1 N’ at ԑamàn nniu Erodi tetrarka nââmin e Jeԑu:
2 E tha pascialiive t’ vet: Ky âsct Gniòni Paghԑues, ci u gnaλ prei s’ dèkunit, e per asctù bâhen me ktè mrekuλiit.
3 Psè Erodi zûû Gniònin, e lidhi atè: e sctini n’ hapsane per sebèt Erodiadës t’ sciòccies t’ vλaut vet.
4 Psè Gniòni thote atii: Âsct jassàk per tyy me mmait atè.
5 E tui dasct Erodi me myt atè, drescti pòpuλin: psè mmaiscin atè sikùr profèt.
6 E n’ dit t’ leemit e Erodit kazzei e bia e Erodiadës n’ miedìss, e ju beghnìss Erodit.
7 Per ktè me bee premtoi assai me i dhan scka do ci t’ kiscte lyp prei sì.
8 E ajò msueme prei nânës vet: M’ nep mue ktù, tha, n’ leghèn kryet e Gniònit‐Paghԑues.
9 E u trisctue kraili: por per sebèt t’ bees, e t’ atyne, ci basck rriiscin n’ gost, urdhnoi me i dhanun.
10 E cioi e preu Gniònin n’ hapsane.
11 E u pruu kryet e tii n’ leghèn, e ju dha vàiԑes, e kiò ja cioi nânës vet.
12 E sckuene discèpuit e tii, e muurne korpin e tii, e vorruene atè: e tui ardh kalzuene Jeԑu.
13 E si nniu Jeԑu, sckoi prei ndyi n’ bark, me gni venn t’ sckret e t’ daamun: e si nniu haλku, e muur atè mrapa kâm prei sceherësc.
14 E tui dall paa sciùm haλk, e pat dhimtun per tà, e scnosci t’ smutit e tyne.
15 E saa u bââ mràmia, u avitne tu ai discèpuit e vet, tui than: Venni âsct i sckret, e sahati sckoi: lsciöe haλkun, aboλà ci t’ sckoin n’ katune per me blee scka me hângher.
16 E Jeԑu tha atyne: Nuk kan nevòj me sckue: ju epni atyne me hângher.
17 Atà pergièɣne atii: Nuk kena ktù vec pes bukt, e dyy pesck.
18 E ai tha atyne: M’ bini mue ktù.
19 E si urdhnoi haλkut meu ullun permì baar, muur pes bukt, e dyy pesckt, tui ciue syyt n’ cièλ i beekoi, e i theu, e i dha discèpuivet bukt, e discèpuit haλkut.
20 E t’ gith hângrene, e u nghîîne. E mlodhne dymdhètt scporta plott me t’ zopvat.
21 E nùmeri i atyne ci hângrene, kiè pes mii burra, pos graavet, e fmiivet.
22 E me gni her Jeԑu sctrengoi discèpuit me hîî n’ bark, e me sckue me pritt atè pertè bregut, deri ta kiscte lsciue haλkun.
23 E lsciuem haλkun, hypi ai i vetun n’ mal per me than uràt. E bââmun mràmia ai iscte i vetun atỳ.
24 E barka iscte n’ miedìss deetit rràhune prei taλaԑvet: psè iscte eera kunra.
25 E n’ t’ kàterten kohe t’ nâts, sckoi tu atà tui ezz permì deet.
26 E discèpuit si paane atè tui ezz permì deet, u turbuλuene, tui than: Kiò âsct gni hie. E prei frighet bertitne.
27 E me gni her foli Jeԑu atyne, tui than: Keni uԑdaj: une jam, mos droni.
28 E Pièter tui pergièg tha: Ԑot, n’ kiòfsc ti, m’ urdhnò mue me ardh tu ti permì uinat.
29 E ai tha: Eja. E Pièter tui ԑdryp prei barket, èzzete permì ui ci per me voit tu Jeԑu.
30 E tui paa gni t’ foort eer, u tutt: e tui fiλùe me sciarrue, bertitti tui than: Ԑot, m’ psctò.
31 E Jeԑu me gni her tui sctrii doren, kapi atè: e tha atii: O i pak fees, psè u bâne sciỳb?
32 E massì hîîni n’ bark, puscioi eera.
33 E atà ci iscin n’ bark, u affruene, e adhruene atè, tui than: Per t’ vertèt ti jee i Biri i Tenԑòt.
34 E si sckaperzyene lekiènin, sckuene n’ dhee t’ Genèsares.
35 E si e gnofftne atè nièrԑt e atii venn, ciuene n’ per gith at vilajèt, e pruune perpara atii t’ gith t’ ligt:
36 E lutscin atè me dhan iԑen barè me perkìt sckunniλin e petkut tii. E t’ gith atà ci e prekne, u scnoscne.
Krie e katërmbëdhjetëtë
1 Ahiere mb’atë kohë, digjoi Irodhi Tetrahi zën’ e Iisuit.
2 E u tha djelmet së tij: Kij është Ioanni Vaptistiu, ai u ngre nga të vdekuritë, e andaj bënenë tek ai gjithë këto çudi.
3 Se Irodhi e zuri Ioannë, e e lidhi, e e vuri ndë hapsanë për Irodhiadhënë, gruan’ e Filippoit, vëllait së tij.
4 Se i thosh atij Ioanni: Nuk’është ndëjierë tek ti të keç atë.
5 E duaj ta vrit atë, po trëmbej nga bota, se e kishn’ atë posi Profit.
6 E mbë ditë të së lerit së Irodhit, luajti valle vashëza e Irodhiadhësë ndë mes të ture, e i pëlqeu Irodhit shumë.
7 Pra andaj i taksi me be që t’i ip çdo që t’i kërkon.
8 Edhe ajo si e mpsoi mëm’ e saj, i thotë: Amë mua këtu ndë një kupë kriet’ e Ioannit vaptistiut.
9 E mbreti u helmua; po për be që bëri, edhe për ata që rrijnë me të bashkë, porsiti që t’i ipetë.
10 E dërgoi e i preu krietë Ioannit ndë hapsanë.
11 E e prunë kriet’ e tij ndë kupë, e ja dhanë çupësë, e e pruri te ëmm’ e saj.
12 E vanë mathitit’ e tij, e ngrijtinë kurminë, e e kallë ndë varr. E erdhë nde Iisui, e i than’ atë që u bë.
13 Edhe Iisui si digjoi, iku ateje me varkë, e ndënji vetëmë ndë vënd që s’qe njeri, e si digjuanë bota, vanë pas sij mbë këmbë nga qutetetë.
14 E si dolli Iisui pa shumë botë, e i erdhi likshtë për ata, e u shëroi të sëmurët’ e ture.
15 E si u bë natë (u err) ju qasn’ atij mathitit e tij, e i thanë: Vëndi ësht’ erimi, edhe koha është shkuarë, lësho botënë të venë ndëpër fshatëra, e të blejënë të ngrëna për vetëhe të ture.
16 Edhe Iisui u thot’ ature: Nukë duhetë të venë, epuni ju të hanë.
17 Edhe ata i than’ atij: Nukë kemi këtu, përveçmë pesë bukë, edhe di pishq.
18 Edhe Iisui u thotë: Pa bjermëni ato këtu.
19 E si porsiti botënë të rrijnë mbi barëra, e mori të pesë bukëtë, edhe të di pishqetë, e vështoi ndë Qiell e i bekoi, e i theu, e u dha mathitivet bukëtë, e mathitejtë i ndajtinë ndë botë.
20 E hangrë gjithë, e u frinë e ngrijtinë copatë që u tepëruanë, dimbëdhjetë kofina plot.
21 E ata që hangrë qenë burra ngjera pesë mijë, përveçme gravet, edhe djelmet.
22 E atë çast anangasi Iisui mathitit e tij të hijënë ndë varkë, e të presënë atë përteje ngjera sa të lëshojë botënë.
23 E si lëshoi botënë hipi ndë mal vetëmë të bën të falturit’ e tij, e si u err, mbeti vetëmë atje.
24 E varka ishte ahiere ndë mes të detit, e përpiqej nga tallazetë, se qe era kondrë.
25 E ndë të katërtënë pjesë të natësë, vate mb’ata Iisui, tuke ecurë mbi det.
26 E si e panë atë mathitejtë, që ecën mbi det, u frikuanë, e thoshnë, se është fantasi, e nga frika thirrë.
27 E atë çast u foli ature Iisui, e u tha: Kini tharos, unë jam, e mos u trëmbni.
28 E Petrua ju përgjegj atij, e i tha: Zot, ndë je ti, thuajmë që të vij tek tij mbi ujëra.
29 Edhe ai i thotë: Eja. Edhe Petrua zbriti nga varka, e ecën mbi ujëra, të vin nde Iisui.
30 E si pa erënë të fortë, u frikua, e si nisi të mbitej, thirri, e tha: Zot, shpëtomë.
31 E atëherë Iisui ndëri dorënë, e e zuri, e i thotë: Ndë se dhistakse, besëpakë?
32 E si hinë ata ndë varkë, qëndroi era.
33 E ata që qenë ndë varkë, erdhë, e ju falnë, e i thoshnë: Vërtet biri i Perndisë je.
34 E si shkuanë përteje, vanë ndë vënd të Gjenisaretit.
35 E si e njohnë atë burrat’ e atit vëndit, dërguanë rrotullë gjith’ atit vëndit, e prunë nde ai gjith’ ata që ishnë keq e gjëmuarë.
36 E i luteshin’ atij, që të zijnë pëqin’ e rrobësë tij vetëmë e sa që e zunë, u shëruanë.