1 congregata sunt ergo Philisthim universa agmina in Afec
sed et Israhel castrametatus est super fontem qui erat in Iezrahel
2 et satrapae quidem Philisthim incedebant in centuriis et milibus
David autem et viri eius erant in novissimo agmine cum Achis
3 dixeruntque principes Philisthim
quid sibi volunt Hebraei isti
et ait Achis ad principes Philisthim
num ignoratis David qui fuit servus Saul regis Israhel
et est apud me multis diebus vel annis
et non inveni in eo quicquam
ex die qua transfugit ad me usque ad diem hanc
4 irati sunt autem adversus eum principes Philisthim et dixerunt ei
revertatur vir et sedeat in loco suo in quo constituisti
eum
et non descendat nobiscum in proelium
ne fiat nobis adversarius cum proeliari coeperimus
quomodo enim aliter placare poterit dominum suum
nisi in capitibus nostris
5 nonne iste est David cui cantabant in choro dicentes
percussit Saul in milibus suis et David in decem milibus suis
6 vocavit ergo Achis David et ait ei
vivit Dominus quia rectus es tu et bonus in conspectu meo
et exitus tuus et introitus tuus mecum est in castris
et non inveni in te quicquam mali
ex die qua venisti ad me usque ad diem hanc
sed satrapis non places
7 revertere ergo et vade in pace
et non offendes oculos satraparum Philisthim
8 dixitque David ad Achis
quid enim feci et quid invenisti in me servo tuo
a die qua fui in conspectu tuo usque in diem hanc
ut non veniam et pugnem contra inimicos domini mei regis
9 respondens autem Achis locutus est ad David
scio quia bonus es tu in oculis meis sicut angelus Dei
sed principes Philisthim dixerunt
non ascendet nobiscum in proelium
10 igitur consurge mane tu et servi domini tui qui venerunt tecum
et cum de nocte surrexeritis et coeperit dilucescere pergite
11 surrexit itaque de nocte David ipse et viri eius
ut proficiscerentur mane et reverterentur ad terram Philisthim
Philisthim autem ascenderunt in Iezrahel
Filistinët dëbojnë Davidin
1 Filistinët i mblodhën tërë trupat në Afek, ndërsa izraelitët fushuan te burimi i Izrelit. 2 Prijësit filistinë parakaluan me njësitë qindëshe e mijëshe, Davidi me njerëzit e tij parakaluan të fundit bashkë me Akishin. 3 Prijësit e filistinëve thanë: «Ç'kërkojnë këta hebrenj?». Akishi iu përgjigj: «Pse jo? Ky është Davidi, shërbëtori i Saulit, mbretit të Izraelit. Ai është me mua prej kohësh e nuk kam asnjë qortim për të, që kur është arratisur e deri tani». 4 Prijësit e filistinëve u zemëruan e i thanë: «Ktheje këtë njeri te vendi që i caktove. Të mos vijë me ne në luftë, se do të na dalë kundër në betejë. E si do të pajtohet ky me zotërinë e vet, përveçse me kokat e njerëzve tanë? 5 A nuk është ky Davidi, për të cilin hidhnin valle e këndonin:
“Sauli vrau me mijëra,
Davidi me dhjetëra mijëra”?».
6 Atëherë Akishi e thirri Davidin e i tha: «Pasha Zotin, ti je njeri i drejtë. Unë doja që ti të vije me mua në fushim, se nuk kam gjetur asnjë ligësi në ty që nga dita kur erdhe tek unë e deri më sot, por ti nuk u pëlqen prijësve. 7 Kthehu, shko në paqe e mos i fyej prijësit e filistinëve». 8 Davidi iu përgjigj: «Çfarë kam bërë? Ç'faj ke gjetur te shërbëtori yt, që prej ditës kur erdha te ti e deri tani, që të mos vij në luftë kundër armiqve të zotërisë tim, mbretit?». 9 Akishi iu përgjigj Davidit: «E di se je i mirë. Për mua je si engjëll Perëndie, por prijësit e filistinëve më kërkuan të mos dilje në luftë me ne. 10 Prandaj ngrihu herët bashkë me shërbëtorët e zotërisë tënd që kanë ardhur me ty. Ngrihuni me t'u gdhirë e shkoni». 11 Davidi e njerëzit e tij u ngritën herët në mëngjes e u nisën për t'u kthyer në tokën e filistinëve. Filistinët u ngjitën drejt Izrelit.