1 E massì kiè ԑdrypun prei malit, sciùm haλk muurne mrapa atè:
2 E cè tui ardhun gni igherbuλun, e adhrote atè, tui than: Ԑot, n’ dacc, ti munnesc me m’ dliir.
3 E Jeԑu tui sctrii doren, preku atè, tui than: Due, dliiru. E me gni her u dliir prei gherbuλet.
4 E tha Jeԑu atii: Ruju, mos me than kui: por scko, diftò vethen mesctarit, e fall dhuntiin, ci urdhnoi Moisei, n’ descmii t’ atyne.
5 E massì kee hîî n’ Kafàrnaum, u affrue atii gni Centuriòn, tui ju lutun,
6 E tui than: Ԑot, yԑmeciàri jem n’ sctpii teme rri paralitìk, e âsct fort këcc munnuem.
7 E Jeԑu tha atii: Une kam me ardh, e kam me scnosc atè.
8 E tui pergièg Centuriòni, thà: Ԑot, nuk jam i dêgn ci ti t’ hîîsce nnen tiègula t’ mia: por thui vec gni fiàl, e yԑmeciàri jem kaa meu scnosc.
9 Psè edhè une jam gni nièri nnen pusctèd t’ tièter kui, e kam nnen vethen niԑàmt, e thom gnenit: Sckò, e ai ve: e tiètrit, Eja, e vièn: e scerbetorit tem, Bân ktè, e ai e bân.
10 E tui nnie Jeԑu, u mrekuλue, e tha atyne ci sckoiscin mrapa: Per t’ vertèt po ju tham, nuk kam gièt kacc fee t’ madhe n’ Iԑraèl.
11 E une po ju tham, ci sciùm kan me ardhun prei s’ dàllunit, e prei s’ prenimit, e kan me nnei me Abramin, e Isakun, e Jakobin n’ reɣnii t’ cièλvet:
12 E biit e reɣniis kan me ken cittun n’ terre t’ priàscteme: atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.
13 E tha Jeԑu Centuriònit: Sckò, e sikursè bessove, t’ u bâft tyy. E u scnosc yԑmeciàri n’ at sahàt.
14 Massì ci erdh Jeԑu n’ scpii t’ Piètrit, paa vieherren e tii raam tui ken me ethe:
15 E preku doren e assai, e ethet e lsciuene atè: e u ciue, e bâte ysmèt atyne.
16 E saa u bââ mràmia, pruune perpara atii sciùm ci kiscin t’ dièmnen: e i zirrte scpirtnat me fiàl: e scnosci tetân t’ ligt:
17 Aboλà ci t’ mùscei scka âsct thanun prei profetës Isaìes, ci thot: Ai muur t’ ligat tâân: e dèrgiat tâân kaa baart.
18 E tui paa Jeԑu sciùm haλk rreth vetit, urdhnoi me dall pertè uin.
19 E tui affrue gni sckrib, tha atii: Mièscter, une due me t’ marr mrapa tyy, githkùnn ci t’ veesc.
20 E tha atii Jeԑu: Dhèlpenat kan scpeλat, e scpênnìit e airit cièrdhat: por i Biri i nièrit nuk kaa ku me psctet kryet.
21 E gni tièter prei discèpuivet t’ atii i tha: Ԑot, a m’ nep iԑen perpara me voit, e me vorrue baben tem.
22 E Jeԑu tha atii: Me merr mrapa mue, e lêê t’ dèkunit me vorrue t’ dèkunit e vet.
23 E tui hyp ai n’ bark, muurne mrapa atè discèpuit t’ vet:
24 E cè gni e madhe fortùn u bââ n’ deet, asctù ci barka t’ mlòhei prei taλaԑesc, e ai flêête.
25 E u affruene atii discèpuit t’ vet, e ciuene atè prei giùmit, tui than: Ԑot, na psctò nee, po bìrremi.
26 E Jeԑu tha atyne: Psè po frigohi, o nièrԑe t’ pak fees? Athèr tui u ciuem n’ kâm, urdhnoi eernat e deetin, e u bââ rahatii e madhe.
27 Ndyi nièrԑt u ciuditne, tui than: Kùsc âsct cikỳ, t’ zilet eernat e deeti i nnighioin?
28 E massì erdh knei uin vaan n’ vilajèt t’ Gerasènevet, duulne perpara atii dyy t’ diemnuemit, tui dallun prei vorrԑsc; e iscin acc t’ plott furiiscin, ci as‐kusc s’ muite me sckaperzye per at udh.
29 E cè bertitne, tui than: Cfar pune nner nee, e tyy, o Jeԑu i biri Tenԑòt? Erdhe ktù perpara vaktit per me munnuem nee?
30 E nuk iscte fort largh prei assìsc gni grig t’ sciùm thiivet tui kulòt.
31 E dièmnit lutscin atè, tui than: N’ na perԑòsc kendyi, ciòna n’ grig t’ thiivet.
32 E tha atyne: Sckoni. E atà tui dallun hîîne n’ thii, e cè me gni t’ madhe furii t’ gith grìgia raa n’ deet: e zoffne n’ ui.
33 E ciobanet ikne: e tui ardh n’ scehèr, kalzuene gith scka, e per atà, ci patne pass dièmnit.
34 E cè gith sceheri duul perpara Jeԑu: e si e paane atè lutscin, ci t’ largòhei prei hudutësc atyne.
KAPTINA VIII.
1 Edhe ai kur sdrypi prei malit, shumë gjindëje i voitnë mbrapa.
2 Edhe qe tek erdhi nji i kromosunë, edhe e adhuronte, tue thanë: Zot, ndë daç, mundesh me më qiruem.
3 Edhe Iesui shtrini dorën’ edhe e preku, tue thanë: Due; qirohu. Edhe përnjiherë iu qirue kroma.
4 Edhe Iesui i thotë: Shiko mos i thuesh kuit, por shko, e difto vetëvetëhenë te prifti, edhe shpierë dhunëtinë qi ka urdhënuem Moiseu, për dëshmi mb’ata.
5 Edhe Iesui kur hyni ndë Kapernaum, i erdhi përanë nji urdhën-qindës, tue iu lutunë,
6 edhe thoshte: Zot, shërbëtori em dergjetë ndë shtëpit ulok, e mundohetë vështirshim.
7 Edhe Iesui i thotë: Unë kam me ardhunë, e kam me e shëndoshunë.
8 Edhe urdhën-qindësi u përgjeq, e tha: Zot, nukë jam i zoti qi të më hyjsh ndënë strehet, por thuei vetëmë nji fjalë, edhe shërbëtori em ka me u shëndoshunë.
9 Sepse edhe unë jam nji nieri ndën’ urdhënë, edhe kam me vetëhenë t’eme ushtëtorë; edhe i thom këti: Shko, edhe shkon; edhe tietërit: Eja, edhe vien; edhe shërbëtorit t’em: Ban këtë, edhe e ban.
10 Edhe Iesui kur ndëgjoi, u mërekullue, edhe u tha atyneve qi e merrshinë mbrapa: Me të vërtet po u thom juve, se as ndë Israel s’kam me gjetunë kaqi besë.
11 Edhe po u thom juve, se shumë vetë kanë me ardhunë prei së lemesh, e prei së perënduemesh diellit , edhe kanë me ndenjunë ndë mësallë bashkë me Abrahamin’ e me Isaakun’ e me Iakobinë ndë mbëretënit të qillvet.
12 Por të bijt’ e mbëretënisë kanë me u hedhunë nd’errësinët të përjashtëme, atie ku ka me qenë të qjamit e të dridhunit’ e dhambëvet.
13 Edhe Iesui i tha urdhën-qindësit: Shko; edhe t’u baftë sikurse besove. Edhe shërbëtor’ i ati u shëndosh çë mb’atë herë.
14 Edhe Iesui kur erdhi ndë shtëpit të Pietrit, pa të vieherrën’ e ati tue u diergunë ndër ethe.
15 Edhe e kapi për dore, edhe e lan’ ethetë; edhe ajo u çue, e u shërbente atyneve.
16 Edhe si u ngrys, i prunë shumë të diallosunë, edhe ai xuer shpirtënat’ e këqij me fjalë, edhe shëndoshi gjith’ ata qi kishinë keq,
17 qi të mbushetë qish ashtë thanë, prei profetit Isaisë, qi thoshte: “Ai muer sëmundëjetë t’ona, edhe barti lingatatë”.
18 Edhe Iesui kur pa shumë gjindëje rreth vetëhesë, urdhënoi me shkuem përtej.
19 Edhe nji Shkruis u afrue, e i tha: Mieshtër, kam me ardhunë mbrapa teje kudo qi të veç.
20 Edhe Iesui i thotë: Dhelpënatë kanë shtrokulla, edhe shpendët’ e qiellit çerdhe, por i bir’ i nieriut s’ka ku me ulunë kryetë.
21 Mbasandai nji tietër prei dishepujsh ati i thotë: Zot, më lenë përpara me voitun’ e me vorruem t’em atë.
22 Por Iesui i tha: Më merr mbrapa; edhe lenë të vdekunitë me vorruem të vdekunit’ e vet.
23 Edhe kur hyni ndë lundrët, e muernë mbrapa dishepujt’ e ati.
24 Edhe qe tek u ba nji tërmet i math ndë det, kaqi sa po mbulohei lundra prei valësh, por ai flinte.
25 Edhe dishepujt’ e ati i erthnë përanë, edhe e çuenë, tue thanë: Zot, shpëtona, se po hupimë.
26 Edhe ai u thot’ atyneve: Përse jeni frikësa, o besë-pakë? Atëherë u çue, e qirtoi erënat’ edhe detinë; edhe u ba bunac’ e madhe.
27 Edhe nierëzitë mërekulloheshin’ e thoshinë: Çfarë nieriu ashtë kyi? Se edhe erënat’ edhe deti i ndëgjojnë!
28 Edhe kur erdhi mb’anë të tejme ndë katund të Gergesinvet, hasnë me atë dy të diallosunë, dalë prei vorresh, shumë të egër, kaqi sa s’mundei kurkushi me shkuem përanë asai udhe.
29 Edhe qe te thirrnë, tue thanë: Qish ke me ne edhe ti, o Iesu, i Bir’ i Perëndisë? Erdhe këtu para kohësë me na munduem?
30 Edhe lark atyneve ishte nji tub’ e madhe thish tue kullotunë.
31 Edhe djemënit’ i luteshin’ e i thoshinë: Ndë na xierrsh këndyj , na lenë me shkuem ndë tubë të thivet.
32 Edhe ai u tha atyneve: Shkoni. Edhe ata duelnë e shkuenë ndë tubë të thivet, edhe qe gjithë tuba e thivet tek u tuerr prei shkrepit, e ranë ndë det, edhe cofnë ndër ujënat.
33 Edhe baritë iknë, e erthnë ndë qytet, e dhanë za për të gjitha, edhe për punë të diallosëmvet.
34 Edhe qe gjithë qyteti tek i duel përpara Iesuit, edhe kur pan’ atë, iu lutnë qi të dali prei synoresh atyne.