1 E massì kiè ԑdrypun prei malit, sciùm haλk muurne mrapa atè:
2 E cè tui ardhun gni igherbuλun, e adhrote atè, tui than: Ԑot, n’ dacc, ti munnesc me m’ dliir.
3 E Jeԑu tui sctrii doren, preku atè, tui than: Due, dliiru. E me gni her u dliir prei gherbuλet.
4 E tha Jeԑu atii: Ruju, mos me than kui: por scko, diftò vethen mesctarit, e fall dhuntiin, ci urdhnoi Moisei, n’ descmii t’ atyne.
5 E massì kee hîî n’ Kafàrnaum, u affrue atii gni Centuriòn, tui ju lutun,
6 E tui than: Ԑot, yԑmeciàri jem n’ sctpii teme rri paralitìk, e âsct fort këcc munnuem.
7 E Jeԑu tha atii: Une kam me ardh, e kam me scnosc atè.
8 E tui pergièg Centuriòni, thà: Ԑot, nuk jam i dêgn ci ti t’ hîîsce nnen tiègula t’ mia: por thui vec gni fiàl, e yԑmeciàri jem kaa meu scnosc.
9 Psè edhè une jam gni nièri nnen pusctèd t’ tièter kui, e kam nnen vethen niԑàmt, e thom gnenit: Sckò, e ai ve: e tiètrit, Eja, e vièn: e scerbetorit tem, Bân ktè, e ai e bân.
10 E tui nnie Jeԑu, u mrekuλue, e tha atyne ci sckoiscin mrapa: Per t’ vertèt po ju tham, nuk kam gièt kacc fee t’ madhe n’ Iԑraèl.
11 E une po ju tham, ci sciùm kan me ardhun prei s’ dàllunit, e prei s’ prenimit, e kan me nnei me Abramin, e Isakun, e Jakobin n’ reɣnii t’ cièλvet:
12 E biit e reɣniis kan me ken cittun n’ terre t’ priàscteme: atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.
13 E tha Jeԑu Centuriònit: Sckò, e sikursè bessove, t’ u bâft tyy. E u scnosc yԑmeciàri n’ at sahàt.
14 Massì ci erdh Jeԑu n’ scpii t’ Piètrit, paa vieherren e tii raam tui ken me ethe:
15 E preku doren e assai, e ethet e lsciuene atè: e u ciue, e bâte ysmèt atyne.
16 E saa u bââ mràmia, pruune perpara atii sciùm ci kiscin t’ dièmnen: e i zirrte scpirtnat me fiàl: e scnosci tetân t’ ligt:
17 Aboλà ci t’ mùscei scka âsct thanun prei profetës Isaìes, ci thot: Ai muur t’ ligat tâân: e dèrgiat tâân kaa baart.
18 E tui paa Jeԑu sciùm haλk rreth vetit, urdhnoi me dall pertè uin.
19 E tui affrue gni sckrib, tha atii: Mièscter, une due me t’ marr mrapa tyy, githkùnn ci t’ veesc.
20 E tha atii Jeԑu: Dhèlpenat kan scpeλat, e scpênnìit e airit cièrdhat: por i Biri i nièrit nuk kaa ku me psctet kryet.
21 E gni tièter prei discèpuivet t’ atii i tha: Ԑot, a m’ nep iԑen perpara me voit, e me vorrue baben tem.
22 E Jeԑu tha atii: Me merr mrapa mue, e lêê t’ dèkunit me vorrue t’ dèkunit e vet.
23 E tui hyp ai n’ bark, muurne mrapa atè discèpuit t’ vet:
24 E cè gni e madhe fortùn u bââ n’ deet, asctù ci barka t’ mlòhei prei taλaԑesc, e ai flêête.
25 E u affruene atii discèpuit t’ vet, e ciuene atè prei giùmit, tui than: Ԑot, na psctò nee, po bìrremi.
26 E Jeԑu tha atyne: Psè po frigohi, o nièrԑe t’ pak fees? Athèr tui u ciuem n’ kâm, urdhnoi eernat e deetin, e u bââ rahatii e madhe.
27 Ndyi nièrԑt u ciuditne, tui than: Kùsc âsct cikỳ, t’ zilet eernat e deeti i nnighioin?
28 E massì erdh knei uin vaan n’ vilajèt t’ Gerasènevet, duulne perpara atii dyy t’ diemnuemit, tui dallun prei vorrԑsc; e iscin acc t’ plott furiiscin, ci as‐kusc s’ muite me sckaperzye per at udh.
29 E cè bertitne, tui than: Cfar pune nner nee, e tyy, o Jeԑu i biri Tenԑòt? Erdhe ktù perpara vaktit per me munnuem nee?
30 E nuk iscte fort largh prei assìsc gni grig t’ sciùm thiivet tui kulòt.
31 E dièmnit lutscin atè, tui than: N’ na perԑòsc kendyi, ciòna n’ grig t’ thiivet.
32 E tha atyne: Sckoni. E atà tui dallun hîîne n’ thii, e cè me gni t’ madhe furii t’ gith grìgia raa n’ deet: e zoffne n’ ui.
33 E ciobanet ikne: e tui ardh n’ scehèr, kalzuene gith scka, e per atà, ci patne pass dièmnit.
34 E cè gith sceheri duul perpara Jeԑu: e si e paane atè lutscin, ci t’ largòhei prei hudutësc atyne.
Shërimi i të gërbulunit
1 Kur ybriti nga mali, i shkuen mbrapa turma të mëdhaja. 2 Dhe, ja, një i gërbulun iu avit e u përkul para tij tue thanë: «O Zot, po të duesh, ti mundesh me më dlirë». 3 Ai shtriu dorën, e preku e tha: «Due, le të bahesh i dëlirë». E menjëherë iu dëlir gërbula. 4 Mandej Jezusi i tha: «Shih se mos i thue kujt, por shko me iu dëftue priftit dhe paraqit kushtimin që urdhnoi Moisiu, si dëshmi për ta».
Shërimi i shërbëtorit të kryeqindshit
5 Kur ai hyni në Kafarnaum, iu afrue një kryeqindsh, tue iu lutë 6 e tue i thanë: «Zot, shërbëtori im dirgjet në shtëpi i paralizuem,, me mundime të mëdha». 7 E ai i tha: «Vij unë dhe e do ta shëroj». 8 Kryeqindshi i tha: «Zot, Nuk jam i ndenjë që ty hysh nën pullazin tim, por vetëm thuej një fjalë e do të shëndoshet. 9 Se edhe unë njeri nën një pushtet dhe, tue pasë ushtarë nën vete, i then njanit: "Eja!" e ai vjen dhe tjetrit: "Bane këtë!" e ai e ban». 10 Mbasi Jezusi ndëgjoi, u mahnit e u tha atyne që po e ndiqnin: «Vërtet po ju them: te askush në Izraeli nuk e kam gjetë një besim kaq të madh. 11 Porse, po ju them se shumë do të dalin nga lindja e nga perëndimi e do të shtrohen me Abrahamin, me Isakun e Jakobin në mbretninë e qiejve, 12 kurse bijtë e mbretnisë do të flaken në terrin e përjashtëm. Atje do të ketë vajtim e kërcëllim dhambësh». 13 Atëherë Jezusi i tha kryeqindshit: «Shko. Të ndodhtë siç besove!». Dhe iu shërue shërbëtori në atë kohë.
Shërimet te shtëpia e Pjetrit
14 Kur hyni në shtëpinë e Pjetrit, vuni re vjehrrën e tij të dergjun në shtrat e me zjarrmi. 15 Ai i preku dorën e asaj i ra zjarrmia. Atëherë u çue e i shërbente. 16 Kur ra mbramja, i sollën shumë të djallosun. Ai i dëboi shpirtënt me anë të fjalës dhe shëroi të gjithë ata që kishin lëngata, 17 aq sa u plotësue çka qe thanë me anë të Isaisë profet:
Ai i mori dobësitë tona ,
edhe sëmundjet i barti .
Jezusi, mësues i lirë
18 Tue pa rreth vetes një turmë të madhe, urdhnoi me kalue matanë. 19 Një shkrues iu avit e i tha: «Mësues, do të të ndjek kudo të shkosh». 20 Jezusi i tha: «Dhelpnat kanë strofuj e zogjtë fole, por biri i njeriut nuk ka ku me e mbështetë kryet».
21 Dikush tjetër prej nxanësve i tha: «Zot, më jep leje të shkoj me varrosë ma parë tim atë». 22 Por Jezusi i tha: «Më ndiq mue e leni të vdekunit të varrosin të vdekunit e vet».
Qetësimi i stuhisë
23 Atëherë hyni në lundër dhe nxanësit e vet e ndoqën. 24 E, ja, një shtërngatë e madhe u çue në liqen, aq sa me u mbulue lundra nën dallgë. Por ai po flinte. 25 U afruen dhe e zgjuen, tue i thanë: «Zot, ban shpëtim! Po rroposemi». 26 E ai u tha: «Pse jeni frikacakë, o besimpaktë?». Atëherë u çue, i bërtiti erës e detit e u ba qetësi e madhe. 27 Njerëzit u mahnitën, tue thanë: «Çka asht ky, që po i binden edhe era edhe deti?».
28 Kur mbërriti matanë, në krahinën e gadarenëve, ndeshi në dy të djallosun, që po dilnin prej varreve. Ata ishin fort të dhunshëm, aq sa askush nuk mundte me kalue asaj udhe. 29 Dhe, ja, vikatën e thanë: «Çka ka mes nesh e teje, o Bir i Hyut? A erdhe me na mundue para kohe?». 30 Larg tyne gjendej një tufë e madhe derrash tue kullotë. 31 Atëherë i thanë: «Nëse na dëbon, na ço te tufa e derrave». 32 Ai u tha: «Shkoni!». Ata dolën e hynë te derrat. Dhe, ja, tanë tufa u turr nga rrëpina në liqen e u mbytën në ujë. 33 Çobanët morën arratinë e shkuen në qytet me u tregue të gjithëve në lidhje me të djallosunit. 34 Dhe, ja, tanë qyteti i doli para Jezusit, por, kur e panë, iu lutën të largohej prej viseve të tyne.