1 E tui hyp n’ bark sckaperzei lekiènin, e erdh n’ scehèr t’ vet.
2 E cè vêêscin perpara atii gni paralitìk raamun n’ sctrat. E tui paa Jeԑu feen t’ atyne, tha paralitikut: Uԑdatu, biir, t’ fallen tyy mkatet tua.
3 E cè dissaa prei Sckribesc thane me vetveti: Ky po truen.
4 E si paa Jeԑu mennimet t’ atyne, tha: Psè po kuitoni këcc n’ ԑemra tuja?
5 Scka âsct mââ koλai me than: T’ jan fallun tyy mkatet e tua: a me than: Ciou, e ezz?
6 E aboλà ci t’ dini, se i Biri i nièrit kaa pusctèd n’ tok me fall mkatet, tha athèr paralitikut: Ciou, e merr dyscekun tânne, e sckò n’ sctpii tân.
7 E u ciue, e sckoi n’ sctpii t’ vet.
8 E tui paa haλku dresctue, e levduene Ԑotin, ci dha kacc puscteden nièrԑvet.
9 E, tui sckue Jeԑu ndyi, paa gni nièrin ci rriite permì kanavèt, me emnit Mattee. E tha atii: Merren mrapa mue. E si u ciue, ndocc atè.
10 E u bââ, tui nnei ai n’ sofer n’ sctpii, cè sciùm publikai e mkatnore tui ardhun, rriiscin n’ sofer me Jeԑu, e me discèpuit t’ atii.
11 E tui paa Fariseit, thoiscin discèpuivet t’ atii: Psè Mièsctri jui po hâ me publikai e me mkatnore?
12 E Jeԑu tui nnie, tha: T’ scnosct nuk kan nevòj per eccìm, por t’ ligt.
13 E tui sckue, e zêni scka âsct: Due miscrieren, e jò kurbanin. Psè nuk erdha me thirr t’ dreitit, por mkatnòrt.
14 Athèr u affruene atii discèpuit t’ Gniònit, tui than: Psè na, e Fariseit, scpesc po gninoim: e discèpuit t’ tuu nuk gninoin?
15 E tha Jeԑu atyne: A munnen sciòkt e dhândrit me kiaa, deri ci rri dhândri me tà? E kan me ardhun dittet ci dhândri kaa meu hièkun prei assìsc: e athèr kan me gninuem.
16 Kerkùsc gnet zopen e zohës eree gni petkut vièter: psè ajò esctueme hièk nnoi senn petkut, e t’ sckyemit bâhet mââ i këcc.
17 As nuk sctiin vêênen eree n’ rscict vièter; nnrỳscei thehen rscict, e vêêna derdhhet, e rscict sckoin dam. Por vêênen eree sctiin n’ rsice t’ rii, e t’ dyy kan meu ruit.
18 Ai tui fol ktò atyne, cè gni nner t’ paar u affrue, e adhrote atè, tui than: Ԑot, bia eme gnetàsc âsct dek: por eja, e vêne doren tânne permì atè, e kaa meu giàλ.
19 E Jeԑu tui u ciue, ndiekte atè, e discèpuit e vet.
20 E cè gni grue, e zila hìcete këcc prei t’ rèdhunit giàkut ciỳsc se prei dymdhètt vièttësc, ju affrue mrapa, e preku sckunniλin e petkut e tii.
21 Psè thote me vetveti: N’ perkìtscia saλde petkun e tii, kam me psctue.
22 E Jeԑu u kthye, e tui paa atè, tha: Kii uԑdai, o bii, feja e jote t’ kaa psctue. E gruja u scnosc n’ at sahàt.
23 E si erdh Jeԑu n’ scpii t’ atii t’ parit, e tui paa burigiit, e haλkun tui bââ ԑciùrm, thote:
24 Largohi: psè vaiԑa nuk âsct dekun, por po flêê. E perciestiscin atè.
25 E si u perԑûûn haλku, hîîni: e kapi doren e assai. E vaiԑa u ciue.
26 E ky nââm duul n’ t’ gith at dhee.
27 E prei ndyi Jeԑu tui voit, dyy ciòrra muurne mrapa atè, tui bertìt, e tui than: Kii miscrier per nee, o i biri Davidit.
28 E si erdh n’ scpii, u affrue atii t’ verbet. E tha Jeԑu atyne: A bessoni se un mùnnemi me bââ juve ktè? I thon atii: Possì, o Ԑot.
29 Athèr preku syyt e tyne, tui than: U bâft juve, sikursè keni feen.
30 E u cilne syyt e tyne: e Jeԑu i sctrengoi, tui than: Kciỳrni ci mos diin kusc.
31 E atà tui dall, hapen nââmin e tii n’ gith at dhee.
32 E atà sì duulne, cè pruune perpara atii gni nièri t’ paa‐goi t’ diemnuem.
33 E si perԑûû diàλin, i paa‐goi foli, e haλku u mrekuλuene, tui than: Kur ksctù s’ âsct paa n’ Iԑraèl.
34 E Fariseit thoiscin: Ky po perԑên dièmnit me t’ parin e dièmnevet.
35 E Jeԑu sckote rreth gith scehervet, e katùnnevet, tui msue n’ sinagoga t’ tyne, e tui predikue ugniλin e reɣniis, tui scnosc t’ gith dèrgiat, e t’ gith lngatet.
36 E tui paa haλku, pat miscrier per tà: psè iscin t’ munnuem, e rriiscin sikursè delet paa ciobàn.
37 Athèr thot discèpuive t’ vet: T’ kòrruni âsct gnimèn sciùm, por puntòrt jan pak.
38 Lutni praa Ԑotniin e korrs, ci t’ cion puntòrt n’ korr t’ vet.
KAPTINA IX.
1 Edhe ai hyni ndë lundrët, e kapërceu, e erdhi ndë qytet të vet.
2 Edhe qe tek i prunë nji ulok diergunë mbi shtrat; edhe Iesui si pa besën’ e atyneve, i tha ulogut: Merr zemër’, o bir; t’u falnë fajet’ e tua.
3 Edhe qe disa prei Shkruisish thanë me vetëvetëhet, se : Kyi po truen.
4 Edhe Iesui si pa mendimet’ e atyneve, tha: Përse mendoheni ju punë të këqia ndër zemërat tueja?
5 Sepse qish ashtë ma kollai me thanë: T’u falnë fajet’ e tua; a por me thanë: Çohu, edhe ecë?
6 Edhe qi ta dini se i bir’ i nieriut ka urdhënë mbi dhet me falë faje (atëherë i thot’ ulogut): Çohu, e ngre shtratinë tand, edhe shko ndë shtëpit tande.
7 Edhe ai u çue, e shkoi ndë shtëpit të vet.
8 Edhe kur panë gjindëja, u mërekulluenë, edhe lavduenë Perëndinë qi u dha kësi urdhëni nierëzëvet.
9 Edhe Iesui, tue shkuem andej, pa nji nieri, qi i thoshinë Matthe, tue ndenjunë ndë duganë, edhe i thotë: Më merr mbrapa. Edhe ai u ngrit, e i vote mbrapa.
10 Edhe kur po rrinte ndë mësallë ndë shtëpit, qe tek erthnë shumë publikanë e fajtorë, edhe rrijshinë ndë mësallë bashkë me Iesun’ e me dishepujt e ati.
11 Edhe Fariseitë kur panë, u thanë dishepujvet ati: Përse mieshtri juei ha e pi bashkë me publikanë e me fajtorë?
12 Por Iesui kur ndëgjoi, u tha atyneve: Ata qi janë të shëndoshë s’kanë nevojë për miekës, por ata qi kanë keq.
13 Edhe shkoni, e mësoni qish ashtë: “Due përdëllim, e jo kurban”, sepse s’kam ardhunë me thirrunë të dreitë ndë pendim, por fajtorë.
14 Atëherë i vinë përanë dishepujt’ e Gjionnit, e i thonë: Përse na edhe Fariseitë agjinojmë shumë, por dishepujt’ e tu s’agjinojnë?
15 Edhe Iesui u tha atyneve: A mundetë me mbaitunë zi ata qi thërrasinë për darsmë, deri sa të jetë dhandërri bashkë me ata? Por kanë me ardhunë ditt, kur të hiqetë dhandërri prei atyneve, edhe atëherë kanë me agjinuem.
16 Edhe as kurkush s’ven arnë pëlhure të re mbi petk të vietërë, sepse heq të mbushëmit’ e vet prei petkut, edhe bahetë ma e keqe e shqyeme.
17 Edhe as nukë venë venë të re ndë rrëshiqë të vietërë, sepse ndë vufshinë, rrëshiqatë shqyhen’, edhe vena derdhet, edhe rrëshiqatë hupenë, por venë venë të re ndë rrëshiqë të rij, edhe kështu qindrojnë të dyja.
18 Ai tue folun’ atyneve këto, qe tek erdhi nji i parë, edhe adhuronte atë, e thoshte: Se eme bijë vdiq tashti, por eja, e venë dorënë tande mbi atë, edhe ka me rruem.
19 Edhe Iesui u çue, e vote mbrapa ati, bashkë me dishepujt e vet.
20 Edhe qe, nji grue, qi i rriethte gjak prei vetëhesë dy-mbë-dhetë viet, u afrue mbrapa, edhe preku sqepin’ e petkut ati,
21 sepse thoshte me vetëvetëhenë, se : Veç ndë përkitsha petkun’ e ati, kam me u shëndoshunë.
22 Edhe Iesui, kur u këthye, e pa atë, tha: Ki zemër’, o bijë, besa jote të shpëtoi. Edhe grueja u shpëtue çë mb’ate herë.
23 Edhe Iesui mbassi erdhi ndë shtëpit të parit, edhe pa ata qi u bijshinë fejevet, edhe gjindëjenë tue bamë gjam,
24 u thotë: Ikni, sepse vajza s’ka vdekunë, por po flen. Por ata qesheshinë për atë.
25 Edhe gjindëja kur duel përjashta, hyni, edhe e kapi për dore, edhe vaiza u çue.
26 Edhe kyi za duel ndëpër gjith’ atë dhe.
27 Edhe Iesui tue ikun’ andej, i voitnë mbrapa dy të verbëtë, tue thirrun’ e tue thanë: Përdëllena, o bir’ i Davidit.
28 Edhe ai kur erdhi ndë shtëpit’, i erthnë përanë të verbëtë; edhe Iesui u thot’ atyneve: Besoni ju , se mundem me bamë këte punë ? Ata i thonë: Po, Zot.
29 Atëherë preku syt’ e atyneve, tue thanë: U baftë mbë ju mbas besësë tuei.
30 Edhe u çelnë syt’ e atyneve, edhe Iesui i porositi shtrëngueshim, e u tha: Shikoni mos e marri vesht kurkush.
31 Por ata porsa duelnë, dhanë zaninë për ate ndëpër gjith’ ate dhe.
32 Edhe ata si duelnë, qe tek i prunë nji nieri shurth të diallosunë.
33 Edhe dialli si u nxuer, shurdhi foli, edhe gjindëja u mërekulluen’ e thanë, se askurrë ndonjiherë s’ashtë pamë kështu ndë Israel.
34 Por Fariseitë thoshinë, se : Nxier djemënitë me anë të parit djemënavet.
35 Edhe Iesui shkonte rreth gjithë qytetevet, e katundevet, tue mësuem ndëpër synagogat e atyneve, e tue predikuem ungjillin’ e mbëretënisë, e tue shëndoshunë çdo sëmundëje, e çdo lingatë ndë popull.
36 Edhe kur pa gjindëjenë, iu dhimpt për ata, sepse ishinë lodhun’ e shpërdamë porsi dhentë qi s’kanë bari.
37 Atëherë u thotë dishepujvet vet: Të korrët ashtë shumë, por punëtorëtë janë pak;
38 lutuni pra të zotit të korrit për me nxierrë punëtorë për të korrët e vet.