1 E u bââ, si i maroi Jeԑu ktò fiàl, sckoi prei Galilejet e voiti prei kufîîsc t’ Cfutniis pertè Jordanin,
2 E muurne mrapa atè sciùm haλk, e atỳ i scnosci atà.
3 E Fariseit u affruene atii per me tnue, e i thane: A kaa nièri iԑen me lsciue gruen e vet, per cfar do sebeti?
4 Ai tui pergièg, tha atyne: A nuk koni ju lezue, psè ai, ci ciỳsc prei t’ fiλuemit krioi nièrin, krioi atà masckuλ e femen? e tha:
5 Per ktè kaa me lân nièri baben, e nânen, e kaa me nnei basck me t’ sciòccien e vet, e t’ dyy kan me ken gni misc.
6 Nuk jan praa mââ dyy, por saλde gni misc. Scka kaa praa gnittun Ԑoti, nièri mos t’ daain.
7 Thon atii: E psè praa Moisei urdhnoi me dhan letren e t’ lsciuemit, e meu daa?
8 Tha atyne: Moisei per sebèt t’ foortës ԑemrës jui dha juve iԑen me lsciue graat tuja: por prei s’ fiλuemit nuk kiè cisctù.
9 E une po ju tham, psè gith‐kusc ci t’ keet lsciue gruen e vet, vec se per sebèt kurvniis, e t’ keet marr gni tièter, bân kurvnii: e kusc t’ keet marr gruen e lsciume, kurvòn.
10 Thon atii discèpuit e vet: N’ kiòft ksctù puna e nièrit me t’ sciòccien, s’ viien meu martue.
11 E tha ai atyne: T’ githe nuk marrin‐vesc ket fiàl, por atyne ci âsct dhanun.
12 Psè jan dissaa haduma, ci ksctù jan leem prei barkut s’ amës: e jàn haduma, ci jan bââmun prei nièrԑsc: e jan haduma, ci kan tredhun vetvethen per hater t’ reɣniis cièλvet. Kusc munnet me marr‐vesc t’ merr‐vesc.
13 Athèr pruune perpara atii fmiit, aboλà ci t’ vêêt duurt permì atà, e t’ lùtëhei. Por discèpuit u bertitscin atyne.
14 E tha Jeԑu atyne: Lêni fmiit, e mos bâni atyne jassàk me ardh te une: psè reɣnia e cièλvet âsct e tyne.
15 E massì pat vûû duurt permì atà, sckoi prei assì vennit.
16 E cè gni tui affrue atii, e tha: Mièscter i mir, ci t’ mir t’ bâi une por me fitue jeten e paa‐sosmë?
17 Jeԑu tha atii: Psè m’ pvet mue kâh âna s’ mirs? Gni âsct i mir, Ԑotỳn. Por n’ dacc me hîî n’ jet, mma urdhnimet.
18 Tha atii: T’ zil? E Jeԑu tha: Mos vraa: Mos kurvnò: Mos vidh: Mos bân descmii rrêêscme:
19 Nneerò baben tân, e nânen tânne, e kee me dasct sciòccin tân sikùr vetvethen.
20 Tha atii diàli: T’ gith ktò e ruita ciỳsc se prei t’ riit tem, e scka mââ m’ duhet mue?
21 Jeԑu tha atii: N’ dacc me ken i plott, sckò, scitt gith scka kee, e nep fukaravet, e kee me pass gni haԑn n’ cièλ: e eja, e m’ merr mrapa mue.
22 E si nniu diàli ktò fiàl, sckoi idhtscm: psè kiscte sciùm cifλèkice.
23 E tha Jeԑu discèpuivet vet: Per t’ vertèt po ju tham, se âsct vsctiir per ԑegninin me hîî n’ reɣnii t’ cièλvet.
24 E prap po ju tham: Se âsct mââ koλai me sckue gni deve n’ per bir t’ giylpàns, se gni ԑegnin me hîî n’ reɣnii t’ cièλvet.
25 E discèpuit tui nnie ktò, fort u ciuditne, tui than: Kùsc praa kaa me muit meu scelbue?
26 E Jeԑu tui kciỳr atà, tha atyne: Kiò per nièrԑt s’ âsct memciỳm: por perpara Ԑotit gith scka âsct memciỳm.
27 Athèr tui pergièg Pièter, tha atii: Cè na kena lân gith scka, e t’ kena marr mrapa tyy: praa scka kaa me ken per nee?
28 E tha Jeԑu atyne: Per t’ vertèt po ju tham, ju, ci keni marr mrapa mue, n’ t’ pertrimit kuur i Biri i nièrit kaa me nnei n’ selii t’ madhniis vet, keni me nnei edhè ju permì dymdhètt seliit, tui gikue dymdhètt fisset e Iԑraèlit.
29 E gith‐kusc, ci t’ keet lânun sctpiin, o vλaԑnit, o motrat, o baben, o nânen, o t’ sciòccien, o biit, o arat per hater emnit tem, kaa me marr gni cint per gni, e jeta e paa‐sosmë kaa me pass.
30 E sciùm t’ paar kan me ken t’ mram, e sciùm t’ mram t’ paar.
Për ndamjen
1 Mbasi Jezusi i kreu këto fjalë, u largue nga Galile dhe shkoi në trojet e judesë përtej Jordanit. 2 Turma të mëdha i shkuen mbrapa dhe atje ai i shëroi. 3 Iu afruen disa farisej dhe e vunë në provë, tue i thanë: «A lejohet me e nda gruen për çdolloj shkaku?» 4 Jezusi u përegjigj: «A nuk e keni lexue se ai që i krijoi prej zanafillet, mashkull e femën i bani »? 5 E tha: «Për shkak të kësaj, njeriu do të lajë të atin e nanën, do të ngjitet grues së vet e të dy do të jenë një trup i vetëm . 6 Kështuqë, nuk janë ma dy, por një mish. Pra, çka Hyu ka lidhë, njeriu të mos e ndajë!». 7 I thonë: «E pse Moisiu urdhnoi me i dhanë dëftesën e ndamjes dhe me e lëshue ?» 8 U thotë: «Moisiu, prej zemërngurtësisë suej ju lejoi me i lëshue gratë tueja, porse, prej zanafillet, nuk ka qenë kështu. 9 Por, unë po ju them se, kush e lëshon gruen e vet, përveç për shkak të shemrimit, dhe martohet me një tjetër, thyen kunorës». 10 Nxanësit i thonë: «Nëse është i tillë rasti i një burri me një grua, nuk volit me u martue». 11 Por ai u tha: «Jo të gjithë e pranojnë këtë fjalë, por ata të cilëve u asht dhanë. 12 Ka eunukë, që u lindën të tillë nga barku i nanës. Ka edhe eunukë që u banë eunukë për mbretninë e qiejve. Kush mundet me e pranue, ta pranojë».
Jezusi bekonë fëmijët
13 Atëherë i sollën pranë disa fëmijë, që t'u vinte duert sipër, por nxanësit i qortuen. 14 Mirëpo Jezusi tha: «Leni fëmijët e mos i ndalni me ardhë tek unë, se e të këtillëve asht mbretnia e qiejve». 15 Mandej vuni duert mbi ta e shkoi prej andej.
Djali i pasun
16 Dhe, ja, dikush iu afrue e i tha: «Mësues, çfarë të mirë duhet të baj, të të kem jetën e pasosun?». 17 Ai iu përgjigj: «Pse më pyet për të mirën? Një asht i mirë. Nëse dëshiron me hy në jetën e pasosun, mbaj urdhnimet». 18 I tha: «Cilat?». Jezusi iu përgjigj: «Mos vrit, mos the kunorën, mos vidh, mos ban dëshmi të rreme, 19 ndero atin e nanën dhe dueje të afërmion si veten! ». 20 Djaloshi i tha: «Të gjitha këto i kam ndjekë. Çka më mungon ende?». 21 Jezusi i tha: «Nëse dëshiron me qenë i përkryem, shko, shit plangun tand, jepua të varfënve e do të kesh një thesar në qiej. Atëherë eja e më ndiq!». 22 Kur e ndigjoi këtë fjalë, djaloshi iku i pikëlluem. Ishte njëmend pasunar pronash të shumta. 23 Jezusi u tha nxanësve të vet: «Vërtet po ju them se i pasuni hyn zorshëm në mbretninë e qiejve. 24 Prap po ju them, ma kollaj e ka deveja me kalue në vrimën e gjilpanës, se i pasuni me hy në mbretninë e Hyut». 25 Kur dishepujt e ndigjuen, u hutuen fort e thanë: «Kush, pra, mundet me u shpëtue?». 26 Jezusi i kundroi e tha: «Për njerëzit kjo asht e pamundun, por për Hyun gjithçka asht e mundun». 27 Atëherë Pjetri iu përgjigj: «Ja, ne lamë gjithçka dhe të ndoqëm. Çka, pra, do të ndodhë me ne?». 28 Jezusi u tha: «Vërtet po ju them, se ju, që më ndoqët mue, në fillimin e ri, kur të ulet biri i njeriut në fronin e lavdisë së tij, do të uleni edhe ju në dymbëdhjetë frone, me gjykue dymbëdhjetë fiset e Izraelit. 29 Dhe cecili të ketë lanë shtëpia, apo vëllazën, apo motra, apo atë, apo nanë, apo fëmijë, apo ara për shkak të emnit tim, do të marrë njëqindfish e do të trashëgojë jetën e pasosun. 30 Por, shumë të parë do të jenë të fundit e të fundit, të parët».