1 et venerunt Ziphei ad Saul in Gabaa dicentes
ecce David absconditus est in colle Achilae
quae est ex adverso solitudinis
2 et surrexit Saul et descendit in desertum Ziph
et cum eo tria milia virorum de electis Israhel
ut quaereret David in deserto Ziph
3 et castrametatus est Saul in Gabaa Achilae
quae erat ex adverso solitudinis in via
David autem habitabat in deserto
videns autem quod venisset Saul post se in desertum
4 misit exploratores et didicit quod venisset
certissime
5 et surrexit David et venit ad locum ubi erat Saul
cumque vidisset locum in quo dormiebat Saul
et Abner filius Ner princeps militiae eius
Saulem dormientem in tentorio
et reliquum vulgus per circuitum eius
6 ait David ad Ahimelech Cettheum
et Abisai filium Sarviae fratrem Ioab dicens
quis descendet mecum ad Saul in castra
dixitque Abisai ego descendam tecum
7 venerunt ergo David et Abisai ad populum nocte
et invenerunt Saul iacentem et dormientem in tentorio
et hastam fixam in terra ad caput eius
Abner autem et populum dormientes in circuitu eius
8 dixitque Abisai ad David
conclusit Deus hodie inimicum tuum in manus
tuas
nunc ergo perfodiam eum lancea in terra semel
et secundo opus non erit
9 et dixit David ad Abisai ne interficias eum
quis enim extendit manum suam in christum Domini
et innocens erit
10 et dixit David
vivit Dominus quia nisi Dominus percusserit eum
aut dies eius venerit ut moriatur
aut in proelium descendens perierit
11 propitius mihi sit Dominus
ne extendam manum meam in christum Domini
nunc igitur tolle hastam quae est ad caput eius
et scyphum aquae et abeamus
12 tulit ergo David hastam et scyphum aquae qui erat
ad caput Saul
et abierunt et non erat quisquam
qui videret et intellegeret et vigilaret
sed omnes dormiebant quia sopor Domini inruerat super eos
13 cumque transisset David ex adverso
et stetisset in vertice montis de longe
et esset grande intervallum inter eos
14 clamavit David ad populum et ad Abner filium Ner dicens
nonne respondebis Abner
et respondens Abner ait
quis es tu qui clamas et inquietas regem
15 et ait David ad Abner
numquid non vir tu es et quis alius similis tui in Israhel
quare ergo non custodisti dominum tuum regem
ingressus est enim unus de turba
ut interficeret regem dominum tuum
16 non est bonum hoc quod fecisti
vivit Dominus quoniam filii mortis estis vos
qui non custodistis dominum vestrum christum Domini
nunc ergo vide ubi sit hasta regis
et ubi scyphus aquae qui erat ad caput eius
17 cognovit autem Saul vocem David et dixit
num vox tua est haec fili
mi David
et David vox mea domine mi rex
18 et ait quam ob causam dominus meus persequitur servum suum
quid feci aut quod est in manu mea malum
19 nunc ergo audi oro domine mi rex verba servi tui
si Dominus incitat te adversum me odoretur sacrificium
si autem filii hominum maledicti sunt in conspectu Domini
qui eiecerunt me hodie ut non habitem in hereditate Domini
dicentes vade servi diis alienis
20 et nunc non effundatur sanguis meus in terra coram Domino
quia egressus est rex Israhel ut quaerat pulicem unum
sicut persequitur perdix in montibus
21 et ait Saul peccavi revertere fili mi David
nequaquam enim ultra male tibi faciam
eo quod pretiosa fuerit anima mea in oculis tuis hodie
apparet quod stulte egerim et ignoraverim multa nimis
22 et respondens David ait
ecce hasta regis transeat unus de pueris et tollat eam
23 Dominus autem retribuet unicuique secundum iustitiam suam et fidem
tradidit enim te Dominus hodie in manu mea
et nolui levare manum meam in christum Domini
24 et sicuti magnificata est anima tua hodie in oculis meis
sic magnificetur anima mea in oculis Domini
et liberet me de omni angustia
25 ait ergo Saul ad David benedictus tu fili mi David
et quidem faciens facies et potens poteris
abiit autem David in viam suam
et Saul reversus est in locum suum
Davidi fal sërish Saulin
1 Zifitët shkuan te Sauli në Gibeah e i thanë: «Davidi po fshihet në malësinë e Hakilahut, kundruall Jishmonit». 2 Sauli u ngrit e shkoi në shkretëtirën e Zifit për të kërkuar Davidin. Me të ishin tre mijë izraelitë të përzgjedhur. 3 Sauli fushoi buzë rrugës në malësinë e Hakilahut që ishte kundruall Jishmonit. Davidi banonte në shkretëtirë e, kur pa se Sauli po e ndiqte në shkretëtirë, 4 dërgoi përgjues dhe mësoi vendin ku kishte mbërritur Sauli. 5 Pastaj ai u ngrit e shkoi ku fushonte Sauli. Davidi e vrojtoi vendin ku pushonin Sauli e Abneri, biri i Nerit, prijësi i ushtrisë. Në mes të fushimit po pushonte Sauli me ushtrinë përreth.
6 Atëherë Davidi i tha Ahimelek Hititit e Abishait, birit të Cerujahut, vëllait të Joabit: «Kush do të zbresë me mua te fushimi i Saulit?». Abishai i tha: «Do të zbres unë me ty». 7 Davidi e Abishai shkuan gjatë natës tek ushtria. Sauli po flinte në fushim me heshtën e ngulur në tokë pranë kokës. Abneri e ushtria flinin përreth tij. 8 Abishai i tha Davidit: «Sot Perëndia ta ka lënë në dorë armikun. Më lër ta ngul në tokë me një të rënë të heshtës pa e goditur dy herë». 9 Por Davidi i tha: «Mos i bëj keq. Kush ngre dorë kundër të vajosurit të Zotit dhe mbetet i pafajshëm?». 10 Davidi shtoi: «Pasha Zotin, ose do ta godasë Zoti, ose do t'i vijë vdekja vetë, ose do të bjerë në luftë e do të marrë fund. 11 Mos e thëntë Zoti që unë të ngre dorë kundër të vajosurit të Zotit. Merrja heshtën pranë kokës e katruven e ujit dhe eja të ikim». 12 Davidi mori heshtën e katruven e ujit, që ishin pranë kokës së Saulit, e ata ikën. Askush nuk i pa, askush nuk mori vesh gjë e askush nuk u zgjua. Të gjithë po flinin, se i kishte zënë një gjumë i thellë prej Zotit.
13 Davidi kaloi në anën tjetër e qëndroi në majë të malit. Ata ishin shumë larg njëri-tjetrit. 14 Atëherë Davidi i thirri ushtrisë e Abnerit, birit të Nerit, e u tha: «Përgjigjmu, o Abner!». Abneri ia ktheu: «Kush je ti që po i thërret mbretit?». 15 Davidi i tha: «A je burrë? Kush është si ty në Izrael? Pse, pra, nuk e ruajte, zotërinë tënd, mbretin? Dikush nga populli erdhi t'i bënte keq mbretit, zotërisë tënd. 16 Kjo nuk është gjë e mirë. Pasha Zotin, ju meritoni të vdisni, se nuk e keni ruajtur zotërinë tuaj, të vajosurin e Zotit. Shikoni, pra, a nuk janë këto heshta e katruvja e ujit që mbante te koka mbreti?».
17 Sauli e njohu zërin e Davidit e i tha: «A është zëri yt ky, o David, biri im?». Davidi iu përgjigj: «Po, imzot, mbret». 18 Ai shtoi: «Përse e përndjek kështu shërbëtorin tënd, imzot? Çfarë kam bërë? Ç'faj kam? 19 Dëgjoje, pra, o imzot, fjalën e shërbëtorit tënd. Nëse të ka ngucur Zoti kundër meje, atë e qetësoftë flija erëkëndshme! Por, në qofshin njerëzit, mallkuar qofshin para Zotit, se më kanë hequr nga trashëgimia e Zotit e më kanë thënë: “Ik e shërbeju perëndive të tjerë!”. 20 Prandaj mos e lër gjakun tim të derdhet larg pranisë së Zotit, se mbreti i Izraelit ka dalë të ndjekë një plesht, a thua se po gjuan ndonjë thëllëzë mali».
21 Atëherë Sauli i tha: «Kam mëkatuar! Kthehu biri im, David, se nuk do të të bëj më keq. Sot tregove se jeta ime është e shtrenjtë për ty. Kam vepruar si i marrë e kam gabuar shumë rëndë!». 22 Davidi iu përgjigj: «Ja ku e ke heshtën, o mbret. Dërgo një nga djelmoshat ta marrë. 23 Zoti shpërbleftë këdo sipas drejtësisë e besnikërisë së vet! Sot ai të dorëzoi në duart e mia, por unë nuk desha të ngrija dorë kundër të vajosurit të Zotit. 24 Siç ishte sot jeta jote e shtrenjtë për mua, ashtu është edhe jeta ime para Zotit. Ai më shpëtoftë prej çdo rreziku!». 25 Sauli i tha Davidit: «Bekuar qofsh, o David, biri im. Të priftë e mbara në çdo gjë që bën». Atëherë Davidi shkoi udhës së vet e Sauli u kthye në vendin e vet.