1 adpropinquaverant autem dies David ut moreretur
praecepitque Salomoni filio suo dicens
2 ego ingredior viam universae terrae
confortare et esto vir
3 et observa custodias Domini Dei tui ut ambules in viis eius
et custodias caerimonias eius et praecepta eius
et iudicia et testimonia
sicut scriptum est in lege Mosi
ut intellegas universa quae facis et quocumque te verteris
4 ut confirmet Dominus sermones suos quos locutus est de me dicens
si custodierint filii tui viam suam
et ambulaverint coram me in veritate
in omni corde suo et in omni anima sua
non auferetur tibi vir de solio Israhel
5 tu quoque nosti quae fecerit mihi Ioab filius Sarviae
quae fecerit duobus principibus exercitus Israhel
Abner filio Ner et Amasa filio Iether
quos occidit et effudit sanguinem belli in pace
et posuit cruorem proelii in balteo suo qui erat circa lumbos eius
et in calciamento suo quod erat in pedibus eius
6 facies ergo iuxta sapientiam tuam
et non deduces canitiem eius pacifice ad inferos
7 sed et filiis Berzellai Galaaditis reddes gratiam
eruntque comedentes in mensa tua
occurrerunt enim mihi quando fugiebam a facie Absalom fratris tui
8 habes quoque apud te Semei filium Gera filii Iemini de Baurim
qui maledixit mihi maledictione pessima quando ibam ad Castra
sed quia descendit mihi in occursum cum transirem Iordanem
et iuravi ei per Dominum dicens non te interficiam gladio
9 tu noli pati esse eum innoxium
vir autem sapiens es et scies quae facias
ei
deducesque canos eius cum sanguine ad infernum
10 dormivit igitur David cum patribus suis
et sepultus est in civitate David
11 dies autem quibus regnavit David super Israhel
quadraginta anni sunt
in Hebron regnavit septem annis in Hierusalem triginta tribus
12 Salomon autem sedit super thronum David patris sui
et firmatum est regnum eius nimis
13 et ingressus est Adonias filius Aggith ad Bethsabee matrem Salomonis
quae dixit ei pacificusne ingressus tuus
qui respondit pacificus
14 addiditque sermo mihi est ad te
cui ait loquere
et ille
15 tu inquit nosti quia meum erat regnum
et me proposuerat omnis Israhel sibi in regem
sed translatum est regnum et factum est fratris mei
a Domino enim constitutum est ei
16 nunc ergo petitionem unam deprecor a te
ne confundas faciem meam
quae dixit ad eum loquere
17 et ille ait precor ut dicas Salomoni regi
neque enim negare tibi quicquam potest
ut det mihi Abisag Sunamitin uxorem
18 et ait Bethsabee bene ego loquar pro te regi
19 venit ergo Bethsabee ad regem Salomonem
ut loqueretur ei pro Adonia
et surrexit rex in occursum eius
adoravitque eam et sedit super thronum suum
positus quoque est thronus matri regis
quae sedit ad dexteram eius
20 dixitque ei
petitionem unam parvulam ego deprecor a te
ne confundas faciem meam
dixit ei rex pete mater mi
neque enim fas est ut avertam faciem tuam
21 quae ait detur Abisag Sunamitis Adoniae fratri tuo uxor
22 responditque rex Salomon et dixit matri suae
quare postulas Abisag Sunamitin Adoniae
postula ei et regnum ipse est enim frater meus maior me
et habet Abiathar sacerdotem et Ioab filium Sarviae
23 iuravit itaque rex Salomon per Dominum dicens
haec faciat mihi Deus et haec addat
quia contra animam suam locutus est Adonias verbum hoc
24 et nunc vivit Dominus qui firmavit me
et conlocavit super solium David patris mei
et qui fecit mihi domum sicut locutus est
quia hodie occidetur Adonias
25 misitque rex Salomon per manum Banaiae filii Ioiadae
qui interfecit eum et mortuus est
26 Abiathar quoque sacerdoti dixit rex
vade in Anathot ad agrum tuum
es quidem vir mortis sed hodie te non
interficiam
quia portasti arcam Domini Dei coram David patre meo
et sustinuisti laborem in omnibus in quibus laboravit pater meus
27 eiecit ergo Salomon Abiathar ut non esset sacerdos Domini
ut impleretur sermo Domini
quem locutus est super domum Heli in Silo
28 venit autem nuntius ad Ioab
quod Ioab declinasset post Adoniam
et post Absalom non declinasset
fugit ergo Ioab in tabernaculum Domini
et adprehendit cornu altaris
29 nuntiatumque est regi Salomoni
quod fugisset Ioab in tabernaculum Domini et esset iuxta altare
misitque Salomon Banaiam filium Ioiadae dicens vade interfice eum
30 venit Banaias ad tabernaculum Domini et dixit ei
haec dicit rex egredere
qui ait non egrediar sed hic moriar
renuntiavit Banaias regi sermonem dicens
haec locutus est Ioab et haec respondit mihi
31 dixitque ei rex fac sicut locutus est et interfice eum et sepeli
et amovebis sanguinem innocentem qui effusus est a Ioab
a me et a domo patris mei
32 et reddat Dominus sanguinem eius super caput eius
quia interfecit duos viros iustos melioresque se
et occidit eos gladio patre meo David ignorante
Abner filium Ner principem militiae Israhel
et Amasa filium Iether principem exercitus Iuda
33 et revertetur sanguis illorum in caput Ioab
et in caput seminis eius in sempiternum
David autem et semini eius et domui et throno illius sit pax
usque in aeternum a Domino
34 ascendit itaque Banaias filius Ioiadae et adgressus eum interfecit
sepultusque est in domo sua in deserto
35 et constituit rex Banaiam filium Ioiadae pro eo super exercitum
et Sadoc sacerdotem posuit pro Abiathar
36 misit quoque rex et vocavit Semei dixitque ei
aedifica tibi domum in Hierusalem et habita ibi
et non egredieris inde huc atque illuc
37 quacumque autem die egressus fueris et transieris torrentem Cedron
scito te interficiendum
sanguis tuus erit super caput tuum
38 dixitque Semei regi bonus sermo
sicut locutus est dominus meus rex sic faciet servus tuus
habitavit itaque Semei in Hierusalem diebus multis
39 factum est autem post annos tres
ut fugerent servi Semei ad Achis filium Maacha regem Geth
nuntiatumque est Semei quod servi eius essent in Geth
40 et surrexit Semei et stravit asinum suum
ivitque in Geth ad Achis ad requirendos
servos suos
et adduxit eos de Geth
41 nuntiatum est autem Salomoni
quod isset Semei in Geth de Hierusalem et redisset
42 et mittens vocavit eum dixitque illi
nonne testificatus sum tibi per Dominum et praedixi tibi
quacumque die egressus ieris huc et illuc
scito te esse moriturum
et respondisti mihi bonus sermo audivi
43 quare ergo non custodisti iusiurandum Domini
et praeceptum quod praeceperam tibi
44 dixitque rex ad Semei
tu nosti omne malum cuius tibi conscium est cor tuum
quod fecisti David patri meo
reddidit Dominus malitiam tuam in caput tuum
45 et rex Salomon benedictus
et thronus David erit stabilis coram Domino usque in sempiternum
46 iussit itaque rex Banaiae filio Ioiadae
qui egressus percussit eum et mortuus est
Këshillat e fundit të Davidit
1 Kur po i afrohej dita e vdekjes, Davidi thirri Solomonin, birin e tij, e i tha: 2 «Unë po shkoj, siç shkon çdo gjë mbi tokë. Ji i fortë e bëhu burrë! 3 Zbato urdhrat që të ka dhënë Zoti, Perëndia yt, dhe ec udhëve të tij. Mbaj rregullat, urdhërimet, vendimet dhe dëshmitë e tij, ashtu siç janë shkruar në ligjin e Moisiut, që të të shkojë mbarë çfarëdo që të bësh e kudo që të shkosh. 4 Kështu, Zoti do ta përmbushë premtimin që më bëri kur tha: “Nëse pasardhësit e tu kujdesen që të ecin në praninë time, duke më qëndruar besnikë me gjithë zemër e me gjithë shpirt, nuk do t'ua heq pasardhësve të tu fronin e Izraelit”.
5 Për më tepër, ti e di ç'më bëri Joabi, biri i Cerujahut, e ç'u bëri dy krerëve të ushtrisë së Izraelit, Abnerit, birit të Nerit, dhe Amasait, birit të Jeterit. I vrau, duke derdhur gjak në kohë paqeje, si të ishte kohë lufte. Ai ka njollosur me gjak lufte brezin që ngjesh në ijë dhe sandalet që mbath në këmbë. 6 Vepro me urti e mos lejo që ai të zbresë i qetë në skëterrë, kur t'i jenë zbardhur flokët. 7 Por me bijtë e Barzilait tregohu i mirë dhe ftoji të hanë në tryezën tënde, se ata m'u gjendën pranë kur mora arratinë për t'i shpëtuar vëllait tënd, Absalomit. 8 Ka mbetur edhe Shimei, biri i Gerait, benjaminasi nga Bahurimi. Ai është pranë teje, por ka thënë një mallkim të rëndë kundër meje, ditën që po shkoja në Mahanaim. Erdhi e më takoi në Jordan dhe unë iu betova para Zotit se nuk do ta vrisja me shpatë. 9 Por mos e lë pa e ndëshkuar, sepse ti je burrë i urtë dhe e di vetë si duhet të veprosh me të. Plandose në skëterrë me thinjat tërë gjak».
Vdekja e Davidit
10 Davidi u preh me etërit e tij dhe e varrosën në qytetin e Davidit. 11 Ai mbretëroi dyzet vjet në Izrael, shtatë në Hebron dhe tridhjetë e tre në Jerusalem. 12 Mbi fronin e Davidit u ul biri i tij, Solomoni, dhe mbretërimi i tij u forcua shumë.
Fuqizimi i mbretërimit të Solomonit
13 Një ditë, Adonjahu, biri i Hagitës, shkoi te Batsheba, nëna e Solomonit, e ajo e pyeti: «Vjen me qëllime paqësore?». Ai iu përgjigj: «Po, vij me qëllime paqësore». 14 Dhe shtoi: «Kam diçka për të të thënë». Ajo i tha: «Fol». 15 Ai i tha: «Ti e di se mbretëria më takonte mua dhe se mbarë Izraeli priste që të bëhesha unë mbret. E megjithatë m'u hoq mua e iu dha tim vëllai, sepse kështu ishte vullneti i Zotit. 16 Tani kam vetëm një kërkesë. Mos ma hidh poshtë, të lutem». Ajo i tha: «Fol». 17 Adonjahu i tha: «Fol, të lutem, me mbretin Solomon, se ai ta dëgjon fjalën, që të më japë për grua Abishagën, shunamiten». 18 Batsheba i tha: «Mirë, do t'i flas mbretit për ty».
19 Atëherë Batsheba shkoi për të folur me mbretin Solomon për Adonjahun. Mbreti u ngrit në këmbë për të pritur të ëmën, u përkul para saj dhe u ul mbi fronin e vet. Urdhëroi të vendosnin edhe një fron tjetër për nënën e mbretit dhe ajo u ul në të djathtë të tij. 20 Batsheba i tha: «Kam vetëm një kërkesë të vogël, ma plotëso». Mbreti i tha: «Thuaje kërkesën, o nëna ime, se do të ta plotësoj». 21 Ajo i tha: «Jepja për grua Adonjahut, vëllait tënd, Abishagën, shunamiten». 22 Mbreti Solomon iu përgjigj së ëmës: «Përse ma kërkon Abishagën, shunamiten, për Adonjahun? Kërko për të edhe mbretërinë atëherë, sepse ai është vëllai im i madh dhe ka përkrahjen e priftit Abiatar dhe të Joabit, birit të Cerujahut». 23 Atëherë mbreti Solomon u betua për Zotin: «Keq e më keq ma bëftë Perëndia, nëse këtë nuk e ka kërkuar vetë Adonjahu, në dëm të jetës së tij. 24 Pasha Zotin, që më forcoi, që më uli mbi fronin e atit tim, Davidit, e që ia premtoi fronin shtëpisë sime, sot Adonjahu do të vritet». 25 Mbreti Solomon dërgoi Benajahun, birin e Jehojadait, për të vrarë Adonjahun. Benajahu e goditi dhe Adonjahu vdiq.
26 Mbreti i tha priftit Abiatar: «Shko në Anatot, tek arat e tua. Ndonëse e meriton vdekjen, nuk po të vras sot, sepse ke mbartur arkën e Zotit në praninë e atit tim, Davidit, dhe ke kaluar të gjitha vështirësitë që kaloi edhe im atë». 27 Solomoni e përjashtoi Abiatarin prej priftërisë së Zotit, që të përmbushej fjala e thënë prej Zotit për shtëpinë e Eliut në Shiloh.
28 Lajmi i shkoi edhe Joabit. Joabi, megjithëse nuk kishte mbajtur anën e Absalomit, kishte përkrahur Adonjahun, prandaj shkoi të strehohej në tendën e Zotit dhe u kap pas brirëve të altarit. 29 Kur mbretit Solomon i thanë se Joabi ishte strehuar në tendën e Zotit dhe ndodhej tek altari, ai dërgoi Benajahun, birin e Jehojadait, për ta vrarë Joabin. 30 Benajahu shkoi te tenda e Zotit e i tha Joabit: «Me urdhër të mbretit, dil jashtë!». Joabi i tha: «Jo, dua të vdes këtu». Benajahu i çoi fjalë mbretit e i tha: «Kështu tha Joabi e kështu m'u përgjigj». 31 Atëherë mbreti i tha: «Bëj siç të tha: vrite në vend e varrose. Kështu do ta heqësh prej meje e prej shtëpisë së atit tim gjakun e pafajshëm që derdhi Joabi. 32 Zoti le t'ia hedhë mbi kokë Joabit gjakun e Abnerit, birit të Nerit, prijësit të ushtrisë së Izraelit dhe të Amasait, birit të Jeterit, prijësit të ushtrisë së Judës. Të dy ishin njerëz të pafajshëm e më të mirë se ai, por ai i vrau me shpatë, pa dijeninë e tim eti, Davidit. 33 Gjaku i tyre rëntë në amshim mbi kokën e Joabit dhe mbi kokën e pasardhësve të tij, ndërsa mbi Davidin, mbi pasardhësit, mbi shtëpinë dhe fronin e tij, qoftë gjithmonë paqja e Zotit!». 34 Atëherë Benajahu, biri i Jehojadait, shkoi, e goditi dhe e vrau. Joabin e varrosën në shtëpinë e vet në shkretëtirë. 35 Në vend të Joabit, mbreti caktoi si prijës të ushtrisë Benajahun, birin e Jehojadait. Në vend të Abiatarit, mbreti vuri priftin Cadok.
36 Mbreti dërgoi lajmëtarë për të thirrur Shimein e i tha: «Ndërto një shtëpi në Jerusalem ku të banosh e mos dil më nga qyteti për të shkuar ndokund. 37 Ditën që do të dalësh nga qyteti e do të kalosh përroin e Kidronit, dije mirë se ke për të vdekur dhe se gjaku yt do të bjerë mbi vetë kokën tënde». 38 Shimei i tha mbretit: «Mirë, shërbëtori yt do të bëjë siç tha imzot mbreti». Shimei banoi për një kohë të gjatë në Jerusalem.
39 Pas tre vjetësh, dy nga shërbëtorët e Shimeit u arratisën e shkuan tek Akishi, biri i Makahut, mbreti i Gatit. Shimeit i thanë se shërbëtorët e tij ishin në Gat. 40 Atëherë Shimei u ngrit, shaloi gomarin e shkoi në Gat tek Akishi për të kërkuar shërbëtorët e tij dhe për t'i marrë pas. 41 Solomonin e njoftuan se Shimei kishte shkuar nga Jerusalemi në Gat e ishte kthyer. 42 Mbreti dërgoi disa njerëz për ta thirrur Shimein e i tha: «A nuk të vura të betoheshe për Zotin dhe a nuk të paralajmërova e të bëra me dije se ditën që do të shkoje ndokund, kishe për të vdekur, e ti më the “mirë”? 43 Përse, pra, nuk e mbajte betimin që i bëre Zotit dhe urdhrin që të dhashë?». 44 Pastaj mbreti i tha Shimeit: «Ti i di e i mban mend mirë gjithë të këqijat që i ke bërë Davidit, atit tim. Tani Zoti do të ta kthejë të keqen që ke bërë. 45 Mbreti Solomon ka për të qenë i bekuar dhe froni i Davidit do të jetë i palëkundur në amshim para Zotit». 46 Mandej mbreti i dha urdhër Benajahut, birit të Jehojadait, që ta vriste Shimein. Benajahu e goditi dhe Shimei vdiq.
Kështu, mbretërimi i Solomonit u bë i fortë.