1 fuit ergo Iosaphat dives et inclitus multum
et adfinitate coniunctus est Ahab
2 descenditque post annos ad eum in Samariam
ad cuius adventum mactavit Ahab arietes et boves plurimos
et populo qui venerat cum eo
persuasitque illi ut ascenderet in Ramoth Galaad
3 dixitque Ahab rex Israhel ad Iosaphat regem Iuda
veni mecum in Ramoth Galaad
cui ille respondit
ut ego et tu sicut populus tuus sic et populus meus
tecumque erimus in bello
4 dixitque Iosaphat ad regem Israhel
consule obsecro inpraesentiarum sermonem Domini
5 congregavitque rex Israhel prophetarum quadringentos
viros
et dixit ad eos
in Ramoth Galaad ad bellandum ire debemus an quiescere
at illi ascende inquiunt et tradet Deus in manu regis
6 dixitque Iosaphat numquid non est hic prophetes Domini
ut ab illo etiam requiramus
7 et ait rex Israhel ad Iosaphat
est vir unus a quo possumus quaerere Domini voluntatem
sed ego odi eum
quia non prophetat mihi bonum sed malum omni tempore
est autem Micheas filius Iembla
dixitque Iosaphat ne loquaris rex hoc modo
8 vocavit ergo rex Israhel unum de eunuchis et dixit ei
voca cito Micheam filium Iembla
9 porro rex Israhel et Iosaphat rex Iuda
uterque sedebant in solio suo vestiti cultu regio
sedebant autem in area iuxta portam Samariae
omnesque prophetae vaticinabantur coram eis
10 Sedecias vero filius Chanana fecit sibi cornua ferrea et ait
haec dicit Dominus his ventilabis Syriam donec conteras eam
11 omnesque prophetae similiter prophetabant atque dicebant
ascende in Ramoth Galaad et prosperaberis
et tradet eos Dominus in manu regis
12 nuntius autem qui ierat ad vocandum Micheam ait illi
en verba omnium prophetarum uno ore bona regi adnuntiant
quaeso ergo te ut et sermo tuus ab eis non dissentiat
loquarisque prospera
13 cui respondit Micheas vivit Dominus
quia quodcumque dixerit Deus meus hoc
loquar
14 venit ergo ad regem
cui rex ait
Michea ire debemus in Ramoth Galaad ad bellandum an quiescere
cui ille respondit ascendite
cuncta enim prospera evenient
et tradentur hostes in manus vestras
15 dixitque rex iterum atque iterum te adiuro
ut non mihi loquaris nisi quod verum
est in nomine Domini
16 at ille ait vidi universum Israhel dispersum in montibus
sicut oves absque pastore
et dixit Dominus non habent isti dominos
revertatur unusquisque ad domum suam in pace
17 et ait rex Israhel ad Iosaphat
nonne dixi tibi quod non prophetaret iste mihi quicquam boni
sed ea quae mala sunt
18 at ille idcirco ait audite verbum Domini
vidi Dominum sedentem in solio suo
et omnem exercitum caeli adsistentem ei a dextris et
sinistris
19 et dixit Dominus quis decipiet Ahab regem Israhel
ut ascendat et corruat in Ramoth Galaad
cumque diceret unus hoc modo et alter alio
20 processit spiritus et stetit coram Domino et ait ego decipiam eum
cui Dominus in quo inquit decipies
21 at ille respondit egrediar
et ero spiritus mendax in ore omnium prophetarum eius
dixitque Dominus decipies et praevalebis egredere et fac ita
22 nunc igitur ecce dedit Dominus spiritum mendacii in
ore omnium prophetarum tuorum
et Dominus locutus est de te mala
23 accessit autem Sedecias filius Chanana
et percussit Micheae maxillam et ait
per quam viam transivit spiritus Domini a me ut loqueretur tibi
24 dixitque Micheas tu ipse videbis in die illo
quando ingressus fueris cubiculum de cubiculo ut abscondaris
25 praecepit autem rex Israhel dicens
tollite Micheam et ducite eum ad Amon principem civitatis
et ad Ioas filium Ammelech
26 et dicetis haec dicit rex
mittite hunc in carcerem
et date ei panis modicum et aquae pauxillum
donec revertar in pace
27 dixitque Micheas
si reversus fueris in pace non est locutus Dominus in me
et ait audite populi omnes
28 igitur ascenderunt rex Israhel et Iosaphat rex Iuda in Ramoth Galaad
29 dixitque rex Israhel ad Iosaphat
mutabo habitum et sic ad pugnandum vadam
tu autem induere vestibus tuis
mutatoque rex Israhel habitu venit ad bellum
30 rex autem Syriae praeceperat ducibus equitatus sui dicens
ne pugnetis contra minimum aut contra maximum
nisi contra solum regem Israhel
31 itaque cum vidissent principes equitatus Iosaphat
dixerunt rex Israhel iste est
et circumdederunt eum dimicantes
at ille clamavit ad Dominum et auxiliatus est ei
atque avertit eos ab illo
32 cum enim vidissent duces equitatus quod non esset rex Israhel
reliquerunt eum
33 accidit autem ut unus e populo sagittam in incertum iaceret
et percuteret regem Israhel inter cervicem et scapulas
at ille aurigae suo ait
converte manum tuam et educ me de acie quia vulneratus sum
34 et finita est pugna in die illo
porro rex Israhel stabat in curru suo
contra Syros usque ad vesperam et mortuus est occidente sole
Besëlidhja e Joshafatit me Ahabin
1 Joshafati pati shumë pasuri dhe lavdi. Ai lidhi krushqi me Ahabin. 2 Pas shumë vitesh Joshafati shkoi për ta parë Ahabin në Samari dhe Ahabi theri shumë dele e bagëti për nder të tij e të shpurës së tij. Ahabi ia mbushi mendjen Joshafatit, që të shkonte bashkë me të për të sulmuar Ramotin e Gileadit. 3 Atëherë Ahabi, mbreti i Izraelit, i tha Joshafatit, mbretit të Judës: «A do të vish me mua të luftojmë për Ramotin e Gileadit?». Ai iu përgjigj: «Unë dhe ti jemi një. Luftëtarët e mi janë të tutë dhe unë do të jem me ty në betejë».
4 Joshafati i tha Ahabit, mbretit të Izraelit: «Të lutem, veçse, këshillohu që sot me Zotin». 5 Atëherë mbreti i Izraelit mblodhi profetët, katërqind në numër, e u tha: «A të shkojmë në luftë për Ramotin e Gileadit apo të heq dorë?». Profetët i thanë: «Shko, se Perëndia ka për t'ia dorëzuar mbretit». 6 Por Joshafati pyeti: «A ka ndonjë profet tjetër të Zotit, me të cilin mund të këshillohemi?». 7 Mbreti i Izraelit iu përgjigj Joshafatit: «Ka edhe një profet tjetër, nëpërmjet të cilit mund të këshillohemi me Zotin. Është Mikahu, biri i Imlahut, por unë e urrej, se ai nuk profetizon asnjëherë mirë për mua, por vetëm keq». Joshafati i tha: «Mos fol ashtu, o mbret!». 8 Atëherë mbreti i Izraelit thirri një nga zyrtarët e i tha: «Më sill shpejt Mikahun, birin e Imlahut!». 9 Ahabi, mbreti i Izraelit, dhe Joshafati, mbreti i Judës, ishin ulur te sheshi, që ndodhet pranë portave të qytetit të Samarisë, secili në fronin e vet, veshur me stoli mbretërore, ndërsa profetët profetizonin para tyre. 10 Sedekia, biri i Kenanahut, bëri brirë hekuri e tha: «Kështu thotë Zoti: me këta brirë do ta tejshposh Aramin derisa ta shkatërrosh krejt». 11 Po ashtu profetizuan edhe profetët e tjerë e thanë: «Shko në Ramot të Gileadit e të priftë e mbara! Zoti ka për t'ia dorëzuar mbretit».
Mikahu parathotë humbjen
12 Lajmëtari, që kishte shkuar për të thirrur Mikahun, i tha: «Të gjithë profetët kanë profetizuar njëzëri mbarësi për mbretin. Le të jetë edhe fjala jote e mirë si fjala e tyre e të profetizosh mbarësi». 13 Mikahu i tha: «Pasha Zotin, do të them ç'të më thotë Perëndia im». 14 Mikahu shkoi te mbreti e mbreti i tha: «Mikah, a të shkojmë në luftë për Ramotin e Gileadit apo të heq dorë?». Mikahu u përgjigj: «Shkoni e ju priftë e mbara! Zoti do t'jua dorëzojë qytetin». 15 Por mbreti i tha: «Sa herë duhet të të përbej, që të më thuash vetëm të vërtetën në emër të Zotit?». 16 Atëherë Mikahu i tha: «Pashë mbarë Izraelin të hapërdarë nëpër male si delet pa bari. E Zoti thotë: nuk kanë më prijës. Le të kthehen nëpër shtëpitë e tyre në paqe». 17 Atëherë mbreti i Izraelit i tha Joshafatit: «A nuk të thashë se ai nuk profetizon asnjëherë mirë për mua, por vetëm keq?». 18 Mikahu i tha: «Dëgjo, pra, fjalën e Zotit: pashë Zotin të ulur në fron dhe tërë ushtritë qiellore të engjëjve që qëndronin në të djathtë e në të majtë të tij. 19 E atëherë Zoti tha: “Kush do ta mashtrojë Ahabin, mbretin e Izraelit, që të shkojë e të sulmojë Ramotin e Gileadit?”. Njëri thoshte ky e tjetri thoshte ai. 20 Atëherë doli një shpirt, u paraqit para Zotit e tha: “Do ta mashtroj unë”. Zoti e pyeti: “Si?”. 21 Shpirti tha: “Do të shkoj e do t'i bëj të gjithë profetët e tij të thonë gënjeshtra”. Atëherë Zoti i tha: “Po, kështu do ta mashtrosh vërtet. Shko e bëj siç the!”. 22 Kështu, pra, Zoti ka vënë një shpirt gënjeshtar në gojën e të gjithë profetëve të tu, sepse në të vërtetë Zoti ka folur për fatkeqësi kundër teje».
23 Atëherë Sedekia, biri i Kenanahut, iu afrua Mikahut, i ra me shpullë në faqe e i tha: «Mos u largua Shpirti i Zotit prej meje, që të flasë përmes teje?». 24 Mikahu iu përgjigj: «Do ta marrësh vesh ditën që do të vraposh për t'u fshehur në dhomën më të thellë të shtëpisë». 25 Atëherë mbreti i Izraelit tha: «Merreni Mikahun dhe çojeni tek Amoni, qeveritari i qytetit, dhe te Joashi, djali i mbretit, 26 e thuajuni ta fusin në burg me urdhër të mbretit dhe ta ushqejnë vetëm me pak bukë e ujë, derisa të kthehem unë shëndoshë e mirë». 27 Mikahu i tha: «Nëse vërtet kthehesh shëndoshë e mirë, atëherë Zoti nuk ka folur përmes meje». E shtoi: «Mbani vesh të gjithë ju, o njerëz!».
Vdekja e Ahabit
28 Mbreti i Izraelit dhe Joshafati, mbreti i Judës, shkuan për të sulmuar Ramotin e Gileadit. 29 Mbreti i Izraelit i tha Joshafatit: «Unë do të ndërroj rrobat për të mos u njohur e do të shkoj për të luftuar, ndërsa ti rri veshur me rrobat e tua mbretërore». Mbreti i Izraelit ndërroi rrobat për të mos u njohur e ata shkuan për të luftuar. 30 Mbreti i Aramit u kishte dhënë këtë urdhër tridhjetë e dy prijësve të qerreve të luftës: «Mos sulmoni as luftëtarët e thjeshtë e as krerët e tyre, por vetëm mbretin e Izraelit». 31 Kur prijësit e qerreve panë karrocën e Joshafatit, menduan se ishte mbreti i Izraelit, prandaj dhe iu vërsulën. Joshafati ia dha ulërimës dhe Zoti e ndihmoi. Perëndia i largoi prej tij ata që e ndiqnin. 32 Prijësit e qerreve e kuptuan se nuk ishte mbreti i Izraelit dhe hoqën dorë nga ndjekja. 33 Por një luftëtar ndehu rastësisht harkun dhe shigjeta goditi mbretin e Izraelit mes brezit e parzmores. Atëherë mbreti i tha karrocierit të vet: «Kthehu e më nxirr nga beteja, se jam plagosur». 34 Atë ditë beteja qe shumë e ashpër. Mbretin e Izraelit e mbështetën mbi karrocën e tij, ballë për ballë me luftëtarët e Aramit, deri në mbrëmje. Kur po perëndonte dielli, mbreti vdiq.