suo et in tota anima
sua
in terra captivitatis suae ad quam ducti sunt
adorabunt te contra viam terrae suae quam dedisti patribus eorum
et urbis quam elegisti et domus quam aedificavi nomini tuo
39 ut exaudias de caelo hoc est de firmo habitaculo
tuo preces eorum
et facias iudicium et dimittas populo tuo quamvis peccatori
40 tu es enim Deus meus
aperiantur quaeso oculi tui
et aures tuae intentae sint ad orationem quae fit in loco isto
41 nunc igitur consurge Domine Deus in requiem tuam
tu et arca fortitudinis tuae
sacerdotes tui Domine Deus induantur salute
et sancti tui laetentur in bonis
42 Domine Deus ne averseris faciem
christi tui
memento misericordiarum David servi tui
Fjala e Solomonit
1 Atëherë Solomoni tha: «Ti, o Zot, ke thënë se dëshiron të banosh në errësirë të thellë. 2 Prandaj unë të ndërtova një tempull madhështor, një vend ku mund të banosh në amshim».
3 Pastaj mbreti u kthye nga bashkësia e Izraelit dhe e bekoi. Mbarë bashkësia e Izraelit qëndronte më këmbë. 4 Solomoni tha: «Bekuar qoftë Zoti, Perëndia i Izraelit, i cili përmbushi me fuqinë e tij premtimin që i bëri me gojën e vet Davidit, atit tim, kur tha: 5 “Që nga dita kur e nxora Izraelin, popullin tim, nga toka e Egjiptit, nuk zgjodha asnjë qytet ndër të gjitha fiset e Izraelit për të ndërtuar një tempull për nder të emrit tim e nuk zgjodha askënd për të sunduar mbi popullin tim, Izraelin. 6 Por tani kam zgjedhur Jerusalemin për nder të emrit tim dhe Davidin për të sunduar mbi popullin tim, Izraelin”. 7 Davidi, ati im, e dëshironte me gjithë zemër ndërtimin e një tempulli për nder të emrit të Zotit, Perëndisë së Izraelit. 8 Por Zoti i tha Davidit, atit tim: “Ti e dëshiron me gjithë zemër ndërtimin e një tempulli për nder të emrit tim dhe mirë bën. 9 Tempullin për nder të emrit tim, veçse, nuk do ta ndërtosh ti, por biri yt që do të dalë prej ijëve të tua”. 10 Zoti e përmbushi premtimin që bëri dhe, ashtu siç tha Zoti, në vend të Davidit, atit tim, në fronin e Izraelit u ula unë dhe ndërtova tempullin për nder të emrit të Zotit, Perëndisë së Izraelit. 11 Aty caktova një vend për arkën, brenda së cilës ndodhet besëlidhja që bëri Zoti me popullin e Izraelit».
Lutja e Solomonit
12 Pastaj Solomoni qëndroi përpara altarit të Zotit në prani të gjithë bashkësisë së Izraelit dhe i ngriti duart drejt qiellit. 13 Ai kishte ndërtuar një piedestal prej bronzi dhe e kishte vënë në mes të tremes. Piedestali ishte dy metra e gjysmë i gjatë, dy metra e gjysmë i gjerë dhe një metër e gjysmë i lartë. Solomoni u ngjit mbi piedestal, ra në gjunjë para bashkësisë së Izraelit, ngriti duart drejt qiellit, 14 e tha: «O Zot, Perëndi i Izraelit, nuk ka tjetër perëndi si ti as në qiell, as mbi tokë, ti që i qëndron besnik besëlidhjes që ke bërë me shërbëtorët e tu, kur ata ecnin para teje me gjithë zemër. 15 Ti i mbajte premtimet që i bëre atit tim, Davidit. Ato që premtove me gojën tënde, i përmbushe me dorën tënde, e ashtu po bën edhe sot. 16 E tani, o Zot, Perëndi i Izraelit, mbaje premtimin që i bëre shërbëtorit tënd, Davidit, atit tim, kur i the: “Nuk do t'ua heq pasardhësve të tu fronin e Izraelit, nëse ata do të ndjekin ligjin tim ashtu si e ndoqe edhe ti”. 17 Prandaj, o Zot, Perëndi i Izraelit, le të përmbushet premtimi që i bëre Davidit, atit tim.
18 Por, a mund të banosh vërtet me njerëzit mbi tokë, o Perëndi? Ja, ty nuk të nxënë as qiejt e qiejve e aq më pak ky tempull që të ndërtova unë! 19 Vëri, pra, vesh lutjes së shërbëtorit tënd dhe përgjërimit të tij, o Zot, Perëndia im! Dëgjoje thirrjen dhe lutjen që shërbëtori yt po të drejton! 20 Sytë e tu qëndrofshin hapur e pafshin nga ky tempull ditë e natë, nga ky vend për të cilin the: “Aty do ta vendos emri tim!”. Dëgjoje lutjen që shërbëtori yt po të drejton prej këtij vendi! 21 Dëgjoji përgjërimet e shërbëtorit tënd dhe të popullit tënd, Izraelit, sa herë që të lutet prej këtij vendi! Dëgjoje prej vendit ku banon në qiej! Dëgjona e përdëllena!
22 Kur dikush mëkaton kundër të afërtit e i kërkohet që të betohet për pafajësinë e tij dhe ai vjen për t'u betuar përpara altarit tënd në këtë tempull, 23 dëgjoje prej qiellit, vepro dhe gjykoji shërbëtorët e tu. Dënoje të paudhin, që e keqja t'i bjerë mbi kokë vetë atij, dhe shpalle të pafajshëm të pafajshmin e shpërbleje sipas drejtësisë së tij.
24 Kur Izraeli, populli yt, të mposhtet para armikut, për shkak se do të ketë mëkatuar kundër teje, por më pas kthehet te ti, duke përlëvduar emrin tënd, duke u lutur e duke u përgjëruar para teje në këtë tempull, 25 dëgjoje prej qiellit, falja mëkatin dhe ktheje në vendin që u ke dhënë atyre e paraardhësve të tyre.
26 Kur të ndryhet qielli e të mos bjerë më shi, për shkak se izraelitët do të kenë mëkatuar kundër teje, por më pas luten drejt këtij vendi, duke përlëvduar emrin tënd e duke u penduar për mëkatet e tyre, për shkak të ndëshkimit tënd, 27 dëgjoji prej qiellit e falua mëkatin e shërbëtorëve të tu dhe popullit tënd, Izraelit, mësoju udhën e së mirës, nëpër të cilën duhet të ecin, dhe jepi shi tokës sate, tokës që ia dhe për trashëgim popullit tënd.
28 Nëse vendin e godet zia e bukës apo murtaja, nëse e ha vrugu, myku, karkaleci apo vemja, nëse e rrethon armiku nga të gjitha anët, nëse mbi të bien çfarëdolloj plagësh e sëmundjesh 29 dhe nëse çdo njeri e mbarë populli yt i Izraelit të lutet e të përgjërohet, duke lartësuar duart drejt këtij tempulli, për shkak të plagës dhe dhimbjes, 30 dëgjoje prej qiellit, prej vendit ku banon, fal e jepi secilit sipas sjelljes së tij, se ti ia njeh zemrën e vetëm ti e njeh zemrën e çdo njeriu. 31 Kështu, të gjithë do të të druajnë e do të ecin udhëve të tua sa të jenë gjallë mbi tokën që ti u dhe paraardhësve të tyre.
32 Edhe të huajin, që nuk i përket popullit tënd, Izraelit, nëse vjen nga një vend i largët për hir të emrit tënd, për dorën tënde të fuqishme e për krahun tënd të gjithëpushtetshëm, që të lutet drejt këtij tempulli, 33 dëgjoje prej qiellit, prej vendit ku banon dhe plotësoja të gjitha kërkesat që të bën. Kështu, të gjithë popujt e botës do ta njohin emrin tënd, do të të druajnë, siç të druan populli yt, Izraeli, dhe do ta dinë se emri yt thirret në këtë tempull që të ndërtova unë.
34 Nëse populli yt del për të luftuar kundër armiqve, atje ku ta kesh urdhëruar ti, nëse të lutet, duke u drejtuar për nga qyteti që ke zgjedhur ti dhe për nga tempulli që kam ndërtuar unë për nder të emrit tënd, 35 dëgjoja lutjen dhe përgjërimin nga qielli e bëj që të ngadhënjejë e drejta e tij.
36 Nëse mëkatojnë kundër teje, se nuk ka njeri që nuk mëkaton, e ti, i zemëruar me ta, i dorëzon tek armiqtë, që i marrin robër e i degdisin në vende të largëta a të afërta, 37 por mandej pendohen në vendin ku janë marrë robër, kthehen me gjithë zemër te ti e të përgjërohen duke thënë: “Kemi mëkatuar, kemi bërë ligësi e paudhësi”, 38 nëse kthehen, pra, te ti me gjithë zemër e me gjithë shpirt, atje në vendin ku i kanë robëruar armiqtë, e të luten duke u drejtuar për nga vendi i paraardhësve të tyre, për nga qyteti yt i zgjedhur dhe për nga tempulli që kam ndërtuar për nder të emrit tënd, 39 dëgjoji lutjet dhe përgjërimet e tyre prej qiellit, prej vendit ku banon, e bëj të ngadhënjejë e drejta e tyre. Fale popullin tënd që ka mëkatuar kundër teje. 40 E tani, o Perëndia im, hapi sytë dhe veshët e tu dëgjofshin me kujdes lutjen që bëhet në këtë vend.
41 Ngrihu tani,
o Zot Perëndi,
eja në vendin e prehjes sate,
ti dhe arka jote e fuqishme.
Priftërinjtë e tu, o Zot, Perëndi,
le të vishen me shpëtim,
besnikët e tu
le të gëzojnë mes të mirave.
42 O Zot, Perëndi,
mos e hidh poshtë të vajosurin tënd,
kujto mirësinë tënde ndaj Davidit,
shërbëtorit tënd».