1 E u bââ, si i maroi Jeԑu ktò fiàl, sckoi prei Galilejet e voiti prei kufîîsc t’ Cfutniis pertè Jordanin,
2 E muurne mrapa atè sciùm haλk, e atỳ i scnosci atà.
3 E Fariseit u affruene atii per me tnue, e i thane: A kaa nièri iԑen me lsciue gruen e vet, per cfar do sebeti?
4 Ai tui pergièg, tha atyne: A nuk koni ju lezue, psè ai, ci ciỳsc prei t’ fiλuemit krioi nièrin, krioi atà masckuλ e femen? e tha:
5 Per ktè kaa me lân nièri baben, e nânen, e kaa me nnei basck me t’ sciòccien e vet, e t’ dyy kan me ken gni misc.
6 Nuk jan praa mââ dyy, por saλde gni misc. Scka kaa praa gnittun Ԑoti, nièri mos t’ daain.
7 Thon atii: E psè praa Moisei urdhnoi me dhan letren e t’ lsciuemit, e meu daa?
8 Tha atyne: Moisei per sebèt t’ foortës ԑemrës jui dha juve iԑen me lsciue graat tuja: por prei s’ fiλuemit nuk kiè cisctù.
9 E une po ju tham, psè gith‐kusc ci t’ keet lsciue gruen e vet, vec se per sebèt kurvniis, e t’ keet marr gni tièter, bân kurvnii: e kusc t’ keet marr gruen e lsciume, kurvòn.
10 Thon atii discèpuit e vet: N’ kiòft ksctù puna e nièrit me t’ sciòccien, s’ viien meu martue.
11 E tha ai atyne: T’ githe nuk marrin‐vesc ket fiàl, por atyne ci âsct dhanun.
12 Psè jan dissaa haduma, ci ksctù jan leem prei barkut s’ amës: e jàn haduma, ci jan bââmun prei nièrԑsc: e jan haduma, ci kan tredhun vetvethen per hater t’ reɣniis cièλvet. Kusc munnet me marr‐vesc t’ merr‐vesc.
13 Athèr pruune perpara atii fmiit, aboλà ci t’ vêêt duurt permì atà, e t’ lùtëhei. Por discèpuit u bertitscin atyne.
14 E tha Jeԑu atyne: Lêni fmiit, e mos bâni atyne jassàk me ardh te une: psè reɣnia e cièλvet âsct e tyne.
15 E massì pat vûû duurt permì atà, sckoi prei assì vennit.
16 E cè gni tui affrue atii, e tha: Mièscter i mir, ci t’ mir t’ bâi une por me fitue jeten e paa‐sosmë?
17 Jeԑu tha atii: Psè m’ pvet mue kâh âna s’ mirs? Gni âsct i mir, Ԑotỳn. Por n’ dacc me hîî n’ jet, mma urdhnimet.
18 Tha atii: T’ zil? E Jeԑu tha: Mos vraa: Mos kurvnò: Mos vidh: Mos bân descmii rrêêscme:
19 Nneerò baben tân, e nânen tânne, e kee me dasct sciòccin tân sikùr vetvethen.
20 Tha atii diàli: T’ gith ktò e ruita ciỳsc se prei t’ riit tem, e scka mââ m’ duhet mue?
21 Jeԑu tha atii: N’ dacc me ken i plott, sckò, scitt gith scka kee, e nep fukaravet, e kee me pass gni haԑn n’ cièλ: e eja, e m’ merr mrapa mue.
22 E si nniu diàli ktò fiàl, sckoi idhtscm: psè kiscte sciùm cifλèkice.
23 E tha Jeԑu discèpuivet vet: Per t’ vertèt po ju tham, se âsct vsctiir per ԑegninin me hîî n’ reɣnii t’ cièλvet.
24 E prap po ju tham: Se âsct mââ koλai me sckue gni deve n’ per bir t’ giylpàns, se gni ԑegnin me hîî n’ reɣnii t’ cièλvet.
25 E discèpuit tui nnie ktò, fort u ciuditne, tui than: Kùsc praa kaa me muit meu scelbue?
26 E Jeԑu tui kciỳr atà, tha atyne: Kiò per nièrԑt s’ âsct memciỳm: por perpara Ԑotit gith scka âsct memciỳm.
27 Athèr tui pergièg Pièter, tha atii: Cè na kena lân gith scka, e t’ kena marr mrapa tyy: praa scka kaa me ken per nee?
28 E tha Jeԑu atyne: Per t’ vertèt po ju tham, ju, ci keni marr mrapa mue, n’ t’ pertrimit kuur i Biri i nièrit kaa me nnei n’ selii t’ madhniis vet, keni me nnei edhè ju permì dymdhètt seliit, tui gikue dymdhètt fisset e Iԑraèlit.
29 E gith‐kusc, ci t’ keet lânun sctpiin, o vλaԑnit, o motrat, o baben, o nânen, o t’ sciòccien, o biit, o arat per hater emnit tem, kaa me marr gni cint per gni, e jeta e paa‐sosmë kaa me pass.
30 E sciùm t’ paar kan me ken t’ mram, e sciùm t’ mram t’ paar.
KAPTINA XIX.
1 Edhe Iesui kur mbaroi këto fjalë, u ngrit prei Galilesë, edhe erdhi ndë synoret e Iudesë, përtej Iordanit.
2 Edhe e muer mbrapa shumë gjindëje; edhe ai i shëndoshi atie.
3 Edhe erthnë tek ai Fariseitë, tue ngam’ atë, e tue thanë: Nd’asht’ e udhësë mbë nierinë me lishuem gruen’ e vet për çdo shkaik?
4 Edhe ai u përgjeq, e u tha atyneve: S’keni kënduem, se ai qi bani ata çë ndë krye të herësë, i bani mashkull’ edhe femënë?
5 Edhe tha: “Nieriu ka me lanë të atin’ edhe t’amënë për këte punë, edhe ka me u ngjitunë mbas gruesë vet, edhe të dy kanë me qenë nji mish?”.
6 Kaqi sa nukë janë ma dy, por nji mish. Ate pra qi Perëndia e bani parë, nieriu le të mos e dajë.
7 I thonë: Përse pra Moiseu ka porositunë me dhanë letër së dameje, edhe me e lishuem?
8 U thot’ atyneve: Sepse Moiseu ua la juve me lishuem gratë tueja për zemër-ashpërënë tuei, por ndë krye të herësë s’ka qenë kështu.
9 Edhe po u thom juve, se ai qi të lishojë gruen’ e vet, përveç punë kurvënie, edhe të martohetë me tietër, kurvënon; edhe ai qi të martohetë me grue të lishuemë, kurvënon.
10 Dishepujt’ e ati i thonë: Ndë qoftë kështu pun’ e nieriut me gruenë, nuk’ ashtë mirë me u martuem.
11 Por ai u thot’ atyneve: Nukë mundenë të gjithë me pritunë këte fjalë, por ata, qi ashtë dhanë mb’ata.
12 Sepse janë të tredhunë, qi kanë lemë kështu prei barkut s’amësë; edhe janë të tredhunë, qi u trothnë prei nierëzish; edhe janë të tredhunë, qi trothnë vetëvetëhenë për mbëretënin’ e qillvet. Ai qi mundetë me pritunë këte , le ta presi.
13 Atëherë i prunë disa çuna të vogjilë me vumë duertë përmbi ata, edhe me i uruem; edhe dishepujt’ i qirtuenë.
14 Por Iesui tha: Lini çunat’ e vogjilë, edhe mos i ndalni me ardhunë tek unë, sepse mbëretënia e qillvet ashtë për kësish.
15 Edhe si vuni duertë përmbi ata, iku prej andej.
16 Edhe qe tek i erdhi përanë nji nieri , e i tha: Mieshtër i mirë, ç’të mirë të baj për me pasunë jetë të pasosëme?
17 Edhe ai i tha: Ç’më thue i mirë? Kurkushi s’asht’ i mirë, përveç nji Perëndie. Por ndë daç me hymë ndë jetët, ruei porositë.
18 I thotë: Cillatë? Edhe Iesui i tha këto: “Mos vrasish. Mos kurvënojsh. Mos viedhish. Mos apish dëshmi mbë rrenë.
19 Ndero t’ët at’ e t’ët’ amë. Edhe: Të duesh të afërminë tand porsi vetëhenë tande”.
20 Dialoshi i thotë: Këto të gjitha i kam rueitunë çë mbë të rit t’em, por qish më mungon ma?
21 Iesui i tha: Ndë daç me u bam’ i kulluem, shko, e shit gjanë tande, e nepua të vobegjëvet, edhe ke me pasunë thesore ndë qiell; edhe eja, e më merr mbrapa.
22 Por dialoshi kur ndëgjoi këte, iku idhënueshim, sepse kishte shumë gja.
23 Edhe Iesui u tha dishepujvet vet: Për të vërtet po u thom juve, se i pasuni ka me hymë me të vështirë ndë mbëretënit të qillvet.
24 Edhe përsëri po u thom juve, se : Ma kollai ashtë me shkuem kamilla ndëpër birë të gjylpanësë, se i pasuni me hymë ndë mbëretënit të Perëndisë.
25 Edhe dishepujt’ e ati kur ndëgjuenë, habiteshinë fort, e thoshinë: Vallë cilli mundetë me u shpëtuem?
26 Por Iesui i vuni ore, e u tha atyneve: Për-anë nierëzish këjo ashtë punë qi s’mundetë; por për-anë Perëndisë të gjitha mundenë me u bamë .
27 Atëherë Pietri u përgjeq, e i tha: Qe na te lam të gjitha, edhe të muerm mbrapa; vallë qish ka me qenë mbë ne?
28 Edhe Iesui u tha atyneve: Për të vërtet po u thom juve, se ju qi më muertë mbrapa, ndë krijesë të re, kur të rrijë i bir’ i nieriut mbë shkamp të laftit vet, keni me ndenjun’ edhe ju mbë dy-mbë-dhetë shqembe, tue gjukuem dy-mbë-dhetë farat’ e Israelit.
29 Edhe kushdo qi la shtëpia, a vallëzën, a motëra, a atë, a amë, a grue, a dielm, a ara, për punë të emënit t’em, ka me marrë nji qind për nji, edhe ka me trashiguem jetën’ e pasosëme.
30 Por shumë të parë kanë me qenë të mbrapëm, edhe të mbrapmitë të parë.